ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 184 การกลั่นแกล้งในโรงเรียน สอนบทเรียนสาวรวย

ตอนที่ 184 การกลั่นแกล้งในโรงเรียน สอนบทเรียนสาวรวย

หญิงสาวที่ร่ํารวยเกเร เช่น เจีย เสวี่ยหลิง ดูถูกผู้หญิงที่ยากจน เช่น ชู เสี่ยวเซียว โดยคิดว่าเธอสามารถรังแกเธอได้ตามต้องการ

เนื่องจากความหึงหวงของความสัมพันธ์ที่ดีระหว่าง ชู เสี่ยวเซียวกับหลินฟาน เจีย เสวี่ยหลิงจึงไม่พอใจ ดังนั้นวันนี้ เธอพบโอกาสที่จะดึง ชู เสี่ยวเซียวมาที่มุมนี้ โดยตั้งใจจะทุบตีเธอ เพื่อระบายความโกรธชู

เจีย เสวี่ยหลิงยกมือขึ้น และตบหน้า ชู เสี่ยวเซียว

ชู เสี่ยวเซียวไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้ว เธอจะไม่ปล่อยให้เธอโดนกระทํา รีบหลีกเลี่ยงมัน

เจีย เสวี่ยหลิงสูญเสียฝ่ามือไป และยิ่งโกรธมากขึ้น “จับเธอลง!”

เด็กสาวชั้นสอง ทั้งสองคนอยู่ทางซ้าย และขวา คว้า ชู เสี่ยวเซียวไว้

ชู เสี่ยวเซียวดิ้นรนตามสัญชาตญาณ แต่เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอ และเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพี่สาวที่ดุร้ายทั้งสองคนนี้ จริง ๆ หลังจากดิ้นรนสองสามครั้ง เธอก็ถูกกดไว้กับพื้นอย่างแน่นหนา เจีย เสวี่ยหลิงก้าวไปข้างหน้า เอื้อมมือออกไปจับผมของ ชู เสี่ยวเซียว ให้เงยหน้าขึ้น แล้วยกฝ่ามือขึ้นอีกครั้ง

“หลบงั้นเหรอ? มาดูกันว่าคราวนี้ แกจะหลบอย่างไร!”

เจีย เสวี่ยหลิง กล่าวด้วยรอยยิ้มที่พอใจ

เมื่อเห็นเช่นนั้น ฝ่ามือของเธอที่กําลังจะตบหน้าของ ชู เสี่ยวเซียวชู

ทันใดนั้น มือของ เจีย เสวี่ยหลิง ก็หยุด มีมือยื่นออกมาจากด้านหลัง และจับมือเธอไว้ และเธอไม่สามารถขยับมือได้อีกต่อไป

เจีย เสวี่ยหลิง ตกใจ และหันไปมองโดยไม่รู้ตัว

หลิน ฟาน!

หลิน ฟานอีกแล้ว!

ครั้งสุดท้ายที่เธอชนกับ ชู เสี่ยวเซียว และต้องการสอนบทเรียน ชู เสี่ยวเซียว เธอก็ถูก หลิน ฟานหยุดแบบนี้!

“คุณกําลังทําอะไร” หลินฟานพูดอย่างเย็นชา ไม่มีความอบอุ่นในน้ําเสียง เห็นได้ชัดว่า หลินฟาน โกรธ
หลินฟาน โกรธ เพราะ ชู เสี่ยวเซียว!

เจีย เสวี่ยหลิงรู้สึกไม่มีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆ และเธอก็อิจฉาจนแทบจะเป็นบ้า ทําไม ทําไม ทําไม ชู เสี่ยวเซียว เด็กสาวที่น่าสงสารถึงสามารถชนะใจหลินฟานได้กัน เพื่อที่ หลินฟาน จะ ปกป้องเธอทั้งหมด ในเวลานั้น แต่ทําไม ทําไม หลินฟาน ถึงไม่มองเธอบ้าง ฉันเป็นลูกสาวคนโตของมหาเศรษฐีเลยน่ะ! ท่าไม.. ถึงไม่มองฉันบ้าง!

“ปล่อยฉัน!” เจีย เสวี่ยหลิงพูดด้วยความโกรธ พยายามจะดิ้นให้หลุดจากมือของหลินฟาน แต่มือของหลินฟานเป็นเหมือนคีมหนีบเหล็ก และเธอก็ไม่สามารถหลุดพ้นไปจากมันได้เลย “ปล่อยเสี่ยวเซียวก่อน” หลินฟานพูดอย่างเย็นชา

เจีย เสวี่ยหลิงพูดอย่างดื้อรั้น: “ฉันจะไม่ปล่อย ฉันจะทุบเธอวันนี้ หลินฟาน นี่เป็นเรื่องส่วนตัว ระหว่างฉันและเธอ ไปให้พ้นทางของฉัน ไม่ใช่เรื่องของคุณ!”

หลินฟาน “ทําไมล่ะ ไม่ใช่เรื่องของผมได้ไง ผมเป็นครู! ผมจะดูคุณรังแกเพื่อนร่วมชั้น ได้ยังไง”

เจีย เสวี่ยหลิงขู่ “ฉันจะไม่ปล่อย หลิน ฟาน ทําไมคุณถึงพุ่งเป้ามาที่ฉัน ทําไมคุณถึงปกป้องผู้หญิงเลวตัวน้อยนี้ ความสัมพันธ์ของคุณกับเธอคืออะไร!”

หลินฟาน กล่าวว่า “เพราะผมเป็นครู ปล่อยเธอไป”

หลินฟาน เพิ่มความแรงลงไปอีกเล็กน้อย

“อ๊ะ!” เจีย เสวี่ยหลิงเจ็บปวด “คุณทําร้ายฉัน”

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปล่อย นักเรียนชั้นสอง สองคนที่อยู่ข้างๆ เธอก็ปล่อยเมื่อเห็นเธอปล่อย

จากนั้น ชู เสี่ยวเซียวลุกขึ้นยืน และเธอดูไม่แน่ใจ ถ้า หลินฟาน มาไม่ทันเธอจะถูกทุบตีแน่ๆ ครูหลินเป็นคนช่วยเธออีกครั้ง และอารมณ์ของเธอก็ซับซ้อนขึ้นครู่หนึ่ง ความใจดีของครูหลินที่มีต่อเธอเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และเธอไม่รู้ว่าจะตอบแทนเขาอย่างไร

“คุณปล่อยฉันได้ยัง?” เจีย เสวี่ยหลิงพูดอย่างโกรธเคือง

หลินฟานยิ้ม และพูดว่า: “คุณต้องอยู่ห่างจาก เสี่ยวเซียว ในอนาคต ผมหวังว่านี่ จะเป็นครั้งสุดท้าย ผมได้บันทึกการกระทําของคุณตอนนี้ ด้วยโทรศัพท์มือถือของผมแล้ว ถ้ามีอีกผมจะรายงานไปที่โรงเรียน และลงโทษคุณเข้าใจไหม”

เจีย เสวี่ยหลิงเยาะเย้ย: “คุณขู่ฉันงั้นเหรอ คุณคิดว่าฉันจะกลัวคุณไหม พ่อของฉันคือ เจีย จั่ว เจิ้น ใครจะกล้าแตะต้องฉันในโรงเรียนนี้”

หลินฟานกล่าวว่า “อ๋อ ใช่ อยากลองไหม ผมจะโทรหาอาจารย์ใหญ่ได้นะ ตอนนี้”

เจีย เสวี่ยหลิงจําได้ว่าอาจารย์ใหญ่ออกไปทักทายหลินฟานด้วยตนเอง ในวันนั้น อาจารย์ใหญ่คงให้ความสําคัญกับหลินฟานเป็นอย่างมาก และบางทีเธออาจจะชอบ หลินฟานจริงๆก็ได้

สูดลมหายใจนี้ก่อน

เจีย เสวี่ยหลิงตัดสินใจแล้วพูดว่า “ฉันจะไม่มีเธอในอนาคต ตอนนี้ คุณปล่อยฉันได้ยัง”

หลินฟานพ่นลมหายใจและปล่อยเธอ

เจีย เสวี่ยหลิงรู้สึกเพียงว่าข้อมือของเธอกําลังจะหัก มือของหลินฟานแข็งแกร่งมาก และเขาไม่ได้สงสาร เสวี่ยหลิงเลย เขาสนับสนุนแต่ชู เสี่ยวเซียว

เจีย เสวี่ยหลิง ทั้งโกรธ ทั้งอิจฉา

เห็นได้ชัดว่าเธอเปลี่ยนความประทับใจของเธอที่มีต่อ หลินฟานและต้องการเป็นเพื่อนกับหลินฟาน แต่ หลินฟานเอาแต่ปกป้อง ชู เสี่ยวเซียวและทําให้เธอโกรธ หลินฟานน่ารําคาญมาก

“หลินฟาน คุณจะปกป้องเธอทุกที่ เพราะคุณเกลียดฉัน ฉัน.. ฉันมันน่ารําคาญสําหรับคุณมากใช่ไหม?” เจีย เสวี่ยหลิงตาของเธอแดง

หลินฟานกล่าวเบา ๆ ว่า “มันไม่ใช่เรื่องที่ว่าผมเกลียดคุณ ผมแค่ทําในสิ่งที่ผมคิดว่าถูกต้อง แต่คุณไม่ได้ทําให้มันถูกต้อง ทําไมผมถึงต้องช่วยคุณด้วย”

เจีย เสวี่ยหลิง : “คุณไม่จําเป็นต้องโกหกฉัน คุณชอบ ชู เสี่ยวเซียวใช่ไหม?”

ทันทีที่ค่าพูดเหล่านี้ออกมา ใบหน้าของ ชู เสี่ยวเซียว ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที : “เจีย เสวี่ยหลิง คุณกําลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร!”

เธอมองไปที่ หลินฟานอย่างเขินอาย และกังวลใจ รอคอยคําตอบของหลินฟาน

หลินฟานไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และพูดว่า “เธอเป็นเด็กที่ขยัน และใจดี ผมจึงชอบเธอมาก ผมหวังว่าคุณ และผมหวังว่าคุณก็สามารถเป็นคนใจดี แบบเธอได้เช่นกัน” คนใจดี ชู เสี่ยวเซียวตกตะลึง

หัวใจของเธอหวานราวกับน้ําผึ้ง ครูหลินชอบเธอ ชอบเธอจริงๆอย่างนั้นเหรอ

เจีย เสวี่ยหลิงโกรธมาก เธอกระทืบเท้าของเธอ : “หลินฟาน ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณแทบตาย!” หลังจากพูดอย่างนั้น

เธอก็หันหลัง และวิ่งหนีไป

เพื่อนร่วมชั้นทั้งสองคนของเธอ รีบตามเธอไป

หลินฟาน งงเล็กน้อย เขารู้สึกเสมอว่า เจีย เสวี่ยหลิงคนนี้เสียสติ? เขารู้ได้อย่างไรว่า เจีย เสวี่ยหลิงเรียนเปียโนในวันนั้น? และถูกเขาพิชิตแล้ว แต่เพราะเขาปกป้องชู เสี่ยวเซียว มันจึง ทําให้เจีย เสวี่ยหลิงเศร้างั้นเหรอ?

ถ้าหลินฟานรู้เหตุผล เขาจะไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

หลินฟานไม่สนใจ เจีย เสวี่ยหลิง และพูดด้วยความเป็นห่วงว่า “เสี่ยวเซียว คุณไม่เป็นไรนะบาดเจ็บไหม?”

ชู เสี่ยวเซียวหน้าแดง: “ฉันสบายดี โชคดีที่ครูหลินมาทัน ขอบคุณครูหลิน” หลินฟาน ยิ้มและพูดว่า “ต้องขอบคุณสายตาที่เฉียบคมของผม มากกว่า ผมเห็นผู้หญิงสองคนดึงคุณไป ไม่เป็นไร ถ้าพวกเขากล้าที่จะรังแกคุณในอนาคต คุณต้องมาบอกผมเดี๋ยวผมจะดูแลพวกเขา”

ชู เสี่ยวเซียว พยักหน้า: “คะ”

หัวใจของเธออบอุ่นมาก คําพูดของครูหลิน ช่างอบอุ่นหัวใจจริงๆ และฉันรู้สึกปลอดภัยมาก~~ เธอรู้สึกซาบซึ้งในความชื่นชอบต่อหลินฟาน อย่างสมบูรณ์ ความรู้สึกของฤดูใบไม้ผลิอันน่าทะนุถนอมของเด็กสาวนั้นขมเล็กน้อย แต่มันก็แสนจะวิเศษ~~

หลินฟานถามว่า: “ผมได้ยินจากพี่เหมิงเจี๋ย คุณอาศัยอยู่ในโรงเรียนแล้ว แล้วคุณเคยใช้ชีวิตในโรงเรียนหรือไม่”

ชู เสี่ยวเซียวกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ฉันอยู่ได

หลินฟานกล่าวว่า “งั้นก็อยู่ที่โรงเรียนชั่วคราวไปก่อน และถ้าหากต้องการกลับบ้าน คุณก็ค่อยกลับไป”

ชู เสี่ยวเซียวพูด: “อืม เข้าใจแล้ว ครูหลิน สิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้เป็นความจริงหรือ?”

หลินฟานฉีกล่าวว่า “คุณพูดอะไรนะ?”

ชู เสี่ยวเซียว หน้าแดง: “ไม่. ..ไม่มีอะไร”

เธอหยิบปากกากับกระดาษ เขียนประโยคลงบนกระดาษ พับกระดาษแล้วยัดเข้าไปในมือของหลินฟาน

“รอจนกว่าฉันจะไป”ชู เสี่ยวเซียวพูดด้วยใบหน้าแดงก่ําราวกับกระต่ายน้อยขี้อายหันหลังกลับ

และวิ่งหนีไป

หลินฟาน เปิดแผ่นกระดาษด้วยความสงสัย และมีข้อความเขียนอยู่

“ฉันก็ชอบครูหลินเหมือนกัน”

หลินพ่านอดหัวเราะไม่ได้ สาวน้อยคนนี้อายอะไร นักเรียนทั้งหมดในโรงเรียนนี้ก็เหมือนลูกศิษย์ของเขา ไม่เป็นอะไรมากไปกว่านี้…

นอกจากนี้ เจีย เสวี่ยหลิงก็ออกจากโรงเรียนไปอย่างกระอักกระอ่วน

ระหว่างทางกลับบ้าน เจีย เสวี่ยหลิงรู้สึกเศร้าใจมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้มากขึ้น ดวงตาของเธอก็บวมขึ้นจากการร้องไห้

เมื่อเธอกลับถึงบ้าน เจีย จิ่วเจิ้น พ่อของเธอที่อยู่ที่บ้าน เมื่อเห็น เจีย เสวี่ยหลิง ร้องไห้เจียจั่วเจิ้นก็แปลกใจมาก: “ลูกรัก เกิดอะไรขึ้น”

เจีย จิ่วเจิ้น ทุกข์ใจมาก เขาถือว่าลูกสาวของเขาเป็นอัญมณีในฝ่ามือของเขา และเขากลัวว่า มันจะละลายไปในฝ่ามือของเขาเช่นกัน เขามักจะทําลายทุกอย่าง และไม่ยอมให้ลูกสาวของเขา ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจใดๆ แต่ตอนนี้ ลูกสาวของเขา ร้องไห้หนักมาก ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น

“บอกพ่อว่าเกิดอะไรขึ้น” เจีย จั่วเจิ้นพูดอย่างกังวล

เจีย เสวี่ยหลิงยกใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ําตาของเธอ : “มันคือ หลินฟาน” สีหน้าของเจียจั่วเจิ้นเปลี่ยนไป: “นั่นคือหลินฟาน ที่พ่อพบที่ประตูโรงเรียนในวันนั้นหรือ เขาทําอะไรกับลูก?”

เจีย เสวี่ยหลิง กลอกตา หลินฟาน ปฏิบัติกับเธอเช่นนี้ เธอก็เพียงยืมมือพ่อของเธอเพื่อสอน บทเรียนให้กับหลินฟาน!

“มีเด็กผู้หญิงที่โรงเรียนมารังแกหนู เพราะความชอบของเขา หนูอยากโต้กลับแต่หนูเจอหลินฟานเข้า หลินฟานช่วยผู้หญิงคนนั้นรังแกหนู โดยไม่ตั้งใจ เขาได้ตีหนู!” เจีย เสวี่ยหลิงร้องไห้

แน่นอนว่าคําพูดของเธอกลับขาวเป็นด่าโดยสิ้นเชิง

เจีย จั่วเจิ้นไม่สงสัยเลย และลุกขึ้นด้วยความโกรธ: “อะไรนะ เขากล่ารังแกลูกสาวของเจียจั่วเจิ้นอย่างฉัน คิดว่าเขาคงเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่สิน่ะ!”