ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 542 : เสือขาว

“แลมเบิต แกนี่เอง ! ”

ไมรอนอึ้ง เขาไม่คิดเลยว่านักโทษอันดับ 2 จะโผล่มาช่วยหวังเย่าในตอนนี้

แลมเบิตคาบบุหรี่ไว้ในปากแล้วแสดงท่าทีเฉยเมยออกมา

ข้าง ๆ เขานั้นมีเสือขาวตัวใหญ่ที่สูงกว่า 5 เมตร ตัวของมันใหญ่ยาว แค่มองภายนอกก็บอกได้ว่ามันแข็งแกร่งแค่ไหน

การปรากฏตัวของแลมเบิตนั้นทำให้หวังเย่าคิดในใจ “ เขาคือ..หัวหน้าของพวกหูใหญ่งั้นหรือ ? ”

จากนั้นเขาก็มองไปที่เสือขาวของแลมเบิตก่อนจะทำการตรวจสอบมันชนิด : เสือขาว เลเวล : 88 ระดับ : ศักดิ์สิทธิ์สกิล : ร่างมิติ หลอมรวมเข้ากับมิติทำให้ความเสียหายลดลง 30 เปอร์เซ็นต์, เสียงกระซิบพยัคฆ์ โจมตีด้วยคลื่นเสียงความเร็วสูงสร้างความเสียหายให้กับศัตรู จิตใจของเป้าหมายแรกหดหายไปไม่อาจจะเข้าใกล้ได้, พายุเฟิงเฉิน คำรามออกมา เป้าหมายแรกจะได้รับความเสียหายอย่างมาก คลื่นที่เหลือจะสร้างความเสียหายให้กับศัตรูคนอื่น ๆ ไม่มากนักจุดอ่อน : สถานะคลุมเครือ มียีนส์ด้อยจำนวนมาก“มันมียีนส์ด้อยอยู่ด้วย ! ” หวังเย่าเบิกตากว้าง นี่เป็นครั้งแรกที่หวังเย่าพบกับสัตว์อสูรที่มียีนส์ด้อย

“อย่าบอกนะว่าแกเป็นหัวหน้าขององค์กรนี้ ? ” ไมรอนถามขึ้นมา

แลมเบิตยิ้มออกมา “ใช่ ฉันนี่แหละอันดับ 1 ของฝ่ายต่อต้านรัฐ”

“แกไม่คิดจะปิดบังตัวตนเลยรึไง ? ” ไมรอนยิ้มออกมาแต่ปากของเขากลับสั่น

“ถ้าฉันบอกความลับแกแล้วมันจะยังไง ยังไงวันนี้แกก็ต้องตาย ! ” แลมเบิตสูบบุหรี่ก่อนจะยิ้มออกมา

“ในฐานะนักโทษระดับสูงแล้ว ฉันอยากจะสู้กับแกมานานแล้ว ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าแกน่ะจะฆ่าฉันได้รึเปล่า !” ไมรอนกระโดดขึ้นพร้อมกับหมัดขวาที่พุ่งเข้าใส่แลมเบิต

กรร…

เสืออ้าปากแล้วคำรามออกมา คลื่นเสียงอัดเข้าใส่ไมรอนอย่างจัง พร้อมกับสร้างกำแพงเสียงไว้ตรงหน้าแลมเบิต

ปัง !

การคำรามนี้ทำให้ไมรอนกระเด็นออกไป

เมื่อเสือใช้สกิลเสียงกระซิบออกมา คิเมร่าก็ได้โอกาสพุ่งเข้าใส่มัน

ฟรืด !

ใบมีดฟันเข้าใส่เสือพร้อมกับความเร็วของเธอที่เพิ่มขึ้น เธอพยายามเข้าโจมตีอีกรอบแต่เสือและแลมเบิตกลับหายตัวไปในพริบตา

คิเมร่ามองไปยังตำแหน่งที่ทั้งสองเคยอยู่ ก่อนที่จะล็อคเป้าทั้งสองได้แต่มันก็ผ่านไป 10 วินาทีแล้ว แม้ว่าเธอจะเสียความเร็วไป แต่เธอก็ไม่เปลี่ยนเป้าหมาย เธอได้พุ่งเข้าหาแลมเบิตที่อยู่บนอากาศแทน

หลังของแลมเบิตโดนฟัน แต่เพราะผลของสกิลหลอมรวมมิติทำให้ความเสียหายนั้นไม่มากนัก แผลได้ฟื้นฟูอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า

กรร !

เสือได้คำรามออกมาอีกครั้ง ส่งผลให้คิเมร่าต้องถอยออกจากแลมเบิตทันที

ไมรอนยังไม่ทันได้ตั้งตัว เสือขาวก็ได้กระโจนใส่เข้าอย่างจัง เสือได้ใช้สกิลคำรามออกมาก่อนที่คลื่นเสียงจะกลืนกินคิเมร่าและไมรอนเอาไว้ จนทำให้คิเมร่าและไมรอนมีเลือดกระจายออกมา

ทั้งสองคนได้แต่ต้องทนความเจ็บปวดเอาไว้และพยายามโจมตีเข้าใส่แลมเบิต

ในสถานการณ์แบบนั้น คิเมร่าไม่อาจจะเข้าใกล้แลมเบิตได้ ทุกครั้งที่เธอจะเข้าไปใกล้ เสือก็จะเข้ามากันการโจมตีเอาไว้ มันไม่อาจจะโจมตีเป้าหมายเดิมได้ในเวลา 10 วินาที มันทำให้พลังของคิเมร่าลดลงไปอย่างมาก

ตอนนี้ร่างของเธอเริ่มอ่อนแอลงจนต้องคุกเข่าลงไปกับพื้น

ตอนนั้นเอง ไมรอนถึงได้เข้าใจว่าเสือของแลมเบิตมีความสามารถในการแก้ทางคิเมร่าได้จริง ๆ ทั้งทางร่างกายและสกิล นั่นเป็นเหตุผลที่แลมเบิตไม่กลัวเขาเลยแม้แต่น้อย !

“ลงนรกไปซะ ! ” ไมรอนดึงเอามีดออกมาก่อนจะวิ่งเข้าหาหวังเย่า

ตราบใดที่เขาจับหวังเย่าเป็นตัวประกันได้ เขาก็อาจจะมีหวังที่จะรอด !

หวังเย่าไม่อาจจะเคลื่อนไหวได้ เขาได้แต่มองไมรอนที่วิ่งเข้ามาหาเขา

กรร !

ตอนนั้นเองเสือก็ได้กระโดดขึ้นและพุ่งออกไป

เสียงตัดอากาศนี้ราวกับแส้เหล็ก มันได้พุ่งเข้าใส่ท้องของไมรอนทันที

ปัง….

ไมรอนกระอักเลือดออกมาพร้อมกับกระเด็นอัดเข้ากับหิน

หินได้แตกออก พร้อมกับร่างของไมรอนที่นอนแน่นิ่งไม่ขยับ

คิเมร่ามองไปที่ไมรอนด้วยความกังวล เธออยากเข้าไปช่วย แต่เสือได้กระโดดเข้ามากัดที่คอของเธอก่อนจะกินเธอเข้าไป

แลมเบิตมองไปที่ไมรอนด้วยท่าทีเฉยเมย

อีกฝ่ายยังคงหายใจอยู่แต่แค่ไม่ได้สติเท่านั้น

แลมเบิตขมวดเล็กน้อย ก่อนจะเอามีดออกมาและแทงเข้าไปที่คออีกฝ่าย

เมื่อการต่อสู้จบลง แลมเบิตก็ได้พาหวังเย่าไปที่ถ้ำแห่งหนึ่ง

ในถ้ำนั้นหวังเย่าได้นั่งพิงกำแพงพร้อมกับมีแลมเบิตที่คอยรักษาบาดแผลให้

“ร่างกายนายไม่น่าเป็นอะไรมาก ด้วยการฟื้นฟูร่างกายตอนนี้แล้วน่าจะหายในอีก 3-5 วัน”

หวังเย่ามองไปที่แลมเบิตแล้วถามขึ้น “ฟอเนอร์ทำงานให้นายหรือ ? ”

แลมเบิตยิ้มออกมา “ใช่และก็ไม่ เขาเป็นลูกฉัน ”

“ทำไมฉันดูไม่ออก…” ตอนนั้นเองที่หวังเย่าพบว่าทั้งสองหน้าตาคล้ายกันอยู่นิด ๆ

“เราน่ะมีงานต่างกัน ฉันมาที่เหมืองนี้ก่อนเขามาร้อยปีแล้ว โดยรวมแล้วเขาน่ะช่วยฉันอยู่ แม้ว่าตำแหน่งจะเท่ากันก็เถอะ ฮ่าฮ่า”

หวังเย่าอดทนความเจ็บเอาไว้แล้วถามขึ้นมา “จากนี้อีก 7 วัน ถ้านายขโมยร่างของฟาโรห์ได้ จะใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่นายจะพาฉันออกไป ? ”

แลมเบิตยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ “เมื่อเราได้ร่างฟาโรห์มา นายไม่ต้องรออะไร หากได้ร่างมาแล้ว มันคือวันที่นายจะได้ออกจากเหมืองนี้ ! ”

ตอนนั้นเองก็มีลมพัดผ่านเข้ามาที่หน้าถ้ำพร้อมกับร่างหนึ่งที่ปรากฏขึ้นมา

แลมเบิตหันกลับไป เขากำลังจะเรียกเสือของเขาออกมาแต่หวังเย่ากลับพูดขึ้น “อย่าเพิ่งตกใจไป นั่นคือสัตว์อสูรของฉันเอง”

“หือ ? ” เมื่อได้ยินแบบนั้น แลมเบิตก็ลดการป้องกันลง

“หึหึหึ…” เสียงหัวเราะดังขึ้นก่อนที่แฟนธอมจะโผล่มาตรงหน้าหวังเย่า