ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 492 : ผลจิตบริสุทธิ์

หวังเย่าไม่ใช่คนโลภ แม้ว่าชูบ้าจะรับปากกับเขาว่าจะให้สมบัติกับ
เขา แต่จนถึงตอนนี้เขาก็แค่เก็บผลไม้ฟื้ นฟูพลังและคิดเตรียมที่จะ
ออกไปจากที่นี่ก็เท่านั้น
เพราะถึงยังไงเฉี่ยนเจินเฉียนก็ยังได้รับบาดเจ็บอยู่ที่ด้านนอก
หวังเย่าไม่รู้ว่าตอนนี้ชูบ้าคิดอะไรอยู่ เพราะถึงยังไงเขาก็เป็น
เจ้าของที่นี่
“ชูบ้า คุณบอกผมได้ไหมว่าคุณคิดยังไง ?”
ชูบ้าคิ้วขมวดและพูดขึ้น “นี่คือคลังของเรา ด้วยสมบัติเหล่านี้ก็จะ
ทําให้เผ่าของเรากลับมารุ่งเรืองขึ้นอีกครั้ง ”
หวังเย่ารู้สึกได้ถึงความร้อนรนในใจชูบ้าอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่จะ
ถามออกไปว่า
“คุณอยากจะพูดอะไรก็พูดออกมาเลย ไม่จําเป็นจะต้องเก็บเอาไว้
”
“ฉันหวังว่าคุณจะไม่บอกเรื่องนี้กับคนอื่นเมื่อออกไปแล้วเพราะ…”
นี่คือสิ่งที่ชูบ้ากังวลต่อหน้าสมบัติจํานวนมากเหล่านี้ ที่สามารถเปลี่ยนชะตาของพวก
เขาได้แล้วนั้น มันก็ต้องทําให้ทุกคนหวั่นไหวเป็นธรรมดา
เมื่อได้ยินที่ชูบ้าบอกออกมา หวังเย่าก็เข้าใจว่าชูบ้าอยากจะบอก
อะไร เขาต้องการให้หวังเย่าปิดเรื่องของที่นี่ไว้เป็นความลับ
อันที่จริงไม่จําเป็นต้องพูดอะไร หวังเย่าก็จะทําแบบนั้นอยู่แล้ว
“ชูบ้า คุณไม่จําเป็นต้องพูดหรอก ผมไม่คิดจะเอาเรื่องนี้ไปพูดอยู่
แล้ว” หวังเย่ารับปาก “งั้นคุณมีอะไรอยากจะพูดอีกไหม ? ”
“ไม่มีแล้ว” หลังจากที่ได้ยินที่หวังเย่ารับปากมา สุดท้ายชูบ้าก็
สบายใจขึ้น
เมื่อเดินทางออกมาข้างนอก หวังเย่าก็รีบกลับไปหาเฉี่ยนเจินเฉีย
นทันที
ตอนที่อยู่ด้านในหวังเย่าเป็นห่วงเฉี่ยนเจินเฉียนอย่างมาก เขาต้อง
รีบกลับไปรักษาเฉี่ยนเจินเฉียน ยังไงซะในที่ที่มีอันตรายอยู่รอบตัว การ
ที่บาดเจ็บเช่นนั้นก็จะทําให้สถานการณ์อันตรายขึ้นไปอีก
หวังเย่าเอาผลไม้ที่ไม่รู้ว่าใช้เวลากี่ปีกว่าจะโตขึ้นมาส่งให้กับเฉี่ยน
เจินเฉียน“นี่ใช่ผลจิตบริสุทธิ์รึเปล่า ? ” เฉี่ยนเจินเฉียนเมื่อเห็นผลไม้ที่
หวังเย่าส่งมาให้ ก็ถามขึ้นมาด้วยความแปลกใจ
หวังเย่าไม่รู้ว่าผลไม้นี้คืออะไร แต่เขารู้สึกได้ถึงพลังงานด้านใน
จํานวนมาก ดังนั้นเขาจึงเก็บมันมาจํานวนมากเช่นกัน
“ผลจิตบริสุทธิ์คืออะไร ? ” หวังเย่าถามขึ้นมา
“ก็นี่ไง ! ” หวังเย่ามองไปที่ผลไม้ในมือโดยไม่กล้าละสายตาไปไหน
เพราะกลัวว่ามันจะหายไป
“มันมีอะไรพิเศษหรือลุงเฉียน ? ” หวังเย่าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผลไม้
นี้เลย
“มันถือว่าเป็นผลไม้ที่ทรงพลังในการฟื้ นฟูและรักษาและมันยัง
เพิ่มความแข็งแกร่งให้ได้อีกด้วย ! ของแบบนี้หายไปจากหัวเซี่ยมานาน
แล้ว” แม้ว่าเฉี่ยนเจินเฉียนอยากจะกินมันเพื่อฟื้ นฟูบาดแผลอย่าง
รวดเร็ว แต่ของมีค่าแบบนี้เขาไม่อาจจะกินได้
เฉี่ยนเจินเฉียนคิดอยู่สักพักก่อนจะส่งมันคืนให้กับหวังเย่า
“ลุงเฉียน คิดจะทําอะไร ? ผมเอามาให้ลุง ทําไมลุงถึงคืนมันให้กับ
ผม ? ” เมื่อเห็นท่าทีของเฉี่ยนเจินเฉียน หวังเย่าก็สับสนขึ้นมา“ไม่ ฉันรับของแบบนี้ไว้ไม่ได้ นายน่ะยังเด็ก เลยไม่รู้ค่าของมัน ฉัน
รับมันไว้ไม่ได้หรอก”
“ลุงเฉียน !” หวังเย่ายังยัดผลจิตบริสุทธิ์กลับใส่มือเฉี่ยนเจินเฉียน
ดังเดิม
“ลุงกินมันเถอะ อาการบาดเจ็บของลุงน่ะสําคัญกว่าค่าของมัน ! ”
ตอนแรกหวังเย่าอยากจะบอกว่าในถุงมิติของเขามีผลไม้นี่อยู่เยอะ แต่
เมื่อคิดจากคําพูดของเฉี่ยนเจินเฉียนกับการที่เขารับปากกับชูบ้ามาแล้ว
เขาก็ไม่อาจจะบอกเรื่องคลังสมบัติได้
ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะพูดมันออกมา
“แต่..” เฉี่ยนเจินเฉียนลังเลขึ้นมาแต่เมื่อคิดทบทวนอีกครั้ง
สุดท้ายเขาก็กินมันลงไป
“หวังเย่า ฉันติดหนี้คุณครั้งใหญ่กับนาย ! ถ้ามีอะไรที่อยากให้ฉัน
ช่วยในอนาคต แม้ว่าจะต้องตายฉันก็ยอม ! ”
เมื่อเห็นว่าสุดท้ายเฉี่ยนเจินเฉียนก็ยอมกินมัน หวังเย่าก็โล่งใจ
ขึ้นมาทันที
หลังจากที่เฉี่ยนเจินเฉียนกินผลไม้นี่จนหมด แผลในตัวก็ฟื้ นฟู
ขึ้นมาด้วยความเร็วที่น่าตกใจ การฟื้ นฟูนี้มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า“เป็นผลไม้ที่วิเศษจริงๆ ! ”
ตอนนั้นเองที่หวังเย่าได้รู้ถึงพลังของมันจริงๆ !
“แผลฉันเกือบหายดีแล้ว อาการบาดเจ็บภายในอาจจะต้องใช้เวลา
สักพัก”
เมื่อมาถึงโลกนี้แล้ว หวังเย่าก็ไม่คิดจะกลับออกไปง่ายๆ เขาต้องให้
เวลาเฉี่ยนเจินเฉียนพักฟื้ นตัวเองด้วย
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวล ฉันจะออกไปด้านนอกแล้วปรับตัวกับที่นี่
ดู” ชัดแล้วว่าอาการของเฉี่ยนเจินเฉียนตอนนี้ดีขึ้นอย่างมาก
สุดท้ายหวังเย่าก็รู้สึกเสียดาย เขารู้สึกว่าเขาควรเก็บมันออกมา
มากกว่านี้ แต่ยังไงก็ไม่อาจจะย้อนเวลากลับไปได้ เขาไม่อาจจะกลับไป
หาชูบ้าแล้วกลับคําพูดได้
นอกจากเก็บผลไม้มา หวังเย่าก็ยังได้เอาวัตถุสีทองที่ดูเหมือนจะ
ไม่ได้โดดเด่นอะไรออกมาจากที่นั่นด้วย
ก้อนสีทองนี้ไม่ต่างอะไรจากหินแต่มันแค่ถูกตัดให้เรียบเป็น 16 มุม
หากมองจากด้านบนแล้ว หวังเย่ารู้สึกว่ามีพลังงานไหลวนอยู่
ภายในนั้นตอนแรกเขาอยากเอามันออกมาลองถามเฉี่ยนเจินเฉียนดู แต่
สุดท้ายเขาก็โยนความคิดนี้ทิ้งไป
ของนี้ไม่น่าจะเป็นของธรรมดาอย่างแน่นอน…..แต่แล้วมันคือ
อะไร ?
แต่ถ้าผ่านไป หวังเย่าก็จะรู้เองว่ามันเป็นไข่ ! ….เมื่อฟักมันออกมา
จะทําให้หวังเย่าต้องแปลกใจอย่างมาก แต่นั่นมันก็คือเรื่องในอนาคต
แม้ว่าหวังเย่าจะผ่านการต่อสู้มานับไม่ถ้วนก่อนจะมาที่บึงนี่ แต่เขา
ก็ยังต้องออกไปสํารวจด้านนอกอยู่ดี
ตอนที่หวังเย่ากําลังจะออกเดินทาง ชูบ้าก็ได้เข้ามาหาเขา
“ฉันต้องขอบคุณคุณอีกครั้ง ! ” ครั้งนี้ชูบ้าสุภาพจนทําให้หวังเย่า
ต้องอึดอัดขึ้นมาทันที
“เรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องขอบคุณผมทุกครั้งหรอก”
“ไม่ ไม่ มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสําหรับคุณ แต่มันเป็นเรื่อง
ใหญ่สําหรับเผ่าเรา ! ” ชูบ้าโค้งให้ทันที
หวังเย่าไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับยังไงดีในตอนนี้
“ใช่สิ ชูบ้า คุณมีแผนที่ของโลกนี้รึเปล่า ? ”“คุณจะเอาไปใช้ทําอะไร ? คุณอยากออกจากที่นี่งั้นหรือ ? ” ชูบ้า
สับสนกับคําถามของหวังเย่า
“ฉันตั้งใจว่าจะลองไปตรวจสอบรอบๆ ของโลกนี้ดูน่ะ” หวังเย่าไม่
คิดที่จะปิดบัง
เมื่อได้ยินคําพูดของหวังเย่า นี่ไม่ต้องพูดถึงชูบ้าเลยแม้แต่ชาโรน่า
ที่อยู่ด้านหลังเขาก็ยังต้องแปลกใจเหมือนกัน
“ฉันรู้ว่าคุณสงสัยเกี่ยวกับโลกของเรา แต่ในฐานะคนที่อยู่ที่นี่มา
นาน ฉันว่าคุณอย่าออกไปดีกว่า” ชูบ้าพูดขึ้น
แต่เมื่อหวังเย่าตัดสินใจแล้ว เขาก็ต้องทํา “ขอบคุณที่เตือน แต่ถึง
ยังไงผมก็ต้องออกไปอยู่ดี ! ”