ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 263 ต่อสู้กับสาวชาเขียว

ตอนที่ 263 ต่อสู้กับสาวชาเขียว

ทุกวันนี้ชื่อของหลินฟานแทบไม่มีใครที่ไม่รู้จักเขาในโลกธุรกิจ และทุกคนต่างพูดถึงฮีโร่หนุ่มดาวรุ่งคนใหม่คนนี้แทบจะตลอดที่มีการจับกลุ่ม…

ดังนั้น โรบินสัน ก็ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับหลินฟานเช่นกันหลินฟาน คนนี้เพิ่งใช้เงินไปเป็นจํานวนมากในหยุนเฉิงซื้อบริษัทต่างๆเช่นเดียวกับซื้อกะหล่ำปลีและเขาก็เก่งมากเทียนต้าแอร์ไลน์เป็นหนึ่งในสายการบินเอกชนที่ดีที่สุดและอาคารโจวเถียนก็คือตึกที่สูงที่สุด ในหยุนเฉิงไม่น่าแปลกใจจริงๆแต่ว่า..

หลินฟานคนนี้รวยแค่ไหน?

เมื่อรู้ว่า หลินฟานเป็นเจ้าของอาคารโจวเถียน ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ย ก็ตกตะลึง

ถ้าเพิ่งรั่วหลานให้หลินฟาน 100 ล้านหยวนฟานเสี่ยวเสวี่ยจะยังคงเชื่อ แต่ถ้าเพิ่งรั่วหลานให้อาคารโจวเถียนแก่หลินฟาน?

ฟ่านเสี่ยวเสวี่ยไม่เชื่อแน่ๆ

นี่.. มีอะไรอีก…

ทรัพย์สินของ หลินฟานตอนนี้เธอรู้เพียงอาคารโจวเถียนและแน่นอนว่ามันต้องมีมากกว่าหนึ่งแห่งแน่ๆ

“คุณ รู้จักผม?”

หลังจากที่ โรบินสัน ถาม หลินฟาน หลินฟาน ก็ถามกลับเขาไป

โรบินสันกล่าวว่า“แม้ว่าฉันจะเป็นคนอเมริกันแต่ฉันท่าธุรกิจในจีนและมักจะให้ความสนใจกับชุมชนธุรกิจในประเทศจีนคุณหลิน ได้รับความสนใจจากฉันเป็นหลักเพราะคุณหลินได้ซื้อเทียนต้า แอร์ไลน์ไป”

“อะไรนะ?”

ฟ่านเสี่ยวเสวี่ยที่อยู่ข้างๆเขาโพล่งออกมาว่า“เขาซื้อเทียนต้าแอร์ไลน์ มาเหรอ?”

โรบินสันกล่าวว่า : “คุณหลินเป็นประธานและซีอีโอของเทียนต้าแอร์ไลน์หลังจากได้รับเทียนต้าแอร์ไลน์แล้วราคาหุ้นของเทียนต้าแอร์ไลน์ก็เพิ่มขึ้นทุกวันและมูลค่าตลาดก็เพิ่มขึ้นจาก 50 พันล้านเป็น 90 พันล้านในตอนนี้”

ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ย : “ ”

คุกเข่าลง…

ชื่ออาคารโจวเถียน และเทียนต้าแอร์ไลน์!
นี้……รวยมาก!

หลินฟาน รวยมากทําไมเขาถึงยังใส่เสื้อผ้าแผงลอยข้างถนน?

เธอพูด ด้วย โทนเสียงต่ำ!

ฟาน เสี่ยวเสวี่ย คิดได้เพียงว่าใช่หลินฟานจะต้องเป็นคนพูดน้อย!

หลินฟาน กล่าวว่า “คุณโรบินสัน รู้จักผมค่อนข้างดีเลยที่เดียว”

โรบินสัน กล่าวว่า : “ครับนี่เป็นเพราะว่าเจ้านายของฉันยังต้องทําการบินอีกครั้ง คุณหลินคงเคยได้ยินเกี่ยวกับเจ้านายของฉันคุณมาสโลว์”
หลินฟาน พยักหน้า “ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้”

มาสโลว์เป็นชาวอเมริกันนอกจากจะผลิตรถยนต์ไฟฟ้าของ Tesla แล้วมาสโลว์ยังเปิดสายการบินอีกด้วยแต่ไม่ใช่สายการบินทั่วไป แต่เป็นการขนส่งในอวกาศการวิจัยและพัฒนาจรวดและยานอวกาศ!

แม้แต่ในประเทศจีนชื่อของมาสโลว์ก็ยังเป็นที่รู้จักและได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก… และนั้นหลินฟานก็เคยได้ยินเรื่องนี้ เช่นกัน

โรบินสันยิ้มและทักทายเขา:“หลังจากคุยกันนานมากคุณหลิน ทําไมเราไม่นั่งคุยกันระหว่างกินข้าวกันล่ะ?”

ดังนั้น ทั้งสี่คนจึงนั่งลงและสั่งอาหารผู้จัดการเฉียนก็มาจัดการด้วยตนเอง…

ขณะที่ หลินฟาน และโรบินสันกําลังคุยกันอยู่ฟ่านเสี่ยวเสวี่ยพา เพิ่งรั่วหลานไปที่ห้องน้ำโดยอ้างว่าจะรีทัชเครื่องสําอางของเธอ

“หลานหลาน เขารวยมากทําไมเธอไม่บอกฉันก่อนหน้านี้”ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ยตําหนิเธอโดยหากเธอรู้ว่าหลินฟานรวยมากเธอจะไม่หัวเราะเยาะหลินฟานอย่างแน่นอนแต่เมื่อมองย้อนกลับไปในตอนนี้มันช่างน่าอายเกินไป.. เหลือเกิน

เพิ่งรั่วหลานหัวเราะและกล่าวว่า“ฉันอยากจะอธิบายให้เธอฟังมาตลอดแต่ฉันแค่ไม่มีโอกาส …”

ฟ่านเสี่ยวเสวี่ยกล่าวว่า“หลานหลานขอให้เธอพูดตามตรงเธอพบน้องชายที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ที่ไหน”

เพิ่ง รั่วหลานยิ้มและพูดว่า“ทําไมเธอต้องการด้วยงั้นเหรอ?”

ฟ่านเสี่ยวเสวี่ยกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า : “เป็นอะไรไปที่จะได้น้องชายแบบนี้สักสิบคนแต่ยังไงก็เถอะหลานหลานความสัมพันธ์ของเธอกับเขาเป็นอย่างไร?พวกเธอ.. เป็นพี่น้องกันจริงๆใช่ไหม…”

เฟิง รั่วหลาน หน้าแดง:“อย่าพูดไร้สาระ!”

ฟาน เสี่ยวเสวี่ย ยิ้ม และพูดว่า “เขามีแฟนแล้วงั้นเหรอ?”

เฟิงรั่วหลานกล่าวว่า : “เท่าที่ฉันรู้ เสี่ยวเสวี่ยเธอคิดจะทําอะไร เธอไม่ใช่ว่ามีโรบินสันอยู่งั้นเหรอดังนั้นอย่าคาบน้องชายของฉัน!”
เพิ่งรั่วหลานกล่าวอย่างระมัดระวัง

ฟาน เสี่ยวเสวี่ย ยิ้ม : “ไม่ใช่ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น …”

แต่นั้น กลับมีความคิดหนึ่งอยู่ในดวงตาของเธอ

กลับไปที่ห้อง

เมื่อเห็น โรบินสัน และหลินฟานพูดคุยกันอยู่ ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ยเดินไปที่โรบินสันและพูดเบาๆว่า“ที่รัก ฉันรู้สึกหนาวนิดหน่อยฉันจําได้ว่าฉันทิ้งเสื้อโค้ทของฉันบนรถของคุณในตอนเช้าคุณไปเอามันมาให้ฉันได้ไหม”

โรบินสัน กล่าวว่า “ไม่เป็นไรคุณหลินผมขอโทษผมจะออกไปข้างนอกสักครู่”

โรบินสันลุกขึ้นและเดินออกไป

ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ยทิ้งห่างจากโรบินสันและนั่งลงข้างๆหลินฟาน และยิ้มหวาน “เสี่ยวฟาน ฉันเข้าใจผิดคุณมาก่อนคุณจะไม่ใส่ใจเรื่องนี้ ใช่ไหม”

ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ยไม่ชอบเขามาก่อนแต่หลินฟานยังคงไม่คุ้นเคยกับการช่างพูดของเธอทันทีในตอนนี้

ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจมากอาจเป็นเพราะเธอรู้ว่าเขารวยและทัศนคติของเธอก็เปลี่ยนไปหลินฟานอยากจะให้เธอเกลียดเขา มากกว่ายึดติดกับเรื่องของเขา..

หลินฟาน พยักหน้าอย่างจริงจัง“ผมเป็นคนตระหนี่มากและผมมักจะจํามันไว้ เสมอ”

ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ย พูดอย่างร่าเริงว่า“โอ้ทุกคนขอโทษไปแล้วคุณต้องการอะไรจากพวกเขาก่อนที่คุณจะให้อภัยพวกเขากัน”

ขณะพูดมือของฟ่านเสี่ยวเสวี่ยวางบนแขนของหลินฟานโดยตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจเรื่องนี้เขาไม่รู้…

การล้อเล่นแบบนี้นั้นชัดเจนเกินไป!

เพิ่ง รั่วหลาน ที่นั่งอยู่ด้านข้างรู้สึกอับอายแทน..

ฟาน เสี่ยวเสวี่ยคนนี้ไร้ยางอายเกินไป…

หลินฟานกล่าวว่า“ผมต้องการให้คุณทําทุกอย่างที่ผมต้องการได้หรือไม่”

ฟาน เสี่ยวเสวี่ย กล่าวว่า:“ตราบเท่าที่คุณเต็มใจจะยกโทษให้ฉัน และหากฉันสามารถทํามันได้ ฉันจะหามันอย่างแน่นอน”

หลินฟาน กล่าวเบา ๆ “โปรดไปนั่งตรงข้ามกับฉัน ฉันไม่ต้องการนั่งกับคุณ!”

ฟ่านเสี่ยวเสวี่ยกล่าวว่า:“ไม่พวกเขาต้องการนั่งกับ คุณ”

หลินฟานกล่าวว่า“ได้โปรดโฟกัสที่ตัวคุณเองสักหน่อย.. คุณมีแฟนแล้วถ้าคุณปล่อยให้แฟนของคุณมาเจอสิ่งนี้ฉันไม่ต้องการให้เขาเข้าใจผิดยิ่งสําหรับเรื่องนี้”

หลินฟานรักษาระยะห่างจากสาวชาเขียวคนนี้จริงๆยัยชาเขียวอะไรกันปกติต้องชอบอ่อยที่สุดไม่ใช่หรือแล้วนี่ไม่ใช่แค่ต้องการสร้างปัญหาให้เขาหรอกเหรอ!

พวกสาวชาเขียว ส่วนใหญ่ทรงพลังมากตราบใดที่พวกเธอพูดคําพูดไม่กี่คําก็สามารถกระตุ้น

ให้เกิดสงครามได้…

ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ย กล่าวว่า : “มีแฟนแล้วแล้วมันอย่างไรกันฉันแค่นั่งกับคุณ ไม่ต้องกังวลหรอก โรบินสัน เป็นคนใจกว้างมาก เขาจะไม่หยุดฉันจากการคบหาเพื่อนหรอกนะ”

หลินฟาน กล่าวว่า “แต่ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นเพื่อนกับ คุณ”

ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ย ยิ้ม และพูดว่า “ใครบอก ว่าฉันอยากเป็นเพื่อนกับ คุณ? คุณเป็นน้องชายของหลานหลานและฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหลานหลาน ตามศักดิ์แล้วคุณเป็นน้องชายของฉันด้วยพี่สาวของเธอนั่งกับเธอน้องชายมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
มดู”

ดูเหมือนเธอตั้งใจที่จะรบกวนหลินฟานจริงๆ

หลินฟาน : “……. ในเวลานี้พนักงานเสิร์ฟได้เข้ามาเสิร์ฟจานอาหารและวางจานลงบนโต๊ะทีละจาน

ฟ่านเสี่ยวเสวี่ยกินไก่ชิ้นหนึ่งและกล่าวยกย่องว่า:“ไก่ชิ้นนี้ อร่อยมากเสี่ยวฟานคุณลองชิ้

ฟาน เสี่ยวเสวี่ย หยิบอีกชิ้นหนึ่งและวางแผนที่จะวางมันลงในชามต่อหน้าหลินฟานแต่ในวินาทีถัดมาชามหายไปและถูกหลินฟาน หยิบขึ้นมาหลินฟานลุกขึ้นยืนและรีบไปที่ฝั่งตรงข้ามอย่างรวดเร็วและนั่งลงข้างเพิ่งรั่วหลานเนื่องจากฟ่านเสี่ยวเสวี่ยปฏิเสธที่จะย้าย ตาแหน่งเขาจึงย้ายเองซะเลย..

เขารู้สึกหวงแหนชีวิตอย่างยิ่งและต้องการอยู่ให้ห่างจากหญิงชาเขียว

ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ย รู้สึกอับอายเล็กน้อยแต่ก็รีบแก้ไขด้วยตัวเองและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เช่นนั้นเสี่ยวฟานไม่ชอบกินไก่แต่ไม่เป็นไร ฉันจะกินมันเอง”

“คุณกําลังพูดเรื่องอะไร?เสี่ยวเสวี่ยทําไมคุณถึงไม่ไปนั่งในที่นั่งของฉัน?”

โรบินสันเข้ามา

ฟาน เสี่ยวเสวี่ย ไม่พูดอะไร

หลินฟาน กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า : “พี่สาว เสี่ยวเสวี่ย บอกว่าเธอต้องการนั่งกับคุณดังนั้นผมจึง

ให้ทาง คุณโรบินสันคุณและพี่สาวเสี่ยวเสวี่ยดูรักกันมากช่างน่าอิจฉาจริงๆ”