ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 484 : ผีเสื้อความฝัน

เมื่อชาโรน่าตื่นขึ้นมา ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมาทันทีเมื่อเห็น
สภาพของเธอตอนนี้
แม้ว่าชาวตะวันตกจะเปิดกว้างในเรื่องแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้อิสระมาก
ขนาดนั้น ! ชาโรน่ารีบจัดเสื้อผ้าตัวเองทันที
ตอนนั้นเองที่เธอเห็นหวังเย่าอยู่ข้างๆ เธอ
“ คุณหวังเย่า ? คุณหวังเย่างั้นหรือ ? คุณยังไม่ได้สติหรือ ? ”
เมื่อเห็นว่าหวังที่ยังหลับอยู่ ชาโรน่าก็แสดงสีหน้าโล่งใจออกมา
หวังเย่า ตอนนี้ไม่ได้หลับอยู่แต่เขาแค่ต้องแกล้งหลับก็เท่านั้น
“หือ !” แต่ตอนนั้นชาโรน่า กลับรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ
เป็นธรรมดาที่หวังเย่าจะรู้ว่าชาโรน่าสงสัยอะไร มันกลับให้เขาอาย
ขึ้นมา
“เขาฝันเหมือนกันกับฉันรึเปล่านะ” ชาโรน่าอดไม่ได้ที่จะถาม
ตัวเอง
ตอนนั้นหวังเย่าเองก็กังวลอย่างมาก แน่นอนว่าเขาไม่ได้ฝันเพราะ
เขาจําฉากนั้นได้อย่างชัดเจนตอนนั้นหวังเย่าไม่รู้ว่าต้องทํายังไง เขาได้แต่ต้องพยายามนอนนิ่ง
เข้าไว้
แต่เขาไม่คิดเลยว่าชาโรน่าจะเห็นท่าทีผิดปกติของเขาได้
หลังจากที่อดทนมากว่า 5 นาที สุดท้ายหวังเย่าก็ลืมตาขึ้นมา
ทันทีที่เขาลืมตาขึ้นมานั้น เขาก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
หวังเย่าขยี้ตาตัวเองและถามขึ้นมา “ฉันตื่นแล้ว เราอยู่ที่ไหนกัน ?
”
ชาโรน่าส่ายหน้า เพราะเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามาอยู่ที่ไหน แต่
เธอเหมือนจะสนใจฝันที่เหมือนกับความจริงมากกว่า
“คุณหวังเย่า คุณฝันรึเปล่า ? ” ชาโรน่าถามขึ้นมาด้วยใบหน้าที่
แดงก�า
“ฝันงั้นหรือ ? ” หลังจากที่ลังเลสักพัก หวังเย่าก็พยักหน้าและพูด
ขึ้น “ฉันเองก็ฝัน ! ”
“ฝันแบบไหน ? ” สุดท้ายชาโรน่าก็ถามออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ
หวังเย่าไม่รู้ว่าจะตอบเธอยังไงดีชาโรน่าลังเลสักพักและถามขึ้นมา “คุณฝันว่าทําอะไรกับฉันรึ
เปล่า ? ”
“ไม่ มันไม่ใช่ฝันดีเท่าไหร่ เราควรมาคุยกันดีกว่าว่าเราจะออกจาก
ที่นี่ยังไง ! ” หวังเย่าเปลี่ยนเรื่องทันที
แต่เดิมแล้วหวังเย่าอยากบอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตะกี้เป็นภาพลวงตา
แต่เมื่อคิดว่ามันอาจจะทําให้เธอกลัว เขาก็ไม่กล้าจะพูดมันออกมา
“ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นโลกใต้ดินสินะ ? ” ชาโรน่าถามขึ้นมา
หวังเย่าพยักหน้าและพูดขึ้น “ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดก็น่าจะเป็น
แบบนั้น เราเดินทางออกจากที่นี่กันเถอะ ! ”
หลังจากที่พูดจบ หวังเย่าก็ลุกขึ้นและมองไปรอบๆ แต่ตอนนั้นเอง
เขาก็พบว่าฉากรอบข้างนั้นต่างไปจากเดิมแล้ว
ทะเลทราย…….
เมื่อเห็นทะเลทรายที่กว้างใหญ่นี้ หวังเย่าก็ไม่รู้ว่าจะต้องแสดงสี
หน้ายังไง
“ระวังตัวด้วย !”ตอนนั้นเองชาโรน่าก็ได้ตะโกนออกมา เธอได้ยื่นมือออกไปปัดลูก
ธนูที่พุ่งเข้าใส่ทางด้านหลังของหวังเย่าทันที
มันมีลูกธนูอยู่ที่นี่ได้ยังไง ?
หวังเย่าเมื่อเห็นแบบนั้นก็แปลกใจอย่างมาก เขาไม่คิดว่าจะมีลูก
ธนูอยู่ที่นี่ได้
ถ้าไม่ใช่เพราะชาโรน่า ตอนนี้เขาก็คง…..
เมื่อคิดแบบนั้น หวังเย่าก็รู้สึกขอบคุณชาโรน่าอย่างมาก
“ขอบคุณ” หวังเย่าพูดขึ้นมา
ชาโรน่ายิ้มรับและพูดขึ้น “ไม่เป็นไร คุณเองก็ช่วยฉันมาหลายครั้ง
แล้ว”
ตอนนั้นเองก็มีเสียงคํารามดังขึ้นมา จากนั้นก็มีสัตว์อสูรขนาดใหญ่
จํานวนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้าทั้งคู่
มันคือสิงโต, แมงมุมและมดตัวขนาดมหึมา
นี่…
เมื่อเห็นแบบนั้น หวังเย่าก็ต้องยอมรับว่าเขากลัวขึ้นมานิดๆถ้ามันมาแค่ตัวเดียว เขาอาจจะพอจัดการกับมันได้ แต่ตอนนี้มัน
กลับโผล่มาถึง 4-5 ตัว มันทําให้หวังเย่ากังวลขึ้นมาไม่น้อย
“ระบบ ฉันหวังพึ่งแก หวังว่าพวกมันคงจะไม่แข็งแกร่งเกินไปนะ
!”
หวังเย่าได้ใช้ระบบตรวจสอบสัตว์อสูรทันที
หวังเย่าต้องการผลลัพธ์แค่เพียงอย่างเดียวคือสัตว์อสูรเหล่านี้จะ
ไม่แข็งแกร่งแบบที่เขากลัว มากสุดที่เขาจะยอมรับได้คือระดับสวรรค์
หากมันอยู่ระดับศักดิ์สิทธิ์ หวังเย่าคงต้องร้องไห้ออกมาแน่ !
แต่เมื่อเห็นข้อมูลที่ได้จากระบบแล้ว หวังเย่าก็ต้องตกตะลึง
หวังเย่าแสดงสีหน้าเหลือเชื่อออกมา เพราะสัตว์อสูรที่อยู่ตรงหน้า
ของเขา 4-5 ตัวนี้มันกลับไม่มีตัวตนอยู่จริงๆ เลย แต่มันมีแค่สัตว์อสูร
ตัวเดียวเท่านั้นที่ระบบสามารถตรวจสอบได้
“เป็นไปได้ยังไงกัน ! ” หวังเย่าแปลกใจ เหตุผลสําหรับการแปลก
ใจของเขาก็ง่ายๆ ในหมู่สัตว์อสูร 5 ตัวนี้มีสัตว์อสูรตัวหนึ่งที่ทําให้เขา
ต้องตะลึง…และมันคือ
ชนิด : ผีเสื้อความฝันเลเวล : 88
ระดับ : ศักดิ์สิทธิ์
สกิล : สร้างความฝันและภาพลวงตา
เตือน : มันสามารถใช้สกิลสามอันพร้อมกันได้
จุดอ่อน : เมื่อใช้สกิลโจมตีและป้องกันจะทําให้มันอยู่ในภาวะ
อ่อนแออย่างมาก
—
นี่มัน…
เมื่อเห็นข้อมูลนี้ หวังเย่าก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดี !
เพราะถึงยังไงเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้เขาก็คิดว่าเขาทํามันไปจริงๆ
แต่เมื่อพบกับสัตว์อสูรตรงหน้า มันก็ทําให้เขาโล่งอกขึ้นมา
สัตว์อสูรนี่สามารถใช้ความฝันและภาพลวงตาพร้อมกันได้ !
ผีเสื้อความฝันนี้ หวังเย่าไม่รู้ว่ามันจะแข็งแกร่งรึไม่
“ระวังตัวไว้ด้วย ! ” ชาโรน่าเตือนหวังเย่าอีกครั้งตอนนั้นสัตว์อสูรทั้งห้าตัวกลับโจมตีหวังเย่าและชาโรน่าพร้อมกัน
ทันที
หวังเย่ากลับยืนนิ่งก่อนจะสะบัดมือเข้าใส่ชาโรน่า
“คุณหวังเย่า ทําไมคุณถึงโจมตีฉัน เราเป็นพวกเดียวกันไม่ใช่รึไง ?
เราเคยสู้มาด้วยกัน…” ชาโรน่ามองไปที่หวังเย่า ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ
หวังเย่าฮึดฮัดออกมา “ฉันกลัวว่าเธอจะทวงความรับผิดชอบจาก
ฉัน ดังนั้นฉันจะฆ่าเธอซะ”
“หวังเย่า คุณทําแบบนี้ไม่ได้ ฉันไม่ได้อยากให้คุณมารับผิดชอบฉัน
”
ในตอนที่พูดนั้น ชาโรน่าก็ถอดเสื้อผ้าออกและใช้ร่างกายของ
ตัวเองเพื่อยั่วยวนหวังเย่า แต่ตอนนั้นหวังเย่ากลับใช้หมัดของเขาต่อ
เข้าใส่ชาโรน่า
“ตายไปซะ ! ” ตอนนี้หวังเย่าราวกับคนบ้า แม้ว่าชาโรน่าจะมายั่ว
เขาแต่เขาก็ยังคิดจะฆ่าเธอ
ชาโรน่ารับมือกับหมัดของหวังเย่าเอาไว้ แต่สุดท้ายก็รับมือไม่ไหว
ก่อนที่หวังเย่าจะโจมตีได้สําเร็จ
สุดท้ายเธอก็นอนจมกองเลือดถึงจะตายแต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าทําไมหวังเย่าถึงได้โจมตีเธอ
นี่คือธาตุแท้ของหวังเย่ารึไง ?
หลังจากที่ชาโรน่าตายไปได้ไม่นาน สุดท้ายร่างของเธอก็
เปลี่ยนเป็นผีเสื้อ
“เป็นแกสินะ ผีเสื้อความฝัน ? ” หวังเย่าถอนหายใจออกมาด้วย
ความโล่งอก
แม้ว่าเขาจะมั่นใจว่าชาโรน่าคนนี้คือผีเสื้อความฝัน แต่หากเขาคิด
ผิดงั้นมันอาจจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้น แต่แค่เขาคิดถูกก็พอแล้ว
ผีเสื้อความฝันเปลี่ยนร่างเป็นชาโรน่าได้สมบูรณ์แบบ แต่เพราะ
ระบบที่แยกแยะตัวตนได้จึงทําให้หวังเย่ามองทะลุภาพลวงตาออกและ
มองร่างของผีเสื้อความฝันออก