ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 262 เธอล้อเล่นเก่งเกินไปแล้ว..ตึกนี้.. เป็นของเขาหรือ?

ตอนที่ 262 เธอล้อเล่นเก่งเกินไปแล้ว..ตึกนี้.. เป็นของเขาหรือ?

เสวี่ย เฮนรี่ มารต่างด้าวจอมปลอมเห็นได้ชัดว่าเขามาจากประเทศจีนแต่เขากลับเปลี่ยนชื่อเต็มของเขา ด้วยชื่อแปลกๆจากทางฝรั่ง และแม้แต่ความคิดของเขาก็ยังเป็นแบบตะวันตก.. เพิ่งรั่วหลาน อดหัวเราะไม่ได้ : “ใช่ฉันจําได้”

ฟาน เสี่ยวเสวี่ยไม่มีความสุขอีกต่อไปและกล่าวว่า“หลินฟานคุณกําลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรโรบินสันไม่ใช่มารต่างด้าวจอมปลอม เขาเป็นคนผิวขาวชาวอเมริกันจริงๆ”

หลินฟาน หัวเราะเยาะ : “เขา? ผิวขาวบริสุทธิ์ เช่นนั้น คุณดูภูมิใจมาก งั้นเหรอ?”

ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ย กล่าวว่า : “แล้วทําไม ฉันจะไม่ภูมิใจ? … และต้องบอกว่า แฟนของฉันนั้นยอดเยี่ยมมาก!และไม่เหมือนกับคุณพ่อราชาข้าวนุ่มคุณไม่แม้แต่จะมีคุณสมบัติที่พอจะขัดรองเท้าให้กับเขาเสียด้วยซ้ำ!”

“ราชาข้าวนุ่มอะไร?”

ในเวลานี้ชาวต่างชาติในชุดสูทนําโดยผู้จัดการเฉียนเดินเข้ามาจากด้านนอก และถาม ค่าถาม ด้วยรอยยิ้ม

แม้ว่าภาษาจีนของฝรั่งคนนี้จะไม่ได้มาตรฐานนักแต่ก็พูดได้คล่องตัวเขาค่อนข้างสูงและหล่อเหลาชุดสูทระดับไฮเอนด์ บนเรือนร่างของเขาแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่ประสบความสําเร็จมีรสนิยมและทุกอิริยาบถก็ดูสง่างาม

เมื่อเห็นชาวต่างชาติคนนี้ฟ่านเสี่ยวเสวี่ยก็ไม่สนใจที่จะทะเลาะกับ หลินฟานเธอลุกขึ้นยืนอย่างมีความสุขและเข้ามาจับมือของชาวต่างชาติคนนี้

“ขอฉันแนะนําแฟนของฉันโรบินสันประธานเทอเรสในประเทศจีน ที่รักเธอคือเพื่อนที่ฉัน

บอกคุณเพิ่งรั่วหลานเพื่อนรักในวัยเด็กของฉัน”ฟ่านเสี่ยวเสวี่ยพูดเบาๆเห็นได้ชัดว่าห่วงใยแฟนคนนี้มาก

โรบินสัน ยื่นมือออกไปจับมือเพิ่งรั่วหลานแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สวัสดีคุณเพิ่งฉันชื่นชมชื่อของคุณมานานแล้วฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในหยุนเฉิงเสี่ยวเสวี่ยพูดถึงคุณตั้งหลายครั้ง และฉันต้องการพบคุณเช่นกันวันนี้เป็นเกียรติอย่างยิ่ง”
โรบินสันรู้สึกว่าเขาใช้คําพูดที่เหมาะสมแล้วซึ่งยอดเยี่ยมจริงๆ

เพิ่งรั่วหลานกล่าวด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย:“คุณโรบินสัน เป็นประธานของเทอเรสในประเทศจีนเหรอคะ?”

ฟ่านเสี่ยวเสวี่ยเธอมีแนวโน้มมากเธอได้พบกับแฟนหนุ่มที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้…

เทอเรสซึ่งเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ในสหรัฐอเมริกาดําเนินธุรกิจเกี่ยวกับยานยนต์ไฟฟ้าและพลังงานเป็นหลักโรบินสันในฐานะประธาน ของสาขาในประเทศจีนแสดงให้เห็นว่าสถานะของเขานั้นสูงมาก

โรบินสัน กล่าวอย่างถ่อมตนว่า:“ฉันเป็นแค่พนักงานฉันจะไปเปรียบเทียบกับคุณเฟิงได้อย่างไรกลุ่มหลงเหิงที่คุณเป็นเจ้าของ มีชื่อเสียงในอุตสาหกรรมการเงินของจีน”

เพิ่งรั่วหลานยิ้ม : “คุณโรบินสันถ่อมตัวเกินไป..”

โรบินสัน หันไปหาหลินฟาน:“แล้วคนนี้ใครล่ะเสี่ยวเสวี่ยทําไมคุณไม่แนะนําฉัน?”

ฟานเสี่ยวเสวี่ยมุ่ยหน้าและพูดว่า“เขาอย่าไปพูดถึงมันเลยเขาเป็นน้องชายของหลาน หลาน แต่เขาไม่ใช่น้องชายแท้ๆเขาเป็นคนที่ชอบกินข้าวนุ่ม

“กินข้าวนุ่ม หมายถึงถูกเลี้ยงโดยผู้หญิง?” โรบินสันถาม

ฟาน เสี่ยวเสวี่ย หัวเราะเบา ๆ : “ใช่ นั่นแหละๆ คือสิ่งฉันหมายถึง”

โรบินสันมองดูและพบสินค้าทั่วๆไปบนร่างกายของอีกฝ่ายเมื่อมองในแวบแรกเขาดูเหมือนคนที่ยากจนและทันใดนั้นเขาก็มีแววตาดูถูกออกมาแม้จะเล็กน้อยก็ตาม

ผู้จัดการเฉียนที่อยู่ด้านข้างมีเหงื่อเย็น..

นี่ เรื่องบ้า อะไร!

นี่.. พวกเขาพูดว่าคุณหลินเป็น“ราชาแห่งข้าวนุ่ม”ที่ถูกเลี้ยงดูโดยผู้หญิง!

อย่างไรก็ตาม มันเป็นครั้งแรกที่ผู้จัดการเฉียนรู้ว่าหลินฟานมีความสัมพันธ์เช่นนี้กับเพิ่งรั่วหลานผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในหยุนเฉิง
โลกของคนรวยช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ

ฟาน เสี่ยวเสวี่ย เหลือบมอง หลินฟานอย่างดูถูกและพูดว่า“หลินฟานคุณรู้แล้วสินะว่าทําไมฉันถึงบอกว่าคุณไม่มีคุณสมบัติที่แม้แต่ที่จะขัดรองเท้าของโรบินสัน?โรบินสันเป็นประธานในเขตภูมิภาคจีนของเทอเรสและเพราะเขามีสถานะที่พิเศษเขาสามารถเข้ามาในแกรนด์ไฮแอทในฐานะแขก VIP ของที่นี่แล้วเขาก็ไม่ต้องจองที่นั่งอาหารเย็นก็ด้วยจะมาเมื่อไรก็แค่โทรแต่คุณไม่แม้แต่จะเข้ามาที่นี่ได้ด้วยซ้ำ!”

ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ย เหยียบ หลินฟานในขณะเดียวกันก็ยกแฟนของเธอขึ้นมาเธอรู้สึกถึงความเหนือกว่าต่อหน้าหลินฟานดูเหมือนว่าเธอจะเป็นราชินีที่แสนจะถ่อมตัว…

เพิ่ง รั่วหลาน ไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไปแม้ว่าฟ่านเสี่ยวเสวี่ย จะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอแต่เธอก็ไม่สามารถเหยียบหลินฟาน แบบนี้ได้เช่นกันเธอเป็นคนบ้าที่พร้อมจะปกป้องชื่อเสียงของน้องชาย

“เสี่ยวเสวี่ย ฉันต้องการชี้แจงเรื่องนี้ และที่นี่เธอเข้าใจผิดหลินฟาน ใหญ่แล้วเสี่ยวฟานไม่ใช่ราชาแห่งข้าวนุ่มอย่างที่เธอพูด” เพิ่งรั่วหลานกล่าว

ฟ่านเสี่ยวเสวี่ยกล่าวว่า:“หลานหลานเธอไม่จําเป็นต้องปกป้องเขาฉันไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกคุณทั้งสองคนเป็นอย่างไรเขาคุ้มกับการที่เธอออกมาปกป้องแล้วหรือเธอสูญเสียเงินตั้ง 100 ล้านที่เธอให้เขาไปและเขาใช้มันไปหมดแล้ว!”

วันนี้หลินฟานเสียหน้าในห้างสรรพสินค้าดังนั้นเธอจึงไม่ชอบ หลินฟาน และเธอจะเหยียบหลินพ่าน ให้ตายถ้ามีโอกาส

และเธอ มีความสามารถในการเหยียบหลินฟาน และเมื่อเธอทําได้ มันทําให้เธอรู้สึกดีเอามากๆ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทําให้เธอหดหู่ใจก็คือเพิ่งรั่วหลานเธอยังคงปกป้องหลินฟานเธอไม่เข้าใจจริงๆหลินฟานมีอะไรดีถึงทําาให้ เพิ่งรั่วหลานปกป้องเขาได้ขนาดนี้?

โรบินสัน รู้สึกประหลาดใจ : “ไม่จริงนะเพื่อนคนนี้เสียเงิน 100 ล้านที่คุณเพิ่งให้นี่มันเกินไปและไม่ควรเป็นเช่นนั้นจริงๆ”

เพิ่ง รั่วหลาน กล่าวว่า “ฉันจะบอกความจริงกับพวกคุณฉันไม่ได้ให้เงินเขา และนั้น มันก็เป็นเงินของเขาทั้งหมดและฉันก็อยากจะบอกเธอแต่เนิ่นๆพวกคุณอาจเข้าใจเขาผิดเพราะเสื้อผ้าที่เขาใส่ที่ฉันจะบอกพวกคุณให้เขามีเงินมากกว่าฉันและแม้แต่ในทุกๆ 1 นาที ของเขาก็ทําเงินได้มากกว่าฉันอีก”

ฟาน เสี่ยวเสวี่ยแปลกใจเล็กน้อยและพูดว่า“เป็นไปได้? เขามีเงินมากกว่าเธอ?”เพิ่งรั่วหลานเป็นผู้หญิงที่รวยที่สุดในหยุนเฉิง แต่เขารวยกว่าผู้หญิงที่รวยที่สุดแนวคิดนี้คืออะไร!

เพิ่งรั่วหลานกล่าวว่า:“มันคือเรื่องจริงเสี่ยวฟานรวยมากตัวอย่างเช่น อาคารโจวเถียนแห่งนี้ก็เป็นทรัพย์สินของเสี่ยวฟานเช่นกัน”

ฟาน เสี่ยวเสวี่ย ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งจากนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา : “หลานหลานเธอล้อเล่นเก่งเกินไปแล้วอาคารโจวเถียน นี้ เป็นของเขางั้นหรือ”

เธอชี้ไปที่ หลินฟาน และหัวเราะจนเธอน้ำตาไหล

หลินฟาน ชายหนุ่มที่ใส่สินค้าพื้นๆ แบบนี้สามารถเป็นเจ้าของอาคารโจวเถียนได้หรือไม่?

ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย

เรื่องนี้ ..เฟิง รั่วหลานต้องโกหกเธอ

“หลานหลาน ฉันไม่ได้บอกเธอไปแล้วหรือไง แม้ว่าเธอ จะต้องการปกป้องเขาแต่เธอควร

หาเหตุผลที่ดีกว่านี้ด้วยคําพูดของเธอก่อนหน้านี้มันไม่น่าเชื่อถือเลยอาคารโจวเถียนแห่งนี้ฉันรู้มาก่อนว่าเป็นทรัพย์สินของบริษัท โจวเถียนและผู้ก่อตั้งบริษัทโจวเถียนกับพ่อของฉันก็ยังเป็นเพื่อนกันฉันรู้ดีที่สุดในเรื่องนี้และมันจะเป็นของเขาไปได้อย่างไร!”ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ยหัวเราะเสียงดัง..

เพิ่ง รั่วหลาน พูดไม่ออกเล็กน้อยและฟ่านเสี่ยวเสวี่ยปฏิเสธที่จะเชื่อ ดังนั้นเธอจึงทําอะไรไม่ได้

ประสบการณ์ตบหน้าเพื่อนสาวแสนดีที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆเป็นอย่างไรบ้าง?ดูเหมือนว่าหลังจากวันนี้ไปเธอจะถูกบังคับให้ตอบคําถามในเรื่องนี้
เฟิง รั่วหลานกล่าวว่า:“อาคารโจวเถียนแห่งนี้เป็นทรัพย์สินของ เสี่ยวฟานจริงๆเขาซื้อมันมาเมื่อสองวันก่อนสําหรับหลักฐานเธอเพียงแค่ต้องตรวจสอบทางอินเตอร์เน็ตได้หรือเธอ

สามารถถามเจ้าของคนเก่าได้โดยตรงไม่ใช่ว่าเขาคือเพื่อนของลุงฟ่านไม่ใช่หรือ?”เมื่อเห็นว่าเพิ่งรั่วหลานดูจริงจังฟ่านเสี่ยวเสวี่ยก็รู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย

ไม่จริงน๊าา?

โลกนี่ มันบ้าไปแล้ว งั้นเหรอ?

เพิ่ง รั่วหลาน กล่าวว่า : “นอกจากนี้ ยังมีวิธีที่เร็วกว่านี้อีกฉันเชื่อว่าคนที่ทําธุรกิจในอาคารโจวเถียนควรรู้เรื่องนี้ดีผู้จัดการเฉียนคุณไม่คิดอย่างนั้นหรือ”

“นี้……”

ผู้จัดการเฉียน มองไปที่ หลินฟาน รู้สึกอับจนเล็กน้อย ด้วยเพราะ หลินฟาน ส่งสัญญาณให้เขานิ่งและนั้นทําให้เขาไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอะไรออกไปโดยปราศจากการอนุมัติของหลินฟาน

และ… ถ้าเขาทําให้ หลินฟาน ขุ่นเคืองล่ะ?

แม้ว่าอีกฝ่าย จะเป็นเพิ่งรั่วหลานเขาก็ช่วยไม่ได้ที่นี่หลินฟานต้องมาเป็นคนแรก

หลินฟานพยักหน้าในเวลานี้และพูดเบา ๆ “ผู้จัดการเฉียนไม่เป็นไร”เขาไม่ได้ให้ผู้จัดการเฉียนทักทายเขาก่อนหน้านี้เพราะเขาไม่คิดว่ามันจําเป็นต้องมีความรู้แบบเดียวกับฟานเสี่ยวเสวี่ย แม้ว่าฟ่านเสี่ยวเสวี่ยจะมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับเขาอยู่บ้าง… .
แต่มันก็ค่อนข้างน่าเบื่อ…..

แต่เนื่องจากพี่สาวที่รวยที่สุด พูด หลินฟาน ไม่จําเป็นต้องเป็นคนต่ำต้อยที่ให้พี่สาวที่ร่ำรวย
ที่สุดปกป้องเขา

ผู้จัดการเฉียนได้รับการอนุมัติจาก หลินฟาน เขารู้สึกโล่งใจ ราวกับว่าเขาได้วางหินก้อนใหญ่ออกจากใจเขา

“ครับ”ผู้จัดการเฉียนมองไปที่ฟานเสี่ยวเสวี่ย“คุณฟานคุณหลิน คือ เจ้าของอาคารโจ

วเถียน คนปัจจุบันซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมแกรนด์ไฮแอทของเรา ด้วย”

“อะไรนะ?”

ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ย ตกตะลึง เธอไม่อยากเชื่อ สิ่งที่ เฟิง รั่วหลาน พูด เธอคิดว่าเธอกําลังปกป้อง
หลินฟานแต่ผู้จัดการเฉียนกับพูดในสิ่งเดียวกัน?

ผู้จัดการเฉียน ไม่มีเหตุผลที่จะปกป้องหลินฟาน!

พระเจ้า! หลินฟานเป็นเจ้าของอาคารโจวเถียนจริงๆ?

“หลิน ฟาน!”โรบินสันคิดอะไรบางอย่างและโพล่งออกมา“คุณคือหลินฟานในตํานานคนนั้นหรือเปล่า?”

[ราชาข้าวนุ่ม (#EE—1)] -หรือคือ “กินข้าวนุ่มๆ”ว่ากันว่าคํานี้มาจากมุขตลกที่มีมาช้านาน

ว่ากันว่าชายหนุ่มผู้หล่อเหลากับหญิงชราผู้มั่งคั่งได้รู้จักกันและวันหนึ่งก็กลายเป็น “คู่บ่าวสาว”

และนั้นพวกเขาได้ไปร้านอาหารและสั่งข้าวพนักงานร้านถามว่า “จะรับข้าวแข็งหรือข้าวนิ่มกว่านี้ไหม”

ชายหนุ่มที่รู้ว่าคนรักของเขาฟันไม่ดี ชายหนุ่มจึงตอบไปว่า“กินนุ่มๆ” พนักงานร้านถามเสียงดังว่า“ยายกินข้าวนุ่มๆตอนแก่ยังกินข้าวนุ่มด้วยไหม”ตั้งแต่นั้นมาการกินข้าวนุ่ม ๆ ได้กล่าวถึงผู้ที่ยังเด็กทั้งยังแข็งแรงที่ไม่เต็มใจที่จะต่อสู้ดิ้นรนกับชีวิตและหันมาพึ่งพาเฉพาะสตรีที่ร่ำรวยและมั่งคั่งเท่านั้น…

นี่คือรูปคําที่คล้ายกับคําว่า“โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน”ที่ในไทยเราใช้นั้นเอง…