ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 248 พี่สาวผมบอกให้ออกไปคุณไม่เข้าใจภาษาจีนงั้นเหรอ?

ตอนที่ 248 พี่สาวผมบอกให้ออกไปคุณไม่เข้าใจภาษาจีนงั้นเหรอ?

เมื่อออกจากคฤหาสน์ตระกูลหลิวเพิ่งรั่วหลานจึงถามหลินฟานว่า “เสี่ยวฟานเธอจะไปไหนต่อ”

หลินฟานกล่าวว่า“ผมว่าจะกลับไปที่หยุนติงวิลล่า”

เฟิง รัวหลานกล่าวว่า “มันดึกมากแล้วมันไม่ไกลไปหน่อยไหมที่จะกลับไปทําไมเธอไม่ไปค้างคืนที่บ้านของพี่สาวสักคืนหนึ่ง!”

หลินฟาน ใจสั่น พี่สาวที่รวยที่สุดขอให้เขาไปอยู่ที่บ้านเธอ?แบบว่าดีใจ…

เมื่อเห็นว่า หลินฟาน ไม่ได้พูดอะไรเพิ่งรั่วหลานก็กัดริมฝีปากของเธอ : “ทําไม..หรือเธอไม่ชอบที่จะอยู่บ้านพี่สาวของเธอ?”

หลินฟานยิ้มอย่างเร่งรีบและพูดว่า “ไม่ๆผมคิดว่ามันไกลเกินไปที่จะกลับไปที่หยุนติงวิลล่าและคืนนี้ผมจะไปบ้านพี่สาวของผม”

เพิ่ง รั่วหลานมีความสุขมากและรีบดึงหลินฟาน:“ไปกันเถอะพี่สาวของเธอจะพาเธอไปทานอาหารเย็นก่อนแล้วจึงค่อยกลับบ้าน”

หลินฟาน ตกตะลึง:“ทานอาหารเย็นตอนดึก?เนี่ยนะ”

นี่มันเพิ่งจะเลิกงานเลี้ยงวันเกิด ไม่ใช่เหรอ!

เพิ่งรั่วหลานกล่าวว่า“ในโอกาสเช่นนี้เธอต้องแกล้งทําเป็นผู้หญิงเธอต้องสงวนตัวไว้ไม่ต้องกังวลไปจะหาที่กินได้ที่ไหนพี่สาวคนนี้จะพาไปที่ดีๆเอง”

หลินฟาน เหงื่อตก ปรากฏว่า พี่สาวของฉันยังไม่อิ่มที่งานเลี้ยงวันเกิดเมื่อกี้.. เขาเห็นว่าพี่สาวของผมเธอสงวนไว้จริงๆและเขากลับคิดว่าเธอไม่หิว..

หลินฟาน ไม่ได้มีปัญหานี้ไม่ว่าโอกาสไหนหลินฟานก็มีอาหารเพียงพอเสมอดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องปฏิเสธดังนั้นหลินฟานจึงค่อนข้างพอใจมากในตอนนี้…

พี่สาวของผมไม่อิ่ม ผมเลยอยากพาเธอไปกินข้าวเมืองเก่า

ได้เวลาอาหารเย็นแล้วและถนนในเมืองเก่าได้กลายเป็นถนนสําหรับของว่างริมทางมีแผงขายอาหารตามถนนเต็มไปด้วยโต๊ะและส่วนใหญ่ก็นั่งชมความครึกครื้นบนท้องถนนดูแล้วมันมีชีวิตชีวามาก

ผู้ที่คอยอุดหนุนแผงขายอาหารเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นชาวเมืองที่อยู่ใกล้ๆกันส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดาในตลาดนี้ถนนขายของขบเคี้ยวทั้งหมดเต็มไปด้วยบรรยากาศของตลาดและเป็นแบบเรียบง่าย

หลินฟาน รู้สึกสงสัยเล็กน้อย : “พี่สาว คุณเป็นลูกสาวของตระกูล เพิ่งและเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในหยุนเฉิงจะรู้ได้อย่างไรว่า.. คุณมาที่นี่เพื่อรับประทานอาหารค่ำ?”

เฟิง รั่วหลาน ยิ้ม และพูดว่า:“ลูกสาวของตระกูลเฟิงก็ต้องกินได้ ด้วยอาหารในถนนเช่นนี้ของว่างที่นี่ก็อร่อยมากเลยนะฉันเพิ่งค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ผู้ช่วยของฉันพาฉันไปกิน และฉันก็ชอบมันมาก”

หลังจากนั้น พวกเขาก็พบแผงขายอาหารและนั่งลงสั่งของว่าง และเบียร์สองขวด

หนึ่งคนนั้นหล่อ และอีกคนก็สวยเจิ่งรั่วหลานยังสวมชุดราตรีสําหรับงานเลี้ยงวันเกิดของครอบครัวหลิวซึ่งดึงดูดความสนใจของผู้ชมไปทันทีผู้ชายและผู้หญิงที่ทั้งสวยและหล่อเหลาทําให้ทุกคนประหลาดใจ

“ผู้ชายคนนี้หล่อมาก!”

“ผู้หญิงคนนั้น ก็สวยมาก!”

“เป็นคู่ที่ดี ทําไมฉันไม่มีแบบนี้กัน!”

ผู้คนต่างพากันมอง ด้วยความอิจฉา

เพื่อนร่วมชาติชายบางคนอิจฉาหลินฟานเพราะประสบการณ์ที่ได้ เพิ่ง รั่วหลานไป..

“ดูเธอสิ เธอเกิดมาโดยแม่ของเธอ เหมือนกับเรา แต่แล้วทําไม เธอ…ถึงสวยจังเธอ…” เด็ก

ชายสายหัว และถอนหายใจ

แฟนสาวอารมณ์เสียและตอบกลับว่า:“แล้วนี่เป็นบ้าอะไร..เธอลองส่องกระจกดูตัวเองสิเธอคู่ควรกับแฟนสาวสวยขนาดนั้นมั้ย คุณหล่อเหมือนหนุ่มหล่อคนนี้ไหมฮะ!”

หลังจากนั้นแฟนสาวของเขาก็มองหลินฟานด้วยท่าทางบ้าๆ บอๆ วู้วู วูหนุ่มหล่อ… หล่อมากถ้าแฟนของหล่อนจะหล่อขนาดนี้….
ผัด

“เสี่ยวฟาน ลองบะหมี่ผัดที่นี่ดูสิ มันอร่อยมากนะ” เพิ่ง รั่วหลาน ช่วยหลินฟานด้วยชามบะหมี่

เธอคุ้นเคยกับการถูกจ้องมองจากผู้คนรอบข้าง

โดยปกติ เมื่อเธอมาทานอาหารที่นี่เธอจะพยายามแต่งตัวให้ต่ำที่สุดเท่าที่จะทําได้แต่เธอก็ยังคงเป็นศูนย์กลางของความสนใจ ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอสวมชุดเดรสในคืนนี้และเพิ่งออกจากงานเลี้ยง ในชนชั้นสูง ..

หลินฟาน กินบะหมี่ผัดไปหนึ่งค่ารสชาติไม่เลวแต่หลินฟานไม่ได้พบว่ามันน่าประหลาดใจนักเพราะตลอด 21 ปีที่ผ่านมาเขาอาศัยอยู่ที่ก้นเหว และเขากินของพวกนี้เกือบทุกวันเฟิงรั่วหลานคิดว่ามันอร่อยอาจเป็นเพราะว่าเธอเคยกินของอร่อยจากบนภูเขาและทะเลและบางครั้งการรับประทานอาหารตามแผงขายของริมถนนจะทําให้เธอรู้สึกสดชื่น…

เมื่อคนจนกินอาหารแผงขายของริมถนนพวกเขาก็จนจริงๆและเมื่อคนรวยกินอาหารแผงขายของริมถนนพวกเขาจะติดดินและมีรสนิยมที่ต่างไปจากเดิม..

ถ้าคุณถามคนทั่วไปในตลาดว่าพวกเขายินดีแลกกับเพิ่งรั่วหลาน และปล่อยให้พวกเขากินอาหารอร่อยจากบนภูเขาและทะเลในทุกวันหรือไม่ฉันเกรงว่าพวกเขาจะไม่ยอม… “เสี่ยวฟานไปหาที่เปิดขวดมาเปิดเบียร์เร็วเข้า มาดื่มกัน”เพิ่งรั่วหลานกล่าวหลินฟานยิ้ม และพูดว่า “ไม่จําเป็น”
เอื้อมมือไปจับฝาขวดเบียร์แล้วยกมันขึ้นเบา ๆ ซึ่งมันง่ายดาย ราวกับเหมือนเปิดสติกเกอร์

เพิ่ง รั่วหลานรู้สึกประหลาดใจ : “เสี่ยวฟานทําได้ยังไงความแข็งแกร่งของมือของเธอแข็งแกร่งมาก..”

โดยธรรมชาติแล้ว หลินฟานจะไม่บอกเธอว่าเขากินแคปซูลเซรั่มเพิ่มความแข็งแกร่งสําหรับร่างกายและนั้นก็ได้มีพลังที่น่าสะพรึงกลัวอยู่ในร่างกายของเขา..

“ผมชินแล้วการฝึกฝนบ่อยๆทําให้มันสมบูรณ์แบบ”หลินฟาน กล่าวอย่างไม่เป็นทางการเพิ่งรั่วหลานพ่นลมหายใจและไม่สนใจมันอีกเธอหยิบแก้วรินเบียร์สองแก้วและชนกับหลินฟาน

หยิบแก้วขึ้นมาจิบ

หลินฟาน ค่อนข้างจะชอบเธอเล็กน้อย ทัศนคติในการดื่มของเธอ เป็นเหมือนกับชายร่างใหญ่และเขาก็ลืมไปแล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในหยุนเฉิง

การกินของอาหารยามดึกที่แผงลอยแบบนี้มีบรรยากาศและความรู้สึกที่ไม่ธรรมดาจริงๆเพิ่งรั่วหลานชอบความรู้สึกนี้ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ซึ่งแตกต่างจากชนชั้นสูง ที่แสนจะเย็นชาที่เธอมักจะติดต่อเสมอนี่คือที่ที่ใกล้ชีวิตที่สุดซึ่งทําให้คนรู้สึกมีความรู้สึกของความสุขแบบติดดินๆอย่างไรก็ตามในตลาดแบบนี้ มีสามศาสนา และลําธารเก้าสายที่ปะปนกันไปบ้างก็ดีบ้างไม่ดีบ้างและหญิงสาวที่สวยอย่างเพิ่งรั่วหลานจะต้องพบกับผู้คนจํานวนนับไม่ถ้วนที่มาสนทนากับเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้…

หลังจากรับประทานอาหารได้ครู่หนึ่งชายหลายคนก็เข้ามาหาทีละคนพยายามขอหมายเลขโทรศัพท์ของเฟิงรั่วหลาน

ชายเหล่านี้ ดูเหมือนจะไม่สนใจหลินฟานเลย

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เฟิงรั่วหลานพูดค่าเย็นชาออกไปชายเหล่านี้ทั้งหมดก็ถอยกลับในไม่กี่วินาทีต่อมา

หลินฟาน เป็นค่อนข้างตลกเล็กน้อยเขาอยู่ในตลาดตลอดทั้งปี และเขาคุ้นเคยกับผู้ชายประเภทนี้โดยธรรมชาติชายประเภทนี้มักมีความมั่นใจในตนเองอย่างลึกลับแม้ว่าคุณจะทํามันไม่สําเร็จก็ตามปากที่ดีดีมาเจอกับคนนิสัยไม่ดีที่นี้ก็จะอึ้ง…

เฟิง รั่วหลาน เป็นคนอย่างหลัง ดังนั้นเธอจะไม่ให้โอกาสคนเลวเหล่านี้ มีโอกาสที่จะจีบเธอ.. โดยส่วนใหญ่การปัดเพียงครั้งเดียว ก็เพียงพอแล้วที่จะขับไล่คนเหล่านี้ออกไปแต่.. ก็มีข้อยกเว้น

ใช่แล้ว คืนนี้ ก็ มีข้อยกเว้น

ทันใดนั้น ก็เห็นชายสองคนกําลังเมา และเดินอยู่ใกล้ ๆ และมองแวบแรก พวกเขาก็เป็นชาวตะวันตกตลาดที่แสนจะพลุกพล่าน และดันมีชาวต่างชาติเสียด้วย…

ชาวต่างชาติสองคน อายุราวสามสิบเศษ ทั้งสูง และใหญ่ และใบหน้าของพวกเขาก็แดงระเรื่อจากการดื่ม

“สวย.. พี่ชาย บอกเลยว่านี้เธอสวยมาก!”ฝรั่งคนหนึ่งพูดภาษาจีนที่ไม่เต็มคําและฟังแทบไม่ออก..

ชาวต่างชาติอีกคนที่ดูเหมือนจะเข้าใจภาษาจีน กําลังพูดภาษาต่างประเทศที่ดูช่างไร้สาระซึ่งเขาอาจจะเข้าใจได้

ฟังสําเนียงฝรั่งสองคนนี้แล้วดูเหมือน จะเป็นคน อเมริกัน!

เฟิง รั่วหลาน หัวเราะ และพูดค่าเป็นภาษาต่างประเทศ

เธอมักจะพูดแบบเดียวกันนี้ กับทุกคน ที่มาหาเธอเพื่อเริ่มบทสนทนาอย่างแผ่วเบาไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม

แต่ชาวต่างชาติสองคนนี้ไม่ได้ถอยกลับแต่กลับมีความกระตือรือร้นมากขึ้น

“เป็นเสือสาวเสียด้วยเฮ้ๆ ฉันชอบแบบนี้…”ฝรั่งยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“สวยจัง เปิดห้องกับเราคงจะดีไม่น้อยผู้หญิงจีนทุกคนชอบผู้ชายต่างชาติหล่อๆแบบเราไม่ใช่เหรอ!”

คําพูดของคนสองคนนี้ ช่างฟังไม่ได้จริงๆ

แม้ว่าจะมีเด็กผู้หญิงไม่กี่คนในประเทศจีนที่บูชาชาวต่างชาติและเจ้าชู้ กับชาวต่างชาติแต่ชาวต่างชาติสองคนนี้ ถือว่าผู้หญิงจีนทุกคนเป็นคนแบบนั้น

หลินฟาน ขมวดคิ้ว“พี่สาวผม บอกให้ออกไปคุณไม่เข้าใจภาษาจีนงั้นเหรอ?”

ดูเหมือนชาวต่างชาติสองคนจะสังเกตเห็นหลินฟานแต่ก็เท่านั้น ในตอนนี้

“ไอ้หนู อย่ามายุ่งเรื่องของคนอื่น!”

“คุณรู้ไหมว่าเราเป็นใคร ชาวอเมริกันคุณมันคนจีนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเรา ในสหรัฐอเมริกาและเราได้ทําลายโทรศัพท์มือถือจงเหว่ยไปแล้วแล้วคุณเป็นอะไร?”

ชาวต่างชาติสองคน พูดอย่างเย่อหยิ่ง

ทันทีที่คนผู้นี้พูดออกมา เขาก็ได้ ดึงดูดความสนใจของทุกคนรอบตัวของเขาทันทีเห็นได้ชัดว่า คําพูดของเขา ทําให้เกิดความโกรธในที่สาธารณะ และทุกคนก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองโดย
ชอบธรรม..