ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 485 : ได้สติ

ในตอนที่จัดการกับผีเสื้ออยู่นั้น หวังเย่าก็รู้เป้าหมายของผีเสื้อ
ทันที
ตอนแรกผีเสื้อได้ใช้สกิลความฝันให้เขาได้นอนกับชาโรน่า เพื่อ
สร้างความเชื่อใจกัน จากนั้นก็ให้ชาโรน่าช่วยเขาเพื่อพัฒนาความเชื่อ
ใจขึ้นไปอีก แต่ระบบน่ะมองออก ระบบไม่มีทางโดนหลอกเพราะเรื่องนี้
ยิ่งไปกว่านั้น หวังเย่าก็มั่นใจในระบบอย่างมาก เพราะถ้าเป็นแค่
ตัวเขาแล้ว เขาคงมองไม่ออกอย่างแน่นอน
หวังเย่าพบว่ามันเป็นแค่ผีเสื้อความฝัน ในสถานการณ์แบบนี้แล้ว
หวังเย่าแค่ต้องหาร่างของผีเสื้อความฝันให้เจอ
ที่นี่นอกจากหวังเย่าแล้วก็มีแค่ชาโรน่า ดังนั้นหวังเย่าจึงเริ่มสงสัย
ในตัวชาโรน่าเพียงคนเดียว
และไม่นานสิ่งที่เขาสงสัยก็เป็นความจริง
ตอนแรกหวังเย่าคิดแค่จะทดสอบ แต่ชาโรน่าน่ะกลับทําตัว
เหมือนกับคนบ้า…ซึ่งนั่นไม่ใช่เธออย่างแน่นอน
เขาจึงไม่อาจจะทดสอบได้อีกต่อไป !เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว หวังเย่าก็ตัดสินใจได้ง่ายกว่าเดิม เขาจะฆ่าชา
โรน่า ซึ่งตัวจริงของร่างนี้คือผีเสื้อความฝัน
ด้วยการที่มีระบบอยู่กับตัว ทําให้หวังเย่ารู้ว่าผีเสื้อความฝันเก่งใน
การสร้างความฝันและภาพลวงตา แต่มันก็มีดีแค่นั้น การป้องกันและ
การโจมตีของมันไม่ได้โดดเด่นอะไรเลย
มันไม่อาจจะต้านทานเขาได้แม้แต่น้อย ยิ่งมันใช้สกิลรวมกัน
ร่างกายของมันก็จะยิ่งอ่อนแอ
หวังเย่ามั่นใจกับความคิดนี้อย่างมาก
ในโลกนี้สัตว์อสูรเวทย์น่ะแข็งแกร่งเกินไปสําหรับเขา ถ้าไม่มีระบบ
อยู่ งั้นเขาอาจจะตกอยู่ภายใต้เงื้อมมือของมันจริงๆ
หลังจากที่จัดการผีเสื้อแล้ว หวังเย่าพบว่าตัวเองอยู่ในโพรงเล็กๆ
ที่เขาอยู่ตั้งแต่แรก ในอ้อมกอดเขามีชาโรน่านอนหลับอยู่
เขาลองตรวจสอบดูก็พบว่าชาโรน่าแค่หลับไป
สักพักชาโรน่าก็ตื่นขึ้นมา
“หวังเย่าเป็นคุณจริงๆ หรือ ? ฉันไม่ได้ฝันไปหรอกนะ ? ” ชาโรน่า
มองไปที่หวังเย่าด้วยสีหน้าแปลกใจหวังเย่าพูดขึ้น “ฉันเอง เธอเป็นอะไรไป ? ”
ชาโรน่าไม่ได้ตอบกลับแต่หันกลับไปมองรอบๆ ก่อนจะพูดขึ้น “
เรากลับมาที่นี่ได้ยังไง ? ”
หวังเย่าคิดสักพักก็เข้าใจขึ้นมา ตะกี้นี้ผีเสื้อความฝันไม่ได้ลงมือกับ
เขาแค่คนเดียว แต่กลับลงมือกับชาโรน่าด้วย
“ ที่นี่น่าจะมีผีเสื้อความฝันอยู่ตั้งแต่แรก มันเก่งในการสร้างความ
ฝันและภาพลวงตา เธอน่าจะตกอยู่ในความฝันของมัน แต่มันโดนฉัน
ฆ่าไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงตื่นขึ้นมาได้” หวังเย่าอธิบายออกมา
เมื่อได้ยินแบบนั้น ชาโรน่าก็ยิ้มออกมาและพูดขึ้น “คุณคืออัศวินที่
คอยช่วยชีวิตฉันตลอดเลย”
“เธอหมายถึงอะไร ? ” หวังเย่าสับสน
ชาโรน่ายิ้มออกมาและพูดขึ้น “ ฉันฝันว่าฉันเจอเรื่องยากลําบาก
มากับคุณ สุดท้ายคุณก็หักหลังฉันและต้องการจะฆ่าฉัน ฉันหนีมา
เรื่อยๆ จนสลบไป สุดท้ายฉันก็ตื่นขึ้นมา”
“นี่..” หวังเย่าไม่รู้ว่าจะคิดยังไงกับความฝันของเธอดี“แม้ว่าฝันมันจะน่าเศร้าแต่ฉันคงไม่มีทางลืมความฝันนี้ไปแน่
สุดท้ายคนที่ช่วยฉันเอาไว้ก็คือคุณ ดังนั้นฉัน…” ชาโรน่า ไม่รู้ว่าจะพูด
ยังไงต่อ
แม้ว่าจะเป็นแค่ความฝัน แต่เรื่องในความฝันก็เหมือนจริงอย่าง
มาก
“ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง ? ” หวังเย่าถามขึ้นมา
ต้องรู้ก่อนว่าพวกเขามาอยู่ในโพรงนี้ก็เพื่อพักฟื้ น ไม่คิดเลยว่าจะ
เจอกับสัตว์อสูรที่ยุ่งยากเข้าให้
ชาโรน่าพยักหน้าและมองไปที่หวังเย่า “หวังเย่า คุณช่วยกอดฉัน
ไปแบบนี้นานๆ ได้รึเปล่า ?”
“เธอว่ายังไงนะ ?” หวังเย่าพูดขึ้นด้วยสีหน้าแปลกใจ
ถ้าไม่ใช่เพราะอยู่ในโพรง หวังเย่าคงสงสัยว่าผีเสื้อความฝันยังมี
ชีวิตอยู่
“ตอนที่ฝันคุณก็อุ้มฉันอยู่ ฉันก็เลยชินแบบนี้ไปแล้ว” ชาโรน่า
อธิบาย
หวังเย่าลังเลชั่วครู่ก่อนจะพยักหน้าตอบรับเพราะแบบนั้นทั้งสองจึงกอดกันแน่นในโพรงไปกว่าครึ่งวัน
แม้ว่าพลังจะฟื้ นฟูมาไม่เต็มที่ แต่ร่างกายของเขาก็ฟื้ นฟูขึ้นมา
เกือบพร้อมแล้ว
“หวังเย่า คุณรู้ไหมว่าในฝันน่ะคุณเป็นคนดุร้ายมากเลยนะ ? ” ชา
โรน่านึกบางอย่างออกและพูดขึ้นมา
หวังเย่าเองก็แปลกใจและพูดขึ้น “เธอหมายถึงอะไร ? ”
“ ในฝันน่ะเราทําทุกอย่างด้วยกัน..แต่ในฝันคุณไม่ใช่คนดีแบบนี้
คุณทํากับฉันวันละ 3-4 ครั้ง ฉันก็ตามใจคุณ ในทางกลับกันแล้ว คุณตัว
จริงน่ะดีกว่าเยอะ แม้ว่าคุณจะกอดฉันไว้ แต่คุณก็ไม่คิดจะเอาเปรียบ
ฉัน ในฝันน่ะคุณมีแต่อยากทําเรื่องแย่ๆ กับฉัน ! ” ชาโรน่านึกถึงเรื่องใน
ความฝันแล้วหัวเราะออกมา
แม้ว่าจะกลับมาในโลกความจริงแล้ว แต่ความทรงจําในฝันนั้นก็
สุดโต่ง เธอจะลืมได้ยังไง ?
หวังเย่ายิ้มอายๆ ออกมา “เธอแค่ยังไม่รู้จักฉันดี ถ้าเธอรู้จักฉันดี
แล้ว ฉันอาจจะเป็นคนที่ดีก็ได้”“ไม่เป็นไรหรอก” ชาโรน่าคิดสักพักแล้วพูดขึ้นมา “ถึงคุณจะทํา
ตัวแย่กับฉัน แต่ฉันก็ไม่คิดต่อต้านคุณหรอกนะ” ยังไงซะในฝันพวกเขา
ก็ทํากันมาหลายรอบแล้ว
“เลิกพูดแบบนี้เถอะ ฉันกลัวว่าฉันจะทํามันจริงๆ ! ” หวังเย่ายิ้ม
แห้งๆ ออกมา
แม้ว่าชาโรน่าจะพูดแบบนั้น แต่หวังเย่าก็ไม่คิดที่จะทําอะไรกับเธอ
ไม่ว่าจะเป็นใคร แต่หวังเย่าก็ต้องทําจากความรู้สึก เขาไม่อยากให้
ตัวเองกลายเป็นทาสของความต้องการทางอารมณ์
เพราะหวังเย่ารู้ว่าเขาจะเป็นฝ่ายเอาเปรียบอีกฝ่าย เดาว่าเรื่อง
แบบนี้คงรับมือได้ยาก ยังไงซะเขาก็ไม่อยากมีปัญหาเพิ่ม
ในเรื่องนี้หวังเย่าต้องห้ามใจตัวเองเอาไว้
“ไม่พูดก็ได้ เรากลับมาในความเป็นจริงแล้ว เราควรทําเรื่องที่ควร
ทํา ! ” ชาโรน่าพยักหน้าตอบรับ
ตอนนั้นเองก็ได้ยินเสียงทหารกลุ่มของเธอดังขึ้นมา
พวกนั้