ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 2 อยากได้

“ร้านน้ำหอมดิออร์ (DIOR) สต็อกทั้งหมด 1.53 ล้าน!”

ผู้จัดการร้านดิออร์เป็นคนแรกที่วิ่งเข้ามาแจ้งจำนวน และราคาทั้งหมด

ปี๊บ!

รูดสำเร็จ!

“Aimasi Store สต็อกทั้งหมด 3 ล้าน!”

ปี๊บ!

รูดสำเร็จ!

“Pula Store สต็อกทั้งหมด 4 ล้าน!”

ปี๊บ!

รูดสำเร็จ!

เมื่อร้านค้าเหล่านี้รูดบัตรได้สำเร็จ ถนนทั้งสายก็แทบจะบ้าคลั่งไปในทันที

โอ้.. พระเจ้า ไม่น่าเชื่อ.. คนส่งอาหารคนนี้มีเงินมากขนาดนี้ได้ยังไง? นี่เขาหน้าใหญ่เอามากๆ ไม่เคยเห็นใครกระทำเช่นนี้มาก่อน นี้เรียกว่าอะไร? นี่มันเรียกว่ามั่งคั่ง ทั้งเอาแต่ใจ แต่นี่มันก็เอาแต่ใจมากเกินไปแล้ว เขามีเงินเท่าไหร่กัน!

“เขาอาจจะเป็นมหาเศรษฐี!” มีคนคาดเดาขึ้นมา

ใช่.. มีเพียงมหาเศรษฐีเท่านั้นที่สามารถซื้อทั้งถนนได้โดยไม่กระพริบตา!

การกระทำในครั้งนี้ แทบทำให้ทุกคนคุกเข่าลง..

ชายอ้วนตัวสั่น และเขาเป็นคนแรกที่คุกเข่าลง ผู้ชายคนนี้ หลินฟาน นี่เขาแกล้งทำเป็นหมูกินเสือ? นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบเห็นมหาเศรษฐีที่ลึกลับเช่นนี้…

จ้าว ซินเอ้อ ตัวสั่นไปด้วยความตื่นเต้น และเมื่อเธอคิดว่าเธอได้ปฏิเสธ หลินฟาน ไปก่อนหน้านี้ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอได้ตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง…

เธอบอกออกไปว่า.. เธอไม่คิดที่จะเสียใจในตอนนั้น แต่ตอนนี้เธอเริ่มที่จะเสียใจแล้ว ..เสียใจจนลำไส้ของเธอกลายเป็นสีฟ้า(1) ไปแล้ว

“Chanel สต๊อกทั้งหมด 10 ล้าน!”

และนี่คือร้านสุดท้ายแล้ว

ปี๊บ!

รูดสำเร็จ!

โอ้.. พระเจ้า 10 ล้าน ยังรูดบัตรได้อย่างง่ายๆ เนี้ยนะ!

หลินฟาน เป็นมหาเศรษฐีจริงๆ!

“เขาไม่ใช่พนักงานส่งของแน่ๆ เขาแค่แกล้งทำเป็นคนจน โดยเจตนาเพื่อจะตบหน้าหญิงสาวคนนั้น!”

“มันต้องเป็นอย่างนั้นนะสิ เศรษฐีพันล้านจะไปเป็นคนส่งอาหารได้ยังไง!”

“ผู้หญิงที่บูชาเงินมันก็สมควรแล้ว เธอมองหาแต่เงินเท่านั้น ไม่ได้ดูนิสัยอะไร ดูคนแต่ภายนอก แล้วเป็นไงล่ะ มาเจอกับเศรษฐีลึกลับเข้าให้แทนที่จะสบายไป เหอะ! โง่เง่าสิ้นดี!”

ฝูงชนพากันพูดคุยกัน..

จ้าว ซินเอ้อ ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอวิ่งไปยืนต่อหน้า หลินฟาน และล้มตัวลงคุกเข่าพร้อมกับโอบกอดต้นขาของ หลินฟาน

“หลินฟาน ฉันผิดไปแล้ว ฉันขอโทษจริงๆ ฉันสัญญาว่าจะให้ความรักแค่คุณคนเดียว และฉันเองก็ยินดีที่จะเป็นแฟนของคุณ ได้โปรดให้ฉันเป็นแฟนของคุณ เถอะนะ!” จ้าว ซินเอ้อ ร้องขอออกมา

เธอนี่.. มันดูเหมือนผู้หญิงเลวไม่มีผิด ทำตัวราวกับหมา

ชายอ้วน เป็นกังวลขึ้นมา : “ซินเอ๋อ เธอสัญญาว่าจะเป็นแฟนของฉันแล้วไม่ใช่หรือ?”

จ้าว ซินเอ้อ ดุด่าออกไปด้วยความรังเกียจ : “ไปให้พ้นเลย ไอ้ขี้เหร่ ใครอยากเป็นแฟนของแกกัน ตอนนี้ฉันเป็นผู้หญิงของพี่ฟานแล้ว!”

พูดจบเธอก็โยนสมุดบัญชีเงินฝากของชายอ้วน ใส่หน้าเขาไป

ชายอ้วน กัดฟันด้วยความโกรธ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆ..

หลินฟาน หัวเราะออกมาเบาๆ แล้วกล่าวไปว่า : “จ้าว ซินเอ้อ ถ้าคุณถามผม ..ว่าผมสามารถซื้อกระเป๋าใบใหม่ให้คุณได้ไหม นี่ไง.. ผมซื้อทั้งถนนให้แล้วตอนนี้ คุณต้องการมันไหม?”

จ้าว ซินเอ้อ พยักหน้าอย่างเร็ว : “ใช่.. ฉันต้องการมัน! พี่ฟาน โปรดยกโทษให้ฉันด้วยเถอะนะ สำหรับความไม่รู้ของฉันในก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ปรากฎว่าคุณเป็นมหาเศรษฐี และฉันเองก็ชอบคนต่ำต้อยที่ไม่คิดจะโอ้อวดเช่นคุณ ตอนนี้ฉันพบว่าฉันตกหลุมรักคุณเข้าให้แล้ว”

ทุกคนต่างพากันเหงื่อตก ซื้อทั้งถนนเนี้ยนะ ต่ำต้อย? นี่ไม่แสร้งทำไปหน่อยเหรอ?!

“พี่ฟาน ฉันรู้ว่าพี่เองก็รักฉันมากเหมือนกันใช่ไหม?” จ้าว ซินเอ้อ มองไปที่ หลินฟาน อย่างคาดหวัง

เนื่องจาก หลินฟาน เองก็ชอบเธอ และเธอก็มีความมั่นใจอย่างมากว่า หลินฟาน จะเห็นด้วยกับเธออย่างแน่นอน…

“ขอโทษที ผมไม่ได้ชอบคุณแล้ว..”

หลินฟาน พูดออกมาเบา ๆ แล้วแกะมือของเธอออกเบา ๆ แล้วผลักเธอออกไป

จ้าว ซินเอ้อ ทรุดตัวลงกับพื้น แล้วเธอเองก็แทบจะบ้าไปแล้วในตอนนี้ หลินฟาน… ไม่ได้ต้องการเธอ!

“ผมยังต้องไปส่งอาหารก่อน ยังไงก็ตามของที่ผมได้ซื้อไว้ ผมต้องขอฝากเอาไว้ที่นี่ก่อนนะครับ แล้วผมจะกลับมาเอามันทีหลัง ขอโทษนะ นี่รถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของผม”

หลินฟาน กล่าวจบ เขาก็เดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าที่จอดไว้อยู่ด้านข้าง

คนรอบข้างต่างดูสับสนไปในทันที อะไรกัน! เขาเป็นคนส่งอาหาร จริงๆ งั้นเหรอ?

ภายใต้สายตาที่ประหลาดใจของทุกคน หลินฟาน ได้ขับรถออกไปด้วยรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของเขา

สำหรับ จ้าว ซินเอ้อ แล้ว หลินฟาน ไม่ได้คิดที่จะหันกลับมามอง..

ผู้หญิงหน้าเงินคนนี้เขาขอปล่อยผ่าน ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาเองก็ชอบเธอมาก แต่ตอนนี้.. เขาไม่มีความรู้สึกใดๆ เลย

“หลินฟาน อย่าไปนะ เธอยังไปไม่ได้ ฉันเป็นแฟนคุณนะ!”

จ้าว ซินเอ้อ ร้องไห้ออกมา แล้ววิ่งไล่ตามรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของหลินฟาน ออกไปราวกับคนบ้า…

แต่ หลินฟาน เองก็ไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง จ้าวซินเอ้อ แล้วขับรถทิ้งห่างออกไปไกลแล้วในตอนนี้

จ้าว ซินเอ้อ ทำได้เพียงแค่เดินกลับมาด้วยความหงุดหงิด และเข้ามาที่ร้าน Lv สายตาของเธอจับจ้องไปที่กระเป๋าใบใหม่

“นี่คือสิ่งที่ หลินฟาน ซื้อให้ฉัน พวกคุณช่วยนำมันมาให้ฉันที ฉันจะเอามันกลับไปด้วย” จ้าว ซินเอ้อ พูดกับผู้จัดการร้าน

ผู้จัดการร้านกล่าวออกมาอย่างเย็นชาว่า “ต้องขอโทษด้วย กระเป๋าทั้งหมดนี้เป็นของคุณหลิน คุณหลินขอให้เราเก็บมันไว้ก่อน แล้วไม่ได้บอกว่าเขาจะมอบมันให้กับคุณ..”

ผู้จัดการร้าน มองอย่างเย็นชาไปที่ จ้าว ซินเอ้อ แล้วกล่าวไปว่า : “คุณผู้หญิง คุณออกไปเถอะ หรือจะให้ผมเรียก รปภ.”

คนรอบข้างต่างพากันชี้นิ้วมาที่เธอ…

“ก่อนหน้านี้มีมหาเศรษฐีคิดที่จะจีบเธอ แต่เธอก็ได้ปฏิเสธเขาไปโดยไม่รู้ แล้วมาตอนนี้เธอยังต้องการของๆ คนอื่นอีก หน้าด้านซะจริง!”

“ฉันเคยเห็นคนไร้ยางอายมาก็มากแล้ว.. แต่ฉันไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายขนาดนี้มาก่อนจริงๆ!”

จ้าว ซินเอ้อ เดินออกจากร้านไปด้วยความอับอาย เมื่อเห็น ชายอ้วนที่อยู่ข้างๆ รถ BMW เธอก็รีบเดินเข้าไปหาทันที

“เหอกวง ตอนนี้คุณเองก็เป็นแฟนของฉันแล้ว.. คุณไม่ได้บอกหรือว่าคุณจะซื้อกระเป๋าให้ฉัน? ส่งสมุดบัญชีเงินฝากของคุณมา!” จ้าว ซินเอ้อ กล่าวออกมา พร้อมกับแบมือ

เจ้าอ้วน เหอกวง ก็เสียใจมากเช่นกันในตอนนี้ หากเขารู้ว่า หลินฟาน เป็นมหาเศรษฐี เขาเองก็ต้องการที่จะเข้าไปประจบประแจง แต่เพราะผู้หญิงหน้าเงินคนนี้ เขาจึงพลาดโอกาสที่จะได้พูดคุยกับ หลินฟาน

ในตอนนี้เขาเกือบจะเกลียด จ้าว ซินเอ้อ แทบตาย

เหอกวง พ่นน้ำเสียงออกมาอย่างเย็นชา พร้อมด้วยท่าทางดูถูกออกไป “คุณเองไม่ได้ทิ้งฉันไป เพราะเห็น หลินฟาน งั้นหรือ? คุณเป็นแฟนของมหาเศรษฐีแล้ว ผมจะกล้าไปยุ่งกับคุณได้ยังไง!”

นี่เรียกว่าอะไร? ยั่วเย้าเยาะเย้ย ถากถาง!

จ้าว ซินเอ้อ หน้าแดงด้วยความอับอาย : “เหอกวง ไอ้สารเลว แกมีสิทธิ์อะไรมาทิ้งฉันหะ! รอให้ฉันเป็นแฟนของ หลินฟาน ก่อนเถอะ! แกเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะถือรองเท้าของฉัน ด้วยซ้ำ!”

เหอกวง ถอนหายใจ แล้วเข้าไปในรถ BMW แล้วกำลังจะขับออกไป และก่อนจะจากไป เขาพูดขึ้นมาว่า “อ๋อ! แล้วก็.. หลินฟาน เขาต้องการคุณงั้นเหรอ?”

มันดูเป็นคำพูด …ที่ดูน่าสนใจมากๆ

จ้าว ซินเอ้อ กรีดร้องออกมาด้วยความโกรธ “รอฉันก่อนเถอะ! ฉันจะเป็นแฟนของ หลินฟาน ให้ดู!”

หลินฟาน ผู้ซึ่งไม่สนใจเรื่องราวหลังจากนี้ แน่นอนว่าเธอไม่สามารถปีนขึ้นไปอยู่ในหัวใจของเขาได้อีกต่อไป แต่เธอกับได้ตัดสินใจที่จะไล่ตาม หลินฟาน นับตั้งแต่วันนี้!

หลินฟาน ไม่ทราบถึงการตัดสินใจของเธอในครั้งนี้ เขาเองก็กำลังออกไปส่งอาหารต่อ…

แม้ว่าตอนนี้เขาจะมีเงินมากแล้ว แต่เขาก็ไม่คิดว่าจะทำอะไรกับมันในอนาคต เขาแค่คิดว่าตอนนี้เขาคงต้องส่งอาหารไปก่อน แล้วค่อยคิดเรื่องนี้อีกที

ในเวลานี้ เขาได้รับคำสั่งซื้อใหม่ และมีคนจากบริษัท ชิงเยว่ สั่งอาหารมื้อกลางวัน และขอให้จัดส่งภายในครึ่งชั่วโมง

ทันทีที่ หลินฟาน เห็นสถานที่จัดส่งเป็น บริษัท ชิงเยว่ นี่มันบังเอิญจริงๆ ที่เป็นบริษัทที่เคยไล่เขาออกไปในก่อนหน้านี้

ถ้าเป็นเมื่อก่อน หลินฟาน คงจะส่งคำสั่งส่วนใหญ่ที่ให้ไปจัดส่งที่บริษัท ชิงเยว่ ให้กับเพื่อนร่วมงาน แต่คราวนี้ หลินฟาน ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และกดรับออเดอร์มา

เมื่อมาถึงโรงแรม หยุนเฉิง แกรนด์ ที่เป็นจุดรับอาหารตามออเดอร์ที่รับมา มันก็เป็นช่วงเวลาอาหารกลางวันพอดี เลยมีคนส่งอาหารจำนวนมากมารวมกันที่หน้าประตูโรงแรม

นอกจากเพื่อนร่วมงานบนแพลตฟอร์มเดียวกันกับ หลินฟาน แล้ว ยังมีคนส่งอาหารจากแพลตฟอร์มอื่นๆ ด้วย แม้ว่าบริษัทจะแตกต่างกัน แต่ทุกคนก็คุ้นเคยกันดี และพวกเขาก็มารวมตัวกัน เพื่อพูดคุย และหัวเราะ

ทีวีของโรงแรมกำลังออกอากาศข่าวท้องถิ่น หลินฟาน เหลือบมองอย่างเบื่อหน่าย ขณะที่เขารอรับอาหาร…

“เป็นที่เข้าใจกันดีว่าแบรนด์เจลล้างมือของบริษัท ชิงเยว่ กำลังมองหาผู้ต้องการซื้อกิจการอยู่เมื่อเร็วๆ นี้ ด้วยข้อเสนอ 100 ล้านหยวน แต่ถึงในขณะนี้ก็ยังไม่มีผู้เข้าซื้อ เพื่อที่จะมารับช่วงต่อ หากคุณสนใจที่จะรับช่วงต่อ โปรดโทรติดต่อไปที่ ประธานบริษัท จาง…”

หลินฟาน ออกจะประหลาดใจเล็กน้อย บริษัท ชิงเยว่ ต้องการขายจริงๆ งั้นเหรอ?

ขายแค่ 100 ล้านหยวน เฮ้.. มันดูไม่แพงเลย…

(1)[เสียใจจนลำไส้ของเธอกลายเป็นสีฟ้า (肠子都悔青了)] – เนื่องจากลำไส้จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินหลังจากที่ตายไปแล้ว (เพราะเลือดออกสะสมมากเข้าก็จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน และสีม่วง) ดังนั้นการใช้ “เสียใจจนไปถึงลำไส้จนกลายเป็นสีฟ้า” จึงใช้เพื่อบรรยายความเสียใจ ซึ่งหมายความว่า “เสียใจแทบตาย”