ระบบรักฉบับเทพบุตร - ตอนที่ 133

ตอนที่ 133 เซี่ยหว่านชิว วันนี้เธอเริ่มรุกเกินไปแล้ว

“อืม.. “เซี่ยหว่านชิว มองไปที่ หลินฟ่าน

“หือ..อะไร?” หลินฟ่าน ยิ้มอย่างสดใสและมองไปที่ เซี่ยหว่านชิว

“หลินฟ่าน.. นายอยู่ใกล้ฉันเกินไป” เซี่ยหว่านชิว กล่าวด้วยสีหน้าที่แดงระเรื่อและนั่งบนโซฟาตัวใหญ่เดิม เธอนั่งอยู่ชิดมุมและ หลินฟ่าน ก็นั่งข้างๆเธอ

“ไม่มีคนอยู่บนโซฟานี้กับเราเหรอ?” หลินฟ่านยิ้ม

“แต่… ฉันรู้สึกว่านายกําลังแกล้งฉันอยู่” เซี่ยหว่านชิว กล่าว

หลินฟ่าน เคาะหัวของ เซี่ยหว่านชิว“นี่!..ทําไมถึงว่าฉันจะแกล้ง”

เซี่ยหว่านชิว จ้องไปที่ หลินฟ่าน เมื่อเธอได้ยินคําพูดจากนั้นก็กัดฟันเล็กน้อย “แมวขี้อ้อนแต่ก็สามารถกัดได้เมื่อมันโกรธนะ”

หลินฟ่าน อยู่ใกล้เธอมากและเขาไม่ได้คิดที่กลั่นแกล้งเธอ

แต่ว่า..หากมีฉากที่น่ากลัวหรืออะไรบางอย่าง หลินฟ่าน จะได้กอดเธออีกครั้ง

ในสายตาของ เซี่ยหว่านชิว ตอนนี้ หลินฟ่าน ดูเหมือนเป็นคนที่คิดจะกลั่นแกล้งเธอ

หลินฟ่าน ถูก เซี่ยหว่านชิว กัดเมื่อรู้สึกเจ็บปวดเขาจึงยอมแพ้

“หว่านชิว” หลินฟ่าน พูดเบา ๆ และมองไปที่ เซี่ยหว่านชิว

“เป็นไงล่ะ..!” เซี่ยหว่านชิว มองไปที่ หลินฟ่าน อย่างระมัดระวัง เพราะเมื่อใดก็ตามที่ หลินฟ่าน เรียกเธอมาที่บ้าน เขามักจะกลั่นแกล้งหรือฉวยโอกาสกับเธอเสมอ

“อยากกินสลัดผักไหม ฉันทําให้อร่อยกว่าทุกครั้งเลย คืนนี้” หลินฟ่าน ยิ้ม

“อืม” เซี่ยหว่านชิว พยักหน้า

“ฉันต้องการรางวัล ในการทําสลัดผักด้วย” หลินฟ่าน พูดพลางโน้มแสดงออกทางสีหน้าของเขาเบา ๆ

แก้มของ เซี่ยหว่านชิว เป็นสีแดงดูเหมือนเธอจะยังไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นแฟนของ หลินฟ่าน

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เซี่ยหว่านชิว ก็พยักหน้าให้ หลินฟ่าน เบา ๆ

“หลินฟ่าน เป็นแบบนี้ตลอดเลย นายยังจะต้องการรางวัลอีก ไร้ยางอายจริง ๆ” เซี่ยหว่านชิว กล่าวเบา ๆ

“ไม่มีรางวัลเหรอ?ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไร” หลินฟ่าน กําลังจะก้าวไปข้างหน้า

“ไม่!” ใบหน้าของ เซี่ยหว่านชิว แดง

เธอพูดคําหนึ่งทําให้ หลินฟ่าน ยิ่งทนไม่ได้

ถ้า เซี่ยหว่านชิว บอกว่าไม่! ถือว่ามันไม่เป็นเรื่องปกติ

แต่เธอกล่าวว่า: “วันนี้มีคนมากเกินไป”

จากนั้น เซี่ยหว่านชิว ก็พูดด้วยเสียงที่นุ่มนวลขึ้น

หลินฟ่าน คิดว่าบางอย่างไม่สามารถเป็นใจให้เขาได้ และนี่ก็ไม่ได้หมายความว่าตราบใดที่มีคนน้อยเขาจะได้รับรางวัลจาก เซี่ยหว่านชิว

มันเป็นท่าทางเล็ก ๆ ที่ทําให้ ซูหยาง มองมาที่เขาทั้งสองคน

ซูหยาง ยังคงชอบ เซี่ยหว่านชิว แม้ว่าเขาจะถอนตัวจากการแข่งขัน แต่ก็ยังยากที่จะลืม เซี่ยหว่านชิว ในใจของเขาได้ในทันที

เดิมที ซูหยาง แค่ต้องการมาที่บ้านของ หลินฟ่าน เพื่อรับประทานอาหารมื้อใหญ่

แต่เขาเห็นการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของ หลินฟ่าน และ เซี่ยหว่านชิว

ทําให้ ซูหยาง รู้สึกว่าโลกเปลี่ยนเป็นสีเทาแม้ว่าจะมีความงามขนาดใหญ่อยู่ข้างๆเขาก็ตาม

หลินฟ่าน มองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเขารู้สึกราวกับว่ามีความร้อนพุ่งขึ้นทั่วร่างกายของเขา

แม้ว่า หลินฟ่าน ไม่ได้มีความปรารถนาในเรื่องอย่างว่า.. แต่ต่อหน้า เซี่ยหว่านชิว ที่สวยงามเช่นนี้มีบางครั้งที่เขาอดใจไม่ได้จริง ๆ

และเสื้อผ้าที่ เซี่ยหว่านชิว และ ซูเสี่ยวหยู สวมเป็นกระโปรงสั้นโชว์เรียวขาขาวยาว

รูปร่างของเธอสมบูรณ์แบบและดีกว่า ซูเสี่ยวหยู มาก

หน้าอกที่อวบอิ่มและเป็นคลื่นเอวที่เรียวเล็กใบหน้าที่สวยงามโดดเด่นและทักษะการแสดงที่สมบูรณ์แบบที่สําคัญคือเธอมีเสน่ห์มาก

“ถ้าเธออยากกินสลัดผัก ก็มาเป็นแฟนกันเถอะ” หลินฟ่าน ยิ้มและมองไปที่ เซี่ยหว่านชิว

เซี่ยหว่านชั่ว กระพริบตาและทํากรงเล็บแมวน่ารักแก้มของเธอเขินอายและพูดเบา ๆ ด้วยความรู้สึกแบบเขินอาย “เหมียว! มาสิ”

เสียงหวานดังเข้ามาในหัวใจของ หลินฟ่าน รู้สึกว่าชีวิตเมือนจะแตกต่างออกไป

เสียงดังกล่าวประกอบกับผู้หญิงคนนี้ ที่ทําตัวเหมือนเด็กน้อยต่อหน้า หลินฟ่าน เช่นนี้ หลินฟ่าน ก็รักเธอไปแล้ว

ไม่มีทางที่ลูกสะใภ้สวยเกินกว่าจะยืนหยัดได้

ที่สําคัญคือ หลินฟ่าน ต้องการ เซี่ยหว่านชิว ทําตัวเหมือนเด็กทุกวันและทําสลัดผักให้กับเธอ

“ไปเถอะอยากกินแล้ว” เซี่ยหว่านชิว พูดเบา ๆ ดึงแขน หลินฟ่าน ด้วยมือทั้งสองข้าง

“ไปละ รับนี้ไว้ด้วย” หลินฟ่าน ยิ้มและหยิบผ้าห่มมาวางไว้บนขายาวของ เซี่ยหว่านชิว

เหตุผลหลักก็คือ ซูหยาง ก็นั่งอยู่บนโซฟาเช่นกันมันจะไม่ดีสําหรับ ซูหยาง ที่จะมองเห็นขาของเธอ

ซูหยาง สามารถอยู่ร่วมกับผู้หญิงสวยอย่าง หลินจิงจิง ได้เท่านั้น และเซี่ยหว่านชิว นั้นเธอเป็นผู้หญิงของเขา

เมื่อ หลินฟ่าน กลับมาเขาหยิบสลัดผักและมองไปที่ เซี่ยหว่านชิว ด้วยรอยยิ้มที่สดใส

จากนั้น หลินฟ่าน ก็ค่อยๆขยับผ้าห่มที่เพิ่งพาดไว้บนขายาวของ เซี่ยหว่านชิว ไปที่หน้าท้องของเธอเผยให้เห็นขายาว ๆ ของเธอมากขึ้น

เซี่ยหว่านชิว: “อะไรอีกล่ะ?”

เธอเข้าใจทุกอย่างที่หลินฟ่านทํา มันจะตรงกับสิ่งที่เธอคิดเสมอ

อันที่จริง… ถ้าเขาอยากเห็นเธอใส่กางเกงขาสั้นก็สามารถบอกเธอได้ เพราะว่าเธอชอบสวมใส่เสื้อผ้าแบบนี้ได้ทุกวันที่เธอมาที่บ้านของ หลินฟ่าน

แต่เมื่อ หลินฟ่าน จงใจที่จะมอง กลับกลายเป็นว่า หลินฟ่าน นั้นไร้ยางอายมาก

เขาชอบมองขายาว ๆ ของผู้หญิง แต่เขาไม่อยากให้ผู้ชายคนอื่นเห็น

เซี่ยหว่านชิว แสร้งทําเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นดวงตาที่สวยงามมองไปที่ หลินฟ่าน ด้วยเสียงที่นุ่มนวลและถามว่า “อยากเห็นมากใช่ไหม”

หลินฟ่าน ยิ้มอย่างจงใจเมื่อเธอได้ยินเสียงของ เซี่ยหว่านชิว และพูดว่า: “เธอกําลังคิดอะไรอยู่ฉัน ฉันแค่กลัวว่าเธอจะร้อนในตอนนี้ “

เซี่ยหว่านชิว กระพริบตาและยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า:” อืม ฉันก็ร้อนนิดหน่อยจริงๆ “

หลินฟ่าน เห็น เซี่ยหว่านชิว ขยับผ้าห่มที่เธอเพิ่งพาดไว้อีกครั้ง

เซี่ยหว่านชิว หน้าแดง

จากนั้นเมื่อ หลินฟ่าน เห็นสิ่งนี้เขาก็เอาผ้าห่มหนา ๆ ที่คลุมบนร่างกายของ เซี่ยหว่านชิว และค่อยๆคลุมขายาวของ เซี่ยหว่านชิว

เซี่ยหว่านชิว ทําหน้าดุและมองไปที่ หลินฟ่าน

“นายนี่มันกวนจริง ๆ เลย!” เซี่ยหว่านชิว กระซิบคราวนี้เธอไม่ได้คิดที่จะเอาผ้าห่มออก

“มันจะไม่ร้อนอีกหลังจากคลุมผ้าหนา ๆ นี้” หลินฟ่าน ยิ้มแน่นอนว่าเขารู้ว่าขายาวของ เซี่ยหว่านชิว สามารถมองเห็นได้ชัดขึ้นหลังดึงผ้าห่มออก แต่เขาไม่ใช่คนแบบนั้น

เขาอยากดู แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะดูแบบนี้

ยิ่งไปกว่านั้นเครื่องปรับอากาศในวิลล่าก็ยังเปิดอยู่ เขาจึงสามารถคลุมเธอด้วยผ้าห่ม หนา ๆ ได้

หลินฟ่าน เป็นคนดีมาโดยตลอดและเขาแทบจะไม่เห็นขายาว ๆ ของผู้หญิงคนอื่นเลยนอกจาก เซี่ยหว่านชิว

เมื่อมองไปที่ หลินฟ่าน เช่นนี้ เซี่ยหว่านชิว ก็รู้สึกอบอุ่น

เธอรู้มาตลอดว่า หลินฟ่าน เป็นคนแบบนี้

แม้ว่า หลินฟ่าน จะนอนบนเตียง หลินฟ่าน ก็จะไม่เคยฉวยโอกาสกับเธอ

เมื่อตอนถ่ายละคนกับทีมงาน ชั่วหยู่เหนียน ตอนกําลังถ่ายทําฉากจูบ หลินฟ่าน อาจจงใจผิดพลาด มากกว่าสิบครั้งหรือหลายสิบครั้ง ถ้าเขาต้องการเอาเปรียบเธอ

แต่ฉากจูบระหว่าง หลินฟ่าน และเธอจบลงในครั้งเดียว

เขาเป็นคนเช่นนี้มาโดยตลอดและนี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทําให้ เซี่ยหว่านชิว มีความประทับใจที่ดีต่อ หลินฟ่าน ซึ่งแตกต่างจากผู้ชายคนอื่น ๆ ที่มักจะมองขายาว ๆ ของผู้หญิงในรูปแบบต่างๆ

หลินฟ่าน มองไปที่ เซี่ยหว่านชิว ปรับตําแหน่งของผ้าห่มให้ เซี่ยหว่านชิว และพูดเบา ๆ ว่า “เหตุผลหลักคือผู้หญิงของฉันดูดีมากถ้าเธอไม่คลุมผ้าห่มไว้ฉันอาจจะไม่มีใจที่จะดูตอนจบของ ซิ่วหยู่เหนียน”

เมื่อ เซี่ยหว่านชิว ได้ยินคํานั้นแก้มของเธอแดงเล็กน้อยและเธอก็จ้องไปที่ หลินฟ่าน

หลินฟ่าน คิดว่า เซี่ยหว่านชิว จะโกรธ แต่ปฏิกิริยาของ เซี่ยหว่านชิว เกินความคาดหมายของเขา

เซี่ยหว่านชิว เพียงแค่เขินเล็กน้อยและก้มหัวลง เธอก็จะไม่เดินไปเดินมาในบ้านเมื่อเธอนั่งลงแล้ว

“อันที่จริง … ไม่ใช่ว่านายจะดูไม่ได้”

“ยังไงนายก็ต้องได้เห็นมันอยู่แล้วในอนาคต Ne” เซี่ยหว่านชิว กล่าวออกมาแบบแฝงอะไรบางอย่าง ซึ่งทําให้ หลินฟ่าน มีความสุขกับคําพูดของเธอ และมันเป็นแรงผลักดันที่ดีที่จะทําให้เขาทําผลงานต่างให้ดีขึ้น เพื่อวันหนึ่งเขาจะสามารถอยู่ในระดับเดียวกันกับ เซี่ยหว่านชิว ได้อย่างแท้จริง