ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 27 ครูชั่วคราว

“โอ้พระเจ้า พี่ชายฟานร้องเพลงได้ไพเราะมาก!”

เฉิงเสี่ยวลู่กล่าว มองหลินฟ่านอย่างเสน่หา ด้วยใบหน้าที่ดูบ้าคลั่ง ราวเธอกลับกลายเป็นแฟนสาวของหลินฟาน

ซานชานเคยบ่นกับเธอว่าพี่ชายฟานร้องเพลงไม่ดี แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเธอโกหก

หลินซานชาน อยู่ในสภาวะตื่นเต้นและสับสนในขณะนี้

ทันทีที่หลินฟานอ้าปาก เธอก็ตกตะลึงทันที ในความทรงจำของเธอ พี่ชายของเธอหูหนวกและร้องเพลงเหมือนฆ่าหมู ตอนนี้การร้องเพลงจะดีขนาดนี้ได้อย่างไร

นอกจากนี้แล้ว เธอยังรู้สึกประทับใจอีกด้วย พี่ชายของเธอกำลังช่วยเธอ และก็ใช้เพลงของเธอเพื่อพิชิตผู้คุมสอบทั้งสาม

ตอนนี้แม้แต่อาจารย์ใหญ่ก็ยังตื่นตระหนก

เดิมที หลินซานชาน จะถูกผู้คุมสอบไล่ออก แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนมีความหวังอีกครั้ง

หลิวเหมิงเจี๋ย เดินไปที่เวที

ผู้คุมสอบทั้งสามคนตื่นตระหนก และมีเหงื่อออกเล็กน้อย พวกเขาเป็นผู้คุมสอบที่ หลิวเหมิงเจี๋ย สั่งเป็นการส่วนตัว แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่พอใจในผลตัดสินของหลินซานชาน

“หลังจากฟังที่คุณหลินพูดแล้ว คุณสามคนเข้าใจไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?” หลิวเหมิงเจี๋ยถามอย่างเย็นชา

ผู้คุมสอบทั้งสามพูดว่า “เข้าใจแล้ว”

แน่นอนว่าพวกเขาเข้าใจ แน่ชัดแล้ว หลินฟานเป็นปรมาจารย์ด้านดนตรี!

ต่อหน้าหลินฟ่าน พวกเขาเป็นเหมือนนักเรียนประถม ฟังได้แต่คำสอนเท่านั้น

หลิวเหมิงเจี๋ย มองไปที่หลินฟาน ยิ้มและพูดว่า “หลินฟาน น้องสาวของคุณจะสอบที่นี่ และฉันจะตัดสินด้วยตัวเอง คุณคิดอย่างไร”

เพียงเพราะหลิวเหมิงเจี๋ย เป็นอาจารย์ใหญ่ที่นี่ หลินฟาน เดิมทีต้องการเก็บโปรไฟล์ไว้ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าในท้ายที่สุด หลิวเหมิงเจี๋ยยังคงมาตัดสินด้วยตัวเอง

หลินฟาน ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพูดว่า “ขอบคุณ อาจารย์ใหญ่ อาจารย์ใหญ่ต้องปฏิบัติต่อน้องสาวของผมอย่างยุติธรรมเท่านั้น”

หลิวเหมิงเจี๋ย เข้าใจความหมายของ หลินฟาน และพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันจะทำ”

ดังนั้น หลินฟาน จึงก้าวลงไปจากเวทีแล้วให้หลินซานชานสอบใหม่

หลินซานชาน ร้องเพลง “Fireworks Cool Easily” อีกครั้ง

หลังจากเสร็จสิ้น หลิวเหมิงเจี๋ย ให้การประเมินโดยระบุข้อดีและข้อเสียอย่างสมเหตุสมผลและน่าเชื่อถือ ยุติธรรมมาก หลิวเหมิงเจี๋ยคิดว่าสภาพเสียงของ หลินซานชาน ดีมากและเธอก็มีพรสวรรค์ของเสียงที่อ่อนนุ่มและในที่สุดก็ปล่อยให้ หลิน ซานชานให้สัมภาษณ์

หลินซานชาน มีความสุขมาก เธอวิ่งลงจากเวทีทันทีและโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของ หลินฟาน

“พี่ชาย ขอบคุณ” หลินซานชาน กล่าวขอบคุณ ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง

หากวันนี้ไม่มีพี่ชายมาช่วยเธอ เธอจะถูกปัดเป่าทิ้ง และคนที่เธอควรขอบคุณมากที่สุดคือพี่ชายของเธอ

หลินฟาน กล่าวด้วยความโล่งใจว่า “เธอสมควรได้รับมัน”

จากนั้น หลิวเหมิงเจี๋ย ก็ก้าวลงจากเวที มาที่ด้านข้างของหลินฟาน แล้วยิ้ม “หลินฟาน ฉันขอพูดอะไรสักสองสามคำได้ไหม”

หลินฟาน กล่าวว่า “อืม ซานชาน เธอไปรอพี่ข้างนอกก่อน”

หลินซานชาน วิ่งออกไปเพื่อฉลองชัยชนะกับเฉิงเสี่ยวลู่

หลิวเหมิงเจี๋ย ยิ้มและพูดว่า “หลินฟาน ตอนนี้คุณพอใจกับผลสอบของ ซานชานหรือไม่ ไม่มีการเล่นพรรคเล่นพวกจริงๆ ซานชานเป็นเด็กที่ยอดเยี่ยม”

หลินฟาน ยิ้มและพูดว่า “ผมรู้” ความสามารถทางดนตรีของ หลิวเหมิงเจี๋ย ถ้าหลิวเหมิงเจี๋ย มีการเล่นพรรคเล่นพวก เขามองเห็นได้ หลิวเหมิงเจี๋ย ประเมินหลินซานชาน อย่างมีเป้าหมายจริงๆ

หลิวเหมิงเจี๋ย พูดอย่างโกรธเคือง “หลินฟาน ทำไมคุณไม่บอกฉันเกี่ยวกับน้องสาวของคุณที่จะมาสอบ เมื่อวานนี้ คุณคิดว่าฉันจะเป็นคนลำเอียงหรือ? ” เธอเข้าประเด็นของเธอ

หลินฟาน สัมผัสจมูกของเขาด้วยความอับอาย: “ผมขอโทษ”

หลิวเหมิงเจี๋ย ฮัมเพลง “ขออภัย ไม่เพียงพอ ฉันต้องการร้องขอกับคุณ”

หลินฟาน ถามด้วยความสงสัย “คำขออะไร”

หลิวเหมิงเจี๋ย กล่าว ” คุณมาที่ห้องทำงานของฉันก่อน และฉันจะบอกคุณอีกครั้ง”

อาจารย์ใหญ่คนสวย เสนอให้ไปที่ห้องทำงานของเธอ แต่หลินฟาน ปฏิเสธไม่ได้จริงๆ

ในเวลานี้ ซูเฉิง เดินไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา: “คุณหลิน ฉันไม่คาดหวังว่าเราจะได้พบกันอีกเร็ว ๆ นี้”

หลินฟาน ถอนหายใจ ในใจตอนนี้ นั้นไม่ใช่ผู้อำนวยการเฝิงเหนี่ยวมิวสิคที่เขาพบเมื่อคืนนี้?

หลิวเหมิงเจี๋ย แนะนำ: “หลินฟาน, นี่คือ ซูเฉิงเป็นเพื่อนของฉัน ฉันรู้แล้วเกี่ยวกับการที่คุณปฏิเสธที่จะเซ็นสัญญา”

ซูเฉิงยิ้มและกล่าวว่า “ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆ อัจฉริยะเปียโนที่เล่า หลิวกล่าวถึง จะเป็นคนเดียวกับอัจฉริยะทางดนตรีที่ฉันพบ คุณหลินเป็นปรมาจารย์ด้านดนตรีที่ครั้งหนึ่งปรากฏในศตวรรษอย่างแท้จริง!”

หลินฟาน ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณซู ถ้าคุณยังต้องการเซ็นสัญญากับผม คุณปล่อยทิ้งได้เลย เมื่อคืนผมบอกชัดเจนมากแล้ว ผมไม่อยากเป็นนักร้อง”

ซูเฉิง ราวกับถูกโยนลงหม้อน้ำเย็นบนหัวของเขา เขาต้องการจะดำเนินการต่อจริงๆ ที่จะชักชวนหลินฟาน มองหลิวเหมิงเจี๋ยอย่างเขินอายเพื่อขอความช่วยเหลือ

หลิวเหมิงเจี๋ย ยิ้มและพูดว่า “ตาเฒ่าซู อย่าพูดถึงธุรกิจของคุณ กลับไปก่อน ฉันยังมีบางอย่างที่จะพูดกับหลินฟาน”

หลังจากพูด หลิวเหมิงเจี๋ยกระพริบตาให้ ซูเฉิง แสดงว่าเธอจะช่วยเขา

ซูเฉิง รู้สึกสบายใจเล็กน้อยและยิ้ม: “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่รบกวนคุณในตอนนี้ คุณหลิน ลาก่อน”

ซูเฉิง กล่าวลาและจากไป

หลิวเหมิงเจี๋ยพาหลินฟาน ไปที่ห้องทำงานของเธอและปิดประตูอย่างราบรื่น

เมื่อมองดูความงามอันชาญฉลาดที่อยู่ข้างหน้าเขา หลินฟานก็รู้สึกคันข้างใน มันจะเหมือนกับการนอกใจได้อย่างไร?

“พี่เหมิงเจี๋ย คุณบอกว่าจะขออะไรผม มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” หลิน ฟานถาม

อย่างไรก็ตาม หลิวเหมิงเจี๋ย กล่าวว่า “ฉันไม่ได้คาดหวังว่าพี่น้องของคุณจะมีความสามารถด้านดนตรีมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณ คุณเป็นอัจฉริยะ ครอบครัวของคุณควรมาจากครอบครัวนักดนตรีใช่ไหม”

หลินฟาน กล่าวว่า “ไม่ พ่อแม่ของพวกเรามาจากหมู่บ้านและบรรพบุรุษของเราทำนามาสามชั่วอายุคนแล้ว”

หลิวเหมิงเจี๋ย ตกตะลึงคิดว่า หลินฟานพูดเล่น เธอจะเชื่อหลินฟานได้อย่างไรถ้าหลินฟาน อยู่ที่นั้นจริง ด้วยสภาพแวดล้อมของครอบครัวเขาจะสามารถขับ Bucatti ได้หรือไม่?

“ผู้คนจริงจังกับคุณ คุณจริงจังกว่านี้ได้ไหม” หลิวเหมิงเจี๋ยพูดด้วยน้ำเสียงบูดบึ้ง

หลินฟาน พูดไม่ออกเล็กน้อยและพูดว่า “โอเค บรรพบุรุษของเราสามชั่วอายุคนเล่นดนตรี ปู่ของผมสามารถเล่นเครื่องดนตรีได้ทุกประเภท พ่อของผมเป็นนักร้องตอนอายุยังน้อย และแม่ของฉันก็เป็นนักแต่งเพลง”

หลิวเหมิงเจี๋ย พยักหน้าด้วยความชื่นชมบนใบหน้าของเธอ “ไม่น่าแปลกใจ ที่พี่น้องของคุณได้รับยีนทางดนตรีที่ยอดเยี่ยม”

หลินฟาน หัวเราะในหัวใจของเขา สืบทอดกับผีนะสิ ถ้าไม่ใช่เพราะระบบที่ให้รางวัลความสามารถทางดนตรีเขาจะ เป็นบ้าไปเลย สำหรับพรสวรรค์ทางดนตรีของหลินซานชาน ที่เกิดมาจริง ๆ แล้วไม่เกี่ยวอะไรกับกรรมพันธุ์

แต่หลิวเหมิงเจี๋ย ไม่เชื่อความจริงที่เขาพูดไป แต่เชื่อคำโกหกของเขา และเขาก็ช่วยไม่ได้

หลิวเหมิงเจี๋ย กล่าวว่า “หลินฟาน หลังจากที่ฉันได้ยินคุณเล่นเปียโนเมื่อวานนี้ ฉันไม่สามารถลืมมันได้ ฉันชื่นชมทักษะเปียโนของคุณจริงๆ คุณต้องไม่ปฏิเสธฉันเมื่อฉันจะถามคุณต่อไปนี้”

หลินฟาน กล่าวว่า “ไม่ แน่นอน คุณต้องการให้ผมเป็นครูสอนเปียโนอีกครั้งใช่หรือไม่? ”

หลิวเหมิงเจี๋ย กล่าวว่า “ไม่ ฉันรู้ว่าคุณจะไม่เห็นด้วย ดังนั้นฉันต้องการให้คุณ มาเป็นครูชั่วคราวจนกว่าฉันจะหาครูสอนเปียโนที่เหมาะสม”

หลิวเหมิงเจี๋ย แอบพูดว่า: ชมเชยความเฉลียวฉลาดของฉันซะ ฉันต้องบอกว่าเคล็ดลับของเธอ ที่ให้มาเป็นครูชั่วคราวนั้นมีโอกาสที่สูงมาก มันจะไม่ทำให้หลินฟาน ลำบากใจแน่นอน และสามารถบรรลุเป้าหมายได้

นี่คือความคิดที่เข้ามาในหัวของเธอ

หลินฟาน สามารถเห็นความคิดของ หลิวเหมิงเจี๋ย แต่เขาไม่สามารถปฏิเสธ หลิวเหมิงเจี๋ย ได้อีก

หลินฟาน กล่าวว่า “ถ้าคุณไม่พบครูสอนเปียโนล่ะ”

“ไม่ ฉันจะหาให้เจอโดยเร็วที่สุด ฉันสัญญากับคุณ!” หลิวเหมิงเจี๋ย กล่าว มองหลินฟานอย่างคาดหวัง

หลินฟาน ถอนหายใจ ผู้หญิงคนนี้ถึงกับใช้ประโยคนี้? ทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจไปได้ เธอดูเหมือนไม่ใช่ผู้หญิงที่จะทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจตลอดเวลา มันทำให้เธออับอายจริงๆ

หลินฟาน พูดว่า: “เอาล่ะใครบอกให้คุณเข้าใจผมผิด และผมควรขอโทษคุณ”

หลิวเหมิงเจี๋ย รู้สึกประหลาดใจมาก และหลินฟาน เห็นด้วยกับเธอ!

“เยี่ยมมาก หลินฟาน!”

หลิวเหมิงเจี๋ย กระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของ หลินฟาน และกอดหลินฟานอย่างอบอุ่น

ร่างกายที่อ่อนนุ่มเช่นนี้ อ้อมกอดที่แสนสบาย

หลินฟาน รู้สึกเพลิดเพลินอย่างประหลาด

ในขณะนั้น คุณครูหนุ่มผลักประตูเข้ามา: “อาจารย์ใหญ่…”

เขาสำลัก มองทั้งสองคนกอดกัน ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ