ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 467 : ตัดแขนขวา
หมีดําคํารามและพุ่งเข้าใส่กลุ่มของหวังเย่าทันที ตอนนั้นเองตําแหน่งของพวกเขาก็ถูกเปิดเผยแล้ว เพราะทั้งเจ็ดคนอยู่ภายใต้สายตาของหมีตัวนี้มาตั้งแต่แรก จากนั้นหมีก็ได้ยกกรงเล็บของมันตะปบเขาใส่พวกเขาราวกับจะ ตบพวกเขาให้กลายเป็นเศษเนื้ออย่างไรอย่างนั้น หลังจากที่กลายเป็นทาสปีศาจแล้ว หมีดําตอนนี้ก็ไม่มีความคิด ของตัวเองอีกต่อมัน มันแค่ต้องการทําลายทุกอย่างที่ขวางหน้า ทั้งเจ็ดคนรีบพากันถอยออกมาได้อย่างเฉียดฉิว
ตูม !
หมีดําพุ่งอัดลงไปกับพื้นจนทําให้พื้นดินสั่นไหวไปตาม ตอนที่มัน ดึงมือของมันกลับขึ้นมาก็พบว่าที่พื้นนั้นรอยมือของมันฝังลึกอยู่ที่พื้น
มันแสดงให้เห็นแล้วว่าการโจมตีนี้น่ากลัวแค่ไหน
ถ้าพวกเขาไม่หนีออกมาจากที่นั่น งั้นด้วยร่างกายของพวกเขาแล้ว แม้ว่าจะไม่ได้กลายเป็นเศษเนื้อแต่ก็ต้องได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก
ทุกคนพากันล้อมหมีดําเอาไว้แล้วสลับกันโจมตี แม้ว่าจะไม่ได้ตก ลงเรื่องนี้ไว้แต่แรกแต่ทุกคนก็รู้ว่าควรจะทํายังไง
เพื่อที่จะไม่ให้เกิดเหตุไม่คาดฝัน พวกเขาตัดสินใจที่จะร่วมมือกัน ในการฆ่าหมีดํานี่ก่อนที่มันจะพัฒนาขึ้นไประดับเทพได้ แม้ว่าความ แข็งแกร่งของหมีดํานี่จะขึ้นไปถึงขั้นสูงสุดของระดับศักดิ์สิทธิ์ แต่พวก เขาทั้งเจ็ดคนก็อยู่ระดับ SSS เช่นกัน เมื่อรวมกับอสูรของพวกเขาแล้ว พวกเขาก็น่าจะฆ่าหมีดํานี่ได้ ถ้าแค่คนเดียวมันคงเป็นเรื่องยาก แต่ ตอนนี้พวกเขามีกันอยู่ถึง 7 คน พวกเขาจะฆ่ามันได้อย่างง่ายดาย
ต่อหน้าหมีดําที่กลายเป็นทาสปีศาจ หวังเย่าก็ไม่คิดที่จะปล่อยมัน ไป แม้ว่าเฉี่ยนเจินเฉียนและคนอื่นๆ จะไม่เห็นด้วย แต่หวังเย่าก็จะ พยายามอย่างที่สุดเพื่อจะฆ่ามันทิ้ง นี่ยังถือว่าเป็นการช่วยปลดปล่อย หมีดําด้วย
หลังจากที่ตัดสินใจแล้วทั้งเจ็ดคนก็เอาอาวุธของตัวเองออกมาและ ทําการล้อมหมีดําเอาไว้ พวกเขาพร้อมที่จะโจมตีทุกเมื่อ
หมีดําที่อยู่ใจกลางวงล้อมนั้นเมื่อเห็นว่าไม่อาจจะกําจัดมดปลวก พวกนี้ได้ก็หงุดหงิดยิ่งกว่าเก่า ตัวของมันได้ระเบิดพลังออกมาอีกครั้ง พร้อมกับคลื่นพลังของปีศาจที่เข้มข้นยิ่งกว่าเดิม
เมื่อเห็นแบบนั้นทุกคนต่างก็สีหน้าหม่นลง
เพื่อความปลอดภัยของพวกเขา ทุกคนจึงได้เรียกอสูรของตัวเอง ออกมา พวกมันต่างก็คํารามเข้าใส่หมีดํา
หวังเย่าเองก็ไม่คิดจะยั้งมือ เขาได้เรียกเสี่ยวซวีออกมาเช่นกัน
เสี่ยวซวีได้กลายร่างเป็นอสูรมิติตัวใหญ่ทันที เธอรู้สึกรังเกียจหมี ดําตรงหน้าอย่างมาก เธอได้ระเบิดพลังระดับศักดิ์สิทธิ์ของอสูรมิติ ออกมา
กรร !
ชัดแล้วว่าถึงแม้ว่าหมีดํานี่จะแข็งแกร่ง แต่สัญชาตญาณก็ยังบอก มันว่าเสี่ยวซวีเป็นภัยถึงชีวิต มันได้คํารามออกมาไม่หยุด จากนั้นมันก็ พุ่งเข้าหาเสี่ยวซวีทันที
เสี่ยวซวีทะยานขึ้นไปบนฟ้าพร้อมสายตาที่จับจ้องไปที่หมีดํา ด้านล่าง เธอกางปีกทั้งสองข้างออกก่อนจะยิงใบมีดมิติออกมาเข้าใส่ตัว หมีดําจนมีเลือดสาดออกมา แต่ร่างของหมีดํานั้นมีขนาดใหญ่ บาดแผล แค่นี้แทบไม่มีความหมายอะไรกับมันเลย หมีดํายังคงคํารามออกมาราว กับมันไม่รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่น้อย
มันอ้าปากก่อนที่จะมีลูกบอลแสงสีดํารวมตัวกันที่ปากของมัน ก่อนที่จะยิงลําแสงสีดําเข้าใส่เสี่ยวซวี
ในส่วนที่ลําแสงนั้นพุ่งผ่านไปมันทําให้มิติบิดเบี้ยวไปทันที มัน เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าการโจมตีนี้น่ากลัวแค่ไหน
มันรุนแรงยิ่งกว่าลําแสงสีแดงที่พวกเขาเจอมาที่หุบเหวหลายเท่า
เสี่ยวซวีหายตัวไปก่อนจะปรากฏตัวขึ้นในอีกที่ เธอหนีจากการ โจมตีนี้ได้อย่างง่ายดาย
แต่หมีดําก็ยังคงยิงลําแสงออกไปอย่างต่อเนื่องจนทําให้เสี่ยวซวี ต้องเลือกรับมือกับการโจมตีนี้เอาไว้
ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่เสี่ยวซวีก็ไม่ได้ลนลาน โล่มิติก่อตัวขึ้น ตรงหน้าเธอและคอยกันลําแสงสีดําเอาไว้
ปัง !
สุดท้ายโล่มิติก็ระเบิดกลายเป็นจุดแสงพร้อมกับคลื่นพลังที่หายไป
“อย่ามองข้ามเราสิ”
ตอนที่หมีดํากําลังจะโจมตีอีกครั้ง เสียงของเฉี่ยนเจินเฉียนก็ดังขึ้น หลังจากนั้นอสูรของทุกคนก็กระโดดขึ้นไปบนหลังของหมีดําทันที พวก มันเริ่มทําการโจมตีร่างของหมีดํากันอย่างเต็มกําลัง
เสียงระเบิดยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไม่นานผิวของหมีดําก็เกิด รอยแผลจํานวนมากขึ้นมา
แม้ว่าร่างของมันจะมีขนาดใหญ่แต่บาดแผลเหล่านี้ก็ใช่ว่าจะ มองข้ามได้
ในมือของหวังเย่ามีใบมีดมิติก่อตัวขึ้นมา เขามองไปที่หมีดํา ตรงหน้าด้วยตาที่เป็นประกาย
ในพริบตาเขาก็หายตัวไปก่อนจะปรากฏตัวขึ้นด้านข้างของหมีดํา และได้ยกมือขวาขึ้นพร้อมกับใบมีดมิติที่ยาวกว่า 10 เมตร ตัดเข้าใส่ร่าง ของหมีดําทันที
“ ตัดมิติ ! ”
ปัง !
เสียงของแข็งกระแทกกับพื้นดังขึ้นมาพร้อมพื้นดินที่สั่นไหว เลือด แทบพุ่งขึ้นไปถึงท้องฟ้า ตอนนั้นเท้าขวาด้านหน้าของหมีดําโดน หวังเย่าตัดทิ้งพร้อมเลือดที่สาดกระเซ็นออกมา
กรร !
หมีดําคํารามออกมาด้วยความเจ็บปวด คลื่นพลังปีศาจแผ่ออกมา ยิ่งกว่าเก่า มันก็ทําให้เลือดที่เท้าขวาของมันหยุดไหลไปได้
หลังจากนั้นมันก็ได้ละสายตาจากเสี่ยวซวีที่อยู่บนท้องฟ้า หันมา จับจ้องหวังเย่าที่ไม่ต่างจากมดในสายตามันแทน…