ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 160 เด็กน้อยบนดาดฟ้า

ในบ้านที่ทรุดโทรม ในห้อง มีเสียงไอของเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เด็กชายตัวเล็ก ๆ ร่างผอมกําลังนอนอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่ป่วย ดูน่าสงสารมาก

“พี่สาว…”

เด็กชายเรียกด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเล็กน้อย

ในห้องถัดไป ประตูปิด ดวงตาของ ชู เสี่ยวเซียว เป็นสีแดง และเธอกําลังนั่งเช็ดน้ำตาอยู่บนเตียงเมื่อเธอได้ยินเสียงเรียกของน้องชายชูเสี่ยวหมิงเธอก็ปาดน้ำตาแล้วเดินออกจากห้อง

เมื่อเขามาที่เตียงของ ชู เสี่ยวหมิง ชู เสี่ยวเซียว ก็พูดว่า: “เกิดอะไรขึ้น?”

ชู เสี่ยวหมิง กล่าวว่า: “พี่สาว ได้ยินคุณร้องไห้ ผมขอโทษ ผมเป็นคนสร้างปัญหาให้พี่สาวของผม ผมรู้ว่าพี่สาวไม่อยากแต่งงาน ฉะนั้นให้ผมบอกพ่อแม่อย่าปล่อยให้พี่สาวของผมแต่งงานและปล่อยให้พี่สาวได้ไปโรงเรียน?”

ชูเสี่ยวเซียวพยายามอย่างดีที่สุด ที่จะไม่ร้องไห้ และพูดว่า “เด็กโง่จะทําอย่างไรถ้าพี่สาวไม่แต่งงานครอบครัวเรายากจนนี่เป็นทางเดียวที่จะมีเงินมาช่วยน้องได้”

ชู เสี่ยวหมิงกล่าวว่า “แต่พี่สาว คุณไม่มีความสุข ผมไม่อยากให้พี่สาวไม่มีความสุขเพราะผม”

ช เสี่ยวเซียวยิ้มอย่างไม่เต็มใจ: “ไม่เป็นไร พี่สาวสบายดี”

ชู เสี่ยวหมิงกล่าวว่า “พี่สาว เร็วเข้า นี่มันเที่ยงแล้ว พ่อแม่ก็ยังไม่กลับมา ผมหิวนิดหน่อยแล้ว”

ชู เสี่ยวเซียวรีบพูด “อยากกินอะไร พี่จะไปทําให้”

ชู เสี่ยวหมิงพูด “ผมอยากกินแซนวิช คราวที่แล้วจําได้ว่า พี่สาวได้พาผมไปที่นั่น ร้านเบเกอรี่ใหม่ข้างบ้านเรา แซนวิชของพวกเขาอร่อยมาก ผมขอร้องแม่ตั้งนานแต่แม่ไม่ยอมซื้อให้วันนี้ในขณะที่พวกเขาไม่อยู่บ้านพี่สาวพี่ซื้อให้ผมกินได้ไหม”

ช เสี่ยวเซียว พยักหน้า: “ได้ เดี๋ยวจะไปซื้อให้

ชู เสี่ยวเซียว ออกจากบ้าน และลงไปชั้นล่าง จักรยานที่เธอซื้อเมื่อวานนี้จอดอยู่ที่ชั้นล่าง

เมื่อเห็นจักรยานคันใหม่นี้ เธอก็นึกถึงโรงเรียน และหลินฟาน ชูเสียวเซียวอดไม่ได้ที่จะตาแดงอีกครั้ง และเกือบจะล้มลง

ยอมรับความจริงไม่ได้ เพื่อหาเงินรักษาน้องชายพ่อแม่ขอให้เธอออกจากโรงเรียนและแต่งงานแต่เธอไม่อยากออกจากโรงเรียน ไม่อยากแต่งงาน

ความคิดที่จะไปโรงเรียนไม่ได้ในอนาคต และคิดว่าจะไม่ได้พบครูหลินที่เธอชื่นชมทําให้เธอเสียใจอย่างมาก

“ครูหลิน…” ชู เสี่ยวเซียวพึมพํา เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ได้อยู่กับ หลินฟานเมื่อวานน้ำตาของเธอก็ไหลลงมาอย่างช่วยไม่ได้

หลังจากที่ ชู เสี่ยวเซียวจากไป

ชูเสี่ยวหมิง ลุกขึ้นจากเตียงอย่างยากลําบาก ลุกจากเตียง และเดินโซเซออกจากห้องแล้วเปิดประตูและเดินออกไป

ข้างประตูคือบันได ชู เสี่ยวหมิง เดินขึ้นไปบนบันได เงยหน้าขึ้น กัดฟันและเดินขึ้นไป…

ระหว่างทาง Bucati กําลังขับไปที่เมืองเก่า

หลินฟาน ขับรถ และหลิว เหมิงเจี้ย ที่นั่งอยู่ในตําแหน่งด้านข้างคนขับ

วันนี้พ่อแม่ของ ชู เสี่ยวเซียว ไปโรงเรียนเพื่อทําเรื่องลาออก โดยไม่ทราบสาเหตุ หลินฟานพยายามติดต่อชเสียวเซียวแต่ทําไม่ได้ เขาจึงตัดสินใจไปเยี่ยมบ้านของเธอ

ในฐานะอาจารย์ใหญ่ หลิว เหมิงเจีย ก็ตามมาด้วย

จากการสนทนา เธอได้เรียนรู้ว่าหลินฟานและชูเสี่ยวเซียวรู้จักกันดีไม่น่าแปลกใจที่หลินฟานจะเข้ามาแทรกแซงในเรื่องนี้

“เสียวฟาน คุณเห็นอะไรผิดปกติเกี่ยวกับ ชู เสี่ยวเซียว เมื่อวานนี้หรือไม่” หลิว เหมิงเจี้ยถาม

หลินฟาน ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และยืนยันว่า: “ไม่ ผมยังคงไปซื้อจักรยานกับเธอและผมก็ตกลงที่จะพบกันที่โรงเรียนเมื่อเราแยกทางกัน ถ้าเธอไม่อยากไปโรงเรียนแล้วทําไมเธอถึงเลือกจะซื้อจักรยาน?”

หลิว เหมิงเจียขมวดคิ้ว “หมายความว่าอย่างนั้น แสดงว่า เธอไม่ได้คิดริเริ่มที่จะลาออก”

หลินฟาน เยาะเย้ย: “ดูพ่อแม่ของเธอสิ ปัญหาต้องอยู่ที่พวกเขา เราต้องรีบไปพบชูเสียวเซียวก่อนที่พวกเขาจะกลับบ้าน”

หลิวเหมิงเจียพยักหน้า และชี้ไปข้างหน้า : “หลังจากสี่แยกนี้ ไม่ไกลข้างหน้า”

ไม่นานหลังจากนั้น รถของ หลินฟาน ก็เข้าสู่เมืองเก่า

ทันใดนั้น หลินฟาน ได้รับโทรศัพท์

หลินฟาน หยุด แล้วรับสาย

“คุณหลิน คุณยังจําฉันได้ไหม ฉันฉ่ หยูเฟย” อีกฝ่ายพูด

คนที่โทรมาคือ จู่ หยูเฟย ซึ่งเขาพบที่งานเลี้ยงการกุศลเมื่อวันก่อน

หลินฟาน กล่าวว่า “จําได้ คุณจู่”

ฉ่ หยูเฟย ยิ้ม และพูดว่า “ตอนแรกฉันอยากจะถามคุณหลิน เมื่อวานนี้แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นเมื่อวานนี้คุณหลินว่างไหมตอนนี้ฉันอยากพบคุณหลินเพื่อร่วมมือกับกองทุนการกุศลไม่ทราบคุณหลินว่างไหมเราจะได้พูดคุยกัน?”

หลิน ฟานกล่าวว่า “ผมขอโทษ ตอนนี้ผมมีเรื่องต้องจัดการ เอาไว้วันหลังดีกว่าครับ”

หยูเฟย คิดว่าหลินฟาน จะปฏิเสธเธอ และกล่าวว่า “คุณหลิน ฉันต้องการเข้าร่วมมูลนิธิของคุณจริงๆ ไม่เช่นนั้น ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะไปหาคุณเอง?”

หลินฟาน รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย และพูดว่า: “โอเค ผมอยู่ที่ หงหยุน เมืองเก่า ในเขตชุมชนหนานเจี้ย คุณสามารถหาสถานที่ใกล้เคียง และรอผมก่อน แล้วผมจะไปหาคุณหลังจากที่ผมได้จัดการเรื่องนี้แล้ว”

เมื่อจู่ หยูเฟย ได้ยินคําพูดนั้น นางก็พ่นลมหายใจออกมา

หลิน ฟานพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น”

สนมชูหยกล่าวว่า “ไม่มีอะไรหรอก โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

โทรศัพท์วางสายทันที

หลินฟาน และหลิว เหมิงเจี้ย ลงจากรถ และเดินเข้าไปในชุมชนหงหยุน

ชุมชนนี้เก่าแก่มากแล้ว และอาคารรอบๆ ก็ดูเหมือนจะอยู่ในวัยที่จะต้องรื้อถอน นอกจากนี้บ้านรอบๆก็มีความหนาแน่นสูงดังนั้นรถจึงสามารถจอดได้เฉพาะบนถนนด้านนอกเท่านั้น

บ้านของ ชู เสี่ยวเซียว อยู่ที่นี่

ทันใดนั้น บางคนรวมตัวกันในอาคารสูงหกชั้นที่อยู่ข้างหน้า ส่งเสียงดัง และทุกคนก็มองขึ้นไปบนยอดตึก

เห็นเด็กผู้ชายอยู่บนดาดฟ้ายืนอยู่บนขอบดาดฟ้า กําลังวางแผนจะกระโดดลงจากตึก

เด็กชายคนนี้ผอมเหมือนไม้กระดาน หน้าป่วย และเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนป่วย

“เด็กน้อย ขึ้นไปบนนั้นอันตรายเกินไป ทําอะไรน่ะ รีบกลับลงมา!”

“เขาเป็นอะไรไป?”

“คนนี้ไม่ใช่เด็กน้อยจากตระกูลช เหรอหรือ ทําไมเขาคิดเรื่องนี้ไปได้?”

เมื่อหลินฟานได้ยินใครพูดถึงตระกูลชู เขาก็พ่นลมหายใจ ดึงชายคนนั้นแล้วถามว่า “คุณลุงเมื่อกี้คุณพูดถึงตระกูลชู คุณหมายถึง ชู หยวนหาง หรือเปล่า”

เมื่อก่อนเขามา เขาได้เรียนรู้จากหลิว เหมิงเจี๊ยว่าชูเสี่ยวเซียวมีพ่อของเธอ ชื่อว่าชูหยวนหางแม่ของเธอชื่อเหอเหม่ยฟางและชู เสี่ยวเซียวมีน้องชายชื่อชูเสี่ยวหมิง

ชายคนนั้นพูดว่า: “นั่น ใช่ ลูกชายของ ชู หยวนหาง!”

หลินฟาน ขมวดคิ้ว ชู เสี่ยวเซียว ก่าลังจะออกจากโรงเรียน ชู เสี่ยวหมิง กําลังจะกระโดดลงจากอาคารมันเกิดอะไรขึ้น?

“ลง รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวช” หลิน ฟานถาม

ชายคนนั้นส่ายหัว: “ไม่รู้สิ แต่ฉันรู้ว่าเด็กคนนี้ป่วยมาตลอด และพักฟื้น

ที่บ้านเป็นเวลานาน เขาอาจจะทนความเจ็บปวดไม่ไหว”

ในเวลานี้ นอกชุมชน มีรถโตโยต้า ขับรถเข้ามาที่ชุมชน

คนขับเป็นชายอายุ 30 ปี หลังใหญ่ ตาสามเหลี่ยม ปากเบี้ยวเล็กน้อยไม่ได้หล่อมากแต่ค่อน ข้างแข็งแรง

ที่เบาะหลังหลัง มีอาและน้าคู่หนึ่งนั่งอยู่ในชุดเสื้อผ้าที่โทรมๆ นั่นคือพ่อแม่ของชูเสี่ยวเซียวชูหยวนหางและเหอเหม่ยฟาง

ผู้ชายที่ขับรถเป็นคู่

ในเวลานี้ ทั้งสองมีรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา รอยยิ้มที่พึงพอใจสมรสที่พวกเขาหามาสําหรับ ชูเสี่ยวเซียว ชื่อของเขาคือ ลี่ เจี้ยนหลง

ลี่ เจี้ยนหลง คนนี้ ไม่ใช่เด็กแล้ว แต่เขาไม่เคยแต่งงานมาก่อน หลังจากแนะนําตัวเขาได้พบกับชูหยวนหางและภรรยาของเขา หลังจากได้เห็นรูปถ่ายของชูเสี่ยวเซียวเขาก็พอใจกับชูเสี่ยวเซียว ค่อนข้างมากกล่าวว่าเขาต้องการแต่งงานกับชูเสี่ยวเซียวและตกลงที่จะให้ของกํานัลเป็นเงิน 300,000 หยวน

ชู หยวนหาง และภรรยาของเขาตกลงในเรื่องแต่งงานทันทีและพวกเขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะไปโรงเรียนในวันนี้เพื่อช่วยทําเรื่อง ชเสี่ยวเซียวลาออก