ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 268 ฉันไม่อยากตีใคร.. เว้นแต่เจ้าจะทําก่อน

ตอนที่ 268 ฉันไม่อยากตีใคร.. เว้นแต่เจ้าจะทําก่อน

เฮอเฉิน หยิบแว่นตาจาก หลินฟาน มาสวม แม้ว่าเลนส์ตัวใดตัวหนึ่งจะหักไป แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีแว่น..

เฮอเฉิน มองเห็น หลินฟาน ผ่านเลนส์ได้ชัดเจน และชายหนุ่มคนนี้ที่ช่วยเขา หยิบแว่นตาของเขา ชายหนุ่มคนนี้มีความเร็วมาก อย่างที่ทุกคน ชื่นชมอยู่ ใช่หรือไม่?

โดยไม่คาดคิด ไม่มีใครในกลุ่มผู้ชมช่วยเขา แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับช่วยเขา…

“ขอบคุณ” เฮอเฉิน กล่าวขอบคุณ หลินฟาน

หลินฟาน เอื้อมมือไปหา เฮอเฉิน และดึง เฮอเฉิน ขึ้น

“คุณไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม?” หลินฟาน ถาม

เฮอเฉิน กล่าวว่า “ไม่ มีแค่แว่นที่แตก ไปข้างหนึ่ง”

หลินฟาน พยักหน้า มองไปที่ ฮวงเหมา และพูดเบา ๆ ว่า “คุณทําเกินไปแล้ว ลุงคนนี้ ไม่ได้ทําอะไรผิด คุณดูถูกคนแบบนี้ มันไม่ถูกต้อง และมันเป็นการ กระทําที่แย่ คุณควรที่จะขอโทษลุง เข้าซะ และชดใช้คืนให้เขา ด้วยแว่นตาคู่ ใหม่..”

ฮวงเหมา หัวเราะอย่างโกรธเคือง : “ไอ้หนู ฉันจะทุบตีมัน และดุด่ามัน แล้วมัน เกี่ยวอะไรกับแก?”

หลินฟาน หัวเราะ แล้วพูดว่า “ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมงานกัน คุณจะไม่ให้ผม เข้า มายุ่งเกี่ยวได้อย่างไร เมื่อเห็นเพื่อนร่วมงาน ของเราถูกรังแก เช่นนี้ นั่นคือสิ่งที่ ควรจะเรียกว่า มิตรภาพของเพื่อนร่วมงาน”

ฮวงเหมา พูดอย่างเย่อหยิ่ง : “อะไร? นี่แกต้องการจะช่วยมัน แสดงว่าแก อยากเอาชนะฉัน งั้นเหรอ?”

หลินฟาน กล่าวว่า “ผมจะไม่ทุบตีคุณ.. เว้นแต่คุณจะทํามันก่อน เรามาคุยกัน อย่างมีเหตุผล ไม่ดีไปกว่าเหรอ? ให้หัวหน้าหม่า แสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้ ดี กว่าไหม?”

ฮวงเหมา หัวเราะ : “แกแค่คนมาใหม่ของที่นี่ แกคงไม่รู้อะไรเลยสินะ แกรู้หรือ ไม่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้าหม่า กับฉัน คืออะไร เขาเป็นพี่เขยของฉัน! หากฉันไปฟ้อง มาดูกันว่า พี่เขยจะช่วยใคร แกมันก็แค่เด็กใหม่ กล้าดียังไง ถึง คิดจะมาเอาชนะฉัน!”

หลินฟาน พ่นน้ําลาย ปรากฎว่า ฮวงเหมา และหัวหน้าหม่า เป็นญาติกัน ไม่น่า แปลกใจที่ ฮวงเหมา หยิ่ง และกล้าโจมตี เฮอเฉิน อย่างเปิดเผย

หัวหน้าหม่า คนนี้ เป็นผู้ดูแลเวิร์กช็อปของพวกเขา ในเวิร์กชอปนี้ หัวหน้าหม่า ใหญ่ที่สุด ในฐานะผู้มาใหม่ ชีวิต และความตาย อยู่ในมือของหัวหน้าหม่า…

ดังนั้น ผู้มาใหม่ จะต้องเป็นเก็บหู และหางของตัวเองไว้ ถึงแม้เขาจะถูกดุด่าก็ ทําได้แค่อยู่ข้างๆ เขา อย่างเชื่อฟัง เท่านั้น…

มีเพียงไม่กี่คน ที่มีหัวเหล็ก เหมือน หลินฟาน…

เฮอเฉิน คิดจะลาออกในตอนแรก จนกระทั่ง ฮวงเหมา ดุด่าแม่ของเขา และ เขาก็อารมณ์เสียขึ้นมา ผลที่ได้ คือ น่าสังเวช และฮวงเหมา ยังผลักเขาจนล้มไปที่พื้น…

หลินฟาน กล่าวว่า “ผมหวังว่า หัวหน้าหม่า สามารถช่วยเราในเรื่องนี้ได้ ..แต่ เรื่องนี้ ยังไม่อาจคาดหวังมันได้ เช่นกัน แต่หากในกรณี ที่ปัญหานี้ ได้รับการ แก้ไข… แต่ถ้าเกิดหัวหน้าหม่า ลําเอียง ผมจะอุทธรณ์เรื่องนี้ และไปหาผู้ดูแล บริษัท แห่งนี้ เพื่อเรียกความเป็นธรรม

หลินฟาน กล่าวอย่างใจเย็น

ฮวงเหมา ทําผิดในเรื่องนี้ ตราบใดที่ หัวหน้าหม่า ยังมีความเป็นผู้นํา หลิน ฟาน สามารถรับประกันได้ว่าพวกเขาจะอยู่ยงคงกระพัน…

เมื่อ ฮวงเหมา ได้ยินเช่นนี้ ก็โกรธจัด เด็กคนนี้ไม่กลัวคําขู่ของเขา ทั้งเขายัง ปฏิเสธที่จะยอมจํานน แต่กลับหาญกล้าเข้ายึดกองทัพแทน!

หากเด็กคนนี้ ขึ้นไปชั้นบน เพื่อสร้างปัญหาจริงๆ สถานการณ์อาจไม่เอื้ออ่านวยสําหรับเขา

“เจ้าหนูตัวเหม็น ฉันคิดว่าแกกําลังติดพันความตาย! แกคิดว่าแกมีโอกาสพบผู้ ดูแลไหม แต่ก็รู้หรือไม่ แกอาจจะไม่ได้ทํามันด้วยซ้ํา เพราะแกจะถูกไล่ออกใน ไม่ช้า!” ฮวงเหมา เยาะเย้ย

หลินฟาน ยิ้มเล็กน้อย : “จริง ๆ แล้ว ถ้าฉันถูกไล่ออก ฉันจะโทรแจ้งตํารวจ หรือไปที่สํานักงานแรงงาน โอ้.. ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าฉันจะไม่ได้รับความยุติธรรมในเรื่องนี้”

ฮวงเหมา โกรธมาก เด็กคนนี้ช่างหัวแข็ง จริงๆ อย่างไรก็ตาม มันไม่เป็นที่พอ ใจจริงๆ สําหรับ ฮวงเหมา!

เมื่อเห็นว่า หลินฟาน ไม่ปล่อยว่างเรื่องของ ฮวงเหมา เฮอเฉิน รู้สึกชื่นชม และขอบคุณเล็กน้อย แต่กังวลมากกว่า สําหรับเรื่องนี้ เขาไม่ต้องการให้ หลิน ฟาน เข้ามาเกี่ยวข้อง เพราะเรื่องของเขา…

“น้องชาย ลืมมันไปเถอะ ฉันไม่เป็นไร ฉันคิดว่าเรื่องนี้มันสมควรจบลง ฉันไม่ต้องการให้เขาขอโทษ ฉันไม่ต้องการให้เขาชดเชย ฉันจะถือว่าฉันมันโชคร้าย เอง” เฮอเฉิน แนะนํา

หลินฟาน กล่าวว่า “อย่ากลัวไปเลยลุง เขาเป็นแค่ลูกครึ่ง มันผิดที่เขารังแก คุณ คุณควรจะได้รับการชดเชย”

เฮอเฉิน กล่าวว่า “นี่… ฉันไม่สนใจมันแล้ว จริงๆ และฉันไม่อยากทําร้าย น้องชาย”

หลินฟาน ยิ้ม : “ไม่เป็นไร.. เรื่องเล็กน้อย”

ฮวงเหมา รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก ในเวลานี้ : “แกเรียกใครว่ะ! ไอ้ตัวเล็ก ทําไมแก ไม่ร้องพูดมันอีกครั้ง!?”

ฮวงเหมา เคยเป็นนักเลง หลังจากเลิกเรียน เขาจะเดินไปรอบ ๆ ทุกวัน และ ติดตามพวกอันธพาล เพื่อขโมยของ ต่อมา เขาถูกจับได้ว่าขโมยบางอย่าง และ ถูกทําร้ายอย่างรุนแรง

ครอบครัวของเขา กลัวว่าเขาจะตายข้างถนน พวกเขาจึงขอให้หัวหน้าหม่า พาเขามาทํางาน ที่นี่…

แม้ว่า ฮวงเหมา จะเป็นคนงี่เง่า แต่เขาเกลียดการถูกเรียกว่า ลูกครึ่งมากที่สุด เพราะมันจะเป็นการเหยียบย้ําบาดแผลเก่า เตือนให้เขานึกถึงเรื่องราวในอดีต ที่ น่าอับอาย จนถูกทําร้ายจนบาดเจ็บสาหัส…

หลินฟาน กล่าวว่า “ฉันเพิ่งพูดว่าอะไรไปนะ ใช่ๆ ไอ้สารเลว ไอ้สารเลว…”

หลินพ่าน พูดเล่นอย่างสนุก เรียนรู้ที่จะพูดเหมือน ฮวงเหมา

และในตอนนี้ เหงื่อ.. ก็ไหลท่วมตัวกันทุกคน เด็กคนนี้ กล้าเกินไป เขากล้ายั่ว ยุน้องเขย ของหัวหน้าหม่า แบบนี้ กลัวว่า งานนี้จะไม่รอด…

หลินฟาน ประสบความสําเร็จในการกระตุ้นความโกรธของเขา และเขาดุด่า ว่า : “ไอ้เด็กตัวเหม็น แกกําลังมองหาการต่อสู้ ใช่ไหม!”

ฮวงเหมา เหยียดมือออก และผลักไปที่ หลินฟาน พยายามผลัก หลินฟาน ให้ ล้มไปกับพื้น เหมือน เฮอเฉิน

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่มือของเขาจะสัมผัส หลินฟาน หลินฟาน ก็บินขึ้นไปแล้ว

และเตะที่หน้าท้องส่วนล่าง ของชายผมเหลือง อย่าง ฮวงเหมา

ฮวงเหมา ถูกเตะ จนลอยถอยหลังไป และหลังจากนั้น เขาก็ไม่สามารถยืน หยัดอยู่ได้ เขาล้มลงกับพื้น ด้วยท่าทางที่น่าอับอาย…

หลินฟาน กล่าวเบา ๆ “ฉันบอกไปแล้ว ว่าฉันไม่ต้องการที่จะตีผู้อื่น เว้นแต่ผู้อื่นจะทํามันก่อน”

ทุกคนตกตะลึง มีเพียงความรู้สึกเดียวในตอนนี้ มันยอดเยี่ยมมาก!

หลินพ่าน เตะน้องเขยของหัวหน้าหม่า โดยไม่กระพริบตา

ฮวงเหมา รู้สึกเพียงว่า ร่างกายของเขาถูกเตะจนพลิกคว่ํา และช่องท้องส่วน ล่างของเขา รู้สึกราวอวัยวะภายในของเขา ถูกเตะเป็นชิ้น ๆ มันอึดอัดอย่างสุดจะพรรณนา…

ฮวงเหมา ตระหนักว่า หลินฟาน เป็นตัวตนที่โหดเหี้ยม และเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้
ของ หลินฟาน เลย

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ หลินฟาน กล้าที่จะช่วย เฮอเฉิน และก้าวมาข้างหน้า และพวกเขาไม่ได้หวาดกลัวกับผมสีเหลืองทอง ของเขาเลย!

ฮวงเหมา เจ็บปวดมาก จนอยากจะร้องไห้ เขาลุกขึ้นจากพื้น ชี้ไปที่ หลินฟานและพูดว่า “รอฉันก่อน!”

เขาไม่กล้าต่อสู้กับ หลินฟาน อีกต่อไป ตอนนี้ วิธีเดียวที่เขาทําได้คือรีบไปขอ ความช่วยเหลือ…

หัวหน้า หม่า!

เขาเชื่อว่า ตราบใดที่เขาพาพี่เขย หัวหน้าหม่ามา เขาจะสามารถดูแล หลินฟาน ได้

หลินฟาน ไม่ได้ตื่นตระหนกเลย เขาพูดว่า “หลานชาย ปู่เจ้ากําลังรอคุณอยู่

” ฮวงเหมา กําลังวิ่งหนี เมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาก็สะดุดแทบล้มลง ใบหน้าของเขา ในตอนนี้ ราวกับสุนัข ที่กําลังกินอึ….

และนั่น ฮวงเหมาไปหาคนมาช่วยเขา และที่นี่ หลินฟาน และเฮอเฉิน คุยกัน

เฮอเฉิน ถอนหายใจ และกล่าวอย่างเศร้าๆ ว่า “น้องชาย มันเป็นความผิดของ ฉันทั้งหมด คราวนี้ คุณอาจจะได้ตกงานแล้ว”

หลินฟาน กล่าวว่า “ไม่ต้องกังวลไปลุง เราจะดูแลเรื่องนี้ และเราจะไม่สูญเสีย งานของเรา ด้วยเหตุนี้ ตราบเท่าที่เราสามารถผ่านการประเมินไปได้

เฮอเฉิน ยิ้มอย่างขมขื่น และกล่าวว่า “ใช่ น้องชายจะผ่านอย่างแน่นอน แต่ฉัน ทําไม่อาจได้ นี่เป็นงานที่เจ็ดที่ฉันตามหา ในเดือนนี้ หากเป็นเช่นนี้ อย่าว่าแต่คน แก่ๆ อย่างฉันเลย ฉันไม่สามารถ ให้กําลังใจตัวเอง ได้อีกต่อไปแล้ว”

หลินฟาน กล่าวว่า “ถ้าความเร็วช้าก็เพิ่มความเร็วอีกหน่อย จะเป็นไรไป” …

เฮอเฉิน เหลือบมอง หลินฟาน คิดอะไรบางอย่าง และพูดอย่างเขินอายเล็ก น้อย : “น้องชาย หากฉันรบกวนน้องชายอีกสักเรื่องจะได้ไหม ฉันเพิ่งเห็นว่าน้อง ชายท่าเร็วมาก ได้โปรดช่วยบอกฉันได้ไหมว่าต้องทําอย่างไร?”

หลินฟาน กล่าวอย่างร่าเริง “ไม่มีปัญหา!”

เขานําภารกิจของระบบมาเพื่อปราบ เฮอเฉิน แต่เขายังไม่มีโอกาสเริ่มต้น…และตอนนี้เอง

หลินฟาน จึงสอน เฮอเฉิน…

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา หัวหน้าหม่า ก็รีบเดินตาม ฮวงเหมา เข้ามา

“ใครเป็นคนสร้างปัญหาในโรงงานของฉัน ยืนขึ้นเพื่อฉัน และดูว่าฉันจะ ทําความสะอาดมัน อย่างไร!” หัวหน้าหม่า คํารามอย่างโกรธจัด