ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 464 : ลําแสงในหุบเหว

มีสองวิธีที่จะข้ามเหวตรงหน้านี้ได้ หนึ่งคือต้องบินข้ามไปยังอีกฝั่ ง แต่พวกเขาไม่มีพาหนะที่จะบินข้าม ด้วยระยะห่างแบบนี้ มันไม่มีอะไร ดีไปกว่าเครื่องบินได้ แต่เพราะประสบการณ์ก่อนหน้านี้ จึงไม่อาจจะ รับรองความปลอดภัยได้อีก หากเหวนี่มีสัตว์อสูรอยู่ งั้นพวกเขาก็ตกอยู่ ในอันตราย ดังนั้นการใช้ทางเลือกแรกจึงอันตรายอย่างมาก สําหรับ ทางที่สองแล้วคือเดินอ้อมช่องเขานี้ไป แต่มันจะกินเวลาอย่างมาก

บอกได้ว่าหากเทียบกันแล้ววิธีที่สองปลอดภัยกว่ามากแต่ก็ใช้ เวลานานเกินกว่าที่พวกเขาจะรับไหว พวกเขาไม่รู้ด้วยซ�าว่าจะเกิด อะไรขึ้นระหว่างทาง ดังนั้นวิธีที่สองนี่ตัดทิ้งไปได้เลย

เฉี่ยนเจินเฉียนมองไปรอบๆ แล้วพูดขึ้นมา “ ตอนนี้เราต้องหาทาง ข้ามเหวนี่ไปให้ได้ ”

“ฉันจะลองดูว่ามีอะไรอันตรายอยู่รึเปล่า” ซือคงเป่าพูดขึ้นพร้อม กับเอาเฮลิคอปเตอร์ออกมาจากถุงมิติ

ด้วยการปรับการทํางานเล็กน้อยก็ทําให้มันบินในโหมดขับเคลื่อน ด้วยตัวเอง

หลังจากนั้นเฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้นไปภายใต้สายตาของทั้งเจ็ดคน

เฮลิคอปเตอร์ค่อยๆ บินผ่านหุบเหวไป ไม่นานมันก็บินออกไปไกล กว่า 100 เมตร

ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฮลิคอปเตอร์ยังบินต่อไปข้างหน้าได้

ภายใต้สายตากังวลของทั้งเจ็ดคน เฮลิคอปเตอร์ก็บินไปได้เกือบ 200 เมตรแล้ว ตอนนี้มันยังบินได้อย่างปลอดภัย

สุดท้ายภายใต้สายตาของทุกคน เฮลิคอปเตอร์ก็บินไปถึงอีกฝั่ งได้ ก่อนจะลงจอด

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยหรือ ? ” เฉี่ยนเจินเฉียนขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่า ไม่ใช่ว่าพวกเขาคิดมากเกินไป มันเป็นการเดินทางที่ปลอดภัยจริงๆ หรือ ?

“เราต้องลองกี่ครั้ง ? ” ซือคงเป่าถามขึ้นมา

“ไม่ เรารอไม่ได้ ถ้าเราเดินทางผ่านไปครึ่งทางได้อย่างปลอดภัย แม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น เราก็ยังเดินทางไปถึงอีกฝั่ งได้” เฉี่ยนเจินเฉียนพูดขึ้น

“ก็ดี” ซือคงเป่าไม่ได้คัดค้านอะไรอีก เขารู้สึกว่าที่เฉี่ยนเจินเฉียน พูดมาก็ไม่ผิด

ตราบใดที่ไปถึงครึ่งทางได้ก็พอแล้ว

หลี่ว่านเฟิงและคนอื่นๆ ต่างก็ครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนจะยอมรับ ความคิดของเฉี่ยนเจินเฉียน หวังเย่าเองก็คิดสักพักแต่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไรออกมา เมื่อทุกคนเห็นด้วย พวกเขาก็ไม่คิดจะเสียเวลาต่อ สําหรับการเดินทางครั้งนี้ ซือคงเป่าได้เอาพาหนะมาจํานวนหนึ่ง เพื่อรับมือกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ทุกคนเรียกอสูรของตัวเองกลับเข้าไปในกําไลก่อนจะขึ้นไปบน เครื่องบิน ด้วยการควบคุมของซือคงเป่าเครื่องบินก็ค่อยๆ ลอยตัวขึ้น และบินไปยังอีกฝั่ ง ทุกคนต่างเตรียมพร้อมรับมือกับเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้น เมื่อเครื่องบินผ่านมาได้ 200 เมตรอย่างปลอดภัย ด้วยระยะทางเท่านี้หากเกิดอะไรขึ้นกับเครื่องบิน พวกเขาก็ สามารถพึ่งทักษะของตัวเองเดินทางไปยังอีกฝั่ งได้อยู่ ตอนนั้นเองหวังเย่าก็มองออกไปที่นอกหน้าต่าง ก่อนจะพบกับ ลําแสงสีแดงที่หุบเหวด้านล่าง

หลังจากที่เห็นแบบนั้น หวังเย่าก็หรี่ตาลงและรีบตะโกนขึ้นมา “ทุก คนระวังตัวด้วย ! ”

ทันทีที่เขาพูดจบก็มีลําแสงสีแดงพุ่งออกมาจากหุบเหว

คลื่นพลังอันน่ากลัวได้อัดเข้าที่หางเครื่องบินอย่างจัง

เพราะหวังเย่าเตือน ซือคงเป่าจึงคุมเครื่องบินได้ทันและทําให้การ โจมตีนี้โดนที่หางเครื่องบิน ไม่งั้นแล้วมันอาจจะอัดเข้าที่กลางลําอย่าง จัง

ด้วยการโจมตีจากลําแสงนี้ก็ทําให้หางเครื่องบินระเบิดออกก่อนที่ เครื่องจะร่วงลงไป

เครื่องบินได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงพร้อมกับร่วงลงไปอย่าง รวดเร็ว

ทั้งเจ็ดคนไม่ลังเลที่จะโดดออกจากเครื่องและพึ่งทักษะตัวเองใน การเดินทางไปยังอีกฝั่ ง

ด้วยระยะห่างแบบนี้พวกเขาสามารถไปถึงอีกฝั่ งได้ด้วยทักษะของ ตน

ที่ด้านล่างมีเสียงคํารามดังขึ้นพร้อมกับลําแสงที่ถูกยิงออกมาอีก ครั้ง การโจมตีนี้พุ่งเข้าใส่เครื่องบินที่ตกอยู่ และละลายมันในพริบตา

ทุกคนเห็นแบบนั้นก็รีบเดินทางไปยังอีกฝั่ งทันที

ลําแสงสีแดงถูกยิงออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเล็งเป้ามาที่ทั้งเจ็ด คน

หวังเย่าได้ใช้สกิลควบคุมมิติเพื่อหนีออกจากการโจมตีนี้

เฉี่ยนเจินเฉียนและคนอื่นๆ ใช้ทักษะและสกิลของตัวเองเพื่อ หลีกเลี่ยงการโจมตี

ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากอีกฝั่ งไม่มากนัก

ลําแสงสีแดงส่องประกายขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้ลําแสงนั้นน่ากลัวยิ่ง กว่าเดิมและพุ่งเข้าใส่พวกเขา

เมื่อเห็นแบบนั้นเฉี่ยนเจินเฉียนและคนอื่นๆ ต่างก็แสดงสีหน้า เคร่งเครียดและพากันพลิกตัวหลบ ลําแสงเฉียดพวกเขาไปเพียงแค่ เล็กน้อยเท่านั้น

สุดท้ายในตอนที่พลังของทักษะกําลังจะหมดลง ทั้งเจ็ดคนก็ไปถึง อีกฝั่ งได้สําเร็จ

เมื่อมาถึงอีกฝั่ ง ลําแสงก็ไม่ได้ถูกยิงออกมาอีก

“เฮ้อ ! ” ฮวงเทียนเจวี๋ยนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วย ความโล่งอก เขากุมแขนขวาของตัวเองเอาไว้พร้อมกับเลือดที่ไหล ออกมา

“ลุงฮวง ลุงบาดเจ็บ ! ”

เมื่อเห็นแบบนั้นหวังเย่าก็รีบวิ่งเข้าไปหาฮวงเทียนเจวี๋ยนทันที

“ไม่เป็นไรหรอก ลําแสงนั่นแค่ทําให้แขนขวาของฉันเป็นรอยก็ เท่านั้น” ฮวงเทียนเจวี๋ยนยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

“รีบทําแผลก่อน” เฉี่ยนเจินเฉียนถึงกับเอาชุดปฐมพยาบาลจากถุง มิติออกมาและรีบทําแผลให้กับฮวงเทียนเจวี๋ยนทันที

“โชคดีที่แผลไม่ลึกนัก หลังจากที่ดื่มน�ายาฟื้ นฟูแล้วก็น่าจะหายดี เอง” หลังจากตรวจสอบบาดแผลของฮวงเทียนเจวี๋ยน เฉี่ยนเจินเฉียนก็ โล่งอก

โชคดีที่โดนเฉียดๆ ถ้าโดนทั้งแขนบางทีฮวงเทียนเจวี๋ยนอาจจะ เสียแขนไปแล้วก็ได้

ถ้าเป็นแบบนั้นคงเป็นปัญหาใหญ่..