ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 207 ฉันเป็นเจ้านายของพวกคุณ!

ตอนที่ 207 ฉันเป็นเจ้านายของพวกคุณ!

เซิงซี กรุ๊ป สํานักงานประธานกรรมการ

เฟิง ว่านซาน จัดกลุ่มคนสนิทเพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีโจมตีหยงจิ๋ว กรุ๊ปควบคุมโมเมนตัมที่เพิ่มขึ้นของราคาหุ้นของหยงจิ๋วกรุ๊ปและแม้กระทั่งทําให้ราคาหุ้นตกต่ำลงหลังจากพูดคุยกันหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเสนอให้เริ่มต้นกับหลินฟานตราบใดที่หลินฟานถูกทําลายไม่ว่าหลินฟานจะเป็นของตระกูลหลินในปักกิ่งหรือไม่ราคาหุ้นของหยงจิ๋วกรุ๊ปจะตกลงอย่างแน่นอน

เฟิง ว่านซานเหลือบมองผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้ ชายคนนี้ชื่อ ซู อี้เหวิน เขาสวมแว่นและดูอ่อนโยนเขาเป็นหนึ่งในนักวิเคราะห์ของเขาเฟิง ว่านซาน ถามว่า: “ผู้ชายคนนี้เพิ่งใช้จ่ายไป 1 พันล้านเพื่อการกุศลและช่วยตํารวจจับฆาตกรต่อเนื่องซึ่งทําให้ชื่อเสียงของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมากถ้าต้องการทําลายชื่อเสียงของเขาฉัน
เกรงว่ามันจะไม่ง่ายนัก”

ซู อี้เหวิน แสดงรอยยิ้มชั่วร้าย: “ไม่ยากเราสามารถสร้างเรื่องอื้อฉาวเล็กน้อยให้เขาได้ฉันรู้จักพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินของ เทียนต้าแอร์ไลน์ฉันสามารถซื้อเธอด้วยเงินถ้าเธอสามารถกล่าวหาหลินฟานได้สําเร็จ…

ซูอี้เหวินไม่พูดต่อ ทุกคนเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร ในเรื่องนี้ ทุกคนเข้าใจ

เฟิง ว่านซาน ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งอดหัวเราะไม่ได้ และตบไหล่ของซูอี้เหวิน: “เฒ่าซูโชคดีที่เรามีคุณจริงๆ ตามที่คุณพูดฉันไม่ได้คาดหวังว่ามันจะดูน่ากลัวแต่ฉันชอบมัน!”

ซู อี้เหวิน หัวเราะ: “ท่านประธาน ถ้าอย่างนั้น … ”

เฟิงว่านซานพยักหน้า:”คุณเริ่มมันได้.. ตราบใดที่มันทําลายชื่อเสียงของหลินฟานได้เงินก็ไม่ใช่ปัญหา!”

ซู อี้เหวิน กล่าวว่า: “โอเคฉันจะจัดการให้ ทันที”

เฟิงว่านซานคิดอะไรบางอย่างและพูดว่า:”พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่คุณรู้จักเธอจะรู้ไหมว่าคุณมาจากเซิ้งซีกรุ๊ป”

เขาไม่ต้องการให้เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเซิงซีกรุ๊ปในตอนท้าย

ซูอี้เหวินกล่าวว่า”ไม่ต้องกังวลเราเพิ่งเจอกันบนเครื่องบินฉันเพิ่งรู้ว่าเธอต้องการใช้เงิน”จากนั้นซูอี้เหวินได้ติดต่อพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินของเทียนต้าแอร์ไลน์และเตรียมแผนการร้ายสําหรับหลินฟาน

หลินฟาน ไม่ทราบเรื่องนี้โดยธรรมชาติ

เขาให้หวางเซียงเฉียนยืมรถ Rolls-Royceดังนั้นเขาจึงต้องขับรถไฟฟ้าไปที่อาคารโจวเถียนเพื่อเข้าร่วมการประชุมผู้เช่ศูนย์กลางการค้าของหยุนเฉิงมีความเจริญรุ่งเรืองและมีชีวิตชีวามีอาคารสูงมากมายอาคารหลังหนึ่งที่สะดุดตาเป็นพิเศษมีรูปแบบสถาปัตยกรรมที่เป็นเอกลักษณ์และให้ความรู้สึกว่าอยู่ในยุคอนาคตโดยตัวอาคารสูงจากพื้นดินกว่า 300 เมตรและสูงถึง 80 ชั้นบางครั้งอากาศที่มีหมอกหนาก็รู้สึกเหมือนอยู่ในระดับเดียวกับ ท้องฟ้า.

นี่เป็นหนึ่งในสามอาคารที่สูงที่สุดในหยุนเฉิง อาคารโจวเถียน

ในบริเวณนี้ มีชนชั้นสูงในชุดสูท และรองเท้าหนัง สามารถเห็นรถหรูได้ทุกที่ในขณะนี้หลินฟานขับรถไฟฟ้าที่ดูสภาพเก่าไปด้านหน้าอาคาร

ไม่ว่าจะเป็นรถยนต์ไฟฟ้าที่สภาพดูพังๆหรือชุดของหลินฟานที่หาซื้อได้ในราคาถูกล้วนแล้วแต่ไม่เข้ากับบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเงินนาที

หลินฟาน จอดรถ และมองไปที่ Rolex เวลาที่ตกลงกันไว้คือ 11.00 น. และยังคงเหลือ 1

หลินฟานเดินไปมาและทันทีที่ไปถึงประตูอาคาร ยามรักษาความปลอดภัยก็หยุดเขาไว้“คุณมาทําอะไร”รปภ.ตัวสูงและทรงพลังถามอย่างดุดันดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยเขาเห็นรถเก่าๆโทรมๆ ที่หลินฟานขับมาและดูเหมือนเขาจะไม่ได้ทํางานที่นี่เลยนี่มันสถาน ที่แบบไหนกันอาคารพาณิชย์ระดับไฮเอนด์อาคารสํานักงานระดับ A โรงแรมระดับไฮเอนด์คลับระดับไฮเอนด์และสถานที่นี่รวบรวมบริษัทฟอร์จูน 500 ไว้!แม้แต่คนทําความสะอาดที่นี่ก็แต่งตัวดีกว่าหลินฟาน

หลินฟานยิ้ม และพูดว่า “ผมมาที่นี่ เพื่อมาหา โม่ จุนเหลียง ซีอีโอของหัวเซี่ยโจวเถียน” “โม่ … “ท่าทางของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเปลี่ยนไป”คุณกําลังหมายถึงประธานโม่หรือเปล่า?”

โม่ จุนเหลียง ประธานของ หัวเซี่ยโจวเถียนซึ่งเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ในหยุนเฉิงหากเขาปรากฏตัวในบริษัทด้วยความเกรงกลัวอย่างยิ่งเนื่องจากสไตล์ที่เข้มงวดของเขาการได้ยินชื่อบุคคลนี้ทําให้ผู้คนสั่นสะท้านถึงสามครั้งรปภ.เริ่มระแวดระวังเล็กน้อย: “ฉันขอถามคุณได้ไหมว่าคุณเป็นใคร”

หลินฟาน กล่าวว่า: “ผมเป็นเจ้านายของประธาน ของพวกคุณ”

ไม่ว่า โม่ จุนเหลียง จะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาเป็นเพียงประธานของหัวเซี่ยโจวเถียนและเป็นลูกน้องของหลินฟาน

“อะไรนะ?” รปภ.โกรธทันที “ฉันคิดว่าคุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา! กล้าดียังไงที่ทําให้ประธานโม่ของเราขุ่นเคือง!”

ตอนนี้เขาค่อนข้างระแวดระวังเล็กน้อย เมื่อได้ยินคําพูดของหลินฟานเขามั่นใจได้เลยว่าหลินฟานมาเพื่อสร้างปัญหาคุณโม่คือคนที่เหมือนพระเจ้าอยู่เสมอและผ้าไหมเหม็นอับที่อยู่ข้างหน้าเขา กล้าที่จะเอาเปรียบเขาเอาความกล้านี่มาจากไหน!

หลินฟาน กล่าวว่า”ถ้าคุณขอให้เขาพบผมคุณจะรู้ว่าจริงหรือเท็จ”

หลินฟาน งงเล็กน้อยตอนนี้ก็ 11 โมงแล้วโม่จุนเหลียงบอกว่าเขาจะรอเขาอยู่ที่ประตูถ้าโม่จุนเหลียงมาตรงเวลายามรักษาความปลอดภัยจะไม่ทําให้เขาอับอาย

รปภ. พูดอย่างโกรธเคือง: “ส่องกระจกแล้วมองดูตัวเองคุณเป็นเจ้านายของคุณโม่ได้ไหมคุณกล้ามาที่อาณาเขตของเราหากคุณต้องการออกจากที่นี่ตอนนี้ก็รีบออกไปจากที่นี่ซะ!ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันหยาบคายกับคุณ!”

ขณะที่เขาพูด เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้ดึงกระบองออกมาแล้วพร้อมที่จะขับไล่หลินฟานออกไปเมื่อใดก็ได้

ผ้าไหมที่แขวนอยู่เหม็นๆนี้พูดคําหยาบถ้าประธานโม่ได้ยินเรื่องนี้ เขาอาจถูกตําหนิเขาต้องไม่ปล่อยให้หลินฟานมีโอกาสเข้าไปใกล้ประธานไม่แม้แต่น้อย

หลินฟาน พูดไม่ออกเล็กน้อย: “โอเค ได้ งั้นผมจะเรียกเขาเอง”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็หัวเราะเยาะ:”คุณแสร้งทําเป็นอะไร!คุณยังคงแสร้งทํา?เฮ้ๆฉันไม่เคยเห็นใครแบบคุณมาก่อน คุณเคยเป็นโรคประสาทแบบนี้มาบ่อยมากไหมฉันจะนับถึงสามถ้าไม่ออกไปฉันจะตีคุณจริงๆ!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยชี้ไปที่หลินฟาน ด้วยกระบองในมือ และกําลังจะนับ“ท่าอะไรนะ!” จู่ๆ ก็มีเสียงมาจากด้านหลังเสียงที่คุ้นเคยทําให้ใบหน้าของ รปภ.เปลี่ยนไปอย่างมาก

จากนั้น ก็เห็นชายวัยกลางคนในชุดสูท และรองเท้าหนังเดินออกจากอาคาร ศีรษะของเขาเป็นหัวโล้นเล็กน้อยเหมือนกับครูสอนคณิตศาสตร์ที่มีอารมณ์ฉุนเฉียวโม่ จุนเหลียงซีอีโอของหัวเซีย โจวเถียน “คุณโม่…ท่านประธาน!”

รปภ.เห็นไม่ จุนเหลียง และเสียงของเขาก็สั่นเล็กน้อย

รปภ.อธิบายทันที:”คุณโม่ คนๆ นี้กําลังสร้างปัญหาและฉันจะไล่เขาออกไป ไม่ต้องกังวลคุณโม่ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาเข้าใกล้คุณ”

“วางกระบองลง แล้วไปให้ พ้น!”

โม่ จุนเหลียงพูดอย่างโกรธจัด เขาเดินตรงไปหาหลินฟาน แต่กลับแสดงรอยยิ้มในทันทีว่า“ฉันขอโทษคุณหลินฉันควรจะออกมาต้อนรับคุณก่อนหน้านี้แต่มีเหตุบางอย่างทําให้ล่าช้าไปเมื่อกี้ และฉันขอให้คุณหลินยกโทษให้ฉันด้วย”

เขาจ่าได้ตั้งแต่แรกเห็นหลังจากที่หลินฟานออกมาเขาก็ไม่สนใจเสื้อผ้าของหลินฟานเลยแม้ว่าหลินฟานจะแต่งตัวเหมือนขอทานก็ตามตราบใดที่มีเขามีตัวตนของประธานโจวเทียนอยู่เขาจะก้มตัว และก้มศีรษะลง

หลินฟาน ยิ้มเล็กน้อย: “ไม่เป็นไร”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตกตะลึงที่ด้านข้าง โดยตระหนักว่าเขาอาจทําผิดพลาดครั้งใหญ่และเขาก็อดไม่ได้ที่จะเหงื่อออก

รปภ.รีบอธิบายอย่างรวดเร็ว:“คุณโม่เขาเพิ่งบอกว่าเขาเป็นเจ้านายของคุณฉันไม่เห็นเขาจะเป็นแบบนั้นได้เลย…”

โม่ จุนเหลียงดุด่าว่า: “ไอ้พวกหมาตาบอด! เขาไม่ใช่แค่เจ้านายของฉันเท่านั้น แต่เป็นเจ้านายของพวกแกทุกคนด้วย เขาเป็นเจ้าของทรัพย์สินของอาคารโจวเถียนทั้งหมดซึ่งเป็นการดํารงอยู่ สูงสุดของโจวเถียนเรา!”

“อะไรนะ?” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทรุดตัวลงด้วยเหงื่อเย็นเยียบท่านประธานของหัวเซี่ย โจวเถียนเป็นผ้าไหมเน่าๆที่แขวนอยู่บนแผงลอยข้างถนนนี้นี่มัน…จริงหรือไม่?

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้สึกเหมือนโลกของพวกเขาถูกพลิกกลับด้าน

โม่ จุนเหลียง จ้องไปที่รปภ. “พวกคุณทําให้ท่านประธานขุ่นเคือง รีบขอโทษเร็วๆเข้าไม่อยากทํางานนี้แล้วใช่ไหม?”

นี่คือจังหวะที่จะโดนไล่ออกได้ง่ายๆ รปภ. ถึงกับช็อค เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นี่ได้เงินเดือนสูงมากกว่าที่อื่นถึงสองเท่าผู้คนนับไม่ถ้วนแย่งกันแต่ในที่สุดพวกเขาก็ได้งานนี้มาและพวกเขาก็ไม่อยากเสียมันไปกระหน่ําา!

รปภ.คุกเข่าต่อหน้าหลินฟานและร้องไห้“ฉันขอโทษฉันไม่รู้จักไท่ซานฉันขอโทษท่านประธานได้โปรดยกมือขึ้นและให้อภัยพวกเราในครั้งนี้ฉันยังมีครอบครัวใหญ่รอให้ฉันเลี้ยงดูฉันทํามันไม่ได้ถ้าไม่ได้งานนี้”

“ท่านประธาน คนพวกนี้อยู่ในมือคุณ” โม่ จุนเหลียง กล่าว

หลินฟานไม่สนใจ รปภ.เลยสักนิดเขาจึงพูดเบาๆว่า”พวกเขาแค่ทําหน้าที่ของเขาและคนที่ไม่รู้ก็ไม่มีความผิดอะไรลืมมันไปเถอะ”

รปภ.ประหลาดใจมาก และกล่าวขอบคุณ“ขอบคุณท่านประธาน

หลินฟาน ไม่สนใจพวกเขา และพูดกับโม่จุนเหลียง “ขึ้นไปกันเถอะ”

“ครับ ท่านประธาน โปรดตามผมมา”โมจุนเหลียงนําหลินฟานเข้าไปในอาคารด้วยความเคารพ

เมื่อเห็นฉากนี้ รปภ.รู้สึกหดหู่อย่างยิ่งประธานตึกโจวเถียนแต่งกายสุภาพเรียบร้อยจนพวกเขาไม่กล้าที่จะหยาบคายกับใครอีกในอนาคตเขาอาจจะเป็นชายร่างใหญ่ที่ไม่กล้าทําร้ายใครโดยเฉพาะคนที่สวมเสื้อผ้าแบบเขาทั้งหมด …

ที่ชั้นบนสุดของอาคารมีสํานักงานที่กว้างขวางและหรูหราจากหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานทิวทัศน์ของมหานครที่พลุกพล่าน ไม่มีสิ่งใดกีดขวางมุมมองนี้ได้

ห้องทํางานของ ท่านประธานหัวเซี่ยโจวเถียน!

ห้องทํางานของหลินฟาน

หลินฟาน ยืนอยู่ตรงหน้าต่าง และมองดูทิวทัศน์ภายนอกหน้าต่าง

โม่ จุนเหลียง ยืนรออยู่ด้านข้างแล้วยิ้ม“ท่านประธานอาคารหลังนี้ประกอบด้วยคลับระดับไฮเอนด์โรงแรมระดับไฮเอนด์และบริษัทชั้นนํากว่า 500 แห่งขณะนี้ผู้เช่าเหล่านี้อยู่ในห้อง

ประชุมล็อบบี้และกําลังรอท่านประธานอยู่ครับ..”