ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 133 แม่บ้านเมา : ป่าอย่าไป!

หลินฟาน มีความต้านทานเพียงเล็กน้อยต่อความงาม นับประสาอะไรกับความงาม 9 แต้มที่มาพร้อมกับความเมตตา

ต้องบอกว่าผู้หญิงสวยเป็นเรื่องง่าย ถ้าหากเป็นผู้ชาย หลินฟาน คงปฏิเสธไปนานแล้ว

หลังจากจับมือกันแล้ว จู่ หยูเฟย ก็กลับไปที่แผนกต้อนรับ

นี่เป็นช่วงเล็ก ๆ และหลินฟาน ไม่ได้จริงจังกับมันมากนัก เขาช่วยพยุงแอนนาเดินออกไป

ที่ทางเข้าลิฟต์ หลินฟาน กําลังรอลิฟต์อยู่

ไม่มีใครอยู่เลย ทันใดนั้น เหอ ต้าหงก็ไล่ตามเขามา

“คุณหลิน รอสักครู่” เหอ ต้าหงกล่าวอย่างสุภาพ

หลินฟาน รู้ว่าทําไมเขาถึงมา แต่เขาแสร้งทําเป็นไม่รู้ และพูดว่า “มีอะไรเหรอคุณเหอ”

เหอ ต้าหงยิ้ม และพูดว่า “ฉัน ไม่รู้จะคุยกับคุณหลิน ยังไงดี บางอย่าง ฉันแค่อยากจะพูด ไม่ว่านายหลินจะได้ยินอะไรมาก็ตามข่าวลือที่ว่ามูลนิธิการกุศลของเราจะแย่ล้วนเป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด”

หลินฟาน กล่าวว่า “ผมไม่ค่อยเข้าใจว่าคุณเหอ หมายถึงอะไร คุณเหออาจจะพูดมันให้ชัดเจนกว่านี้ได้ไหม”

เหอ ต้าหงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “มันเกี่ยวกับการใช้เงินภายในกองทุนการกุศลของเรา คุณหลินได้ยินข่าวลือแย่ๆ มาบ้างไหม?”

เหอ ต้าหงคนนี้ก็เป็นจิ้งจอกเฒ่าเช่นกัน และต้องการทดสอบน้ำเสียงของหลินฟาน

หลินฟาน พ่นลมหายใจ “ไม่ ทําไมคุณเหอ พูดแบบนี้”

เหอ ต้าหงรีบพูด “ฮ่าฮ่า ฉันแค่กังวลนิดหน่อย จะดีกว่าถ้าคุณลืมๆ ที่ฉันถามไป”

หลินฟานยิ้ม แล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร ใช่ไหม?”

เหอ ต้าหงยิ้ม แล้วพูดว่า “ไม่มี ไม่มี”

ลิฟต์มาถึงแล้ว หลินฟานช่วยพยุงแอนนาเข้าไปในลิฟต์ และพูดว่า”คุณเหอคุณพูดถึงการใช้เงินบริจาคผมคิดว่าเราควรยึดหลักในการทําบุญสรุปคืออย่าใช้เงินเพื่อวัตถุประสงค์อื่นเพราะถ้พฤติกรรมเหล่านี้ถูกเปิดเผยเราจะถูกทําลายอย่างแน่นอนคุณเหอคิดเช่นเดียวกันไหม?”

เหอ ต้าหงอดไม่ได้ที่จะเหงื่อออก เมื่อได้ยินคําพูดนี้ เขาบังคับตัวเองให้ยิ้มและพูดว่า:”คุณหลินพูดถูก!”

“ลาก่อน” หลินฟานยิ้ม และโบกมือ แล้วประตูลิฟต์ก็ปิดลง

เหอ ต้าหงปาดเหงื่อที่เย็นเฉียบ คําพูดของหลินฟาน ดูเหมือนจะปลุกเขาขึ้นมาเขาไม่รู้ว่าหลินฟานจงใจหรือไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดกับเขาแบบนี้

เหอ ต้าหงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หลินฟาน ปฏิเสธว่าเขาไม่เคยได้ยินข่าวลือนี้หรือมันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญที่หลินฟานบอกว่าเขาจะให้สร้อยคอเพชรหนึ่งล้านเหรียญแก่แอนนาหรือไม่?

ในท้ายที่สุด หลินฟานไม่ได้เจาะจงไปที่เหอต้าหงแต่ทําหน้าที่แค่เตือนเพราะหลินฟานไม่ต้องการทําให้เรื่องราวให้แย่ลงและหวังว่าเหอต้าหงจะรีบแก้ไขข้อผิดพลาดนี้ได้และถ้าเหอต้าหงแก้ได้ก็ถือว่าได้ทําความดี

หลินฟาน และแอนนา ออกจากโรงแรมจินต

อาการมึนเมาของแอนนา รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่เธออาจรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อลมพัดผ่านเข้ามาจากข้างนอกเธอพูดว่า“นายท่านรถมอเตอร์ไซค์ของฉันอยู่ตรงนั้นคุณช่วยพาฉันไปที่นั้นที่ได้ไหม

หลินฟานเหงื่อตก รีบพูดว่า : “ถ้าคุณเมามากขนาดนี้ อย่าขับรถ ผมจะไปรับคุณกลับมารับรถพรุ่งนี้”

แอนนาไม่อยากขึ้นรถของหลินฟาน แต่เธอไม่สามารถแม้แต่จะเดินได้อย่างมั่นคงดังนั้นเธอจึงไม่ยืนกรานใดๆ อีกและถูกหลินฟาน พามายึดไว้ตรงที่นั่งข้างคนขับของBucatti

ทันทีที่เธอขึ้นรถ แอนนาก็เอียงศีรษะ และผล็อยหลับไป

หลินฟาน มองไปที่ใบหน้าที่แดงก่าของเธอ และยิ้ม ถูกต้องแล้วที่เธอจะเมามากขนาดนี้

เขาไม่ได้รู้สึกแย่กับเธอเลย แต่กลับชื่นชมเธอด้วยความขี้เล่น หญิงสาวที่เป็นดั่งสายลมฤดูหนาวผู้นี้มีออร่าแรงกล้าในยามที่เธอมีสติสัมปชัญญะแต่กลับอ่อนแอเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆเมื่อเธอเมา ซึ่งทําให้ผู้คนอดเพ้อฝันไปเล็กน้อย

หลินฟาน โน้มตัวเพื่อช่วยเธอรัดเข็มขัดนิรภัย ทันใดนั้น แอนนา ก็ยื่นมือออกมาและโอบแขนของเธอไว้รอบเอวของ หลินฟาน

“อย่าไป…” แอนนาพึมพํา

แม่บ้านสาวคนนี้ คู่ควรกับการเป็นทหารเธอแข็งแรงมากและหลินฟานถูกดึงเข้าไปในอ้อมแขนของเธอทันทีและทั้งสองก็กอดกันอย่างใกล้ชิดเป็นครั้งแรก

หลินฟาน สัมผัสได้ถึงร่างกายที่อ่อนนุ่มของเธอ กลิ่นผสมของไวน์ และกลิ่นหอมจากร่างกายไหลเข้าสู่จมูกของหลินฟานและเขาก็แทบจะกลั้นไว้ไม่อยู่

“เป็นไปได้ไหมที่ผู้หญิงคนนี้ ถูกพิชิตด้วยเสน่ห์ของพี่ชายคนนี้ มานานแล้วและตอนนี้เธอเมามายและในที่สุดก็เปิดเผยหัวใจของเธอ?”หลินฟานอดไม่ได้ที่จะคิดอย่างใจจดใจจ่อเล็กน้อย..

แต่เขาได้ยินแอนนา พึมพําอีกครั้ง: “อย่าไป…ป้า ป้าอย่าไป”

อะไร?

หัวของ หลินฟาน มืดลงในทันที!

พี่ – น้องสาวของคุณ!

เอาแต่ใจตัวเอง กล้าดียังไง ผู้หญิงคนนี้ทําราวกับว่าเขาเป็นพ่อ!

หลินฟาน ไออย่างเขินอายเล็กน้อย ผลักแอนนา ออกไปแล้วพูดว่า “เธอไม่สามารถเข้าใจผิดได้ผมไม่ใช่พ่อคุณ!”

ขึ้นรถ และขับรถกลับไปที่หยุนติงวิลล่าทันที

หลังจากหลินฟาน และแอนนาจากไป เพิ่ง ว่านซานก็อยู่มุมที่เงียบสงบและโทรออก“จัดการให้ฉัน ฉันต้องการสอนบทเรียนให้เด็กคนนี้หลินฟาน!”เฟิงว่านซานกล่าวร่องรอยของความชั่วร้ายแวบเข้ามาในดวงตาของเขา

ตั้งแต่เขาล้มเหลวในการเสนอราคาสําหรับหยุนติงวิลล่า หลินฟานท่าให้เขาไม่มีความสุขครั้งแล้วครั้งเล่าคืนนี้หลินฟานทําให้เขาตกตาอีกครั้งขโมยซีนที่งานเลี้ยงการกุศลและถึงกับทําให้แอนนาเมา เฟังว่านชานทนไม่ไหวอีกต่อไป”

คราวนี้เขาต้องทําให้หลินฟานล้มลงอย่างแรง ถึงจะได้รู้ว่า เฟิง ว่านชานทรงพลังแค่ไหน

แน่นอนว่าหลินฟานไม่รู้เรื่องนี้

เขาขับรถกลับไปที่หยุนติ้งวิลล่า

แอนนาเอียงศีรษะอีกครั้ง ดูเหมือนมึนเมา

หลิน ฟาน จ่าที่เหตุการณ์เมื่อครู่นี้ได้ และถามด้วยความสงสัย “ทําไมคุณบอกพ่อของคุณว่าอย่าเพิ่งไปมันเกิดอะไรขึ้น?”

แต่แอนนาหลับไปแล้ว และไม่ตอบ

หลินฟานต้องหยุดถามคําถาม และมีสมาธิกับการขับรถ

สักพักเมื่อเขากลับมาที่หยุนติงวิลล่า มันก็ดึกแล้ว

หลินฟานจอดรถช่วยแอนนาลงจากรถ แล้วเข้าไปในคฤหาสน์

เพื่อให้ง่ายต่อการไปโรงเรียน หลิน ซานชาน ได้อยู่หอพักที่โรงเรียนในวันนี้และมีเพียงหลินฟานและแอนนา เท่านั้นที่อยู่ที่นี้

เมื่อเข้าไปในห้องนั่งเล่น หลินฟาน ช่วยแอนนาให้นอนลงบนโซฟา

ใบหน้าของแอนนาแดง และไม่มีวี่แววว่าจะตื่น

“น้ำ…” แอนนาที่กาลังเมาอยู่พูดอย่างคลุมเครือ แสดงท่าทางไม่พอใจ

“คุณเมา ต้องการให้ผมดูแลคุณ เธอไม่รู้เหรอ ว่าใครเป็นเจ้านาย” หลินฟานส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วเดินไปชงชาร้อนให้แอนนา

กลับมาที่โซฟา หลินฟาน นั่งลง วางศีรษะของแอนนา ไว้บนเข่าของเขาและป้อนชาให้แอนนา

ล่าคอของหลินฟาน แห้งเล็กน้อย เมื่อมองดูหญิงสาวสวยกําลังดื่มชาเขาต้องยอมรับว่าแอนนามีเสน่ห์จริงๆในเวลานี้ไม่ต้องพูดถึงว่าท่าทางของพวกเขาในตอนนี้มันค่อนข้างคลุมเครือ…

“พี่ชายเป็นสุภาพบุรุษ ดังนั้นคุณจะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์เลวร้ายของคนอื่นไม่ได้”หลินฟานเตือนตัวเองว่าอย่าไปยุ่งเลยนี่คือเด็กผู้หญิงที่ดุร้ายและหลังจากเธอตื่นขึ้นฉันเกรงว่าเธอจะไม่ฆ่า เขาใช่ไหม?

หลังจากป้อนน้ำชาให้แอนนาแล้ว หลินฟาน ก็อยากจะออกไปถ้าเขาไม่ไปเขากลัวจริงๆว่าเขาจะก่ออาชญากรรม

คืนนี้ให้แอนนานอนบนโซฟา

แต่ทันทีที่เขาขยับตัว จู่ๆ แอนนาก็เอื้อมมือออกมาจับมือเขา แล้วพึมพําอีกครั้ง: “อย่าไป…พ่ออย่าทิ้งหนูไป…”

เธอก่ามือของหลินฟานแน่น ราวกับว่ามันเป็น ฟางช่วยชีวิต

หลินฟาน ไม่สามารถออกไปได้ซักพัก ดังนั้นเขาจึงต้องปล่อยให้เธอพักผ่อนบนเขาของเขาแทนหมอน

ในที่สุด แอนนาก็สงบลง เธอนอนบนเข่าของหลินฟานอย่างสบาย และผล็อยหลับไปอีกครั้งแต่เธอก็ยังคงกอดหลินฟานไว้แน่น ราวกับป้องกันไม่ให้เขาจากไป

เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะ แอนนาเรียกเขาว่า “พ่อ” สองสามครั้งหรือเปล่าจู่ๆหลินฟานก็มีความรักแบบพ่อที่มันอธิบายไม่ถูก

ความอยากที่จะเคลื่อนไหวเกี่ยวกับแอนนาก่อนหน้านี้หายไปอย่างสิ้นเชิง

“น้องสาวคุณสิ! ฉันรักศัตรูคนนี้นิดหน่อย..” หลินฟาน ทําอะไรไม่ถูก

หลังจากช่วงเวลาหนึ่งที่ไม่ทราบสาเหตุ หลินฟาน ก็ง่วง และผล็อยหลับไปก่อนที่เขาจะรู้ตัว
วันถัดมา

แสงแดดส่องเข้ามาจากทางหน้าต่าง และตกลงบนโซฟา

แอนนาลืมตาขึ้นมาทันใด เธอตื่นแล้ว

คนแรกที่เธอ มองเห็นคือ หลิน ฟาน!

เธอเห็น หลินฟาน อยู่เหนือเธอ หลับไปโดยเอียงศีรษะมือข้างหนึ่งวางอยู่บนร่างกายของเธอขณะที่หัวของเธอเองวางอยู่บนต้นขาของหลินฟานด้วยมือทั้งสองข้างโอบเข่าของหลินฟาน…ไว้..

แอนนา จาได้ในทันใดว่า.. เมื่อคืนเธอเมา แล้วกลับมากับหลิน ฟาน…

“พี่สาวคุณ! เมื่อคืนเราสองคนนอนกันแบบนี้ ใช่ไหม”

คิดแบบนี้ แอนนาก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย ท่าทางแบบนี้ มันน่าอายเกินไปแล้ว