ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 236 สตรีคนโตที่แสนจะดื้อรั้นทั้งเอาแต่ใจจากไปพร้อมกับน้ำตา

ตอนที่ 236 สตรีคนโตที่แสนจะดื้อรั้นทั้งเอาแต่ใจจากไปพร้อมกับน้ำตา

หัวใจของทุกคนในร้านก็เกิดความโกลาหล

“บ้า ไปแล้ว!”

“นี่มันโดนตบหน้าเต็มๆ!”

“ตบการโดนตบหน้าแรงในครั้งนี้ มันแรกเกินไปแล้ว!”

“ลูกสาวของตระกูลเจีย คนนี้ หยิ่งเกินไป สมควรได้รับมันแล้ว!”

หลินฟาน มองไปที่ เจีย เสวี่ยหลิง : “คุณได้ยินที่ อาจารย์ใหญ่ บอกว่าจะไม่ไล่ผมออกไหม? ดังนั้นเรื่องการเป็นสปอนเซอร์ คุณไม่จําเป็นต้องสร้างปัญหาให้พ่อของคุณเลย ยังไงก็ตาม ถ้าพ่อ ของคุณตัดการอุปถัมภ์ของโรงเรียนไปจริงๆ ผมจะจ่ายให้เอง”

หลินฟาน รวย และถึงกับรวยกว่า เจีย จิ่วเจิ้น พ่อของเธอ เจีย เสวี่ยหลิง รู้ดีในเรื่องนี้ แต่เธอ ไม่สามารถพูดอะไรออกไปหักล้างได้เลย

หลินฟาน พูดอีกครั้งว่า “ผมยังไม่ได้บอกอาจารย์ใหญ่ เกี่ยวกับเรื่องของคุณ หรือคุณต้องการ ให้ผมบอกอาจารย์ใหญ่ และให้อาจารย์ใหญ่ไล่คุณออก หรือจะจัดการที่นี่ ในตอนนี้เลยไหม?” เจีย เสวี่ยหลิง กัดฟันของเธอ : “ปล่อยพวกเขาไป!”

ในที่สุดนักเรียนชั้นสอง ทั้งสองคนก็ปล่อย หลิน ซานชาน และเฉิง เสี่ยวลู่

เด็กหญิงทั้งสองคน รีบวิ่งไปด้านหลังของ หลินฟาน เพียงรู้สึกว่าเมื่อมีหลินฟานอยู่ข้างๆ พวก เธอก็รู้สึกปลอดภัย

หลินฟาน กล่าวว่า : “ผมได้ยินจากน้องสาวของผม วันนี้เธอได้ตีน้องสาวของผม ใช่ไหม คุณ กระทําผิด ในการกลั่นแกล้งผู้คนในโรงเรียน นี่เป็นพฤติกรรมที่แย่มาก ดังนั้น ขอโทษเธอซะ และ ตบหน้าตัวเองหนึ่งครั้ง แล้วเรื่องในครั้งนี้ จะจบลง”อะไรนะ?

ต่อให้ขอโทษแล้ว ก็ยังต้องตบหน้าตัวเอง อีกเหรอ?

เจีย เสวี่ยหลิง รู้สึกว่าเธอ ขุ่นเคือง อย่างมาก และพูดอย่างโกรธเคือง ว่า “อย่าแม้แต่จะคิด เรื่องนี้!”

เธอจะขอโทษ หลิน ซานชาน ได้อย่างไร นับประสาอะไรกับ ตบตัวหน้าตัวเอง ตัวตนของเธอ

คืออะไร คุณหนูเจีย ลูกสาวของ เจีย จั่วเจิ้น ถ้าเธอทําอย่างนี้ เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน! หลินฟาน กล่าวว่า “ถ้าคุณไม่ต้องการทํา ก็ไม่มีอะไรที่คุณจะทําได้แล้ว ผมไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องทํารายงานความประพฤติของคุณ ผมจะรายงานความพฤติกรรมของคุณต่ออาจารย์ ใหญ่ และให้อาจารย์ใหญ่จัดการเรื่องนี้ ถึงเวลาแล้ว ที่คุณจะต้องสํานึกถึงสิ่งที่คุณทํา”

เจีย เสวี่ยหลิง กําลังคิด เธอรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่าง หลินฟาน กับอาจารย์ใหญ่ ไม่ใช่เรื่อง ง่าย อาจารย์ใหญ่ชื่นชม หลินฟาน มาก ในวันเปิดโรงเรียน อาจารย์ใหญ่ถึงกับทักทาย หลินฟาน ที่ประตูโรงเรียนด้วยตนเอง

หาก หลินฟาน แจ้งแก่อาจารย์ใหญ่ว่าเธอทุบตีน้องสาวของ หลินฟาน อาจารย์ใหญ่อาจจะ ลงโทษเธออย่างรุนแรง และเธอก็จะถูกไล่ออกด้วย ใช่หรือไม่!

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่า เจีย จั่วเจิ้น พ่อของเธอจะออกหน้า มันดูจะไม่ง่ายเลย เป็นไปได้มากที่ อาจารย์ใหญ่จะไม่ลังเลใจที่จะทําร้าย เจีย จั่วเจิ้น เพื่อประโยชน์ของ หลินฟาน!

เธอไม่อยากโดนไล่ออกจากโรงเรียน และเธอเป็นนักเรียนหญิงของที่นี่ กระทั้งทุกคนชื่นชม

เธอ ถ้าถูกไล่ออก จะกลายเป็นตัวตลกของทั้งโรงเรียน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เจีย เสวี่ยหลิง ก็กัดริมฝีปากของเธอ แล้วพูดว่า “ฉันสามารถขอโทษเธอ ที่ ได้ทุบตีไป แต่ฉันจะไม่ตบตัวเอง แน่ๆ!

หลินฟาน หัวเราะคิกคัก : “การขอโทษก็คือการขอโทษ แต่ถ้าการขอโทษมีประโยชน์แค่เพียง คุณกระทําผิด แล้วคุณจะปล่อยวางมันเฉยๆ มันเป็นไปไม่ได้ คุณต้องการให้ตํารวจมาจัดการเรื่อง นี้เองไหม? นี่คุณทําเรื่องที่ผิดพลาดลงไป ค่าขอโทษนั้นเป็นเพียงแค่เรื่องพื้นฐาน แต่คุณยังจะ ต้องจ่ายตามราคาที่คุณทําลงไปด้วย”

เจีย เสวี่ยหลิง พูดอย่างขมขื่น : “หลินฟาน อย่ากลั่นแกล้งคนให้มากเกินไป พ่อของฉันคือ เจีย จั่วเจิ้น คุณไม่สามารถจ่ายได้ คุณสามารถชั่งน้ำหนักผลที่ตามมาด้วยตัวเองได้ ว่าคุณพร้อมที่ จะจ่ายมันหรือไม่”

หลินฟาน พ่นลมหายใจ “โอ๋.. พ่อของคุณมีพลังมาก ใช่หรือไม่”

เจียเสวี่ยหลิงเยาะเย้ย : “คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความสามารถของพ่อของฉันเลยด้วยซ้ำเครือข่ายความสัมพันธ์ของเขาอยู่เหนือจินตนาการของคุณด้วยซ้ำไปฉันบอกเขาไปแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้นเขาโกรธมากถ้าฉันบอกเขาเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้คุณรอได้เลยคุณจะไม่มีผลไม้ดีๆให้กินอย่างแน่นอน!”

หลินฟานหัวเราะเยาะเจียเสวี่ยหลิงบอกเรื่องที่เกิดขึ้นให้เจียจั่วเจิ้นฟังและเจียจั่วเจิ้นก็โจมตีเขา

เมื่อเห็นว่าหลินฟานเงียบเจียเสวี่ยหลิงก็คิดว่าหลินฟานกลัวขึ้นมา และแอบมีความสุขหลินฟานคุณกําลังต่อสู้กับฉันเพื่ออะไร..

เจีย เสวี่ยหลิง กล่าวว่า : “ฉันได้อธิบายให้คุณฟังแล้วฉันหวังว่านี่จะเป็นจุดสิ้นสุดของเรื่องในวันนี้ฉันรับรองได้เลยว่าฉันจะไม่บอกพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้!”

เจีย เสวี่ยหลิงพูดคุกคามโดยตรงต่อตัวหลินฟานและด้วยคําพูดนี้ ตราบใดที่หลินฟาน ปล่อยเธอไปในครั้งนี้เป้าหมายของเธอก็สําเร็จหลังจากเรื่องนี้ยังไม่สายเกินไปที่จะทําความสะอาด หลินฟานอย่างช้าๆ

แต่เอาจริงๆ หลินฟานไม่คิดจะปล่อยเธอไปอยู่แล้วความจริงแล้ว เจียจิ่วเจิ้นได๋โจมตีเขาไปแล้วแม้ว่าเขาจะยังไม่รู้วิธีจัดการกับมัน แต่จะให้เขาต้องไปโค้งคํานับเจียจั่วเจิ้นนั้นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

หลินฟานพูดเบาๆว่า“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้ายผมให้เวลาคุณในสามวินาทีคุณต้องตัดสินใจด้วยตัวเอง”

เมื่อเขาพูดอย่างนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและทําท่าจะโทรหาหลิวเหมิงเจี๋ย

เจียเสวี่ยหลิงกังวลและโกรธมากการคุกคามล้มเหลว!

สิ่งเดียวที่เธอสามารถใช้เพื่อข่มขู่ หลินฟานได้ก็คือพ่อของเธอแต่ หลินฟานดูเหมือนจะไม่

กลัวพ่อของเธอเลยดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือก

สามวินาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นว่า เจียเสวี่ยหลิงไม่ตอบสนองหลินฟานก็เอื้อมมือออกไป และกดปุ่มโทรออกเพื่อจะโทรหาหลิวเหมิงเจี๋ย

“เดี๋ยวก่อน!”

ในที่สุดเจียเสวี่ยหลิงก็พูดขึ้นใบหน้าของเธอแดงก่ำ

มือของหลินฟานหยุดลง

เจีย เสวี่ยหลิงมองไปที่หลินซานชานและก้มศีรษะลง:“ฉันขอโทษ”

หลิน ซานชาน และเฉิงเสี่ยวลู่มองหน้ากันและทั้งคู่ก็มีความสุขมันประสบความสําเร็จหลินฟานปราบคุณหนูเจียที่แสนจะดื้อรั้นลงได้

หลิน ซานชานยิ้มและพูดว่า“คุณกําลังพูดอะไรคุณพูดดังกว่านี้อีกหน่อยได้ไหมฉันได้ยินไม่ชัดเลย”

เจีย เสวี่ยหลิง รู้สึกรําคาญในใจแต่เธอไม่กล้าที่จะชักช้าอีกต่อไป เสียงของเธอก็ดังขึ้นและเธอกัดฟันของเธอ:“ฉันขอโทษ!”

หลิน ชานชานกล่าวว่า“ได้ยินแล้วฉันได้ยินชัดเจนเลย”

เฉิง เสี่ยวลู่ กล่าวว่า“เธอขอโทษแล้วตอนนี้ถึงเวลาตบหน้าตัวเองแล้วฉันตั้งหน้าตั้งตารอมันจริงๆ”

ทุกคนมองไปที่เจียเสวี่ยหลิงเพื่อรอขั้นตอนต่อไป

เพียะ!

เจีย เสวี่ยหลิง ตบหน้าตัวเองตบสองครั้งบนใบหน้าด้านซ้าย และขวาของเธอตามคําขอของหลินฟานเธอตบทั้งหมดสามครั้ง

เฉิงเสี่ยวลู่ยิ้มและกล่าวว่า:“ตบหน้าตัวเองแบบนี้รู้สึกดีมากจะดีกว่านี้ถ้าคุณตบหน้าตัวเองอีกสองสามครั้ง”

แม้ว่าคนรอบข้างจะไม่กล้าแสดงความคิดเห็นแต่พวกเขาก็แอบมีความสุขเมื่อได้เห็นครอบครัวเจียดูเหี่ยวเฉาเช่นนี้มันก็รู้สึกสดชื่นมากเจียเสวี่ยหลิงทั้งดื้อรั้นและเอาแต่ใจและมีคนมากมายที่ถูกเธอรังแกหลินฟานเพียงแค่กระทําในสิ่งที่ทุกคนต้องการมีคนมากมายเกลียดชังเธอ

เจีย เสวี่ยหลิงรู้สึกอับอายอย่างมากดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงไปแล้วและเธอพยายามอย่างดีที่สุดที่จะกลั้นน้ำตาไว้

“ไปกันเถอะ!”

เจีย เสวี่ยหลิง จ้องไปที่หลินฟานอย่างขุ่นเคืองจากนั้นหันหลังกลับ และเดินออกไปเด็กชั้นสองทั้งสองของเธอก็รีบตามเธอออกไป

“ครูหลิน ยอดเยี่ยมมาก!”

“มันช่าง ดีเหลือเกิน!”

ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้นําในการปรบมือ

ทันใดนั้น ก็มีเสียงปรบมือดังสนั่นและเสียงหัวเราะภายในร้านแห่งนี้เจียเสวี่ยหลิงที่เดินออกจากร้านสะดุดลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงเชียร์เหล่านี้เธอเกือบจะล้มลงกับพื้นด้วยความโกรธเธอพยายามระงับความโกรธเคืองแต่ก็ไม่สามารถกลั้นไว้ได้อีกต่อไป

และเริ่มร้องไห้ออกมา

เจีย เสวี่ยหลิงโทรหาพ่อของเธอทันที

เจีย จิ่วเจิ้น รับสาย

“พ่อหลินฟานรังหนูอีกแล้วพ่อต้องตัดสินใจแทนหนู!”

เจีย จิ่วเจิ้น กล่าวว่า : “เกิดอะไรขึ้น?”

เจียเสวี่ยหลิงกล่าวว่า“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันเขาข่มขู่หนูด้วยตัวตนของเขาในฐานะครูและขอให้หนูขอโทษเธอเขายัง… ตบตัวเองสามครั้งหนูบอกเขาไปว่าจะบอกให้พ่อไล่เขาออกไปแต่เขาคนนี้ ไม่กลัวพ่อเลยความเย่อหยิ่งของเขาท่าให้หนูทําได้แค่…ฮือ..ฮื..อ…. คุณพ่อคุณต้องช่วยหนู!”

เจียจิ่วเจิ้นกระโดดขึ้นด้วยความโกรธ:“นี่มันไร้เหตุผลมากไป เด็กคนนี้กําลังหลอกลวงผู้คนนี่มันมากเกินไปแล้วฮี!ดูเหมือนว่า เขายังได้รับบทเรียนยังไม่พอมาดูกันว่า.. ฉันจะฆ่าเขายังไง!”