ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 226 ขอฉันลองทุบตีหน้าคุณอีกหน่อย ได้ไหม?

ตอนที่ 226 ขอฉันลองทุบตีหน้าคุณอีกหน่อย ได้ไหม?

อวี้เหม่ย เอ็นเตอร์เทนเมนท์ คลับ

นี่คือสถานบันเทิงที่เปิดโดยหลิวจินชานเป็นแห่งเดียวในถนนสายนี้ถนนสายนี้เป็นที่อยู่ของหลิวจินชานถ้าหลิวจินชานต้องการทําเงินไม่มีที่ไหนแล้วสําหรับเขา

เนื่องจากความกลัวของหลิวจินชานจึงมีการย้าย KTV สองแห่งที่เดิมที่นี่

ในเวลานี้ในห้องวีไอพีของอวี้เหม่ยคลับหลิวจินชานซึ่งเพิ่งได้รับการปล่อยตัวจากคุกในวันนี้กําลังนั่งอยู่บนโซฟากอดผู้หญิงที่แต่งตัวสวยสองคนจากซ้ายไปขวามีกลุ่มอันธพาลอยู่ข้างๆ เขา

หลิวจินชานกําลังฟังรายงานของลูกน้องของเขา

“เจ้านาย วันนี้เราทุบจุดตัวแทนจําหน่ายของชิงเยว่สองจุดละผู้คนที่นั่นก็กลัวเรามากฉันเชื่อว่าพวกเขาจะไม่กล้าร่วมมือกับชิงเยว่อีกต่อไปหากเป็นเช่นนี้ชิงเยว่จะต้องปิดตัวเร็ว ๆนี้”ลูกน้องกล่าว

หลิวจินชานหัวเราะและกล่าวว่า“ทําได้ดีมากหลินฟานกล้าที่จะต่อต้านฉันเราไม่สามารถเสียมารยาทกับเขาได้เราต้องปฏิบัติต่อเขาอย่างดี”
ได้ยินเช่นนี้พวกอันธพาลต่างพากันหัวเราะคิกคัก

หลิว จินชาน กล่าวว่า “เมื่อฉันคิดว่าเด็กคนนี้ โทรหาตํารวจในตอนนั้น ฉันโกรธมากในคืนนั้นทั้งคืนที่สถานีตํารวจแค่ทุบมันแค่ทีสองทีคงไม่พอไปจัดการให้ฉันอีกที่หนึ่ง!”

ลูกน้องดูกังวลเล็กน้อย : “เจ้านาย นี่มันคงจะไม่ดีนัก ฉันกังวลว่าคราวนี้มันจะเรียกความสนใจจากตารวจ”

หลิว จินชาน พูดอย่างดูถูก “ตํารวจ? ตํารวจเป็นแค่นก ไม่ต้องพูดถึงว่ามันจะจับเราไม่ได้ต่อให้พวกมันจับได้ แล้วยังไงพวกมันก็จะปล่อยเราไปอยู่ดีเหมือนฉันไง!แค่ไปอยู่แค่คืนเดียวจะเป็นอะไร ไป!”

พวกอันธพาลทั้งหมดพยักหน้า : “เจ้านายแข็งแกร่งมาก!”

“บอส เราพบผู้สนับสนุนรายใหญ่ ในครั้งนี้แล้ว!”

“ถ้าอย่างนั้น พวกเราจะก้าวเดินเคียงข้างบอส ตลอดไป!”

หลิว จินชาน ยิ้มอย่างพึงพอใจและกล่าวว่า“ฉันมีความคิดที่ดี คราวนี้เราจะไปที่บริษัทชิงเยว่โดยตรงและสั่งสอนหลินฟานให้ได้รับบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้!”

พวกอันธพาลต่างพากันตื่นเต้นเตรียมพร้อมสําหรับการต่อสู้ครั้งใหญ่

การทุบตีบริษัท ชิงเยว่ เป็นการตบหน้า หลินฟาน โดยตรง

หลิว จินชานกล่าวยกย่องตัวเอง : “ฉันหลิวจินชานหากฉันไม่สามารถล้มชิงเยว่ได้ในครั้งนี้ฉันไม่ขอใช้แซ่หลิวอีกต่อไป!”
ตูม!

กะทันหัน

ประตูห้องวีไอพีถูกเปิดและมีชายร่างใหญ่บินเข้ามาเมื่อเขาตกลงบนโต๊ะกาแฟต่อหน้าต่อตาทุกคน

กระจัดกระจาย ข้าวของกระจัดกระจายไปทั่ว

ทุกคนต่างตก ตะลึง!

พวกเขาเห็นชายร่างใหญ่ที่บินเข้ามามีจมูกสีฟ้าและใบหน้าที่บวม ตัวกระตุกอยู่บนพื้นไม่สามารถลุกขึ้นได้ครู่หนึ่ง“ยอดเยี่ยม จริงๆ!”

หลิว จินชาน โพล่งออกมาด้วยความโกรธ

ชายร่างใหญ่คนนี้คือต้าจวงรปภ.ที่ดูแลคลับเฮาส์ให้กับเขา เขารู้ดีว่าต๋าจวงแข็งแกร่งและมีทักษะสูงมาก

แต่ตอนนี้.. เขากลับเหมือนหมาตาย!

หลังจากที่ ต๋าจวง กระแทกเข้ากับโต๊ะกาแฟมีชายหนุ่มเข้ามา หลินฟานเข้ามาตามหลังชายชุดสูทที่นอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น

เห็นได้ชัดว่าต้าจวงได้รับการทําความสะอาดโดยหลินฟาน

“พี่ชาน ฉันขอโทษจริงๆ รปภ.ของคุณน่ารําคาญเกินไปฉันบอกว่าฉันอยากเจอพี่ชานแต่ผู้ชายคนนี้พยายามหยุดฉันฉันก็เลยต้องตีเขาฉันพูดจริงๆฉันตีเขาไปเบาๆแค่ทีเดียวเฮ้ออนิจจาที่ฉันต้องทําอะไรแบบนี้ลงไป ขอโทษจริงๆ”หลินฟานยิ้ม

หลิว จินชาน เกือบตายด้วยความโกรธ และกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็ว ราวกับฟ้าร้อง : “หลินฟานคุณกล้าหาญมากที่กล้าทําร้ายคนของฉัน!”

หลินฟาน กล่าวว่า “คุณกล้าให้คนของคุณมาระรานตัวแทนจําหน่ายของผมสองคนในวันนี้ผมไม่ได้อยากจะสนใจคุณเลย แต่คุณเป็นคนริเริ่มมันก่อนฉันแค่ทุบตีรปภ. ของคุณเพียงแค่นี้คุณทนไม่ไหวแล้วงั้นเหรอ?”

หลิวจินชานเยาะเย้ย:“หลินฟานคุณเพิ่งโยนตัวเองเข้ามาในกับดัก!คุณคิดว่าคุณเก่งในการต่อสู้นักใช่ไหม?ทั้งถนนที่นี่เป็นดินแดนของฉันตราบเท่าที่ฉันต้องการคุณไม่มีทางออกไปอย่างมีชีวิต!”

หลินฟาน ยิ้ม และพูดว่า “ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อสู้ฉันมาที่นี่เพื่อเจรจากับคุณฉันหวังว่าคุณจะสามารถชดเชยความสูญเสียทางธุรกิจทั้งหมดให้กับตัวแทนจําหน่ายทั้งสองของฉันได๋แน่นอนคุณทําร้ายผู้คนเช่นกันฉันหวังว่าคุณสามารถเป็นผู้นําขอโทษในเรื่องทั้งหมดนี้ได้!”

หลิว จินชาน ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็หัวเราะและกลุ่มอันธพาลก็หัวเราะกันตาม

หลิวจินชานหัวเราะจนน้ำตาไหล:“ตลกมาก!ไอ้เด็กคนนี้ต้องการให้เล่าจื๊อชดเชยและเล่าจื้อขอโทษ!”

“ฮ่าฮ่า มันน่าเหลือเชื่อ!”

“แกไม่รู้ว่าท้องฟ้าสูงแค่ไหนงั้นเหรอ!”

“มันมีสมองบ้างไหม!”

พวกอันธพาลพากันหัวเราะ

หลินฟานกล่าวว่า:“ฉันมาเพื่อเจรจาด้วยความจริงใจฉันหวังว่าพี่ชานจะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะถ้าคุณไม่เห็นด้วยผลที่ตามมาจะร้ายแรงมากฉันหมายความว่าผลที่ตามมาของคุณจะร้ายแรงมาก จริงๆ นะ”

หลิวจินชานกล่าวว่า:“ไอ้เด็กน้อย แกกล้าข่มขู่ฉัน?นี่ฉันต้องกลัว! ฉันหลิวจินชานคนนี้เนี้ยน่ะ!เหอะ!ฉันเกรงว่าแกจะไม่ประสบความสําเร็จ!”

“เจ้านาย ไอ้เด็กนี้ หยาบคายซะจริง มันกล้าดูถูกเรา!เฮ้!แกอยากโดนทุบตี แล้วค่อยมาพูดคุยกันใหม่ไหม!”ลูกน้องคนหนึ่งพูด

หลิว จินชาน กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“หลินฟานแกคิดว่า.. ถ้าแกเอาชนะต๋าจวงได้แล้วแกจะหยิ่งได้งั้นหรือเฮ้… ไม่สังเกตจํานวนคนที่นี่งั้นหรือแกคิดว่าแกจะสามารถเอาชนะฉันได้?”หลินฟานพูดเบา ๆ ว่า “ฉันไม่ได้มาเพื่อต่อสู้แต่ถ้าคุณอยากต่อสู้จริงๆฉันก็โอเคเรียกพวกคุณมารวมตัวกันที่ถนนสายนี้”

หลิวจินชานหยุดหัวเราะรู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อยหลินฟานมันบ้ามากเขากล้าบุกเข้ามาในอาณาเขตของเขาและยังทําตัวหยิ่งโดยปราศจากความกลัว?

“ทําเป็นพูดใหญ่ซะจริง ๆ เนื่องจากในกรณีนี้ มันยากสําหรับฉันที่จะไม่ให้คุณเห็นว่าฉัน!ทรงพลังแค่ไหนตีมัน!ตีมันให้ตาย!” หลิว จินชานสั่ง

พวกอันธพาลรีบรุดไปข้างหน้าและพยายามล้อมและทุบตีหลินฟานพวกมันมีกันหลายคน

แต่ หลินฟาน ตัวคนเดียวไม่กี่นาทีต่อมาทั้งห้อง เละเทะไปหมด

แก๊งอันธพาลที่เพิ่งพยายามจะรุมล้อมและทุบตีหลินฟานทั้งหมด นอนอยู่บนพื้นดิ้นด้วย

ความเจ็บปวด แต่ละคนมีเลือดออก และไม่สามารถลุกขึ้นได้ครู่หนึ่ง และทีละคน ต่างกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ผัวะ!

หลินฟานเข้ามาหาหลิวจินชานทันทีและต่อยหลิวจินชานเข้าที่หน้า

จมูกของหลิวจินชานชําและใบหน้าของเขาก็บวมมีเลือดกําเดาไหล และเขาล้มลงบนโซฟา

หญิงสาวสวยสองคน หนึ่งซ้ายและหนึ่งขวาที่ซ่อนตัวอยู่ที่มุมโซฟาตัวสั่นเพราะกลัวว่าหลิน

ฟาน จะตีพวกเธอ

หลินฟานยิ้มและพูดว่า“เป็นอย่างไรบ้างขอฉันลองทุบตีหน้าคุณอีกหน่อยได้ไหม?”หลิวจินชานตกใจมากน้องสาวคุณผู้ชายคนนี้ยอดเยี่ยมมากเขาไม่มีเวลาโต้ตอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้คนของเขาทั้งหมดถูกหลินฟานล้มลง

การกําจัดไอ้พวกนี้ หลินฟาน ดูเหมือนจะทําอย่างง่ายดาย!

พระเจ้า มนุษย์จะมีความสามารถเช่นนี้ในโลก ได้อย่างไร! ด้วยข้อเท็จจริงที่อยู่ตรงหน้าเขาหลิวจินชานจึงไม่อยากจะเชื่อ

แต่หลิว จินชานไม่ยอมแพ้เขากัดฟันและพูดว่า“เจ้าหนูตัวเหม็น เกิดอะไรขึ้นถ้าคุณสามารถต่อสู้ได้ขนาดนี้คุณจะฆ่าฉันได้ไหมวันนี้เอาเลย…ฉันก็อยากจะรู้ไอ้ลูกเต๋าตัวน้อย!”หลินฟานพ่นลมหายใจ :“คุณอยากจะตายจริงๆงั้นเหรอเฮ้อฉันดูคุณแล้วไม่อยากจะเชื่อเลย…”

หลิว จินชานเยาะเย้ย:“คุณไม่เชื่องั้นหรอกฮ่าฮ่าก่อนที่คุณจะมาฉันกําลังวางแผนที่จะขอให้ใครสักคนไปทุบบริษัทของคุณ คุณรอดู นับจากนี้ไปมันจะถูกทุบตีทุกวันจนกว่าบริษัทของคุณจะล้มหายออกไปจากโลกธุรกิจ”

หลินฟานถอนหายใจ : “เฮ้อ.. แล้วถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีทางเลือกอื่น ถ้าคุณกล้าโทรหาใครซักคนแม้แต่สักครั้งเดียวฉันจะเอาบางอย่างจากคุณฉันจะดูว่าคุณจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนกัน”

หลิว จินชาน กล่าวว่า “คุณ.. คุณหมายความว่าไง”

หลินฟานกล่าวว่า“ตัวอย่างเช่นถ้าคุณทุบตีตัวแทนจําหน่ายของฉันสองคนในวันนี้บวกกับห้างสรรพสินค้าที่คุณทุบตีไปเมื่อวานนั่นคือทั้งหมดสามครั้งฉันจะสับนิ้วของคุณ 3 นิ้วในตอนนี้ครั้งต่อไป ฉันจะสับนิ้วของคุณที่เหลือหากนิ้วมือมันหมดไปแล้วก็จะสับนิ้วเท้าทิ้งไปแทนถูกไหม?ยังไงก็ยังมีนิ้วเท้าตาหูปากจมูกยู่มันคงจะน่าสนุกว่าไหม?”

หลิว จินชานทําใจให้สงบได้ยากไอ้บ้านี่มันโหดร้ายเกินไป

“คุณกล้า!” หลิว จินชานอุทานอย่างโกรธจัด

หลินฟาน มองไปที่พื้นพบมีดปอกผลไม้บนโต๊ะกาแฟที่แตกหัก หยิบมันขึ้นมาและเดินไปจับ

นิ้วของ หลิว จินชาน และกําลังจะสับมันออก

หลิว จินชาน กลัวแทบจะฉี่ราด และเปล่งเสียงดังออกมา : “หยุด ..หยุดๆ!”

ใบหน้าของ หลินฟานทรุดลง: “เฮ้ บอกฉันทีว่าใคร เป็นคนสั่งให้คุณมาต่อต้านฉัน?”

หลิว จินชาน เหงื่อตกอย่างเย็นชา:“ฉันพูดไม่ได๋”

“ถ้าคุณไม่ตอบแสดงว่าคุณทําอะไรไม่ได้แล้ว”หลินฟานพูดจบแล้วฟันมันลงด้วยมีด