ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 483 : เหมือนความฝัน

หวังเย่าไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกนี้ยังไง มันคล้ายกับการไถลลง
มาจากกระดานลื่น แต่ตอนนั้นหวังเย่าและชาโรน่าไถลลงมาโดยไม่มี
ท่าทีว่าจะหยุด
เพราะความเร็วที่มากขึ้นเรื่อยๆ จึงทําให้ทั้งสองกอดกันแน่น
จนกระทั่งพวกเขาประคองตัวเองได้ หวังเย่าก็พบว่ามือข้างหนึ่งของเขา
โอบไว้ที่เอวของชาโรน่าอยู่
นี่มัน…
หวังเย่าอายอย่างมากและรีบปล่อยมือทันที เขามองไปที่ชาโรน่า
แต่ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง
“หวังเย่า เราอยู่ที่ไหนกัน ? ” ชาโรน่าถามขึ้นมา
ตอนแรกเธออยากจะฟื้ นฟูแรงกายอยู่ที่โพรง แต่สุดท้ายเธอกลับ
ตกลงมาแบบนี้ ดังนั้นสภาพร่างกายของเธอจึงย�าแย่ลงกว่าเดิม
“เราน่าจะอยู่ใต้ดิน” หวังเย่ามองไปรอบๆ แล้วพูดขึ้นมาช้าๆ
แต่ไม่นานหวังเย่าก็พบว่าโลกใต้ดินนี้ต่างจากที่เขาคิดเอาไว้เท่าที่หวังเย่ารู้มา โลกใต้ดินควรจะมืด มันไม่น่าจะมีอะไร แต่
ตอนนี้มันไม่ใช่แค่มีแสงสว่างเท่านั้น แต่ยังมีดอกไม้และต้นหญ้าขึ้นมา
อีกด้วย
ที่นี่มันไม่เหมือนกับโลกใต้ดินเลย !
แต่หวังเย่ารู้ว่าเขากับชาโรน่าน่ะตกลงมาจากบนดินอย่างแน่นอน
พวกเขาใช้เวลาในการตกลงมานานกว่า 3 นาที
เท่าที่รู้ โดยทั่วไปแล้วในตอนที่ตกมานั้น หากไม่ฝืนหยุดตัวเอง
เอาไว้ งั้นการตกลงมา 3 นาทีก็น่าจะเป็นระยะทางที่ยาวอย่างมาก
“เย่า ฉันกลัว !” ชาโรน่าพูดขึ้น ตอนนี้เธอดูราวกับเป็นสาวน้อย
อย่างไรอย่างนั้น
ตอนแรกเธอยังเรียก หวังเย่าว่าคุณอยู่แต่ตอนนี้คําพูดของเธอ
เหมือนจะเป็นกันเองมากขึ้น แต่ถ้าเรียกเขาว่าหวังเย่าก็น่าจะพอแล้ว
มันดูเป็นกันเองดีแล้ว แต่การที่เธอเรียกเขาว่า “เย่า” นั้นทําให้หวังเย่า
รู้สึกแปลกๆ
“ไม่เป็นไร ฉันอยู่นี่ ! ” หวังเย่าพูดปลอบออกมา
ไม่ว่ายังไงก็ตามชาโรน่าก็เป็นเพื่อนคนเดียวของหวังเย่าในตอนนี้
หวังเย่าไม่มีทางทิ้งเธอได้ ไม่งั้นแล้วเขาคงไม่มีใครคุยด้วยการที่ไม่มีเรื่องให้คุยกันนี่แหละที่น่ากระอักกระอ่วนที่สุด !
“คุณจับฉันไว้ได้ไหม ? ” ชาโรน่าพูดขึ้นมา
คําขอของเธอนี่…มันดูจะมากเกินไปหน่อย !
“ฉันกลัว จับฉันไว้หน่อย ! ” เสียงของชาโรน่าเริ่มที่จะลนลานมาก
ยิ่งขึ้น
“พระเจ้า ผมไม่อยากตกนรก ผมไม่อยากตกนรก” หวังเย่าได้แต่
บ่นอยู่ในใจ
“ก็ได้ ! ” สุดท้ายหวังเย่าก็ได้แต่ต้องปล่อยวางและจับเธอเอาไว้
ต้องบอกว่าชาโรน่า เธอน่ะมีรูปร่างที่ดี ในฐานะที่เป็นคนตะวันตก
ไม่ใช่แค่ผิวที่ขาวเท่านั้น แต่ตัวก็ยังมีน�ามีนวล มันทําให้หวังเย่าชอบ
ความรู้สึกแบบนี้มาก
“คุณไม่ชอบฉันรึไง ? ” ชาโรน่าถามขึ้นมา
หวังเย่าถามกลับ “ทําไมถึงถามแบบนั้น ? ”
“คุณกลัวที่จะแตะเนื้อต้องตัวฉันนี่ ฉันสวยไม่พอรึไง ? ” ชาโรน่า
ถามขึ้นต่อ
หวังเย่าไม่อาจจะทนได้ไหวอีกต่อไปแล้วเพราะอาการบาดเจ็บทําให้จิตใจของเขาอ่อนแอไปด้วย ด้วย
รูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอแล้ว หวังเย่าก็ไม่อาจจะห้ามใจไหว
หลังจากที่คิดทบทวนดูแล้ว หวังเย่าก็เริ่มที่จะนัวเนียทันที
เมื่อเครื่องเริ่มติด ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงง่ายๆ
ผ่านไปสักพัก หวังเย่าก็พบว่าเขาไม่น่าทําแบบนี้ลงไปเลย แม้ว่าชา
โรน่าจะไม่ได้ปฏิเสธ แต่ตอนนี้เรื่องสําคัญที่สุดคือเขาต้องหาทางออก
จากที่นี่ก่อน พวกเขาสนใจแต่เรื่องความสนุกจนลืมเรื่องอื่นไป
“ฉันขอโทษ ชาโรน่า เธอน่ะทั้งเป็นคนดีและก็สวย แต่ฉันทําไม่ได้ !
” สุดท้ายหวังเย่าก็ไม่คิดที่จะทําต่อ
แต่ตอนนั้นเอง หวังเย่าก็รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงร้องด้วยความ
เจ็บปวด เมื่อลืมตาขึ้นเขาก็พบว่าเขานอนอยู่ที่พื้นโดยมี ชาโรน่าอยู่
ข้างๆ
ชาโรน่าน่าจะได้รับบาดเจ็บ
ตอนนั้นเสื้อผ้าของเธอกระจัดกระจายไปทั่ว แต่ทําไมชาโรน่าถึงได้
มีอาการแบบนี้ได้ ?
หวังเย่าจําได้ว่าตะกี้ ชาโรน่าเป็นคนเร่งเร้ายิ่งกว่าเขาเสียอีกไม่ใช่
หรือไง แต่ตอนนี้ทําไมเธอกลับหลับไป !นี่…เรื่องตะกี้เขาคิดไปเองรึไง ?
ไม่นาน หวังเย่าก็พยายามคิดถึงความเป็นไปได้ทุกอย่าง
ถ้ามันเป็นการคิดไปเอง มันจะต้องอธิบายทุกอย่างได้ ไม่งั้นแล้ว
ทําไมหวังเย่าถึงได้รู้สึกสนใจเธอแบบนี้ เขาเจอเธอไม่นานเรื่องแบบนี้
มันแปลกอย่างมาก !
ยังไงซะตามที่หวังเย่าสังเกตชาโรน่ามา เขามั่นใจว่าชาโรน่าต้อง
ไม่ใช่คนทั่วไปอย่างแน่นอน เพราะเธออายุยังน้อย แต่กลับขึ้นมาถึง
ระดับ SSS แล้ว อสูรของเธอก็เป็นถึงภูติ ไม่จําเป็นต้องเดาเลยว่าเธอ
ต้องมีฐานะที่สูงส่งอย่างแน่นอน
เธอเป็นคนแบบไหนกัน ?
คนที่พร้อมยอมมอบร่างกายให้กับคนที่เพิ่งเจอกันได้ไม่นานนั้น ยิ่ง
คิดเท่าไหร่ก็ยิ่งน่าสงสัยไปหมด
เมื่อมองชาโรน่าอีกครั้ง หวังเย่าก็พบว่าแม้ว่าชาโรน่าจะหลับอยู่
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งคู่ดูเหมือนจะเป็นความจริง
เพราะเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงและกระโปรงที่ขาดออกของเธอนั้นมันบ่ง
บอกชัดเจน
นี่มัน…เมื่อคิดแบบนั้น หวังเย่าก็พบว่าสิ่งที่สําคัญที่สุดคือการทําลายฉาก
ตรงหน้าก่อน ไม่งั้นแล้วหากชาโรน่าตื่นขึ้นมาและพบกับสภาพของเธอ
เป็นแบบนี้ เธอคงคิดว่าเขาเป็นคนร้ายที่ขมขืนเธอ เพราะยังไงชาโรน่า
และหวังเย่าก็ไม่ได้คบกันไม่ใช่รึไง ?
แต่ตอนที่หวังเย่ากําลังจะจัดเสื้อผ้าให้กับชาโรน่าอยู่นั้น เขาก็เห็น
ว่าชาโรน่ากําลังขยับตัวแล้ว
หวังเย่ากลัวจนถอยกลับไป เพราะเขากลัวว่าเธอจะตื่น
ปากของเธอขยับไปมาพร้อมกับขนตาที่กระพือ แก้มของเธอแดง
ราวกับอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัด
นี่…
หวังเย่าคิดว่าชาโรน่าคงจะยังเคลื่อนไหวเองไม่ได้ ตอนนี้เขาคง
จะต้องดูแลเธอไปก่อน !
ยิ่งชาโรน่าแสดงท่าทีเย้ายวนแบบนี้เท่าไหร่ หวังเย่าก็ยิ่งทนไม่ได้
เท่านั้น !
“เธอตื่นรึยัง ? ” หวังเย่าอดไม่ได้ที่จะถามกับตัวเอง
เขาไม่อาจจะถามออกมาได้ เพราะเขากลัวว่าถ้าเธอจะตื่นขึ้นมา
จริงๆ ถ้าถึงเวลานั้นเขาคงไม่รู้จะเอาเหตุผลอะไรมาอธิบายกับเธอ !ตะกี้มันเหมือนกับฝันจริงๆ !
หลังจากนั้นสักพักชาโรน่าก็ลืมตาขึ้น มันทําให้หวังเย่าสะดุ้งจน
เกือบจะล้มตัวแกล้งหลับ
ไม่ว่าพวกเขาจะทําอะไรกันรึไม่ แต่หวังเย่าก็รู้ว่ายังไงเขาก็ต้อง
รับผิดชอบ !