ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 265 รางวัลประหลาด

ตอนที่ 265 รางวัลประหลาด

หลังจากได้ยินคําพูดของหลินฟานทั้งสามคนก็ตกตะลึง

หลินฟาน เล่นใหญ่… ขนาดนี้เลยเหรอ?

เฟิง รั่วหลาน กล่าวว่า “เสี่ยวฟานนี่.. เรื่องจริงหรือไม่?”

เธอไม่อยากเชื่อเลย..

ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ย หัวเราะคิกคักและพูดว่า “จะมีเรื่องบังเอิญแบบนี้ในโลกได้ยังไง.. โรบินสันถาม.. และเสี่ยวฟาน ก็มีแผนนี้เสี่ยวฟานต้องล้อเล่นกับโรบินสัน แน่ๆ”

โรบินสัน แสดงท่าทีเยาะเย้ย:“คุณหลินคุณไม่จําเป็นต้องโกหกฉันก็ได้คุณสามารถพูดเรื่องตลกแบบนี้เพื่อรักษาหน้าของคุณ?แต่นี่เรากําลังพูดถึงการสร้างจรวดและแม้แต่ยานอวกาศแต่แน่นอนซึ่งทุกคนก็ทราบเรื่องนี้ดีว่ามันทําไม่ได้ง่ายๆ”

โรบินสันไม่เชื่อว่าหลินฟานจริงจังกับเรื่องนี้..

หลินฟาน กล่าวว่า“ผมไม่ได้พูดเล่นผมพูดจริง ๆ แน่นอนถ้าคุณไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรหลังจากที่แผนกอวกาศของผมเปิดขึ้นผมสามารถเชิญคุณไปเยี่ยมชมได้

นี่… หลินฟาน จริงจัง!

โรบินสัน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย:“คุณหลินคุณวางแผนที่จะจัดตั้งแผนกอวกาศ เพื่อพัฒนาจรวดจริงๆหรือคุณรู้วิธีสร้างจรวดหรือไม่”

หลินฟานกล่าวว่า“ผมไม่รู้หรอกแต่ถ้าผมมีเงินผมสามารถหาคนมาสร้างมันได้”

ด้วยเงิน คุณสามารถทําอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ นี่คือเรื่องจริง..

โรบินสันอดหัวเราะไม่ได้ : “ดูเหมือนว่าคุณหลินไม่รู้เรื่องการสร้างจรวดเลย นอกจากเรื่องเงินแล้ว เจ้านายของผมยังได้รวบรวมผู้เชี่ยวชาญชั้นนําของโลก มาทําจรวดคุณหลินใช่แน่นอนว่าคุณไม่ได้ขาดเงินแต่ผม… มั่นใจมากว่าคุณหลินจะหาผู้เชี่ยวชาญชั้นยอด ร่วมถึงผู้มีพรสวรรค์ไม่ได้คุณแสดงให้เห็นว่าคุณมองโลกในแง่ดี เกินไป…”

หลินฟาน พ่นลมหายใจ “ทําไม คุณโรบินสัน ถึงพูดแบบนี้”

โรบินสัน กล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า : “นั้นเป็นเพราะว่าผู้มีความสามารถด้านจรวดชั้นนําของโลกล้วนอยู่ในประเทศของฉันและเจ้านายของฉันก็จ้างพวกเขามาทั้งหมดแม้ว่าคุณหลินต้องการจะไล่หาก็ตามความเป็นไปได้โดยพื้นฐานแล้วเป็นศูนย์… ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าคุณหลินจะต้องการไล่ตามเจ้านายของฉันคุณหลินจะอาศัยอะไร? คุณได้ดูความสามารถของประเทศเราในการสร้างจรวด… และด้วยเหตุนี้ ซึ่งยังพิสูจน์ได้อีกว่าเทคโนโลยีของประเทศเรานั้นทรงพลังมาก ดังนั้นไม่ว่ามุมมองไหนคุณหลินต้องการท้าทาย คุณมาสโลว์ ก็เป็นอันถือว่าล้มเหลว..”
หลินฟานเงียบ…

โรบินสันคิดว่าหลินฟานพูดไม่ออกและนั้นเขาก็ยิ้ม : “ฉันแนะนําให้ คุณหลินคิดให้รอบคอบก่อนทําธุรกิจนี้แผนกอวกาศไม่ใช่ครอบครัวคุณดังนั้นอย่าต้องเสียเงินของคุณ!ไม่เอาน่าคุณหลิน ดื่มสักแก้วนึงไวน์แดงเย็นๆคุณจะได้ใจเย็นๆ”

คําพูดของเขาเต็มไปด้วยเรื่องตลกและหลินฟานก็อยู่ใต้หัวของเขา

หลินฟาน ยิ้ม และพูดว่า“คุณโรบินสันเอาใจใส่ผมมากจริงๆผมรู้สึกประทับใจมากแต่น่าเสียดายที่คุณโรบินสันพูดมากไปและไม่มีอะไรถูกเลย”

โรบินสัน รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคําพูดนั้นแต่หลินฟาน ยังกล้าที่จะตอบโต้เขา“ฉันพูดอะไรผิดไปงั้นเหรอ?” โรบินสันถามกลับ

หลินฟานกล่าวว่า : “ก่อนอื่นคุณบอกว่าผู้มีความสามารถด้านจรวดชั้นนําอยู่ในประเทศของคุณซึ่งนั้นไม่ถูกต้องผมไม่คิดว่า พรสวรรค์ด้านการบินและอวกาศของจีนจะแย่ไปกว่าประเทศ ของคุณ”

โรบินสัน เยาะเย้ย : “นั้นอะไรอีกล่ะ?”

หลินฟาน กล่าวว่า“นอกจากนี้ผมไม่ได้วางแผนที่จะใช้คนในประเทศของคุณเลยดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลว่าผมจะกลับไปขุดหาคนในประเทศของคุณและไม่ต้องกังวลว่าผมจะใช้เทคโนโลยีของประเทศของคุณมากนักแค่.. หวังว่าเมื่อถึงเวลาความสามารถเหล่านั้นในประเทศของคุณจะไม่ข้ามมาขอที่บริษัทของผม”

โรบินสัน ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และอดหัวเราะไม่ได้:“คุณหลินฟังฉันนะฉันรับรองได้ว่าคุณจะไม่สามารถสร้างจรวดอย่างแน่นอน!”

หลินฟานกล่าวว่า “ถ้าผมทําได้จริงๆคุณ.. สามารถคุกเข่าและเรียกผมว่าท่านปู่!จะได้ไหมล่ะ?
”
โรบินสัน ไม่ได้คาดหวังว่าหลินฟานจะเดิมพันแบบนี้และเยาะเย้ยออกไปว่า“แล้วถ้าคุณล้มเหลวล่ะ?”

หลินฟานกล่าวว่า“ถ้าผมล้มเหลว ผมจะเรียกคุณว่าคุณปู่”

โรบินสันยิ้ม : “โอเคตกลงตกลงเยี่ยมมาก!ดูเหมือนว่าฉันจะยอมรับหลานชายอย่างคุณแล้วถ้าคุณล้มเหลวคุณต้องขอโทษคุณมาสโลว์สําหรับเรื่องที่คุณพูดถึงไป!”

ฟานเสี่ยวเสวี่ยหัวเราะและพูดว่า“ที่รักถ้าเสี่ยวฟานบังเอิญทําสําเร็จฉันจะไม่เสียเปรียบและต้องกลายเป็นหลานสะใภ้ของเสี่ยวฟานหรอกหรือ”

โรบินสัน ยิ้ม และพูดว่า“ไม่ต้องกังวลไปมันเป็นไปไม่ได้แน่นอน!”

เมื่อพูดจบ โรบินสัน ก็ยกแก้วขึ้นและจิบไวน์แดง

หลินฟาน หยิบแก้วไวน์ ขึ้นมาด้วย:“หลานชายปูคนนี้ขอคารวะล่วงหน้า” หลินฟานดื่มมันทั้งหมดพัฟ!

จู่ๆ โรบินสัน ก็ถูกเรียกว่าหลานชายเขาเกือบจะสําลักตายด้วยการจิบไวน์และอยู่ในภาวะที่แสนจะน่าอับอาย…

“คุณหลิน อย่าชะล่าใจเกินไป วันหนึ่งที่คุณโทรหาคุณปู่คนนี้ ฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอ! ฉันขอโทษฉันจ่าได้ว่าฉันมีธุระต้องไปจัดการ ฉันขอตัวก่อนมื้อนี้ฉันและเสี่ยวเสวี่ยขอตัว”โรบินสันพูดอย่างโกรธเคือง..

โรบินสัน ออกไปกับ ฟ่าน เสี่ยวเสวี่ยและมื้ออาหารเย็นก็จบลง

ทั้งหมดนี้ ต้องขอบคุณยัยชาเขียวฟ่านเสี่ยวเสวี่ยซึ่งก่อให้เกิดความขัดแย้งระหว่างโรบินสันและหลินฟาน
สําหรับฉากนี้เพิ่งรั่วหลานก็ทําอะไรไม่ถูกเช่นกัน…

“เสี่ยวฟาน ครั้งนี้ เล่นมากเกินไปหรือเปล่า?”เฟิงรั่วหลานกล่าวด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว..

หลินฟาน ต้องการสร้างจรวดนี้จริงหรือไม่?

นี่เขา กําลังจะไปหาพระเจ้า!งั้นเหรอ?

เพิ่ง รั่วหลาน รู้สึกเสมอว่าสิ่งนี้ไม่สมควรสาเหตุหลักมาจากเธอไม่ต้องการให้หลินฟานพ่ายแพ้ ต่อ โรบินสัน

หลินฟาน ยิ้ม และพูดว่า “พี่สาวคุณเชื่อผมไหม”

เพิ่ง รั่วหลาน พยักหน้า : “ฉันเชื่อ”

หลินฟาน กล่าวว่า “ไม่ต้องกังวลไปผมจะไม่ทําให้พี่สาวผิดหวัง”

เพิ่ง รั่วหลาน ถอนหายใจ : “ในเมื่อเธอเลือกท่าเช่นนี้ ฉันทําได้เพียงสนับสนุนเธอ อย่างไม่มี เงื่อนไข ถ้าเธอมีอะไรให้พี่สาวคนนี้ช่วย ก็บอกมาได้”
หลินฟาน กล่าวว่า “รับทราบ…

เมื่อพูดอย่างนั้น หลินฟาน ก็มีความคิดในใจ!

ระบบ ได้มอบหมายภารกิจนี้ ให้เขาแต่วิธีการทํางานนี้ให้สําเร็จ หลินฟานไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้เลย…

แผนคุณสมบัติของภารกิจระบบได้อยู่ในใจเขา

เพิ่มภารกิจใหม่แล้ว..

“ชื่อภารกิจ แผนกอวกาศพัฒนาจรวด

ระดับภารกิจ :สําคัญ

ความคืบหน้าภารกิจ : 0/100”

นอกจากนั้น ไม่มีคําอธิบายอื่นใด

พูดง่ายกว่าท่ามาก เพื่อสร้างจรวดหลินฟานยิ้มอย่างขมขื่นแม้ว่าเขาจะเดิมพันกับ โรบินสัน แต่เขาไม่รู้ว่าจะสําเร็จหรือไม่….

และนั้น มื้ออาหารเย็นจึงจบลง

หลินฟานขับรถและพาเพิ่งรั่วหลานกลับไปที่บ้านของเฟิงรั่วหลาน และพักที่นี่อีกหนึ่งคืนเขาหลับไป ตลอดทั้งคืน

เช้าวันรุ่งขึ้น…

หลินฟาน ลุกขึ้น แล้วรู้สึกปากแห้งเล็กน้อยและวางแผนที่จะไปที่ห้องครัว เพื่อเทน้ำดื่ม สักหนึ่งแก้วและในขณะนี้….

“ติ้ง!”

“ระบบแจ้งเตือนคุณว่าคุณสามารถลงชื่อเข้าใช้ได้ในวันนี้เมื่อคุณลงชื่อเข้าใช้ คุณจะได้รับ

ทักษะขั้นสูงคุณต้องการลงชื่อเข้าใช้หรือไม่”

หลินฟาน ค่อนข้างแปลกทักษะขั้นสูง?

“เข้าสู่ระบบ!” หลินพ่าน พูดในใจ

“ติ้ง!”

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์การลงชื่อเข้าใช้สําเร็จและคุณได้รับรางวัล ความสามารถในการประดิษฐ์ระดับสูงสุด!”

หลินฟาน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแล้วนี่มันคืออะไร?

ความสามารถในการประดิษฐ์ระดับสูงสุด?

ช่างเป็นรางวัลที่แปลกมากประหลาดมาก…

นี่มีไว้ เพื่ออะไร? จุดประสงค์ของรางวัลของระบบคืออะไร?หรือระบบให้รางวัลแบบสุ่มเพียงเพื่อให้ได้ รางวัลดังกล่าว?

หลินฟานยิ้มเยาะฉันต้องการทักษะนี้ไปเพื่ออะไร?

เพิ่ง รั่วหลาน ออกมาโดยสวมชุดนอนในเวลานี้และเธอก็เพิ่งลุกขึ้นตื่น เช่นกัน

“อรุณสวัสดิ์” เพิ่ง รั่วหลาน ทักทาย หลินฟาน

หลินฟาน พูดโดยไม่รู้ตัว “อรุณสวัสดิ์ครับ”

เพิ่ง รั่วหลานมองดูและพูดว่า “ป้าฉุยยังไม่กลับมาฉันอยากดื่มน้ำส้มที่เธอทําให้จังเลย มันอร่อยมากแต่น่าเสียดายที่เธอมีงานทําที่บ้านในช่วงสองวันนี้หื้มเราไปสั่งอาหารมากินกันไหม”

เพิ่ง รั่วหลาน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและวางแผนที่จะสั่งอาหาร… ทันใดนั้นหลินฟานก็รู้สึกได้ถึงกระแสข้อมูลที่ถูกเพิ่มขึ้นในใจของเขา…

“พี่สาว พี่ไม่จําเป็นต้องสั่งอาหารมันก็แค่น้ำผลไม้ ผมจะทําให้พี่เอง..” หลินฟานกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

เพิ่ง รั่วหลาน พ่นน้ำออกมา:“เธอรู้วิธีทําน้ำผลไม้?ทําไมฉันถึงไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย?” หลินฟานกล่าวว่า“ผมพึ่งเรียนรู้มันมาพี่สาวรอสักครู่

หลินฟาน เข้าไปในครัวและกําลังยุ่งมากความสามารถในการประดิษฐ์ระดับบนสุดได้เปิดใช้งานและเทคนิคนี้รวดเร็วมากจนน่าทึ่งน่าเสียดายที่เพิ่งรั่วหลานไม่เห็นมันเธอนั่งรออยู่บนโซฟาแต่เธอไม่ได้คาดหวังกันมันมากนักเมื่อเธอได้ยินหลินฟานบอกว่าพึ่งศึกษาวิธีทำมาใหม่ๆและนั้นซึ่งทําให้เธอไม่ได้คาดหวังอะไรมาก…

ในไม่ช้าหลินฟานก็มาที่เพิ่งรั่วหลานโดยถือน้ำส้มคั้นสดใหม่หนึ่งแก้วและพูดด้วยรอยยิ้มว่า“พี่สาวลองชิมดู?”

เพิ่ง รั่วหลาน หยิบแก้วน้ำส้มขึ้นมา และจิบมันอย่างสบายๆในขณะนั้น เพิ่ง รั่วหลานก็ตกตะลึง…