ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 17 นั่งได้คนเดียว

เฉียนเฟิงรีบเดินออกไป และรับโทรศัพท์ขณะเดิน และยิ้มอย่างพอใจ: “เจ้านาย ฉันมาถึงแล้วนี้ มีกระเป๋าเยอะมาก ไม่เป็นไร…”

วิธีที่เขาพยักหน้าและโค้งคำนับทั้งหมด ท่าทางที่แตกต่างจากภาพลักษณ์ของเจ้านายที่เขาบ่นเมื่อครู่นี้มาก

หลังจากที่ เฉียนเฟิงออกไป หลินฟานได้รับโทรศัพท์จากหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย

“หลินฟาน ฉันคือหัวหน้าห้อง!” เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์

หัวหน้าห้อง หลัวเทียนหมิง!

หลินฟาน ยิ้มและพูดว่า “ฮ่าฮ่า ผมจำได้”

หลัวเทียนหมิง กล่าวว่า “ฉันจะแจ้งให้คุณทราบว่าพรุ่งนี้เวลา 7 โมงเช้าที่โรงแรมจินตู เป็นการรวมตัวของเพื่อนในชั้นเรียนคุณต้องเข้าร่วม”

หลินฟาน กล่าว “ได้ ฉันจะไป ได้”

หลัวเทียนหมิง ยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร เราไม่ได้เจอกันนาน คุณคือเทพบุตรโรงเรียนของเรา และเพื่อนร่วมชั้นหญิงบอกว่าพวกเขาต้องการพบคุณจริงๆ ตอนนี้คุณสบายดีใช่ไหม”

หลินฟาน พูด “ไม่เลว ฉันส่งอาหารทุกวัน มีความสุขมาก”

หลัวเทียนหมิง ไม่เชื่อหลินฟาน และหัวเราะเสียงดัง: “ฮ่าฮ่าฮ่า… ฉันเชื่อเถอะ คุณเป็นคนตลกมาก ขนาดผมในฐานะรองประธานบริษัท คุณยังหล่อมาก ไม่มีทางแย่ไปกว่าผมแน่นอน ผมต้องแจ้งเพื่อนในชั้นเรียนคนอื่นๆ เจอกันพรุ่งนี้แล้วค่อยคุยกัน!”

วางสายทันที

หลินฟาน พูดไม่ออกเล็กน้อย เฉียนเฟิง ซึ่งทำงานที่บริษัทลำดับ 500 ในประเทศจีน กลายเป็นรองประธาน เพื่อนร่วมชั้นที่เก่าๆ เหล่านี้ชอบแกล้งทำเป็นมีพลังจริงๆ

เมื่อพูดถึงการแกล้งทำต่อหน้าเขา พวกเขาไม่มีอะไรเลยนอกจากไม่มีนัยสำคัญใดๆ

ที่ประตูสนามบิน หลินฟานรอสักครู่ และทันใดนั้นก็เห็นสาวสวยสองคนเดินออกมา

หนึ่งในนั้นคือ หลินซานชานน้องสาวของเขา และอีกคนคือ เฉิงเสี่ยวลู่ เพื่อนสนิทและเพื่อนร่วมชั้นของหลินซานชาน เช่นเดียวกับ หลินซานชาน พวกเธอทั้งคู่มาที่โรงเรียนดนตรีหยุนเฉิง

สองสาวคุยกันระหว่างเดิน

เฉิงเสี่ยวลู่ถาม: “ซานซาน ลูกพี่ลูกน้องของฉันจะมารับฉันอีกสักครู่ เธอมีคนมารับไหม”

หลินซานชานกล่าวว่า: “พี่ชายของฉันบอกว่าเขาจะขับรถมารับฉัน”

เฉิงเสี่ยวลู่พูดอย่างสงสัย ” ชานชาน คุณยังไม่ได้บอกฉันเลย ว่าแต่ พี่ชายของคุณทำอะไรคะ ”

“เขา…”

หลินซานชานกัดริมฝีปากของเธอ เขินเล็กน้อย เธอรู้ดีว่าพี่ชายของเธอ หลินฟานทำอะไร แต่มันเป็นอย่างนั้น บิตคำที่จะพูดมัน

“ซานชาน!”

ในเวลานี้ หลินฟาน ซึ่งเห็นหลินซานชาน ร้องเรียกและโบกมือให้หลิน ซานชาน

เฉิงเสี่ยวลู่มองตามหลินซานชาน และเห็นหลินฟาน ในชุดพนักงานส่งอาหาร

“ซานชาน พี่ชายของเธอเป็นคนส่งอาหารเหรอ?” เฉิงเสี่ยวลู่กล่าวด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม

ไม่น่าแปลกใจที่ ซานชานจะลังเล ถ้าเธอมีพี่ชายที่เป็นพนักงานส่งอาหาร เธอจะอับอายมากเช่นกัน

หลินซานชาน หน้าแดง: “ก็…”

เธอโทษ หลินฟาน ในใจเล็กน้อย ทำไมเขาไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับมารับนะ อย่างน้อยก็ทำตัวดีๆ หน่อย ตอนนี้มันน่าอายเกินกว่าที่จะให้ เสี่ยวลู่รู้ว่าเขาเป็นคนส่งอาหาร .

หลินฟาน เดินไปหาเด็กสาวสองคนและตอบรับคำทักทายของหลินซานชาน

“พี่ชาย นี่คือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เฉิงเสี่ยวลู่, เสี่ยวลู่ นี่คือพี่ชายของฉัน หลินฟาน” หลินซานชานแนะนำหลินฟาน

เฉิงเสี่ยวลู่ กล่าวเบา ๆ “ไม่เป็นไรลูกพี่ลูกน้องของฉันจะมารับฉันในภายหลัง”

มองไปที่ เฉิงเสี่ยวลู่ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “รถของฉันอยู่ข้างนอก แต่นั่งได้เพียงคนเดียว” ทั้งสามคนออกจากสนามบิน รถยนต์ไฟฟ้าจอดอยู่ข้างถนนเพื่อส่งอาหาร หลินซานชานอายเล็กน้อย พี่ชายของฉันขับรถไฟฟ้านี้เพื่อส่งอาหาร มารับเธอ มันน่าละอายจริงๆ ที่มาให้เสี่ยวลู่เห็น และยังอยู่ต่อหน้าฝูงชน

เธอเป็นคนผอมบาง และเธอทนไม่ได้ที่จะนั่งรถคันนี้

เฉิงเสี่ยวลู่มองไปที่รถยนต์ไฟฟ้าและเยาะเย้ย รถยนต์ไฟฟ้าที่พังคันนี้สามารถนั่งได้เพียงคนเดียว!

โชคดีที่ฉันมาเพียงคนเดียว มิฉะนั้น ถ้าฉันขอให้เธอไปส่ง ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้แน่ๆ มันน่าขายหน้าจริงๆ

“พี่ใหญ่ของฉัน รถยนต์ไฟฟ้าคันนี้นั่งได้อย่างไร? ทำไมไม่นั่งแท็กซี่ไป? หลินซานชานเสนอแนะ ยกย่อง ความเฉลียวฉลาดของเธอในใจ และในที่สุดก็พบข้ออ้างที่จะไม่นั่งรถยนต์ไฟฟ้าคันนี้

เฉิงเสี่ยวลู่ กล่าวว่า “ซานชาน ลูกพี่ลูกน้องของฉันจะมารับฉันทีหลัง เขาขับ Audi ให้พี่ชายของคุณกลับไป บอกเขาว่าเธอจะกลับไปกับฉัน“

“เอารถยนต์ไฟฟ้าคุณกลับไปด้วย ซานชานกับฉันจะไปรถของลูกพี่ลูกน้องฉันเอง” ขณะที่เธอ พูด

เฉิงเสี่ยวลู่ เหลือบมอง หลินฟาน อย่างดูถูก เมื่อเปรียบเทียบลูกพี่ลูกน้องของเธอกับหลินฟาน เธอรู้สึกถึงความเหนือกว่าหลินฟานมาก เหงื่อออก ดูเหมือนว่าพวกเธอจะเข้าใจผิด และพูดว่า “รถยนต์ไฟฟ้าคันนี้ไม่ใช่ของฉัน ฉัน ผมกลัวจะล่าช้า ก็เลยเปลี่ยนรถเป็นพิเศษ ”

เด็กหญิงสองคนและอีกหนึ่งคนแปลก ไม่ใช่รถยนต์ไฟฟ้าคันนี้หรือ?

เฉิงเสี่ยวลู่กล่าวว่า “ไม่มีทาง คุณเพิ่งพูดไปว่ารถของคุณสามารถรับได้เพียงคนเดียว รถยนต์ไฟฟ้านี้คืออะไร”

เธอดูถูก หลินฟาน มากขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าจะเป็นรถไฟฟ้าพังๆ นี้ แต่เธอก็ยังต้องการรักษาใบหน้าและไม่กล้ายอมรับ

ใบหน้าของ หลินซานชานแดงและเธอก็รู้สึกว่า หลินฟานปฏิเสธที่จะยอมรับว่ารถยนต์ไฟฟ้าเป็นของเขา ซึ่งยิ่งทำให้อายมากขึ้นไปอีก

“พี่ หยุดพูดเถอะ ช่วยฉันเรื่องกระเป๋าเดินทางด้วย ฉันจะไปขึ้นรถของลูกพี่ลูกน้องเสี่ยวลู่” หลินซานชาน พูดส่งๆ หลินฟานออกไปอย่างรวดเร็ว

หลินฟาน กล่าวว่า “รถไฟฟ้านี้ไม่ได้เป็นของฉันจริงๆ ”

ในขณะนี้ เห็นคนส่งอาหารถือถุงอาหาร เดินเข้ามาจากด้านข้าง และขับรถออกไปที่ด้านหน้า

สองสาวตะลึง รถยนต์ไฟฟ้าคันนี้ไม่ใช่ของหลินฟานจริงๆ เหรอ

หลินซานชาน ถาม : “พี่คะ รถพี่อยู่ไหน?

เฉิงเสี่ยวลู่เย้ยหยันภายในและกล่าวว่า “ชานชาน แม้ว่ารถยนต์ไฟฟ้าคันนี้จะไม่ใช่ของพี่ชายคุณในตอนนี้ รถของเขาต้องเป็นรถยนต์ไฟฟ้าอีกคัน คุณควรเอา Audi อย่างของลูกพี่ลูกน้องของฉันมารับ”

หลินซานชาน กำลังจะตอบ เมื่อเธอได้ยิน หลินฟาน พูดว่า “รถของฉันอยู่ที่นี่”

ขณะพูด หลินฟาน หยิบกุญแจรถและกดปุ่มสตาร์ท

“ตู่ตู่!”

Bucatti ซึ่งจอดอยู่ด้านข้างมีไฟหน้าและประตูเปิดออกเหมือนปีกบิน เต็มไปด้วยความรู้สึกเหมือนดูภาพยนตร์ไซไฟ

ผู้คนที่ผ่านไปมาหยุดดู สึก.. ส สรรเสริญ และพวกเขาทั้งหมดต้องตะลึงกับซูเปอร์คาร์ระดับบนสุดที่แพงที่สุดในโลก

หลายคนหยิบมือถือออกมาถ่ายรูป และรีบโพสต์โมเมนต่างๆ เพื่ออวด

รถยนต์หรูคันนี้มีเพียง 3 คันในโลก และคนส่วนใหญ่ไม่มีโอกาสได้ดูเลย เห็นแค่ครั้งเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะกลับไปอวดอีกนาน

หลินซานชาน และเฉิงเสี่ยวลู่ ต่างตกตะลึงและตกตะลึงเมื่อ Bucatti เปิดใช้งาน

เสียงของ หลินซานชานสั่นเล็กน้อย: “พี่ชาย รถคันนี้เป็นของคุณหรือเปล่า”

หลินฟาน ยิ้มและพูดว่า “มันเป็นของฉัน เข้าไปในรถ”

หลินฟาน กดปุ่มรถอีกครั้ง เปิดท้ายรถที่ด้านหน้ารถ และเอาของหลินซานชานใส่เข้าไป

“รถคันนี้สวยมาก ฉันอยากขี่จริงๆ ”

“ผู้หญิงคนนี้น่ามีความสุขเหลือเกิน ฉันอิจฉาเธอมาก”

“ถ้าฉันเป็นเธอ ทำไมฉันถึงไม่ใช่เธอนะ!”

หลิน ซานชาน ได้ยินเสียงจากคนสัญจรไปมา- มองเธอด้วยสายตาอิจฉา เธอเดินไปที่ Bucatti และนั่งในตำแหน่งด้านข้างคนขับ ช่วงเวลาสั่น ๆ ความสุขก็เข้ามาอย่างกะทันหันเธอรู้สึกเหมือนฝันด้วยความรู้สึกที่ไม่ใช่เรื่องจริง

เมื่อเห็น หลินซานชานขึ้นรถซูเปอร์คาร์ เฉิงเสี่ยวลู่ ก็อิจฉาเธอจนแทบบ้า

เธอยังต้องการนั่งจริงๆ และเธออยากจะเพลิดเพลินไปกับสายตาที่อิจฉาของผู้คนที่เดินผ่านไปมา

เธอวิ่งไปอย่างรวดเร็ว

“ชานชาน เธอขยับไปหน่อย ให้ฉันนั่งด้วยได้ไหม” เฉิงเสี่ยวลู่ พูด ถ้าไม่ใช่เพราะใบหน้าของเธอ เธออยากจะลากหลินซานชานลงไปแล้วปล่อยให้เธอนั่ง

หลินซานชานเขินเล็กน้อย ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ที่จะขยับพอที่จะให้คนสองคนนั่งได้

หลินฟาน ได้เก็บสัมภาระของเธอแล้ว มาที่นั่งคนขับและนั่งลง และได้ยินคำพูดของ เฉิงเสี่ยวลู่

หลินฟาน หัวเราะและพูดว่า “ขอโทษ คำที่ผมเพิ่งพูดไปเมื่อครู่นี้ ว่ารถคันนี้รับได้เพียงคนเดียวจริงๆ ขอตัว”

หลังจากพูด หลินฟาน ก็กดปิดประตูรถ ปล่อยให้ เฉิงเสี่ยวลู่ อยู่คนเดียวและออกรถไป

ใบหน้าของเฉิงเสี่ยวลู่ร้อนขึ้นแท้จริงแล้ว รถยนต์ไฟฟ้าและซูเปอร์คาร์นั้นรับได้เพียงคนเดียว เธอคิดว่าหลินฟานกำลังขับรถไฟฟ้า ใครจะไปรู้ว่ารถของหลินฟาน ซึ่งรับได้เพียงคนเดียวนั้น เป็นซุปเปอร์คาร์ระดับบนสุด! กันเล่า!!!