ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 245 เครือข่ายความสัมพันธ์นี้ อีกฝ่ายกลัวจนแทบจะฉี่ราด

ตอนที่ 245 เครือข่ายความสัมพันธ์นี้ อีกฝ่ายกลัวจนแทบจะฉี่ราด

จางจิงรู้สึกโกรธจนมากเกินไปและบังเอิญพูดสิ่งที่อยู่ในใจของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจเขาตระหนักว่าคําพูดเหล่านี้ไม่สอดคล้องกับบรรยากาศในที่นี่ดังนั้นเขาจึงรีบหาข้ออ้างที่จะหลบหนี..

ทุกคนส่ายหัวและถอนหายใจเมื่อพิจารณาจากคําพูดของจางจิง เกรงว่าสถานการณ์จะไม่ดีบริษัทหัวซินแห่งนี้น่าจะทําให้ทุกคนผิดหวัง..

ในจีนบริษัทหัวซินเป็นความหวังเดียวที่สามารถช่วยจงเหว่ยได้หากหัวซินไม่ช่วยจงเหว่ยโทรศัพท์มือถือของจงเหว่ย จะกลายเป็นประวัติศาสตร์จริงๆในไม่ช้า

การล่มสลายของโทรศัพท์มือถือของจงเหว่ยยังคงเป็นเรื่องเล็กน้อย และความหมายเบื้องหลังก็ส่งผลต่อประสาทรับรู้ของคนจีนทุกคนเป็นเรื่องที่น่าอายจริงๆจะต่อสู้กับมหาอํานาจของสหรัฐฯ และจะทําเพียงเลิกคิ้วได้อย่างไร?

บรรยากาศในที่เกิดเหตุ ก็ลดลงเล็กน้อย

หลิวถิงซานยิ้มและพูดว่า“อย่ากังวลมากนักคุณจางยังไม่ได้ตัดสินใจขั้นสุดท้ายให้เวลาเขาบ้างและฉันเชื่อว่าเขาจะตัดสินใจได้ถูกต้อง”
ทุกคนพยักหน้าด้วยความหวัง

เรื่องนี้ถูกเก็บไปชั่วคราวถัดมาหลิวถึงซานยังคงแนะนําแขกผู้มีเกียรติสูงสุดรวมถึงเลขาธิการจีนตัวแทนของรัฐบาลที่มาแสดงความยินดีกับหลิวถึงซานในคล้ายวันเกิดของเขา

ด้วยในนามของนายกเทศมนตรี

นอกจากนี้ยังเป็นผู้อํานวยการสํานักที่ดินและทรัพยากรอีกด้วย ด้วยตัวตนของบุคคลสองคนนี้ในฐานะแขกผู้มีเกียรติสูงสุดจึงไม่มีใครโต้แย้งได้ตามปกติ

เฟิงรั่วหลานใช้ความคิดริเริ่มในการยกแก้วไวน์ขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ผู้อํานวยการหม่าเลขาจินและเด็กหญิงตัวเล็กๆขออวยพรคุณสองคน”
ผู้อ่านวยการหม่าและเลขาจินทั้งสองยกแก้วขึ้นเป็นค่าตอบ

“ฉันเคยได้ยินชื่อคุณเพิ่งมานานแล้วเมื่อฉันเห็นคุณในวันนี้คุณเป็นผู้หญิงที่สวยมากจริงๆฮ่าฮ่า…” ผู้อํานวยการหม่าหัวเราะ
เลขาจินมีท่าทีที่สงบและพูดว่า“คุณเพิ่งได้โปรดเถอะ”

เพิ่งรั่วหลานใช้ความคิดริเริ่มในการปิ้งขนมปังชิ้นนี้แต่มีจุดมุ่งหมายหนึ่ง

“ฉันขอแนะนําเล็กน้อยนี่คือน้องชายของฉันหลินฟานเป็นประธานคนปัจจุบันของเทียนต้าแอร์ไลน์”เฟิงรั่วหลานกล่าว
ถาม

ผู้อํานวยการหม่าและเลขาจินเหลือบมองหลินฟานทั้งคู่ประหลาดใจ

“หลินฟาน อาจเป็นเทพเจ้าหนุ่มที่เพิ่งลุกขึ้นมาในหยุนเฉิงเมื่อเร็ว ๆ นี้หรือไม่”เลขานุการจิน

หลินฟานยิ้ม : “ไม่กล้าๆแค่ลงทุนเพียงเล็กน้อยเท่านั้นครับ”ๆ

ผู้อํานวยการหม่ายิ้มและกล่าวว่า“คุณหลินถ่อมตัวเกินไปฉันรู้ว่าคุณหลินยังคงเป็นเจ้านายของชิงเยว่ฉันยังจ่าที่ดินของคุณที่ได้จากโรงงานเก่าเซินเตี้ยว!”

รัฐบาลวางแผนที่จะใช้ที่ดินของโรงงานเก่าเซินเตี้ยวแต่จริงๆแล้ว หลินฟานกลับได้ไป และเป็นผู้อํานวยการสํานักที่ดินและทรัพยากรอย่างผู้อํานวยการหม่าที่ลงนามในสัญญาโอนและเขาก็อธิบายไม่ได้ด้วยซ้ำในเวลานั้น

ในเวลานั้น นายกเทศมนตรีโทรมาหาเขาเป็นการส่วนตัวและกล่าวว่าที่ดินสามารถมอบให้หลินฟานได้และผู้อํานวยการหม่าก็โล่งใจไปในที่สุด

“โอ้?” เลขาจิน พูดด้วยความประหลาดใจ“ฉันก็รู้เรื่องนี้เหมือนกัน นายกเทศมนตรีให้การสนับสนุนอุตสาหกรรมอย่างมากฉันได้ยินมาว่าชิงเยว่ได้รับคําสั่งซื้อด้วยราคา 400 ล้านในวันนั้นและมีความจําเป็นที่จะต้องสร้างโรงงานและนายกเทศมนตรีได้จัดการประชุมพิเศษเพื่อหารือกับพวกเราตอนนั้นเองที่ท่านตัดสินใจมอบที่ดินของโรงงานเก่าเซินเตี๋ยวให้กับชิงเยว่”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนที่อยู่ก็ประหลาดใจ

นายกเทศมนตรีเองที่ตัดสินใจขายที่ดินที่รัฐบาลวางแผนให้กับ หลินฟานหรือไม่? ไม่มีใครอื่นที่จะอยู่บนดาดฟ้านี้ได้อีก!

ไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้.. จนถึงวันนี้ที่ผู้อํานวยการหม่าและเลขาจินคุยกัน

และนี่เจียจิ่วเจิ้นยังไม่ทราบว่าหลินฟานก็มีส่วนได้ส่วนเสียในการชนะที่ดินของโรงงานเก่า

เซินเตี้ยวเจียจิ่วเจิ้นรู้สึกไม่ดีในทันใด

ผู้อําานวยการหม่ากล่าวชม:“คุณหลินช่างน่ากลัวจริงๆเขาประสบความสําเร็จอย่างยิ่งใหญ่ตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้”

เลขาจินกล่าวว่า:“ดูเหมือนว่าชิงเยว่จะกลายเป็นแบรนด์ท้องถิ่นที่มีชื่อเสียงที่สุดอย่างไรก็ตามคุณหลินฉันสงสัยว่าโรงงานแห่งใหม่ของคุณเป็นอย่างไรบ้าง?หากคุณประสบปัญหาใดๆคุณสามารถบอกเราได้

เพิ่งรั่วหลานดีใจมากนี่คือสิ่งที่เธอต้องการและมันก็ขึ้นอยู่กับหลินฟานแล้ว

หลินฟานเข้าใจโดยธรรมชาติว่าเพิ่งรั่วหลานกําลังคิดอะไรอยู่และกล่าวว่า“ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีในตอนแรกโรงงานอยู่ระหว่างการก่อสร้างแล้วแต่มีปัญหาเล็กน้อยวันนี้ผมเพิ่งถูกขอให้ระงับงานก่อสร้างอย่างลึกลับ

ผู้อ่านวยการหม่าและเลขาจินมองหน้ากันและขมวดคิ้ว

“มีอะไรอย่างนั้นด้วยหรือเหตุผลคืออะไรกัน”เลขาจินถาม

หลินฟานกล่าวว่า:“ผู้ตรวจสอบคิดว่าเรามีปัญหาด้านความปลอดภัยแต่ผมแน่ใจว่าการก่อสร้างของเราได้รับมาตรฐานมาโดยตลอดผมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และรู้สึกสับสนจริงๆดังนั้น

ผมจึงทําได้เพียงสั่งหยุดงานชั่วคราวเท่านั้น”

หลินฟานฉลาดมากที่จะพูดแบบนี้หากมีการชี้ให้เห็นว่ามีบางอย่างที่ยุ่งยากเกี่ยวกับเรื่องนี้เลขาจินจะต้องขอหลักฐานจากเขา

หลินฟานไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไปแค่ดูตามจังหวะไปเลขาจินได้ตัดสินใจไปแล้วหลินฟานมั่นใจว่าเขาอาจจะหลุดพ้นปัญหาเรื่องนี้ได้ในไม่ช้าและนั้นอาจมีปัญหากับผู้ตรวจสอบหรือไม่?ก็ต้องมาลองดู

“ไม่ต้องห่วง คุณหลินฉันจะกลับไปพรุ่งนี้เพื่อตรวจสอบและดูว่ามีความเข้าใจผิดหรือไม่ฉันหวังว่ามันจะเป็นความเข้าใจผิดเพื่อให้คุณกลับมาทํางานได้โดยเร็วที่สุด”เลขาจินกล่าวให้สัญญา

หลินฟาน ยิ้ม และพูดว่า “ต้องรบกวนเลขาจินแล้ว”

ในเวลานี้เจียจิ่วเจิ้นตกตะลึงและเหงื่อเย็นไหลออกมาจากหน้าผากของเขา

พระเจ้า! เขาเพิ่งสอนบทเรียนแก่หลินฟานแต่เขาจะรู้ได้อย่างไรว่า ชิงเยว่ของหลินฟานมีความสัมพันธ์กับรัฐบาลเมืองจริงๆ!
เลขาจินต้องการแทรกแซงเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวหรือไม่?

นี่อาจจะถึงขั้นเลวร้ายมาก!

ด้วยคําพูดของเลขาจินหลินฟานรู้ว่าการปิดโรงงานได้รับการแก้ไขแล้วเนื่องจากเจียจั่ว

เจิ้น นั่งอยู่ข้างๆ เขาจึงได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้โดยธรรมชาติ

แต่ถึงเจียจั่วเจิ้นจะเจ๋งขนาดไหนแต่เขาก็ยังกล้าที่จะสร้างปัญหากับรัฐบาลเมือง!? หลิวถิงซานกล่าวในเวลานี้:“ฉันคิดว่าต้องมีความเข้าใจผิดบางอย่างตัวตนของคุณหลินนี่ทําให้ชายชราโล่งใจมาก”

หลินฟาน กล่าวว่า “ขอบคุณท่านผู้เฒ่าหลิวผมทําให้ผู้เฒ่ากังวลแล้ว”

ทุกคนประหลาดใจเล็กน้อยหลิวถิงซานพูดเพื่อหลินฟาน!

กล่าวอีกนัยหนึ่งทําไมหลินฟานถึงกลายเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สุดได้?

หลิว ถิงซาน กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“บางทีทุกคนที่นี่อาจจะไม่รู้ว่า คุณหลินเป็นผู้กอบกู้ชายชราหากไม่ใช่เพราะคุณหลินชายชราคงไม่สามารถมานั่งที่นี่ในวันเกิดของตัวเองได้ในคืนนี้..”

อะไรนะ?

ทุกคนตกใจมากหลินฟานช่วยชีวิตหลิวถิงซานไว้จริงหรือ?

ไม่น่าแปลกใจเลย และในฐานะผู้กอบกู้ของหลิวถิงซานมันสมเหตุสมผลและสมเหตุสมผลที่จะเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สุดนี่มันช่างสมเหตุสมผลที่สุด!
ใบหน้าของเจียจิ่วเจิ้นซีดลงไอ้บ้านี่เป็นไปได้ยังไงหลินฟาน เป็นผู้กอบกู้หลิวถิงซานหรือไม่?
มาก

หลิวถิงซานระบุว่าหลินฟานเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สุดซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาชื่นชมหลินฟาน

เขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนเลยว่าหลินฟานนอกเหนือจากความสัมพันธ์กับรัฐบาลของเมืองและสํานักงานที่ดินและทรัพยากรแล้ว ยังเป็นผู้กอบกู้ของหลิวถิงซานอีกด้วยภูมิหลังนี้แข็งแกร่งเกินไป

หลิว ถิงซานกล่าวว่า“ชายชราชราแล้วและขาดพลังชีวิตและเลือดไปบ้างจึงมักจะต้องพึ่งยาเพื่อรักษาในวันนั้นเพราะฉันไม่ได้กินยา และออกไปข้างนอกจนล้มลงกับพื้นและผู้คนที่ผ่านไปมากําลังเฝ้าดูอยู่อาจเป็นเพราะพวกเขากลัวการโกงโชคดีที่คุณหลินผ่านมา เขาส่งฉันกลับมาโดยไม่ลังเลเลยเมื่อได้กินยาก็นําพาชีวิตของฉันกลับมาได้”

หลิว ปิงเอ๋อยิ้มและกล่าวว่า“มีคนสูงอายุมากเกินไปที่รีดไถเงินในช่วงหลายปีที่ผ่านมาและเป็นเรื่องยากมากที่พี่ชายหลินจะช่วยเขาโดยไม่ลังเลใจ”

ในค่าพูดของเธอ เธอเต็มไปด้วยความชื่นชมยินดีเฟิง รั่วหลานถอนหายใจในใจ เดิมทีเธอคิดว่าหลินฟานและหลิว ปิงเอ๋อ มีความสัมพันธ์กัน

ดังนั้นหลินฟานจะเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สุดดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจผิด

หลินฟานกลายเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สุดเป็นเพราะเขาช่วยชีวิต หลิวถิงซาน

หลินฟาน และหลิวปิงเอ๋อไม่ได้มีความสัมพันธ์กัน

แต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอควรอ่านถูกต้องหลิวปิงเอ๋อหลงรักหลินฟาน!

เฮ้ๆ… น้องชายของฉันเก่งมากต้องมีคนรักเขามากมายและหลิวปิงเอ๋อมีคู่แข่งมากมายในด้านความรัก …

ณ จุดนี้ ทุกคนรู้ดีว่าทําไมหลินฟานจึงสามารถเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สุดได้และไม่มีใครกล้าตั้งค่าถามใดๆอย่างไรก็ตามหลินฟานเป็นผู้กอบกู้ของหลิวถิงซานถ้าหลินฟานไม่มี

คุณสมบัติแล้ว ใครเล่าที่จะมีคุณสมบัติเหมาะสม?

ใบหน้าของเจียจั่วเจิ้นกลายเป็นน่าเกลียดเหมือนนั่งอยู่บนหมุด และเข็มนับพันและเขาไม่มีอารมณ์จะกินอะไรในตอนนี้ ในที่สุด เขาก็ตระหนักว่าหลินฟานเป็นคนที่เขาไม่สามารถรุกรานได้..

ไม่นานหลังจากนั้นเจียจิ่วเจิ้นก็หลุดออกมาโดยอ้างว่าเขาจะไปเข้าห้องน้ำ….