ระบบพี่เลี้ยงอสูรขั้นเทพ (神宠进c化系统) - ตอนที่ 548 : การปะทะกันของทั้งสองฝ่าย

ตอนที่ 548 : การปะทะกันของทั้งสองฝ่าย

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในถ้ำ เสียงนกร้องดังขึ้น มันเป็นวันที่อากาศดีไม่น้อย

ฤดูฝนในที่สุดก็ผ่านพ้นไปสักที หวังเย่าได้เดินออกมาจากถ้ำและมองไปที่ฉากตรงหน้าก่อนจะอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา สุดท้ายวันนี้เขาก็จะได้ออกจากที่บ้า ๆ นี่สักที

เมื่อมองไปรอบ ๆ และพบว่าไม่มีใครตามเขามา ไม่นานเขาก็ได้ออกจากที่นั่นไปพร้อมกับแฟนธอม

เอไนน์เป็นสัตว์อสูรของเขา แต่เพราะความสามารถที่มีจำกัดของเธอ จึงถูกเก็บไว้ในกำไลอสูรก่อน

พวกเขาได้มาถึงทุ่งหญ้า ตรงหน้าพวกเขามีเสียงลำธารน้ำไหล ฉากนี้ทำให้รู้เขารู้สึกว่าโลกใบนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนัก มีแต่ผู้คนต่างหากที่เลวร้าย

ตอนที่หวังเย่ามาถึงที่นั่น ฟอเนอร์ก็รู้ตัว เพราะเขารับรู้เสียงบางอย่างที่ดังขึ้นมาจากในป่าได้

เขาโบกมือขวาและพาคนในชุดดำเป็นร้อยคนที่แต่งตัวเหมือนกับนินจารีบไปซ่อนตัวทันที

ในเสี้ยวพริบตา หวังเย่าก็ลงมาจากต้นไม้สูงมายืนอยู่ตรงหน้าของฟอเนอร์

“เป็นหวังเย่านี่เอง ทุกคนออกมาได้” ฟอเนอร์สั่งการ

ไม่นานคนของเขาก็ได้ออกมารวมตัวกัน

“ใช่สิ ฟอเนอร์ ฉันไม่คิดเลยว่านายจะมีเวลาฝึกคนในเหมืองแห่งนี้ด้วย ”

ฟอเนอร์ยิ้มออกมา ก่อนจะพูดว่า “ในเหมืองนี่ไม่ได้ขาดนักโทษระดับ A พวกเขาแข็งแกร่งอยู่แล้ว ก่อนที่จะเข้ามาในเหมืองนี้ ส่วนมากแล้วก็เป็นทหารกันมาก่อน มันไม่จำเป็นต้องฝึกอะไรมากนัก”

หวังเย่ามองไปที่ฟอเนอร์แล้วพูดขึ้น “การที่เป็นหัวหน้านักโทษระดับ A ได้ ไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งของนายจะอยู่ที่ระดับไหนกัน ? ”

ฟอเนอร์ยิ้มออกมา “ถ้านายเห็นฉันลงมือแล้ว นายก็จะรู้เอง”

“ฉันสงสัยว่าสัตว์อสูรของนายจะเป็นแบบไหนกัน ? ”

“ฉันกลัวว่าคงทำให้นายผิดหวัง ฉันน่ะปล่อยสัตว์อสูรของฉันไปแล้วเพื่อที่จะเป็นนักโทษระดับ F ดังนั้นพวกมันจึงไม่ได้อยู่ที่เหมืองแห่งนี้ ”

หวังเย่าแปลกใจเล็กน้อย นี่ขนาดไม่มีสัตว์อสูร แต่ฟอเนอร์ก็ยังมีความแข็งแกร่งทัดเทียมกับระดับ A ได้ หากเขามีสัตว์อสูร งั้นความแข็งแกร่งคงเกินกว่าที่คาดเอาไว้

“นายเตรียมทุกอย่างพร้อมรึยัง ? ” หวังเย่าถามขึ้นมา

“ทุกอย่างพร้อมแล้ว ตอนนี้รอแค่นายนำทางเท่านั้น”

“งั้นก็ไปกันเถอะ ! ”

หวังเย่ากับฟอเนอร์มองหน้ากันก่อนที่เงานับไม่ถ้วนจะพุ่งตรงไปที่พีระมิด

การปรากฏตัวของหวังเย่าและคนอื่น ๆ นั้นทำให้พวกสัตว์ในบึงต่างก็ต้องตกใจ หวังเย่าพยักหน้าให้กับแฟนธอม ก่อนที่เขาจะแยกตัวออกไปทันที

ไม่นานเสียงของสัตว์รอบตัวก็หายไป

เมื่อได้กลับมายังเส้นทางที่คุ้นเคยรวมถึงการที่ไม่มีสัตว์อสูรขวางทาง ไม่นานทุกคนก็ได้มาถึงตรงหน้าพีระมิดอย่างรวดเร็ว

เมื่อมาถึงตรงหน้าพีระมิด หวังเย่าก็ได้พูดขึ้นมา “ พีระมิดนี่มีความสามารถในการฟื้นฟูตัวเองที่แข็งแกร่ง ก่อนหน้านี้พื้นที่ด้านในถูกทำลายไปแล้วครั้งหนึ่งแต่ตอนนี้กลับถูกฟื้นฟูขึ้นมาใหม่ อีกอย่างมันยังมีกับดักมากมาย มีสิ่งต้องห้ามหลายอย่างที่ไม่ควรไปเตะต้อง ดังนั้นตามฉันมาให้ดี อย่าขัดคำสั่งฉัน”

“เข้าใจแล้ว ! ” ทุกคนพากันตอบรับ

ภายใต้การนำทางของหวังเย่า ทุกคนก็ได้ผ่านกับดักต่าง ๆ จนมาถึงแม่น้ำด้านในได้

“เปลี่ยนชุด !”

ภายใต้คำสั่งของฟอเนอร์ ทุกคนก็ได้เปลี่ยนชุดทันที

ในหอคอยที่เหมือง

ซิดดี้นั่งอยู่บนโซฟาด้วยคิ้วที่ขมวดพร้อมกับอ่านรายงานต่าง ๆ

“หวังเย่าลงมือรึยัง ? ” ซิดดี้ถามขึ้นมา

“เขาลงมือแล้ว ฉันมั่นใจว่าอีกไม่นานร่างของฟาโรห์ก็จะถูกเก็บไป” เลขาสาวพูดขึ้นมา

“ฉันหวังว่าเจฟจะได้ร่างฟาโรห์มา เราไม่อาจจะพลาดได้ ! ”

“ท่านไม่ต้องกังวล ไม่ใช่ว่าแม็คก็อยู่กับเขาไม่ใช่รึไง ? ” เลขาสาวพูดขึ้น

“อืม” ซิดดี้พยักหน้าตอบรับ

ในตอนบ่ายที่ป่าตรงหน้าพีระมิดก็เกิดลมพัดแรงขึ้นมา ใบไม้ได้ร่วงลงมาแล้วกระจายไปทั่ว

คนชุดดำหลายสิบคนได้ออกมาจากพีระมิดก่อนที่จะกระจายตัวออกไปตรวจสอบสถานที่รอบ ๆ เมื่อยืนยันว่าที่นั่นไม่มีใคร พวกเขาก็ตะโกนกันออกมา “หัวหน้า ไม่มีอะไรผิดปกติ เตรียมถอยได้”

ไม่นานก็มีโลงศพขนาดใหญ่ถูกขนออกมาโดยนักโทษระดับ A กว่าแปดคน นินจาหลายสิบคนพากันชักอาวุธของตัวเองออกมาและคอยป้องกันการเดินทางในครั้งนี้

เดินทางออกมาได้ไม่นานก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น

เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็พบกว่าบนต้นไม้เต็มไปด้วยนักโทษระดับ A และ B มากมาย พวกนั้นพากันยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่แปลกประหลาด

หวังเย่าหันกลับไปมองด้านหลังและพบว่าบนยอดพีระมิดนั้นก็มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ด้านบน

ชายคนนี้ใส่ชุดดำคลุมไหล่ ชุดนั้นสะบัดไปตามลม ปากของเขาคาบบุหรี่เอาไว้ ที่เอวมีดาบคาดอยู่

เมื่อพบว่าหวังเย่ามองมาที่ตัวเอง เจฟก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนแล้วดึงดาบออกมา ก่อนจะชี้มาที่หวังเย่า “ ฮ่าฮ่า หวังเย่าแกทำให้ฉันแปลกใจจริง ๆ ไม่คิดเลยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังแกจะเป็นนักโทษระดับ F ! ”

ฟอเนอร์ยิ้มออกมา “แปลกใจรึไง ? ตอนที่ฉันลงมือกับแก ฉันเชื่อว่าแกจะแปลกใจยิ่งกว่านี้เสียอีก ! ”

“โอ้ อันดับหนึ่งของฝ่ายต่อต้านรัฐงั้นหรือ ? ฉันล่ะคาดหวังจริง ๆ ” เจฟเผยรอยยิ้มท้าทายออกมา

ฟอเนอร์มองไปรอบ ๆ แล้วพูดขึ้นมา “แกมั่นใจนะว่าด้วยคนไม่กี่คนจะหยุดเราได้ ? ”

เจฟฮึดฮัดออกมาก่อนจะพ่นควันออกจากปาก มือขวาของเขาสะบัดเบา ๆ ก่อนจะมีผู้คุมหลายพันคนกระโดดออกมา

พวกนั้นยกปืนชี้มาที่กลุ่มของหวังเย่า

“หวังเย่า น่าเสียดาย ฉันอยากจัดการกับแกด้วยตัวเอง แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องลงมือ ! ”

“งั้นหรือ ? ” หวังเย่ายิ้มออกมา

“เป้าหมายนายก็คือฉันไม่ไช่หรือไง ! ”

ลึกเข้าไปในป่าก็ได้มีร่างหนึ่งค่อยๆเดินออกมา ในมือถือแส้เอาไว้ด้วย

ชายคนนี้มีขาที่เพรียวบางราวกับผู้หญิง เขาใส่กางเกงในเหล็ก ที่อกเองก็มีบางอย่างปิดเอาไว้

“อันดับ 8 แม็ค ! ” ฟอเนอร์บอกชื่อของอีกฝ่ายออกมาพร้อมคิ้วที่ขมวด

“เขาแกร่งแค่ไหน ? ” หวังเย่าถามขึ้นมา

“เรามีปัญหาแล้ว ” ฟอเนอร์บอกออกมาแค่นี้

หวังเย่ายังคงยิ้มออกมา “แกทำให้ฉันแปลกใจได้ขนาดนี้ ฉันคงต้องทำให้แกแปลกใจบ้างแล้ว”

เจฟฮึดฮัดออกมา แต่ทว่าฟอเนอร์กลับมองหวังเย่าด้วยความสับสน

หวังเย่ายกมือขวาขึ้นก่อนจะดีดนิ้ว

แป๊ก !

เสียงดีดนิ้วด้งก้องไปทั่วทั้งป่า จนทำให้พวกนกตกใจและบินหนีออกไป

ตอนนั้นเองผู้คุมบนพีระมิดก็พากันร้องออกมา ก่อนที่เลือดจะกระจายออกมาจากตัวของพวกเขาพร้อมกับร่างของพวกนั้นก็ได้ตกลงมาจากพีระมิด

ปัง …

ผู้คุมคนหนึ่งยกปืนขึ้นและยิงไปที่เพื่อนตัวเองก่อนที่อีกฝ่ายจะตัวแตกออกเป็นชิ้น ๆ

อ๊า…

เสียงกรีดร้องดังขึ้นไปทั่ว

เจฟได้กระโดดขึ้นพร้อมกับทำการโจมตีออกไป

“นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น ?” นักโทษระดับ A ในป่าพร้อมกับแม็ค เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็พากันแปลกใจ

“พวกด้านหน้ามารวมตัวกับฉัน คนอื่น ๆ จัดการฆ่าได้เลย ! ” เจฟสั่งการออกมา เขาไม่อาจจะแยกศัตรูกับคนของตัวเองได้ พวกผู้คุมหลายคนพากันยิงกันเองตาลปัตรไปหมด

ฟอเนอร์มองไปที่หวังเย่าแล้วพูดขึ้น “นี่คงเป็นสัตว์อสูรของนายสินะ”

หวังเย่ายิ้มออกมา “อย่ามัวพูดไร้สาระเลย เราต้องฝ่าวงล้อมอออกไปก่อน”

“ได้ ทุกคนลงมือ” ฟอเนอร์เป็นคนนำแล้วพุ่งออกไปทันที

เจฟเข้าไปขวางทางฟอเนอร์เอาไว้

“ฉันแปลกใจที่อันดับ 1 ของฝ่ายต่อต้านน่ะยังเด็กแบบนี้” เจฟพูดขึ้นพร้อมกับใช้ดาบฟันเข้าใส่ฟอเนอร์ทันที

“แกเองก็ไม่เลว ถึงจะไม่ได้เป็นอันดับ 1 แต่ก็เป็นถึงอันดับ 3 ของคุกนี้ไม่ใช่หรือไง” คำพูดนี้ดูจะเป็นการดูถูกอีกฝ่ายไม่น้อย

“การที่ฉันขึ้นมาอยู่ระดับนี้ได้ก็เพราะตัวฉันเอง ฉันหวังว่าแกจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง”

“ฉันขอโทษด้วยนะที่ต้องทำให้แกผิดหวัง ! ” ฟอเนอร์ สะบัดมือพร้อมกับกระบองที่ยาวกว่า 2 เมตรปรากฏขึ้นก่อนที่เขาจะพุ่งเข้าใส่เจฟ

“ไอ้หนู อย่าคิดหนีเลย ” แม็คที่เร็วกว่าไมรอนได้โผล่มาตรงหน้าหวังเย่า ในตอนนั้นไม่รู้ว่ามือได้พันรอบคอหวังเย่าตั้งแต่เมื่อไหร่

ตราบใดที่เขาเอาจริง หวังเย่าก็คงไม่อาจจะหนีได้

เมื่อเห็นแม็คโผล่มา หวังเย่าก็ไม่คิดจะประมาทเหมือนกับตอนที่สู้กับไมรอนอีก

หวังเย่ายิ้มออกมาและมองไปที่แม็ค ก่อนจะพูดว่า “งั้นหรือ ? แกลองดึงแส้กลับไปสิ”

“รนหาที่ตาย ! ” แม็คออกแรงดึงแส้ แต่ก็พบว่าเขาไม่อาจจะขยับแขนได้เลยแม้แต่น้อย

เมื่อมองลงไปก็พบว่าพื้นดินที่เขายืนอยู่ได้กลายเป็นวังวนสีดำพร้อมกับร่างกายเขาที่ถูกตรึงเอาไว้

ตะกี้นี้แฟนธอมได้ดำลงไปในดินและล็อคตัวเม็คเอาไว้ ดังนั้นหวังเย่าจึงไม่จำเป็นต้องกังวงลเรื่องแม็คเลยแม้แต่น้อย

สกิลที่สามของแฟนธอม — ตรึง แฝงเข้าไปในเงาศัตรู ดำดิ่งเข้าไปที่เท้าของศัตรู มีโอกาสที่ศัตรูจะถูกตรึงเอาไว้(ระหว่างที่ถูกตรึงเอาไว้จะลดพลังโจมตีของศัตรูลง 30 เปอร์เซ็นต์ ศัตรูจะอ่อนแอลงและเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเอง พลังโจมตีเพิ่มขึ้นเป็นเวลา 30 วินาที)

แม็คพบว่าความแข็งแกร่งของตัวเองตอนนี้หายไป เขาเริ่มอ่อนแอลงเรื่อย ๆ จนเขาเองก็รู้สึกซ๊อคกับสถานการณ์ตอนนี้เหมือนกัน “นะ..นี่มัน.. สัตว์อสูรของแก ! ”

“หึหึหึ ตายไปซะ ! ” หวังเย่าเตะเข้าใส่ที่ท้องน้อยของแม็ค จนร่างของแม็คแทบจะขาดออกจากกันก่อนที่อีกฝ่ายจะกระเด็นออกไป

ปัง…

แม็คกระอักเลือดออกมาพร้อมกับกระเด็นไปชนกับต้นไม้จนหักลงไปหลายสิบต้น ก่อนที่จะหยุดลง

ที่ป่าด้านหน้าโดนถางจนเกลี้ยง ฝุ่นกระจายไปทั่ว นักโทษรอบ ๆ ต่างก็พากันตกตะลึงกับภาพที่เห็น

เจฟและฟอเนอร์ต่างก็พากันหยุดสู้และมองมาที่หวังเย่า

หวังเย่าที่อยู่ระดับ C แข็งแกร่งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ?

นี่คือสิ่งที่ทุกคนสงสัย พวกเขาไม่รู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมานี้หวังเย่าและสัตว์อสูรเลเวล 70 นั้นแกร่งขึ้นมาระดับนี้ได้ยังไง

แต่ที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือหวังเย่ากลับจัดการกับนักโทษอันดับ 8 อย่างเเม็คได้ดูเหมือนว่า…หวังเย่าจะใช้เวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น

“หึหึ..ดี ! ดี…สบายจริง ๆ ! ” แม็คลุกขึ้นยืนและเลียเลือดที่มุมปากก่อนจะมองมาที่หวังเย่าด้วยความตื่นเต้น

“ดูเหมือนว่าฉันต้องเอาจริงแล้ว ! ” แม็คกางมือออกก่อนที่จะมีก้อนพลังปรากฏขึ้นมาในมือ

“มันกำลังเรียกสัตว์อสูร ! หวังเย่ารีบถอยกลับ” ฟอเนอร์คิดจะเข้าไปขวางแต่เจฟก็เข้าไปขัดเอาไว้ก่อน

ดาบนั้นได้ฟาดเข้าใส่กระบองของฟอเนอร์อย่างจัง ก่อนจะหัวเราะออกมา “คู่ต่อสู้ของแกคือฉัน คิดจะหนีไปไหน”

ไกลออกไป หวังเย่ามองไปที่แม็ค เขาไม่คิดจะหนีไปไหน

“มาสิ แสดงสัตว์อสูรของแกให้ฉันเห็นที ! ” หากเขาไม่อาจจะจัดการกับสัตว์อสูรของแม็คได้ งั้นแฟนธอมก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นสัตว์อสูรระดับเทพ !

ครืน…

ลมพัดผ่านพร้อมกับฝุ่นที่กระจายไปทั่ว

อยู่ ๆ ท้องฟ้าก็มืดลงพร้อมกับค้างคาวนับไม่ถ้วนที่บดบังดวงอาทิตย์เอาไว้ !