ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 272 ผมเป็นโอกาสเดียวของคุณ!

ตอนที่ 272 ผมเป็นโอกาสเดียวของคุณ!

หลินฟาน ไม่ใช่คนที่เขาสามารถยั่วยุได้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น!

หลังจากนั้นหัวหน้าหม่าก็ก้มศีรษะลงไม่พูดอะไรอีกไม่ร้องขอความเมตตาใดๆเขารีบจัดการกับการลาออกของเขาและทิ้งไว้ในความงุนงงของฮวงเหมา

ในเวิร์กช็อป หลินฟานได้เริ่มฝึกอบรมพนักงานแล้ว

เขาได้รับรางวัลและด้วยทักษะการประดิษฐ์ระดับบนสุดและตราบใดที่มันเกี่ยวกับการประดิษฐ์เขาก็มักจะได้รับแรงบันดาลใจให้ทําทุกอย่างอย่างรวดเร็วและออกมาดีแล้ว

ทักษะนี้สามารถส่งต่อให้ผู้อื่นได้ อีกด้วย…

หลังจากคําแนะนําของหลินฟานเช้าวันหนึ่งพนักงานที่ช้าที่สุดสามารถทําได้เกิน 20 ชิ้น

เดิมที มีแต่หัวหน้าหม่าเท่านั้นที่ทําได้และนั้นเขาสามารถทําได้ 20 ชิ้นในหนึ่งนาทีจึงไม่มีใครสามารถเอาชนะมันได้และหัวหน้าหม่าที่น่าภาคภูมิใจในตอนนี้ก็ถูกย่อลงจนสุด…

พนักงานทุกคน มีความสุขมากและทุกคนก็คุกเข่าลงต่อหน้าหลินฟานอย่างเชื่อฟัง

เฮอเฉิน ก็รู้สึกขอบคุณ หลินฟาน มากเช่นกันถ้าไม่ใช่เพราะหลินฟานเขาคงไม่สามารถรักษางานของเขาได้มันคือหลินฟานที่ช่วยเขาพลิกสถานการณ์ทั้งหมดของเขา!

วันนี้เขาถูกรังแกโดยหัวหน้าหม่าและฮวงเหมาคนอื่นๆกําลังเฝ้าดู แต่ไม่ได้เข้ามาช่วยเหลืออะไรและมีเพียงหลินฟานเท่านั้นที่ก้าวเข้ามาช่วย….

เฮอเฉิน เคารพหลินฟาน เป็นอย่างมาก

ก่อนที่จะรู้ตัวเช้าของวันก็ผ่านไปถึงเวลาอาหารกลางวันแล้ว

เฮอเฉินมาที่ห้องอาหารสั่งอาหารและนั่งกินคนเดียวที่มุมห้อง

“นั่งด้วย ได้ไหม”เสียงทุ้มเอ่ยถาม

เฮอเฉินเงยหน้าขึ้นและเห็นหลินฟานยืนอยู่ตรงข้ามเขาด้วยรอยยิ้ม

เฮอเฉิน รีบกล่าวว่า“นั่งได้เลย..”

หลินฟาน นั่งตรงข้ามกับ เฮอเฉิน

“คุณคิดว่างานนี้ โอเคไหม”หลินฟานถาม

เฮอเฉิน กล่าวว่า:“มันก็ไม่เลวขอบคุณถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือจากคุณฉันคงไม่ได้รับโอกาสในการทํางานที่นี่”

หลินฟาน กล่าวว่า “เฮ้ท่านชายไม่ต้องขอบคุณอะไรหรอกมันเป็นเพียงความพยายามเพียงเล็กน้อย”

เฮอเฉิน ออกจะอายเล็กน้อย :“อย่าเรียกฉันอย่างนั้นถ้าไม่ก็เรียกฉันว่าเลาเฮอก็ได้”หลินฟานยิ้มและพยักหน้า:“เอาล่ะเลาเฮอ”

เฮอเฉิน กล่าวว่า “บางทีมันอาจจะไม่สําคัญสําหรับคุณแต่งานนี้สําคัญมาก สําหรับฉันและในที่สุดฉันก็สามารถพึ่งพางานนี้เพื่อทํามาหากินได้”

หลินฟาน พ่นลมหายใจ “เลาเฮอดูเหมือนว่าคุณต้องการงานมาก ถ้าผมบอกว่า ผมมีงานที่ดีกว่านี้สําหรับคุณผมสงสัยว่าคุณจะสนใจมันไหม”
เฮอเฉิน ถามด้วยความสงสัย“งานอะไร?”

หลินพ่าน พูดสามค่าอย่างเฉยเมย:“สร้างจรวด”

ในเวลานี้เฮอเฉินเพิ่งกินข้าวไปหนึ่งค่าเมื่อได้ยินดังนั้นข้าวก็ถูกพ่นออกมาด้วย “พัฟ”เฮอเฉินไออย่างรุนแรงและใบหน้าของเขาแดงก่ำ

ปฏิกิริยานี้ ทําให้ทุกคนรอบตัวเขามองมาที่เขาโดยคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับ เฮอเฉิน

หลินฟานเหงื่อออกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเฮอเฉินจะมีปฏิกิริยารุนแรงเช่นนี้เมื่อได้ยินคําว่า“สร้างจรวด”ดังนั้นเขาจึงรีบส่งน้ำให้ เฮอเฉิน

เฮอเฉินจิบน้ำสองสามจิบในที่สุดก็หยุดไอสงบลงและยิ้มอย่างขมขื่น:“ทําไมคุณถึงพูดเรื่องตลกออกมาเช่นนี้?”

หลินฟาน กล่าวว่า “ผมไม่ได้พูดเล่น ผมพูดจริง และผม ไม่ได้พูดเล่นๆ แต่คือความจริงวันนี้ผมมาที่นี่ก็เพราะคุณหวังว่าคุณจะช่วยผมได้

เฮอเฉิน มองไปที่ หลินฟาน ด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นว่า หลินฟาน ไม่ได้ล้อเล่นเลย เขาก็ยิ่งแปลกใจมากขึ้น ไปอีก….

เขาใช้เวลาสักครู่เพื่อยืนยันว่า หลินฟาน จริงจัง หลินฟาน วางแผนที่จะสร้างจรวด จริงๆ!

สีหน้าของ เฮอเฉิน เปลี่ยนไปอีกครั้ง แต่คราวนี้ กลายเป็นน้ำแข็ง เป็นครั้งแรกที่ หลินฟาน ได้ เห็นการแสดงออกเช่นนี้

“ฉันขอโทษ คุณหลิน ฉันเกรงว่าฉันไม่สามารถช่วยคุณได้ ฉันสาบานว่า ฉันจะไม่แตะต้องสิ่งนี้ อีก ในชีวิตนี้ และครั้งนี้ ฉันคงทําให้ คุณหลิน ผิดหวัง โปรดยกโทษให้ฉันด้วย” เฮอเฉิน กล่าว อย่างเย็นชา มีเพียงความสิ้นหวังที่แท้จริงเท่านั้น ที่จะมีปฏิกิริยาเช่นนี้

หลินฟาน ได้ช่วยเขาไว้ ในวันนี้ แต่ก็ยังห่างไกลจากการที่จะเปลี่ยนใจ เขาได้ หลินฟาน ยิ้มเล็กน้อย ราวกับว่าเขาคาดหวังไว้แล้ว ว่าเขาจะทําเช่นนี้ และกล่าวว่า “เลาเฮอ ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ สามปีที่แล้วจรวดที่ถูกยิงออกไป ที่คุณเป็นผู้นําในการวิจัย และพัฒนา เกิดล้มเหลวในการเปิดตัว และระเบิด ก่อนที่มันจะสายไป นั้นคือครึ่งชีวิตคุณ คุณเสียใจกับมัน มาก แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณเจ็บที่สุด หลังจากที่คุณล้มเหลว คุณถูกสายตาที่เย็นชาจากทุกด้าน นัก ลงทุนของคุณดูถูกคุณ ถอนเงินลงทุน และคุณก็ถูกฟ้อง ในศาลพวกเขาปะทะกับคุณด้วยคําพูด แต่แล้ว เมื่อคุณถูกปิดล้อมโดยพวกเขา พวกเขาก็ทุบตีคุณ ในความสับสนวุ่นวาย มีคนล้มลง และ กระดูกหัก ผู้บาดเจ็บกล่าวหา คุณ ว่าทุบตีเขา และได้รับบาดเจ็บ รวมถึงคนอื่น ๆ ให้การเป็น พยาน ดังนั้น คุณจึงถูกจับกุม ตัดสินจําคุก 1 ปี และคุณ เพิ่งออกจากคุกเมื่อสัปดาห์ก่อน” เฮอเฉิน มองไปที่ หลินฟาน และดูประหลาดใจมาก หลินฟาน พูดอย่างชัดเจน ราวกับว่าเขา ได้เห็นกับตาของเขาเอง แต่น่าเสียดายที่ทุกสิ่งที่เขาพูดนั้น เป็นความจริง…

อย่างไรก็ตาม ความจริงข้อนี้ มีเพียงคนเหล่านั้น เท่านั้น ที่รู้ว่า เฮอเฉิน ถูกกล่าวหา และถูกคุม ขังในท้ายที่สุด

“คุณรู้.. รู้ว่า ฉันไม่ได้ทําผิด” เฮอเฉิน รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

เหตุการณ์นี้ ส่งผลกระทบกับเขา แรงเกินไป เขาไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง อดีตอัจฉริยะด้าน

จรวด ที่น่าตกตะลึง ค่อยๆ ตกต่ําลง อย่างช้าๆ…

หลินฟาน กล่าวว่า “ไม่เพียงแต่ผมรู้ ว่าคุณไม่ได้ทําผิด แต่ผมยังรู้ด้วยว่า ลึกๆ ในใจคุณ คุณ ยังไม่เต็มใจ คุณยังต้องการพิสูจน์ตัวเอง ว่าคุณล้มเหลวในครั้งนั้น จริงๆ หรือไม่”

เฮอเฉิน เงียบ….

ที่เขาเงียบ ก็เป็นเพราะหลินฟานพูดถูก

หลังจากผ่านไปนานเฮอเฉินก็พูดช้าๆ ว่า…

“คุณหลิน ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วคุณรู้ได้ไงว่าฉันไม่ได้ทําผิดแค่นี้ ฉันก็ซาบซึ้งใจแล้วแต่ฉันสัญญาไปแล้วจริงๆว่าจะไม่แตะต้องจรวดอีกฉันจะเต็มใจได้อย่างไรจะทํามันได้อย่างไรฉันไม่เต็มใจ และตอนนี้ฉันเป็นผู้แพ้ไม่มีคุณสมบัติที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง”

หลินฟานกล่าวว่า:“ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณเป็นอย่างดีคุณกลัวว่าจะล้มเหลวอีกครั้งและกลัวที่จะทํามันผิดซ้ำแล้วซ้ำอีกและคุณก็จะไร้ประโยชน์อย่างสมบูรณ์ดังนั้นคุณจึงต่อต้านสิ่งนี้ที่เกิดขึ้นในหัวใจของคุณนอกจากนี้แม้ว่าคุณจะต้องการเริ่มต้นใหม่อีกครั้งคุณจะไม่มีโอกาสใดๆแต่ตอนนี้คุณคือผู้บันทึกหน้าประวัติศาสตร์อย่างน้อยก็ในประเทศจีนจะไม่มีใครให้
ๆ

โอกาสคุณอีก”

เฮอเฉินเงียบคำพูดของหลินฟานแทบทําให้ใจเขาสลาย…
ๆ

หลินฟานยิ้มและพูดอีกครั้งว่า : “แต่ผมเห็นว่าคุณไม่เต็มใจบางคนถูกลิขิตให้เป็นคนพิเศษและคุณก็เป็นคนแบบนั้นหาดยาวที่เต็มไปด้วยคลื่นลมที่คุณเคยทะยานฝ่ามันไปแต่ตอนนี้คุณถูกบังคับให้ปิดกั้นตัวเองคุณจะเต็มใจจริงๆหรือ?คุณจะทําชิ้นส่วนของเล่นในสายการผลิตไปตลอดชีวิตลึกๆในใจคุณยังคงโหยหาทะเลที่ให้คุณได้ขี่คลื่นลมได้ถ้าคุณมากับผมผมจะให้ทีมกฎหมายที่แข็งแกร่งที่สุดช่วยคุณย้อนคดีผมจะให้เงินคุณเพียงพอต่อความต้องการของคุณและอิสระในการพัฒนาจรวดผมจะช่วยคุณออกจากน้ำตื้นและกลับลงสู่ทะเลกว้างผมเป็นโอกาสเดียวของคุณและนี่คือค่าขอร้องของผมถ้าคุณเปลี่ยนใจคุณสามารถมาหาผมได้…”

หลินฟานวางกระดาษโน้ตต่อหน้าเฮอเฉินจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและจากไปโดยไม่หันกลับมามองเฮอเฉินมองไปที่โน้ตและคําพูดของหลินฟานที่ดังก้องอยู่ในหูของเขาและเขาก็ตกตะลึงประตูโรงงานของเล่นหลินฟานเดินออกไป

ที่สํานักงานจัดหางานตรงทางเข้าหญิงชราที่รับผิดชอบการสรรหายังคงนั่งอยู่ที่นั่นและเธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเมื่อเห็นหลินฟานเดินไปที่รถยนต์ไฟฟ้าที่อยู่ด้านข้าง

“ฉันบอกไปแล้วว่าคุณเป็นคนผิวบางคุณทําที่นี่ไม่ได้นานหรอก แล้วเป็นไงตอนนี้คุณจะถูกไล่ออกแล้ว!”

หญิงชราเยาะเย้ยหลินฟานอย่างไร้ความปราณี

“หุบ ปาก!”

ทันใดนั้น ด้วยค่าสาปแห่งความโกรธหวังเผิงหยู่ก็เข้ามาและดุเธอด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “คุณกล้าดียังไงที่คุยกับคุณหลินแบบนี้คุณถูกไล่ออก!”

หลังจากที่หวังเผิงหยู่ดุด่าหญิงชราเสร็จแล้วเขาก็วิ่งไปหาหลินฟานและพูดด้วยรอยยิ้ม

ว่า “คุณหลิน คุณจะไปไหม”

หลินฟานยิ้มและพูดว่า“ผมทําสิ่งที่ผมต้องทําเสร็จแล้ววันนี้ผมได้รบกวนประธานหวังจริงๆผมเป็นหนี้บุญคุณของประธานหวังแล้ว”

หวังเผิงหยู่รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งสามารถทําให้คุณหลินเป็นหนี้บุญคุณได้นั้นดีเกินไปเหมือนกับได้เครื่องรางช่วยชีวิตไว้กับมือ!

“ขอบคุณ คุณหลินคุณหลินเดินช้าๆอย่ารีบๆ”หวังเผิงหยู่กล่าวอย่างมีความสุขหลินฟานขี่รถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าขนาดเล็กและจากไป

หวังเผิงหยู่มองดูหลินฟานจากไปอย่างเคารพ

ข้างหลังเขาเมื่อมองดูฉากนี้หญิงชราก็กลายเป็นหิน….