ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 210 เริ่มเดือนหน้า ค่าเช่าของคุณจะเพิ่มเป็นสองเท่า

ตอนที่ 210 เริ่มเดือนหน้า ค่าเช่าของคุณจะเพิ่มเป็นสองเท่า

หลินฟานขอให้หลิวเสี่ยวตันขอโทษซึ่งทําให้ทุกคนใน บริษัท ตานหม่ายทุกคนมองไปที่หลินฟาน

“เขาพูดว่าอะไรนะ?”

“เขาบอกว่าเขาต้องการให้เสี่ยวตัน ขอโทษ”

“ฮ่าๆ ไปเอาความมั่นใจที่ไหนมาที่จะให้เสี่ยวตันของเราขอโทษ?”

“เด็กคนนี้ ดูจากผ้าไหมที่ห้อยอยู่บนตัวเขาแบบนี้เขาช่างเป็นคนโง่เขลาและกล้าหาญจริงๆ?”

ทุกคนหัวเราะ

หลิว เสี่ยวตัน มองหลินฟานอย่างเย็นชา: “ฉันเป็นคนตีเขาเองเกิดอะไรขึ้น คนส่งของตัวเหม็นเขามาส่งสายและสําหรับฉันแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นหากฉันจะทุบตีและดุด่าเขาฉันยังอยากจะรู้จริงๆ มาดูกันว่าคุณจะหาอะไรได้!”

หลิว เสี่ยวตัน หยิ่งมาก

เสี่ยวเหมิง อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฉันมาส่งสายไปแค่หนึ่งนาที เพราะฉันรอลิฟต์อยู่และฉันได้ขอโทษคุณไปแล้วคุณต้องตีฉันเพื่อบรรเทาความโกรธของคุณงั้นเหรอ?”

เรื่องนี้ฟื้นคืนแล้ว เสี่ยวเหมิงถูกดูถูกโดยหลิวเสี่ยวตันที่มาสายไป 1 นาทีหลังจากนั้นเธอยังบอกด้วยว่าเธอต้องการจะบ่นกับ เสี่ยวเหมิงเสี่ยวเหมิงขอโทษหลิวเสี่ยวตันไปแล้วและเกือบจะคุกเข่าขอความเมตตาแต่เสี่ยวเหมิงก็ยังจะถูกหลิวเสี่ยวตันทุบตี หลังจากนั้นเสี่ยวตันยินดีที่จะปล่อยเขาไป

หลิว เสี่ยวตัน กล่าวว่า: “ถ้าฉันไม่ตีคุณแล้วเวลาที่ฉันเสียไปตั้ง 1 นาทีของฉันล่ะคุณรู้ไหมว่า 1 นาทีของฉันมีค่าแค่ไหนคนอย่างคุณจะเอาอะไรมาเปรียบเทียบได้ไหม?”

เสี่ยวเหมิงหน้าแดงและในขณะที่เขาไม่มีอะไรมาหักล้างคําพูดเธอได้เธอทํางานในบริษัทใหญ่เขาเป็นแค่คนส่งของที่มีเกียรติที่ต่ํากว่าเธอมาก

เมื่อเห็นว่าเสี่ยวเหมิงสูญเสียคําพูดไปหลิวเสี่ยวตันก็ยิ่งเย่อหยิ่งมากขึ้น:“กล้าดียังไงมาสร้างปัญหากับฉันดูซิว่าจะทําอะไรได้อีกไหมออกไปจากที่นี่และถ้าคุณไม่ออกไปฉันจะทําการต่อว่าคุณ ที่มารังควานลูกค้าอย่างฉันเพราะคุณไม่สามารถส่งของได้ตรงเวลา!”

หลินฟาน หัวเราะพูดว่า:“คุณแน่ใจหรือว่าต้องการท่าเช่นนี้?”

หลิว เสี่ยวตัน กล่าวว่า: “แล้วจะทําไม! คุณอยากลองไหม”

หลินฟาน พูดว่า: “พูดตามตรงเสี่ยวเหมิงมาสายมันผิดจริงๆและเขาขอโทษคุณไปแล้วไม่เป็นไรหากคุณไม่เข้าใจแค่ดุด่าสองสามค่าเราเป็นพนักงานส่งของและพนักงานส่งของทั้งหมดต้องอดทนเชื่อฟังความคับข้องใจใด ๆ ที่ถูกกระทําต่อตนเองแต่แล้วมันเป็นความผิดของคุณที่ทุบตีผู้คนนี่เป็นการดูถูกศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ คุณควรขอโทษเสี่ยวเหมิง”

หลิวเสี่ยวตันพ่นลมอย่างเย็นชาและพูดว่า”ไม่ใช่เรื่องของคุณ!นี่คุณเป็นใคร?”

หลินฟานกล่าวว่า”ไม่สําคัญว่าผมเป็นใครความจริงก็คือคุณทําผิด”

หลิว เสี่ยวตัน กล่าวว่า “แล้วทําไม!จะทําอะไรได้หากฉันไม่ขอโทษใช่หรือคุณจะมาช่วยเขาทุบตีฉันคืน? งั้นเหรอ”

หลินฟานยิ้ม และพูดว่า “ถ้าผมจะทุบตีคุณหัวของคุณก็คงจะโบยบินออกไปแล้วที่ผมพูดไปผมแค่มีเหตุผลถ้าคุณไม่ต้องการทําในสิ่งที่ผมพูดคือการขอโทษเสี่ยวเหมิงคุณอาจจะต้องจ่ายราคาเล็กน้อย”

หลิว เสี่ยวตันพูดอย่างโกรธเคือง:”คุณขู่ฉัน?คุณจะทําอะไรกับฉันได้”

หลินฟาน กล่าวว่า “อย่างงั้นหรือคุณพูดว่าเสี่ยวเหมิงมาสายและทําให้คุณเสียเวลาไปตั้ง 1 นาทีฉันจะให้คุณเสียเวลาให้มากขึ้นเอง”

หลิว เสี่ยวตันถ่มน้ำลาย:”ฮึ!ฉันอยากจะเห็นว่าคุณ จะทําอะไรกับแม่คนนี้ได้บ้าง!” “พี่สาวตันมีอานาจเหนือกว่า!”

“พี่ตัน ไม่กลัวหรอกการต่อสู้กับไอ้คนยากจนและเปรี้ยวนี้เขาจะมีอะไรมาสู้กับพี่ได้กัน”

“ใครจะมาหาให้ พี่สาวตันกลัว!”

ทุกคนหัวเราะ

“ท่าอะไรอยู่ ไม่ออกไปกินข้าว มาทําอะไรที่นี่เสียงดัง”

คราวนี้เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและเห็นชายหนุ่มในชุดสูทเดินออกมาการเคลื่อนไหวที่นี่เองที่ได้ดึงดูดความสนใจของเขา

เมื่อทุกคนเห็นก็เงียบลงในทันใด

บุคคลนี้คือเหอจินเซิงผู้จัดการฝ่ายการตลาดหัวหน้าของพวกเขาโดยตรง!

“เธอทะเลาะกับ พนักงานส่งของ”พนักงานคนหนึ่งกล่าว

เหอ จินเซิงหัวเราะ:”อะไรนะทะเลาะกับพนักงานส่งของก็แค่ไล่มันออกไป”

นําเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

หลิวเสี่ยวตันชี้ไปที่หลินฟาน:”ผู้จัดการมาถูกเวลาพอดีสองคนนี้เข้ามาสร้างปัญหาและข่มขู่ฉันผู้จัดการคุณต้องช่วยฉัน”

เหอจินเซ็งมองไปตามที่เธอชี้จากนั้นเขาเห็นหลินฟานสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปและเท้าของเขาก็อ่อนลง:“หลินคุณหลิน?”

เขารีบเข้ามาหา หลินฟาน โค้งค่านับแสดงความเคารพอย่างสูง

หลินฟาน ยิ้มเล็กน้อย:”ผู้จัดการเหอผมไม่คาดหวังว่าจะได้พบกันอีกเร็ว ๆ นี้”

เหอ จินเซ็ง ปาดเหงื่อที่เย็นจนหยุดไม่อยู่บนหน้าผากของเขา และพูด

ด้วยรอยยิ้มว่า“ใช่ครับทําไมคุณหลินถึงมาที่บริษัทของเราในฐานะแขกอย่างงั้นเหรอ?”เขาถามอย่างไม่แน่ใจ

โดยคิดว่า หลินฟานจะมาสร้างปัญหาให้กับเขาเนื่องจากการพบปะและความกังวลของเขาก็ตึงเครียดมากด้วยในตอนนี้

หลินฟาน กล่าวว่า“ไม่มีอะไรอีกแล้ว มันเป็นแบบนี้พนักงานส่งของของผมถูกพนักงานของคุณทุบตีผมมาเพื่อขอความยุติธรรม”

ไม่ใช่เรื่องเขาจู่ๆเหอจินเซ็งก็รู้สึกถึงก้อนหินก้อนใหญ่ที่หลุดออกจากใจเข้าไปดูเหมือนว่าเขาจะปลอดภัยแล้วซึ่งน่ายินดีจริงๆ
แต่เขาไม่กล้าที่จะพูดเบา ๆ

“มีเรื่องแบบนี้!” เหอจินเซิงแสดงสีหน้าจริงจังและมองย้อนกลับไปที่พนักงานของเขา “ใครก็ตามที่ตีเขาลุกขึ้น!”

พนักงานทุกคนตะลึง

พวกเขาดูเหอจินเซ็งพยักหน้าและโค้งคํานับให้หลินฟานเหมือนกับหมาปั๊ก!

เรื่องบ้าอะไร!

นี้! ..เกิดอะไรขึ้น

เมื่อตระหนักว่าตัวตนของหลินฟานไม่ใช่เรื่องง่ายทุกคนต่างก็เหงื่อตก โดยเฉพาะหลิวเสี่ยวตันใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปแล้ว
“คือเธอ!”

พนักงานทุกคนชี้ไปที่หลิวเสี่ยวตันและพวกเขาต้องการเคลียร์ความสัมพันธ์ในทันทีไม่มีทางเมื่อมองไปที่ผู้จัดการเหอพวกเขาทั้งหมดก็ตระหนักว่าหลินฟานเป็นคนที่ไม่สามารถยุ่งได้และแน่นอนพวกเขาต้องท่าการป้องกันตัวเอง

ดวงตาของเหอจินเซ็งจับจ้องไปที่หลิวเสี่ยวตัน:”หลิวเสี่ยวตันเกิดอะไรขึ้นกับคุณทําไมคุณถึงมีใครซักคน?”

เสียงของหลิวเสี่ยวตันสั่นเล็กน้อย”เขา… มาส่งสาย … ”

เหอ จินเซิง ขมวดคิ้ว : “มาส่งสาย?”

เสี่ยวเหมิง พูดว่า:“ฉันมาช้ากว่าเวลาที่ตกลงไว้หนึ่งนาทีเพราะรถติดและต้องรอลิฟท์ฉันขอโทษเธอไปแล้วแต่เธออารมณ์เสีย และเธอทุบตีฉันอยู่ดีและขู่ว่าจะรายงานฉันด้วยฉันจะอดทนกับมัน แต่พี่ฟานจะมาพูดเพื่อขอความยุติธรรมให้ฉันคืน”

เหอจินเซิงฟังโดยเฉพาะประโยคสุดท้ายใบหน้าของเขาทรุดลง และเขาชี้ไปที่หลิวเสี่ยวตันและดุด่าว่า:“ไอ้บ้าไอ้สารเลวถ้าเขามาส่งช้าแกตีใครก็ได้ใช่ไหมถ้างั้นตอนแกมาทํางาน

สายขอฉันตีแกด้วยได้ไหม ?”

หลิว เสี่ยวตันหน้าแดง และไม่กล่าตอบ

เหอจินเซ็งคําราม:”ตอบฉันสิหากคุณมาทํางานสายให้ฉันโทรไปหาคุณหรือยังไง?”

หลิว เสี่ยวตัน ส่ายหัว: “ไม่”

เหอจินเซิงกล่าวว่า:”แค่นั้นแหละพี่ชายคนส่งของมักจะไปมาท่ามกลางสายลมและฝนนี่เป็นงานหนักพอแล้วบางครั้งรถติดและคนก็ใช้ลิฟท์เยอะมากในเวลาปกติหากจะมาสายนิด

หน่อย คุณควรจะเกรงใจเขาไม่ใช่มาใช้อารมณ์!นี่คุณยังจะโทรไปบ่นว่าพี่คนส่งของอีก!นี่คุณ!ไม่มีความเป็นมนุษย์เหลืออยู่อีกใช่ไหม!”

เขาดุด่าด้วยคําพูดที่ชอบธรรมลืมไปหมดแล้วว่าเขาเคยดูถูกคนส่งของ

หลินฟาน ส่ายหัวอย่างลับๆเหอจินเซ็งคนนี้เป็นตัวร้ายจริงๆถ้า หลินฟานไม่อยู่ที่นี่เขาจะรังแกคนส่งของด้วยแน่ๆ

หลิว เสี่ยวตัน ถูกฉีกใบหน้าโดยเหอจินเซิงเพียงทําผิดเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า:”คนส่งของตัวเหม็นแค่ฉันตีมันคุณต้องพูดจาเกินไปขนาดนี้ด้วยเหรอ?”

เหอ จินเซิง โกรธ: “ทําไมคุณถึง พูดออกมาได้ ะ!”

หลินฟาน กล่าวว่า: “ผู้จัดการเหอ ลูกน้องของคุณหยิ่งมากทั้งไม่สนใจผู้จัดการอย่างคุณเลยหากคุณรับมือไม่ได้หรืออย่างไรถ้าเป็นเช่นนั้นเริ่มเดือนหน้าค่าเช่าที่นี่จะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า”

เหอ จินเซ็งตกใจ การเพิ่มค่าเช่าเป็นสองเท่าซึ่งนี่ มันโหดร้ายเกินไป!

เหอจินเซ็งชี้ไปที่จมูกของหลิวเสี่ยวตันทันที:“ฉันขอประกาศหลิว เสี่ยวตันคุณถูกไล่ออกเก็บของและออกไปจากที่นี่ทันที!”