ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 219 แผนการของ แอนนา!

ตอนที่ 219 แผนการของ แอนนา!

ก่อนที่ หลินฟาน จะไปถึงหยุนติงวิลล่าเขาได้รับโทรศัพท์จากแอนนา“คุณหลินฉันจะทําอาหารเย็นไว้คุณจะกลับมาทานอาหารเย็นคืนนี้ไหม”แอนนาถามหลินฟานพูดว่า:”ผมกําลังกลับและผมยังไม่ได้กินข้าวเลย”

แอนนาพูด “โอเค ฉันทราบแล้ว”

หลินฟาน กลับไปที่หยุนติงวิลล่าแอนนาไม่ได้รอเขาที่ประตูคฤหาสน์อย่างที่เธอเคยทําเพราะเธออยู่ในครัวกําลังเตรียมอาหารเย็นให้หลินฟาน

หลังจากที่แอนนาเป็นแม่บ้านของหยุนติงวิลล่าแล้วเธอก็ได้ดูแล หยุนติงวิลล่าเป็นอย่างดีมาโดยตลอด เช่น เธอพบคนทําสวนที่เก่งที่สุดในการซ่อมแซมสวนรปภ.ที่ดีที่สุดในการดูแลบ้านและเชฟที่ดีที่สุดในหยุนเฉิงมาช่วยหลินฟานทําอาหาร

แม้ว่า หลินฟาน จะไม่ค่อยทานอาหารที่วิลล่าในทุกๆวันนี้ตราบใดที่หลินฟานมากินที่นี่เขาจะได้ลิ้มรสอาหารที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน

แต่คืนนี้แอนนาไม่ปล่อยให้เชฟเป็นคนท่าเธอท่าอาหารเองและไม่รู้ว่าเธอมีความสุขหรือเปล่าที่ท่าแบบนี้..

ที่โต๊ะอาหารค่ำมีไวน์และเนื้อสัตว์

หลินฟาน รู้สึกแปลกเล็กน้อย และถามด้วยความสงสัย”ทําไมคืนนี้คุณดูตื่นเต้นจัง”แอนนาน่าอาหารที่เตรียมไว้ไปที่โต๊ะอาหารค่ำ แล้วพูดว่า”ฉันหายจากอาการบาดเจ็บเป็นส่วนใหญ่แล้วและการออกกําลังกายที่เหมาะสมจึงช่วยให้ฟื้นตัวได้ดีคุณหลินเดี๋ยวก่อน มีซุปด้วยค่ะ”

แอนนาเดินเข้าไปในครัว และหยิบหม้อซุปขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

“คุณหลิน ขอฉันนั่งทานอาหารมื้อนี้กับคุณได้ไหม” แอนนาถาม

แม้ว่าหลินฟาน จะดูแปลกใจเล็กน้อยแต่เขาก็ไม่รังเกียจและกล่าวว่า “แน่นอนคุณทําได้คุณทํางานหนักมากในการทําอาหารมื้อนี้ และหากคุณมีผู้หญิงสวยที่จะมาขอร่วมโต๊ะกินด้วยแล้วใครจะปฏิเสธกันล่ะ?”

แอนนากล่าวว่า “ในท้ายที่สุดคุณคือเจ้านายและฉันเป็นคนใช้ ในสังคมชั้นสูงคนใช่ไม่มีคุณสมบัติที่จะนั่งรับประทานอาหารกับเจ้านายของพวกเขา”

หลินฟานยิ้ม “แม้ว่าผมจะเป็นนายจ้างของคุณ แต่ผมไม่คิดว่าสถานะของคุณต่ำกว่าของผมเลิกมองไปที่สังคมชั้นสูง แล้วมานั่งลงเถอะ”

จริงๆ
“ค่ะ” แอนนาขยับเล็กน้อย หลินฟาน เศรษฐีคนหนึ่ง เป็นคนรวยที่ไม่สนใจฐานะทางสังคมใดๆ

ไม่ว่ากฎของสังคมชั้นสูงจะเป็นอย่างไรสําหรับหลินฟานก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สําหรับที่นี่ดังนั้นแอนนาจึงนั่งลงและทานอาหารเย็นกับ หลินฟาน
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขานั่งกินข้าวด้วยกันแอนนามีนิสัยเย็นชา เธอเคยดูถูกที่จะนั่งกินพร้อมกับหลินฟานแต่คืนนี้เธอริเริ่มขอกินข้าวพร้อมกับหลินฟานเธอสามารถหลีกเลี่ยงได้มันได้ เพียงแต่เธอต้องการ

“แอนนา คุณโอเคไหม” หลินฟาน ถามหลังจากเห็นบางอย่าง บรรยากาศทั้งหมดของแอนนาในคืนนี้ผิดปกติเล็กน้อย

แอนนาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า“คุณหลินคืนนี้มีบางอย่างที่ฉันอยากจะบอกคุณจริงๆนี่ควรจะเป็นคืนสุดท้ายของฉันที่จะอยู่ในหยุนติงวิลล่า หลังจากคืนนี้ฉันจะขอลาออกอย่างเป็นทางการ”

หลินฟาน ตกตะลึงครู่หนึ่ง ประหลาดใจเล็กน้อย : “ทําไม?”

แอนนาพูดว่า : “ฉันบอกเหตุผลไม่ได้เพราะฉะนั้นไม่ต้องถามยังไง คุณก็ต้องรู้อยู่แล้ว”หลินฟานถอนหายใจ:”นั่นคือเหตุผลที่เธอท่าอาหารให้ผมกินในมื้อนี้?สรุปนี่มันเรื่องอะไรกัน?”

ล่ะ”

แอนนาเงียบไป

หลินฟาน หยุดชั่วคราว แล้วพูดว่า “แล้วถ้าผม บอกว่าผมไม่เห็นด้วยกับการลาออกของคุณแอนนายิ้ม: “คุณควรจะรู้ไว้ ฉันไม่สนว่าคุณจะตอบหรือไม่ สําหรับเรื่องนี้”

หลินฟาน ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ จริง ๆ แล้วถ้าเขาไม่เห็นด้วยแล้วล่ะก็ ถ้าเธอต้องการจะไปจริงๆเขาแค่จะมัดเธอไว้เพื่อป้องกันไม่ให้เธอจากไป ก็ยังได้แต่ก็เท่านั้น..

“โอเค แม้ว่าผมอยากจะขอบคุณในความสามารถของคุณในการทํางาน แต่ถ้าคุณบอกว่าคุณต้องการจะจากไปผมเกรงว่าผมจะรักษาคุณไว้ไม่ได้แต่ไม่ต้องกังวลผมจะจ่ายค่าแรงให้ผมไม่ใช่เจ้านายที่ชอบผิดนัดค่าจ้างซะด้วยสิ”หลินฟานยิ้ม

แอนนาพูดว่า “ขอบคุณ”

แอนนาหยิบไวน์หนึ่งขวดบนโต๊ะ รินใส่แก้วให้ หลินฟาน และอีกแก้วสําหรับตัวเธอเอง“ไวน์นี้ถือว่าเป็นค่าขอบคุณสําหรับฉันแล้วฉันจะดื่มให้คุณ”แอนนาหยิบแก้วขึ้นมาดื่มหลินฟานหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา และจิบไวน์ไปเบาๆ

แอนนามองดูเขาดื่มด้วยตาของเธอเอง และรอยยิ้มที่มองไม่เห็นก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ“คุณหลินคุณดูไม่เหมือนคนที่ดื่มมันได้ หลังจากดื่มไวน์ไปสักแก้วแล้วใบหน้าของคุณก็จะแดงเล็กน้อย” แอนนากล่าวไง?”

หลินฟานกล่าวว่า “ผมไม่ชอบดื่มจริงๆ นั้นล่ะ แต่ไม่เป็นไร คุณรินให้ผม ผมจะไม่ดื่มมันได้ยังหลินฟาน ยื่นตะเกียบของเขาออกมา และพยายามจะคีบอาหารในจานบนโต๊ะแต่ตะเกียบในมือของเขาสั่นเล็กน้อยราวกับว่ามือของเขาอ่อนแรงลง

แอนนาพูดว่า: “คุณยังบอกว่าคุณยังไม่เมา? คุณยังคีบอาหารในจานยังไม่ได้”

ดัง กริ่ง..

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ตะเกียบในมือของ หลินฟาน ก็หลุดออกไปจากมือ และมือของหลินฟานก็ร่วงตกลงเล็กน้อยหลังจากนั้นเขาก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้โดยสภาพที่อ่อนแรงโดยสิ้นเชิงไม่สามารถเคลื่อนไหวใดๆ ได้เลยผม”

สีหน้าของ หลินฟาน เปลี่ยนไป และเขามอง แอนนา ด้วยความประหลาดใจ : “คุณทําอะไรกับแอนนาค่อยๆ วางตะเกียบของเธอลง และมองไปที่หลินฟานอย่างใจเย็น :”ฉันได้ใส่ยาลงในแก้วไวน์ที่คุณดื่มทําให้คุณไร้ความสามารถชั่วคราว”

หลินฟาน พูดอย่างโกรธเคือง “ทําไมคุณถึงทําเช่นนี้?”

แอนนากล่าวว่า “เพราะคุณแข็งแกร่งกว่าฉัน ถ้าฉันไม่ท่าเช่นนี้ ฉันเกรงว่าฉันจะทําไม่ได้ที่จะปราบคุณฉันแค่มีคําถามจะถามคุณมีเพียงคําถามสองสามข้อเท่านั้นฉันหวังว่าคุณจะตอบฉันได้อย่างตรงไปตรงมา”

หลินฟาน สงบลง และพูดว่า “คุณอยากรู้อะไร”

แอนนากล่าวว่า “บอกภูมิหลังของคุณ และตัวตนของ หลิน เป่ยซวน ให้ฉันฟังฉันอยากได้ยินความจริง”

หลินฟานขมวดคิ้ว “ดูเหมือนว่าคุณอยากจะรู้เรื่องนี้?”

แอนนากล่าวว่า “ใช่ คุณอย่าคิดจะโกหก มันคงจะดีกว่านะถ้าฉันพบว่าคุณกําลังโกหกฉันคงจะไม่สุภาพฉันไม่รังเกียจที่จะทําร้ายคุณ ดังนั้นอย่าคิดทําร้ายตัวเอง”

หลินฟาน ยิ้ม : “ถ้าคุณอยากรู้เรื่องนี้ คุณไม่จําเป็นต้องทําถึงขนาดนี้ แค่ถามผม แล้วผมจะบอกคุณ”

แอนนาเงียบ และรอให้ หลินฟาน พูด

หลินฟาน กล่าวว่า “คุณใส่ใจภูมิหลังของผมมาก? ผมเกรงว่าครั้งนี้ คุณคิดที่จะสอบสวนผมแล้วสินะ.. โอเค อย่างที่คุณทราบ ตลอด 21 ปีที่ผ่านมาผมเป็นแค่คนจนๆธรรมดาพ่อแม่ของผมเป็นชาวนา และตัวผมเองก็ทํางานเป็นพนักงานส่งอาหารจนกระทั่งผมได้พบกับลุงหลินเป่ยซวนผู้ซึ่งให้โชคลาภแก่ผมดูเหมือนว่าผมจะพูดอย่างนั้นไปแล้วและคุณก็อยู่ที่นั่นในเวลานั้นด้วย”

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถบอก”ความจริง”เกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ถ้าเขาบอกตามตรงว่าเขามีระบบเกรงว่าแอนนาจะไม่เชื่อนี่มันลึกลับเกินไปเธอคงคิดว่าเขากําลังเล่นตลกกับเธอแน่ๆเป็นการดีกว่าที่จะย้าย “ลุง” ที่สวมบทบาทนี้ออกมาท้ายที่สุด เขาก็มี “ลุง” ที่หายตัวไป เมื่อตอนที่เขายังเด็กมาก

แอนนากล่าวว่า “แล้วหลิน เป่ยซวนล่ะ เขาเป็นใคร แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ทําไมเขาถึงมีทรัพย์สมบัติมหาศาลเช่นนี้”

หลินฟานกล่าวว่า “ผมเห็นเขาเพียงครั้งเดียว เขาให้โชคกับผม แล้วก็หายตัวไปผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งที่คุณถามมากผมไม่รู้ว่าทําไมลุงของผมถึงได้มีทรัพย์สมบัติมหาศาลหลังจากที่เขา หายตัวไปครึ่งค่อนชีวิตและผมก็ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเขาและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาอยู่ที่ไหน”แอนนาพูดว่า:“เมื่อเร็วๆนี้คุณใช้เงินเป็นจํานวนมากในหยุนเฉิงซื้อกิจการบริษัทซื้อบ้านหรูรถยนต์หรูที่ดิน และตอนนี้คุณได้ก่อตั้งกลุ่มหยงจิ๋วแล้วที่อ้างว่าจะเป็นราชาแห่งวงการธุรกิจใน เจียงหนาน นี่คือสิ่งที่หลินเป่ยซวนสั่งให้คุณทํา?”
หลินฟาน กล่าวว่า “เปล่าผมทําเอง”

ใบหน้าของแอนนาทรุดลง:“โกหก!คุณเป็นแค่พนักงานส่งอาหาร คุณจะไปรู้วิธีทําเช่นนี้ได้อย่างไร ถ้าคุณไม่ได้รับคําแนะนําจากผู้เชี่ยวชาญ!”

หลินฟานยิ้ม แล้วพูดว่า “ขอบคุณที่ชมผมนะ”

แอนนาโกรธจัด เดินไปข้างหน้า หลินฟาน คว้าคอเสื้อของ หลินฟาน แล้วพูดว่า “อย่ามาทําหน้ายิ้มต่อหน้าฉันฉันบอกแล้วไงว่า ถ้าคุณโกหก ฉันจะไม่สุภาพกับคุณ!”

แอนนายกฝ่ามือขึ้นและเล็งไปที่หลินฟาน

โดยไม่ต้องรอให้มือเธอตกลงมา

หลินฟานพูดขึ้นทันทีว่า:”ดังนั้นเฟิงว่านซานจึงส่งคุณเข้ามาแฝงตัวอยู่ข้างๆผมเพียงเพื่อ

ขอให้คุณตรวจสอบภูมิหลังของผม?”

“อะไร?”

แอนนาตกตะลึง มือที่ยกขึ้นของเธอแข็งค้าง

หลินฟานรู้จริงๆว่าเธอถูกส่งมาจากเฟิงว่านซาน?