ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 543 :อำพราง

ตอนที่ 543 :อำพราง

“หวังเย่า เจ้าช่างหาเรื่องเจ็บตัวเก่งจริง ๆ ”

หวังเย่าได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา อสูรของเขาแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ และดูหยิ่งทะนงมากขึ้นเรื่อย ๆ มันไม่เรียกเขาว่านายท่านเหมือนเดิมอีกต่อไป

แลมเบิตมองไปที่แฟนธอมแล้วพูดขึ้น “ปลุกสายเลือดอสูรได้เร็วแบบนี้ แต่เลเวลของมันยังไม่ถึง 90 อสูรของนายนี่น่าสนใจจริง ๆ ”

ตอนแรกแฟนธอมไม่ได้สนใจแลมเบิต แต่เมื่อได้ยินแบบนั้น มันก็เปลี่ยนสีหน้าไปเล็กน้อยก่อนจะมองไปที่แหวนของ แลมเบิต

“ข้าได้กลิ่นของพลัง เจ้าเอามันออกมาสู้กับข้าสิ”

กรร…

เสียงคำรามดังออกมาจากแหวน เสือขาวแทบหลุดออกจากการควบคุมของแลมเบิต มันพยายามจะออกมาจากแหวนเพื่อสู้กับแฟนธอม

“นี่คือเพื่อนของเรา ใจเย็น ๆ เอาไว้” หวังเย่าบอกกันแฟนธอม

กรร…

เสือยังคงคำรามออกมาแต่ก็ยังยอมอยู่ในแหวนต่อ

แฟนธอมแสดงท่าทีเสียดายออกมา “น่าเสียดาย มันไม่ง่ายที่จะเจอกับอสูรที่แข็งแกร่ง แต่ข้ากลับไม่ได้สู้กับมัน”

“ตอนที่นายออกจากเหมืองไป ฉันจะให้พวกนายได้สู้กัน” แลมเบิตหัวเราะออกมา

“นายดูเจ้าของนายไปเถอะ แล้วเจอกันใหม่ในอีก 7 วัน” แลมเบิตชี้ไปที่หวังเย่าก่อนจะเดินออกมาจากถ้ำ

“นายยึดบึงได้รึยัง ? ” หวังเย่าถามขึ้นมา

“แน่นอน อสูรที่นั่นทั้งหมดเป็นข้ารับใช้ของข้าแล้ว ถ้าข้าสั่งอะไร พวกมันก็จะทำตามเช่นนั้น” แฟนธอมพูดขึ้นมาอย่างภูมิใจ

“มันไม่ได้ยากที่จะออกไปจากเหมือง แต่ก็ไม่ง่าย เท่าที่ฉันรู้มาซิดดี้มีสัตว์อสูรเลเวล 90 ตอนนี้นายไม่อาจจะสู้กับมันได้”

“เจ้าเคยเห็นสัตว์อสูรนั้นหรือไม่ ? ” ถึงแฟนธอมจะหยิ่งทะนงแต่ก็ยังระวังตัวอยู่

“ไม่ ยังไงซะตอนนี้ก็ยังไม่มีใครกล้าสู้กับผู้คุม”

แฟนธอมยิ้มออกมา “บางทีมันคงอีกไม่นาน…”หวังเย่านั่งขัดสมาธิอยู่ในถ้ำโดยมีแฟนธอมที่ห้อยหัวลงมาจากเพดานราวกับค้างคาวที่กำลังนอนอยู่

อิ๊ด…อิ๊ด

นี่คือเสียงร้องของสัตว์ตัวน้อยที่เหมือนกับกระรอกโผล่หัวออกมา มันมองมาที่หวังเย่าเมื่อมั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่เจอตัวมัน มันก็ได้ขุดรูออกมาและเผยขนาดตัวเท่ากับหนูของมัน

หลังจากนั้นสักพักมันก็ได้ขุดเอาผลไม้ออกมาและมองมาที่หวังเย่าอีกครั้ง ก่อนจะมุดกลับเข้าไปในรูเหมือนเดิม

กระรอกนี่ฉลาด มันคิดว่าหวังเย่าคงหาตัวมันไม่เจอง่าย ๆ แต่ตอนที่มันกำลังจะกลับเข้าไปในรูนั้นก็มีเงาหนึ่งโผล่มาขวางหน้ามันเอาไว้

เท้าของเขาบังตรงหน้ารูเอาไว้ทำให้กระรอกไม่อาจจะเข้าไปได้

แฟนธอมก้มตัวลงแล้วจับหางกระรอกนั้นยกขึ้นมา

อิ๊ด…

มันร้องออกมาราวกับร้องขอความเมตตา

แฟนธอมลองดมกลิ่นกระรอกแล้วพูดขึ้น “กลิ่นหญ้า เจ้ามีพลังงานไม่น้อยเลย”

เขามองไปที่หวังเย่า แล้วคิดจะกินกระรอกนั้น แต่เมื่อคิดทบทวนอีกทีแล้ว เขาก็เลือกให้หวังเย่าตัดสินใจจะดีกว่า

เขาจับกระรอกนั้นแล้วเอาไว้วางที่หิน เขาตั้งใจจะใช้หินทุบกระรอกตัวนี้เผื่อว่าพรุ่งนี้อาจจะให้หวังเย่ากินเนื้อมัน

เมื่อเห็นหินที่กำลังจะทุบลงมา กระรอกก็ร้องขอความเมตตาอีกรอบ

หวังเย่าลืมตาขึ้น เมื่อเห็นฉากตรงหน้าเขาก็พูดขึ้นมา “แฟนธอม นายคิดจะทำอะไร ? ”

แฟนธอมยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ “ข้าจับอสูรที่มีพลังเยอะได้ ข้าคิดว่าจะฆ่ามัน พรุ่งนี้มันจะได้เป็นอาหารให้กับเรา”

กระรอกกลัวจนฉี่ราดเลอะมือของแฟนธอมเต็มไปหมด

“แต่ตอนนี้ ข้าคงต้องฆ่ามันจริง ๆ แล้ว ! ” แฟนธอมปล่อยมือทำให้กระรอกร่วงลงไปที่หิน มันอยากจะหนีกลับไปที่รัง แต่หางของมันถูกแฟนธอมเหยียบเอาไว้

“ข้าไม่เคยปล่อยให้ใครหนีไปได้” แฟนธอมพูดขึ้น

หวังเย่ายังไม่อาจจะขยับตัวได้ แต่เขาเหมือนจะเข้าใจภาษาของกระรอก

“ถ้าปล่อยแกไป แล้วเราจะได้อะไร ? ”

อิ๊ด อิ๊ด…

กระรอกไม่ได้หนีแต่กลับมองไปที่หวังเย่าเพื่อขอความเมตตาแทน

“เป็นสัตว์อสูรจริง ๆ ” หวังเย่าอดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดขึ้น “แกจะเอาอะไรมาแลก ? ”

อิ๊ด อิ๊ด..

กระรอกร้องออกมาพร้อมกับทำท่าทางกินบางอย่าง

“แกหมายความว่ามีทางรักษาให้ฉันหายทันทีงั้นหรือ ? ”

อิ๊ด อิ๊ด…

กระรอกรีบพยักหน้าตอบรับ

“แฟนธอม ปล่อยมันไป ฉันอยากเห็นว่ามันจะมียาแบบไหน”

แฟนธอมยิ้มออกมา “ถึงเจ้าจะหนีและไปซ่อนตัวที่ไหน แต่ข้าก็หาเจ้าเจอ เจ้าอย่าคิดที่จะหนีเชียวล่ะ”

กระรอกเข้าใจคำพูดของแฟนธอมเป็นนอย่างดี มันรีบพยักหน้าตอบรับ

แฟนธอมปล่อยหางกระรอก ก่อนที่มันจะทำท่าขอบคุณหวังเย่าและแฟนธอม

หลังจากนั้นสักพักกระรอกก็กลับมา

มันกระโดดขึ้นไปที่เข่าของหวังเย่าก่อนจะยื่นผลไม้เล็ก ๆ 2 – 3 ผลให้กับเขา

หวังเย่ารับมันมา ผลไม้นี้แผ่หมอกสีดำออกมา เมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็พูดขึ้นมาทันที “ไม่คิดเลยว่าในเหมืองจะมีผลไม้ดี ๆ แบบนี้ด้วย”

อิ๊ด…

กระรอกเชิดอกด้วยความภูมิใจ

“หมายความว่ารูหนูพวกนี้นำไปสู่ชั้นใต้ดินที่มีผลไม้พวกนี้จำนวนมากงั้นหรือ ? ”

กระรอกพยักหน้า

“แล้วใช้ผลไม้นี้ยังไง ? ”

กระรอกทำการข่วนผลไม้ก่อนจะทามันลงไปที่บาดแผลให้กับหวังเย่า ไม่นานหวังเย่าก็รู้ถึงบทบาทของผลไม้

“ผลฟื้นฟู มันฟื้นฟูบาดแผลบนตัวได้อย่างรวดเร็ว”

“ผลปลอมแปลง มันสามารถปกปิดความแข็งแกร่งของตัวเองได้ แต่ไม่อาจจะหลอกเครื่องทดสอบได้ มันได้แต่หลอกสายตาคน”

“ผลลดพลัง ลดค่าสถานะของเป้าหมายในช่วงเวลาหนึ่ง”

“ดีจริง ๆ แกไปได้แล้ว” หวังเย่ายื่นมือออกมาลูบหัวกระรอกน้อย

กระรอกหรี่ตาลง เหมือนกับว่ามันพอใจกับการโดนลูบหัวแบบนี้

กระรอกได้กระโดดลงมาจากตักของหวังเย่า แล้วกลับไปที่รูของมันดังเดิม

หวังเย่ากินผลฟื้นฟูเข้าไปก่อนที่แผลของเขาจะหายทันที !

หวังเย่าถอดผ้าพันแผลออก ก่อนจะพบว่าผิวของเขากลับมาเนียนราวกับผิวเด็ก เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างมากในตอนนี้

“โชคดีที่นายไม่ได้ฆ่ากระรอกนั่น ไม่งั้นแล้วฉันคงไม่หายเร็วแบบนี้”

แฟนธอมหัวเราะออกมา “ข้าเองก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ ถ้ากระรอกนั่นเป็นหมอ มันอาจจะมีพลังอย่างอื่นอยู่อีก ยังไงซะมันอาจจะมีสมุนไพรดีกว่าที่มันเอาให้เจ้าก็ได้ ”

หวังเย่ามองไปที่แฟนธอม ก่อนจะส่ายหน้าแล้วยิ้มออกมา “นายนี่ไม่มีความเป็นมนุษย์เอาซะเลย”

“เจ้ามีอย่างนั้นหรือ ? ” แฟนธอมแสดงสีหน้าเฉยเมย

“ฉันจะไปเข้ารับการทดสอบ หวังว่านายจะไม่เปิดเผยตัวตน”

“ทำไมต้องซ่อนตัว ? เจ้ากลัวพวกนั้นรึไง ? ”

“ฉันไม่ได้กลัว ฉันแค่ต้องระวัง ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่นายจะแสดงตัว”

หวังเย่าเก็บผลไม้ในมือแล้วพูดขึ้น “ตอนแรกฉันกังวลอย่างมาก แต่เมื่อมีผลไม้สองอย่างนี้ ฉันก็มั่นใจว่าจะผ่านการทดสอบไปได้”

เช้าวันต่อมา หวังเย่าก็ปรากฏตัวขึ้นที่เหมือง

เขาได้เข้าไปที่ศูนย์ทดสอบและโดนฉีดยาควบคุม จากนั้นเขากับแฟนธอม ก็ได้เดินทางไปยังศูนย์ทดสอบร่างกาย

ระหว่างทางนักโทษคนอื่น ๆ ได้หยุดและมองมาที่ร่างที่ลึกลับที่อยู่ด้านหลังของหวังเย่า

“นั่นสัตว์อสูรของเขางั้นหรือ ? มันอยู่ในร่างมนุษย์ด้วย”

“ฉันได้ยินมาว่าเขามีสัตว์อสูร แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นความจริง”

“ถ้าเป็นสัตว์อสูรระดับเทพ มันจะถูกบังคับเลิกสัญญาไม่ก็โดนฆ่า”

แฟนธอมเก็บเคียวไว้ในแหวนมิติ เขายังใส่ผ้าคลุมสีดำไม่อาจจะเห็นใบหน้าของเขาได้

มือของเขายังล้วงกระเป๋าเดินตามหวังเย่า เขาทำเป็นไม่ได้ยินที่คนอื่นพูด

ไม่นานพวกเขาก็มาถึงตรงจุดตรวจร่างกาย

ภายใต้การนำทางของพนักงาน หวังเย่ากับแฟนธอมก็ได้เข้าไปยืนในห้องกระจก

ติ๊ง ติ๊ง !

แผ่นรองที่เท้าพวกเขาเริ่มหมุน

การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของทั้งสองเสร็จสิ้นและตัดสินว่าแฟนธอมนั้นเป็นสัตว์อสูรของหวังเย่า

หวังเย่าลืมตาขึ้นและใช้ระบบ เขาเลือกให้ระบบเปิดใช้งานประโยชน์ของผลไม้

“ผลของมันจะอยู่ที่ 30 วินาที หลังจากที่กินผลไม้ระดับต่ำเข้าไป ค่าสถานะจะลดลงถึง 30 เปอร์เซ็นต์”

“ยืนยันรึไม่ ? ”

“ ผลอำพรางจะทำให้แฟนธอมลดระดับลงมาเหลือที่ระดับศักดิ์สิทธิ์ ผลของมันคงอยู่ได้ 20 วินาที”

“ยืนยันรึไม่ ? ”

ผลของผลไม้ทั้งสองอยู่ได้ไม่นานหลังจากที่กินไป แต่เพื่อที่จะหลอกการทดสอบนี้และดึงความสามารถของผลไม้ออกมาให้ได้มากที่สุด เขาจึงต้องใช้ฟังก์ชันปรับเปลี่ยนของระบบ หลังจากที่กินผลไม้นี้เข้าไป ผลของผลไม้นี้ก็จะให้ประโยชน์มากกว่าเดิม

คอมเริ่มประมวลผลการทดสอบออกมา ชนิด : อสูรเงาปีศาจเจ้าของ : หวังเย่า (ตอนนี้สัตว์อสูรแค่เพียงตัวเดียว)ระดับ : ศักดิ์สิทธิ์เลเวล : 85 สกิล : ไม่ทราบค่าการทดสอบการต่อสู้ : ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยผลประเมิน : โดยรวมแล้วมันเป็นสัตว์อสูรระดับศักดิ์สิทธิ์ทั่วไป ความสามารถในการต่อสู้ไม่ได้สูง มันอาจจะมองว่าเป็นผู้ช่วยที่ดี ตอนที่รายงานถูกส่งออกมาเจ้าหน้าที่ก็ได้ทำการส่งรายงานนี้ไปที่หอคอยทันที

ซิดดี้มองดูรายงานและพูดขึ้นมาด้วยความแปลกใจ “ ไม่ใช่ระดับเทพงั้นหรือ”

เขายิ้มออกมาด้วยความโล่งอก “มันพิสูจน์แล้วว่าหวังเย่ายังไม่ได้เข้าไปในพีระมิด เขายังไม่ได้เจอสัตว์อสูรระดับเทพรึศพของฟาโรห์ ฉันล่ะโล่งอกจริง ๆ ”

เขาวางรายงานลงแล้วหันไปหาเลขาสาว “ไมรอนยังไม่กลับมาอีกหรือ ? ”

เลขาในชุดดำได้ตอบกลับ “กลับมาแล้ว แต่…เป็นศพ”

ซิดดี้คิ้วขมวดและมองไปที่หวังเย่าที่อยู่ในจอ ก่อนจะพูดขึ้น “การที่ไมรอนตาย ได้พิสูจน์ว่าคนที่หนุนหลังหวังเย่าน่ะคือนักโทษระดับสูง ฉันมองข้ามไปอีกแล้ว” ซิดดี้หันกลับก่อนจะบอกกับเลขา “เรียกเจฟให้ฉันหน่อย ฉันจะไปพบเขาด้วยตัวเอง”

“ได้ ” เลขาสาวตอบกลับก่อนจะรีบเดินออกไป