ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 135 ชูเสียวเซียว

หลินฟานยิ้ม และพูดว่า: “ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่มีใคร ผมจะปล่อยคุณไป”

เจีย เสวี่ยหลิง กล่าวอย่างโกรธเคือง “นังตัวดีนี้ ไม่สามารถจ่ายเงินได้ และมันยังไม่คุกเข่าขอโทษฉันและฉันยังทุบตีนังนี้ไม่ได้ อีกเหรอ?”

หลินฟานพูดว่า: “คุณทําไม่ได้ ผมเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เป็นคุณที่ฝ่าไฟแดงก่อนดังนั้นคุณต้องรับผิดชอบทุกอย่างไม่เพียงแต่เธอพูดถูกคุณต้องจ่ายค่ารถและเสื้อผ้าให้เธอด้วย”

เจีย เสวี่ยหลิงโกรธ:”คุณกําลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรตาไหนที่เห็นฉันฝ่าไฟแดง?”

หลินฟาน ชี้ไปที่กล้องใกล้เคียง: “ผมเห็นมันด้วยตาทั้งสองข้าง และผมเชื่อว่าผู้ตรวจการณ์ก็เห็นด้วยคุณอยากไปที่สํานักงานจราจรกับผมไหม”

เจีย เสวี่ยหลิง: “…”

เธอรู้ว่าเธอผิด และพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง

ในเวลานี้ ต่ารวจจราจร 2 นายปรากฏตัวใกล้ ๆ แต่ไม่พบการเคลื่อนไหวใดๆที่นี่ถ้าไม่เช่นนั้นพวกเขาจะมาแน่นอน

หลินฟานยิ้ม และพูดว่า “คุณเห็นตํารวจจราจรสองคนตรงนั้นไหม มันขึ้นอยู่กับคุณที่จะตัดสินใจว่าจะไปที่สํานักงานจราจรหรือไม่”

หลังจากพูดแล้วเขาก็ปล่อย เจีย เสวี่ยหลิง

เจีย เสวี่ยหลิง ลบข้อมือของเธอ น้องสาวคุณส์ ไอ้สารเลวคนนี้ทําร้ายเธอ

เธอไม่อยากให้ตํารวจจราจรมา.. เมื่อเธอเข้าไปในสํานักงานจราจรแล้วเธอก็จะทําในสิ่ ที่เธอพอใจไม่ได้

“คิดว่าฉันโชคร้ายล่ะ กัน!” เจีย เสี่ยหลิงอุทานอย่างโกรธจัด กลับไปที่หน้ารถหยิบกระเป๋าเงินออกมาหยิบตัวสีแดงห้าใบออกมา แล้วโยนมันต่อหน้าสาวจักรยาน

“เงินพวกนี้ คือค่าชดเชยสําหรับจักรยาน และเสื้อผ้าของแก! อีตัวดี คราวหน้าอย่าให้ฉันได้เจอเธออีก!ไอ้สารเลวไอ้สารเลวแกคงรู้แล้ว ดูสิว่าครั้งหน้าฉันจะทําความสะอาดแกยังไง!”เจียเสวี่ยหลิงพ่นลมอย่างเย็นชากลอกตาไปที่หลินฟานอีกครั้งขึ้นรถและจากไปอย่างรวดเร็ว

หลินฟานนั่งยองๆ หยิบเงินห้าร้อยดอลลาร์บนพื้น ยื่นให้สาวจักรยานแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า”นี่”

เด็กสาวจักรยานยื่นมือไปหยิบมัน ก้มศีรษะอย่างอายๆ และหน้าแดง”ขอบคุณ

ครูหลิน”

หลิน ฟานสูดจมูก คุณรู้จักผมเหรอ?”

สาวจักรยานกล่าวว่า “ฉันเป็นนักเรียนที่ โรงเรียนดนตรีหยุนเฉิง ฉันเห็นครูหลินเมื่อวาน”

หลินฟานก้มศีรษะลง และเหลือบมองหญิงสาวหัวใจของเขาก็เต้นระรัวเขาไม่ได้สนใจในตอนนี้และเพียงเท่านั้นเขาจึงได้ตระหนักว่าผู้หญิงคนนี้บริสุทธิ์และมีเสน่ห์มาก!

เป็นบรรยากาศที่อ่อนเยาว์ของสาวข้างบ้านอย่างสมบูรณ์ ราวกับว่ากาลังฝันถึงช่วงเวลาที่เขาเรียน

เมื่อเห็นใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยคอลลาเจนพัฟ หลินฟาน ก็รู้สึกเหมือนกับวัยหนุ่มของเขากลับมาอีกครั้ง

“คุณชื่ออะไร คุณเป็นนักเรียนในชั้นเรียนของผมหรือเปล่า” หลินฟาน ถาม

หญิงสาวจักรยานส่ายหัว: “ฉันชื่อ เสี่ยวเซียว ฉันไม่ใช่นักเรียนของคุณฉันเพิ่งเห็นคุณถูกล้อมรอบด้วยนักเรียนจํานวนมากเมื่อวานนี้ และรู้ว่าเป็นคุณ”

หลินฟานกล่าวว่า “เป็นเช่นนั้นผมคิดว่ารถของคุณไม่สามารถขี่ได้อีกต่อไปแล้วผมจะพาคุณไปดูรถใหม่หลังเลิกเรียนคุณสามารถซื้อรถใหม่ได้”

เมื่อได้ยินดังนั้นใบหน้าของชูเสี่ยวเซียวก็แดงขึ้นและเสียงของเธอก็เหมือนยุง:”อมขอบคุณครูหลิน”

หลังจากขึ้นรถ Bucatti ของหลินฟานและนั่งอยู่ในตาแหน่งข้างคนขับชูเสียวเซียวรู้สึกเหมือนกําลังฝัน

เธอเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่ยากจน และเธอไม่เคยคิดฝันว่าจะได้นั่งรถหรูๆแบบนี้และอีกอย่างนั่นคือรถของครูหลิน!

ปัจจุบันครูหลินเป็นครูดาราคนดังของโรงเรียน ใครบ้าง ที่ไม่อยากนั่งรถครูหลินและเธอได้รับโอกาสนี้อย่างกะทันหันเพราะอุบัติเหตุ

ในขณะที่เธอไม่รู้ว่าเธอโชคดี หรือโชคร้าย

ระหว่างขับรถ หลินฟาน ถามว่า “เด็กผู้หญิงคนเมื่อกี้ ก็มาจากโรงเรียนของเราเช่นกันคุณรู้จักเธอไหม”

ชู เสี่ยวเซียวกล่าวว่า “เธอชื่อ เจีย เสวี่ยหลิง เธอเป็นสาวรวย และเธอก็เป็นหนึ่งในสาวงามในโรงเรียนของเราเกือบทุกคนในโรงเรียนของเรารู้จักเธอ”

หลินฟานสูดหายใจ และพูดด้วยรอยยิ้ม “หนึ่งในสาวงามของโรงเรียนมีสาวสวยมากมายในโรงเรียนของเราหรือไม่”

ชู เสี่ยวเซียวกล่าวว่า “ปัจจุบันมีสาวงามสี่คน”

หลินแฟนพูดด้วยรอยยิ้ม: “คุณเป็นหนึ่งในนั้นหรือเปล่า”

ช เสียวเซียวหน้าแดง: “ครูหลินอย่าล้อฉันเลยสาวงามทั้งสี่คน ล้วนแต่สวยและรวยฉันไม่ใช่ครอบครัวของฉันยากจน”

หลินฟานกล่าวว่า:“สาวงามในโรงเรียนต้องพูดถึงประสบการณ์ชีวิตของพวกเขาอย่างสวยผมคิดว่าคุณดีกว่าเจียเสวี่ยหลิงคุณที่สวยกว่ามากถ้าเธอสามารถเป็นสาวงามในโรงเรียนเราได้คุณก็สามารถเป็นสาวงามของโรงเรียนเราได้เช่นกัน!”

ชู เสี่ยวเซียวฟังค่าชมของหลินฟาน ในความงามของเธอ และหัวใจของเธอก็อ่อนหวานบางคนเรียกเธอว่าดอกไม้ประจําโรงเรียนแต่เธอเป็นเพียง “ดอกไม้ประจําโรงเรียน”ที่แยกความแตกต่างระหว่างสาวงามทั้งสี่คนที่สวยและรวยกว่ามาก

ไม่นาน ก็มาถึงโรงเรียนดนตรีหยุนเฉิง

หลินฟาน จอดรถไว้ที่ประตู และลงจากรถพร้อมกับ ชู เสียวเซียว เตรียมเข้าโรงเรียน

“ยัยตัวเล็ก!”

จู่ๆ ก็มีคนเรียก

เขาเห็นเฟอร์รารี่ 488 จอดอยู่ข้างๆ ราคาซุปเปอร์คาร์คันนี้อยู่ที่ประมาณ 4-5 ล้านชายหนุ่มที่แต่งตัวสดใสหลังใหญ่ถือดอกไม้ เอนกายพิงหน้ารถโดยมีใบหน้าเปื้อนยิ้มมั่นใจ

เขาเป็นคนที่เรียก ชู เสี่ยวเซียว

ชเสี่ยวเซียวตามเสียง ขมวดคิ้ว จากนั้นก้มหน้าลง แสร้งทําเป็นไม่เห็นชายหนุ่มและเร่งฝีเท้าของเธอ

หลินฟาน แปลกใจเล็กน้อย และถามว่า “ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?”

ช เสียวเซียว พูดอย่างช่วยไม่ได้: “เขาน่ารําคาญมาก ฉันปฏิเสธเขาอย่างชัดเจนไปแล้วเขายังมาหาฉันอีกครูหลินไม่ต้องห่วงเขา”

เมื่อเห็นว่าช เสี่ยวเซียวไม่ตอบสนอง ชายหนุ่มถือดอกไม้ และวิ่งไล่ตามเธออย่างรวดเร็วเข้าขวางทางชูเสี่ยวเซียว

“เสี่ยวเซียว ฉันไม่ได้ยินเมื่อคืน ที่ฉันโทรหาคุณ นี่ฉันมอบให้คุณ”เด็กหนุ่มพูดพร้อมยื่นดอกไม่ให้ชูเสี่ยวเซียว

ชู เสี่ยวเซียวกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “ฉันไม่ต้องการ คุณไม่ต้องมาทําแบบนี้อีก”

ชายหนุ่มยิ้ม และพูดว่า “ไม่เป็นไร หากคุณไม่ชอบดอกไม้แล้ว ทําไมคุณไม่ไปกินข้าวเย็นกับฉันคืนนี้ล่ะ”

ชู เสี่ยวเซียวพูดว่า: “ฉันจะไม่ไปกินข้าวเย็นกับคุณ ฉันบอกคุณหลายครั้งแล้วว่าฉันจะไม่คบหากับคุณ ให้ตายเถอะ โปรดอย่ารังควานฉันอีก”

ชายหนุ่มพูดอย่างไร้ยางอาย “แค่มือเดียวคืนนี้ฉันจะไปรับถ้าเธอไม่เห็นด้วยฉันจะมาโรงเรียนทุกวันเพื่อรอคุณ”

ช เสี่ยวเซียว โกรธเล็กน้อย: “ไม่!”

หลินฟาน ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ถ้า ชู เสี่ยวเซียว ตกลงไปทานอาหารเย็นกับเขา เขาจะต้องทําบางอย่างแน่นอน

“น้องชาย นี่มันใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้ว” หลินฟาน กล่าวเบาๆ

จากนั้น ชายหนุ่มก็มองไปที่ หลินฟาน และพูดอย่างไม่พอใจว่า “คุณเป็นใคร?”

หลินฟาน กล่าวว่า “ผม? เป็นครูของ ชูเสี่ยวเซียว”

“คร” ชายหนุ่มมองไปที่หลินฟาน และเมื่อเขาเห็นสิ่งของทั่วไป บนตัวหลินฟานเต็มไปหมดเขาก็แสดงท่าที่ดูถูกทันที
ให้ตายเถอะ!

“ครู? เป็นอะไรไป รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร อย่ามายุ่งกับเรื่องของคนอื่นดีกว่า!”ชายหนุ่มแสดงท่าทางหยิ่งยโส

หลินฟาน ไม่ชอบการเสแสร้งของคนรวยรุ่นสองเหล่านี้มากที่สุด และใบหน้าของเขากลายเป็นเย็นชาทันที่ : “ผมไม่สนว่าคุณจะเป็นใครที่นี่คือโรงเรียนถ้าคุณมารังควานนักเรียนของผม ผมจัดการได้ใ”

ชายหนุ่ม โกรธมาก: “คุณครูผู้น่าสงสาร คุณคงไม่รู้ว่าคุณกําลังยั่วยุใครฟังให้ดีฉันชื่อเฟิงเทียนหมิงพ่อของฉันคือเฟังว่านซาน เศรษฐีที่รวยที่สุดในหยุนเฉิงหากคุณเข้าใจแล้วไปถอยไปห่างๆ ไป!”

หลินฟาน ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และแปรเปลี่ยนไปมีความสุข

ผู้ชายคนนี้เป็นลูกชายของใคร กลายเป็นลูกชายของ เฟิง ว่านซาน!

สิ่งนี้น่าสนใจ

หลินฟาน หากเป็นลูกชายของคนอื่น เขาอาจถูกทําให้ประหลาดใจแต่หลินฟานเมื่อรู้ว่านี้คือลูกชายของเฟิงว่านซานนั้นเขาไม่จําเป็นต้องสุภาพจริงๆ

เมื่อ ชู เสี่ยวเซียว เห็น เฟิงเทียนหมิงดุด่าครูหลินเธออดไม่ได้ที่จะโกรธมากครหลินช่วยเธอวันนี้เธอเคารพครูหลินมากดังนั้นเฟิง เทียนหมิงจะดุด่าเขาแบบนี้ไม่ได้

“เฟิง เทียนหมิง คุณพอได้แล้ว คุณไม่ได้รับอนุญาตให้พูดกับครูหลินแบบนี้!” ชูเสียวเซียวกล่าวอย่างฉุนเฉียว

เฟิง เทียนหมิงหงุดหงิดเล็กน้อย และพ่นลมอย่างเย็นชา: “ทําไมคุณถึงอยากพูดแทนเขาคุณชอบคนจนคนนี้ใช่ไหม!”

ฉ่เสี่ยวเซียวหน้าแดง: “คุณกําลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร?”

เธอไม่ได้… หลงรักครูหลิน ฉันแค่ชื่นชมในความสามารถของเขา…

หลินฟาน พูดเบา ๆ : “คุณเป็นลูกชายของเฟิงว่านซานใช่ไหม เพิ่ง ว่านซานจะรู้ไหมว่าเขาให้กาเนิดลูกชายที่โง่เขลาอย่างคุณถ้าคุณไม่ออกไปผมจะขอให้รูปภ.ไปส่งคุณ”

เฟิง เทียนหมิง พูดอย่างเย่อหยิ่ง: “คุณพยายามทําให้ฉันกลัว? ยามรักษาความปลอดภัยจะทําอะไรกับฉันได้!”

“ถ้าอย่างนั้นเรามาดูกัน”

หลินฟาน หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา แล้วโทรเรียกหลิว เหมิงเจีย “พี่เหมิงเจี้ยผมอยู่ที่ประตูโรงเรียน มีเรื่องรบกวนนิดหน่อย ช่วยเรียก รปภ.ให้ผมหน่อยได้ไหม”

หลินฟาน เป็นเพียงครูสอนชั่วคราว ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเรียกรปภ. ได้ แต่อาจารย์ใหญ่ทําได้แน่นอน

แน่นอน ไม่นานหลังจากที่เขาวางสาย หลิว เหมิงเจีย เรียกยามรักษาความปลอดภัยทันที

เห็น รปภ. ร่างสูงสองสามคน เดินออกจากห้องรักษาความปลอดภัย

เฟิง เทียนหมิง ตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้

“ไอ้ผียากจน คราวนี้ฉันแพ้ แต่รอเถอะ ตอนนี้ฉันจะหันหลังกลับ และเรียกใครซักคนมาฉันสัญญาว่าฉันจะเฆี่ยนตีแกถ้าแกออกมาจากโรงเรียนนี้!”เฟิงเทียนหมิงพูดอย่างชั่วร้ายก่อนที่รปภ.จะมาถึงเขา เขาก็ถอยห่างออกไป

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนมาที่ หลินฟาน และชู เสี่ยวเซียว

“คุณหลิน ฉันชื่อหลี่ ผู้อาวุโสของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย อาจารย์ใหญ่ขอให้พวกเรามาตรวจสอบสถานการณ์ คุณสบายดีไหม” รปภ.วัยกลางคนถามด้วยความเคารพ

หลินฟาน สามารถขอให้อาจารย์ใหญ่ระดมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้ ก็รู้สึกเกรงกลัวหลินฟานเล็กน้อย

หลินฟานยิ้ม และพูดว่า “ไม่เป็นไร โชคดีที่คุณมาที่นี่ ผู้ชายคนนี้กลัวและหนีไปแล้วเสี่ยวเซียวเข้าไปกันเถอะ”

ดังนั้น หลินฟาน และชู เสี่ยวเซียว จึงเข้าไปในโรงเรียน

ชู เสี่ยวเซียวพูดอย่างกังวล: “ครูหลิน เฟิงเทียนหมิงเป็นคนบ้า ถ้าเขาพบคนที่จะเอาชนะคุณจริงๆ ล่ะ?”

หลิน ฟานคิดเกี่ยวกับมันและพูดว่า “ไม่ต้องกังวล ไม่เป็นไร ผมจะจัดการเอง”

ชูเสี่ยวเซียวดูขอโทษ: “ครูหลิน เป็นความผิดของฉันทั้งหมด และฉันได้สร้างปัญหาให้กับคุณ”

หลินฟานยิ้ม และกล่าวว่า “อย่าพูดอย่างนั้น ผู้ชายคนนี้กําลังรังควานคุณผมไม่มีเหตุผลที่จะนั่งลงและเพิกเฉยต่อมัน”

ชู เสียวเซียวรู้สึกขอบคุณมาก และกล่าวว่าขอบคุณมากครูหลิน วันนี้คุณช่วยฉันสองครั้งแล้วฉันไม่รู้จะขอบคุณคุณยังไงดีฉันจะชวนคุณไปทานอาหารเย็นหลังเลิกเรียนดีไหม”

หลินฟาน พูดอย่างมีความสุข: “ตกลง”

ช เสี่ยวเซียว ดีใจมากที่เธอนัดกับครูหลิน เพื่อทานอาหารเย็น ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างสบายๆ แต่เธอไม่คิดว่าครูหลิน จะเห็นด้วย

“แล้วครูหลิน ฉันขอไปเรียนครู่หนึ่งก่อนได้ไหม” ชู เสี่ยวเซียวพูดด้วยใบหน้าแดงก่า

หลินฟานยิ้ม และพูดว่า “ได้”

“งั้น.. ฉันจะกลับไปที่ห้องเรียนก่อน” ชู เสี่ยวเซียวหน้าแดง และจากไปอย่างมีความสุข

หลินฟาน มองดูเธอ และรู้สึกเหมือนเป็นสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิ อนิจจาผู้หญิงคนนี้ช่างสวยจริงๆ

สาวสวยคนนี้ไม่สามารถปล่อยให้เฟิงเทียนหมิงเป็นหายนะของเธอได้เขาเพิ่งตกลงที่จะกินข้าวเย็นกับชูเสี่ยวเซียวเพราะเขากลัวว่าเฟิงเทียนหมิงจะก่อกวนเธออีกครั้ง

หลินฟาน หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาทันที่: “เฮ้แอนนา คุณกลับมาที่วิลล่าแล้วหรือมาที่โรงเรียนเมื่อผมสอนเสร็จ”