ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 279 โอเค.. ฉันเสร็จแล้ว

ตอนที่ 279 โอเค.. ฉันเสร็จแล้ว

เจ้าของร้านคิดที่จะแข่งขันกับหลินฟานในด้านงานฝีมือแต่หลินฟานไม่ได้สนใจมันมากนักเขาไม่จําเป็นต้องเอาชนะเจ้าของร้าน เพื่อพิสูจน์ตัวเองและเขาไม่ได้พึ่งพาสิ่งนี้ในการหากิน“ลืมมันไปเถอะ ผมไม่สนใจที่จะเปรียบเทียบกับคุณ”หลินฟานพูดเบาๆและต้องการจะกลับออกไป

เจ้าของร้านเยาะเย้ย:“ทําไมเจ้าหนูคุณไม่มีความกล้างั้นหรือฉันคิดว่าคุณไม่เข้าใจงานแกะสลักไม้เลยด้วยซ้ำคุณแค่แสร้งทําเป็นเข้มแข็งต่อหน้าฉันแล้วมาตอนนี้คุณกลับไม่กล้าที่จะเปรียบเทียบมัน!”

หลินฟาน กล่าวว่า“คุณสามารถพูดอะไรก็ได้

เมื่อเจ้าของร้านได้ยินเช่นนี้ยิ่งรู้สึกว่าหลินฟานไม่เข้าใจการแกะสลักไม้เขาก็เย่อหยิ่งและตะโกนว่า “ผู้ที่เดินผ่านไปมาอย่าพลาด ทุกคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นกันได้ทักษะการแกะสลักไม้ของฉันที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษฉันมั่นใจกับมันมากแต่เด็กคนนี้!เขาอ้างว่าฝีมือของฉันมันก็ธรรมดาและเขาก็บอกว่าเขารู้วิธีแกะสลักไม้แต่ฉันเสนอให้เขามาเปรียบเทียบกับแต่เขากลับปฏิเสธมันจะอยู่หรือตายขึ้นอยู่กับทุกคนตัดสินใจ?”
เสียงตะโกนของเจ้าของร้านนี้ ดึงดูดผู้ชมจํานวนมาก

มีหลายคนที่อิจฉาหลินฟานหลินฟานชายยากจนที่ขับรถไฟฟ้า สามารถหาแฟนที่สวยงามเช่นนี้ได้อย่างไร!
ทําไม ไม่ใช่พวกเขากัน!

“ไม่ เด็กคนนี้ไม่มีพรสวรรค์จริงๆ แค่ในแวบแรก ฉันก็รู้!”

“ไม่ต้องพูดถึงมันแล้วเฮ้ไอ้หนุ่มสํานึกผิดแล้วก็รีบไสหัวไปซะ!”

“เขาก็แค่ดูดี ก็แค่แสร้งทําต่อหน้าเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ”

ทุกคนชี้ และชี้ มีค่าหยาบคายอยู่บ้างปะปนไป

ใครบอกให้หลินฟานหาแฟนที่สวยขนาดนี้ได้กันและเขายังดูยากจนมากนี่มันไม่สมเหตุสมผลเอาเลยจริงๆ

หลินฟานไม่สนใจมันแน่นอนว่าเขาสามารถยกมือขึ้นและตบหน้าคนเหล่านี้ได้แต่เขาไม่คิดว่ามันจ่าเป็นขนาดนั้นผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริงจะต้องไม่ใส่ใจกับปัญหาเล็กๆน้อยๆ เหล่านี้และนั้นเขาจะเพิกเฉยต่อคู่ต่อสู้ที่เป็นดั่งมดซึ่งแสดงฉากโจมตีอันแสนจะยิ่งใหญ่นี้ไปได้อย่างไรกันสําหรับคู่ต่อสู้คนนี้…

แน่นอนว่าหลินฟานปฏิเสธที่จะแข่งขันแม้ว่าเจ้าของร้านจะดูถูก หลินฟานแต่ด้วยความนึกคิดของเขาแต่นั้นเขายังรู้สึกไม่มีความสุขมากๆ ในใจล่ะ”

หลินฟาน กําลังจะสตาร์ทรถยนต์ไฟฟ้าและคิดที่จะจากไป

ซูจินจินกล่าวว่า “หลินฟานจู่ๆ ฉันก็อยากได้ไม้แกะสลักทําไมคุณไม่แกะสลักให้ฉันตอนนี้ซู จินจินทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วเจ้าของร้านคนนี้น่ารังเกียจมากจนเขาพยายามทําให้หลินฟานขายหน้าในที่สาธารณะ

หลินพ่าน ทนได้ แต่เธอทนไม่ได้

เธอเชื่อในนิสัยของหลินฟานหลินฟานไม่เคยเป็นคนประเภทที่ชอบโอ้อวดเขาบอกว่าเขารู้วิธีแกะสลักไม้ และแน่นอนว่า เขาจะทํามันได้

หลินฟาน พ่นลมหายใจ:“คุณต้องการตอนนี้จริงๆหรือไม่”

ไหน”

ซู จินจินกล่าวว่า“ท่านอาจารย์ท่านช่วยมอบท่อนไม่ให้เขาหน่อยได้ไหม!”

เจ้าของร้านพูดว่า:“ไม่มีปัญหาฉันจะจัดหาวัสดุและอุปกรณ์ให้เอง!”

เจ้าของร้านได้มอบชุดเครื่องมือให้กับ ซูจินจิน |

ซูจินจินกล่าวว่า“ขอบคุณหลินฟานตามฉันมาแล้วแกะสลักไม้ ดูสิ ดูสิว่ามันคล้ายกันขนาด

เจ้าของร้านดีใจมากจึงรีบไปหยิบไม้และเครื่องมือออกมาแล้วพูดว่า : “ทุกคนมาดูกันว่าฉันจะแกะสลักไม้ตามหญิงสาวคนนี้ด้วย มาดูกันสิว่าฉันทําเร็วหรือเขาท่าเร็วกัน!”

พูดจบ เจ้าของร้านก็อดใจรอไม่ไหวที่จะหยิบเครื่องมือและเริ่มแกะสลักไม้จะเห็นได้ว่าการเคลื่อนไหวของเขานั้นเต็มไปด้วยทักษะมากใช้เวลาไม่นานในการแกะร่างตามต้นแบบของเขาก็ปรากฏออกมา

ในทางกลับกันหลังจากที่หลินฟานหยิบเครื่องมือและไม้เขาก็ไม่ได้ทําอะไมมาเป็นเวลานานได้แต่มองดูมันความคืบหน้าของ หลินฟานนั้นช้ากว่าเจ้าของร้านอย่างเห็นได้ชัดในขณะที่ยุ่งกับงานของเขาเจ้าของร้านก็มองไปที่หลินฟานและพูดเยาะเย้ยว่า “คุณไม่เข้าใจมันไม่เหมือนที่คุณพูดในตอนแรกคุณนี้ช่างเสแสร้งจริงๆ!”

ผู้คนต่างชี้มือชี้ไม้

“ฉันหัวเราะแทบตาย เขาเห็นจะรู้จักมันเลย!”

“ฮ่าๆๆ จริงๆ แล้ว เขาต้องการจะหนีแต่แฟนของเขาดันเป็นผู้ช่วยของพระเจ้า! เธอปล่อยให้เขาหลอกตัวเองในที่สาธารณะ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า… เขาถูกแฟนหลอก!”

“เขาไม่ควรแสร้งท่า ในตอนนี้”

หลินฟานดูเหมือนจะไม่ได้ยินคําพูดเหล่านี้และทันใดนั้นก็ยิ้มเล็กน้อยราวกับว่าเขาคิดเกี่ยวกับมันได้แล้วทันใดนั้นมือของเขาก็ขยับมีดแกะสลักตกลงบนไม้และตัดมันอย่างรวดเร็วและขึ้นเลื่อยก็ลอยขึ้นไป

ทักษะการประดิษฐ์ระดับสูงสุด เริ่มต้นขึ้น!

เมื่อเจ้าของร้านเห็นสิ่งนี้:“นี่คุณยังเรียกว่าแกะสลักได้อีกเหรอคุณไม่ได้ร่างต้นแบบมันด้วย ซ้ำแต่คุณขว้างมีดออกไปอย่างไม่เลือกหน้ามองเพียงแวบแรกยังไงคุณก็ทํามันไม่ได้ คุณอย่า

แสร้งว่ามันต่อไปเลย”

เจ้าของร้านคิดว่าหลินฟานกําลังแกล้งทําให้ผู้คนตกใจ เพราะเทคนิคของหลินฟานไม่ถูกต้องเลย

เจ้าของร้าน โล่งใจจึงเมินเฉยต่อหลินฟานก้มศีรษะลงและจดจ่อกับการแกะสลักเขาเขาต้องการแกะสลักให้ดีเพื่อให้หลินฟาน ได้เห็นว่างานแกะสลักไม้ที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไรกว่าจะรู้ตัวก็ผ่านไปสิบนาที

เจ้าของร้านได้แกะสลักต้นแบบของตัวละครซึ่งยังคงดูคล้ายกับรูปร่างของซูจินจินมากเมื่อทุกคนเห็นเช่นนี้ก็พากันสรรเสริญ
“ฝีมือท่านอาจารย์ดีมาก!”

“น่าทึ่งมาก สมกับเป็นทักษะของบรรพบุรุษ!”

“สวยมากเลย อยากแกะสลักเป็นเหมือนกัน”

ในขณะนี้ หลินฟาน ผู้ซึ่งโบกมีดแกะสลักอย่างรวดเร็วก็พูดขึ้น ทันทีว่า “โอเค.. ฉันเสร็จแล้ว”เขาหยุดทันที

ทันทีที่ได้ยินเรื่องนี้เจ้าของร้านก็จับมือเขาไว้และเกือบจะตัดหัวไม้แกะสลักของเขาออกพี่ – น้องสาวคุณ!

หลินพ่าน ต้องจงใจทําให้เขา กลัว!

เจ้าของร้านโกรธเล็กน้อย มองไปที่ หลินฟาน และกําลังจะดุด่า แต่เขาก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นไม้แกะสลักที่หลินฟานท่า

เห็นว่างานแกะสลักไม้ที่หลินฟานอ้างว่าทําเสร็จต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิงมองไม่เห็นว่าเป็นรูปคนเลยงานมีดนั้นหยาบมาก

เจ้าของร้านหัวเราะจนเกือบตาย และหัวเราะออกมาดังๆ “อะไรนะ คุณเก่งมากคุณแกะตัวละครออกมาโอ้.. แล้วนี่มันอะไร?”

คนรอบข้างก็พากันหัวเราะคิกคัก

“ตลกมาก นี่เรียกว่าแกะสลักไม้เหรอ?”

“ฉันแกะสลักได้ดีกว่าเขาเสียอีก!”

“เขาไม่เข้าใจงานแกะสลักไม้จริงๆเขาแค่ล้อเล่นกับมัน!”

“หัวเราะให้ตายเหอะมันน่าอายเกินไปแล้ว!”

“เจ้าของร้าน ชนะ!”

ทุกคนหัวเราะในความไร้ยางอายของหลินฟาน

หลินฟาน หัวเราะ และพูดว่า “โอ้ เฮ้ๆรอสักครู่..

เมื่อพูดเช่นนั้น หลินฟานก็ก้มศีรษะลงและเป่าลมหายใจไปที่รูปปั้นที่อยู่ข้างหน้าเขาฟู่!

ขี้เลื่อยก็ปลิวขึ้น และเห็นรูปปั้นที่โผล่ออกมาจากขี้เลื่อยที่กระจัดกระจาย

รูปปั้นเหมือนจริงมากที่มีรูปลักษณ์และท่าทางเหมือนกับซูจินจิน มันเหมือนกับซูจินจินตัว
จิ๋ว!

ราวกับว่ามันได้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาจากฝีมืออันเก่งกาจของหลินฟาน ถ้าพวกเขาไม่รู้ว่านี่เป็นงานแกะสลักไม้เขาคงคิดว่า… แต่ในวินาทีนั้นรูปปั้นมันขยับ!

อัศจรรย์!

เมื่อเห็นฉากนี้ผู้ชมก็เงียบลงในทันใด

ทุกคนต่างก็ถูกดึงดูดโดยรูปปั้นนี้

บรรดาผู้ที่หัวเราะเยาะหลินฟานได้ปิดปากของพวกเขาและเปลี่ยนการแสดงออกเป็นความตกใจ

เจ้าของร้านตกตะลึงและมีดในมือของเขาก็ตกลงกับพื้นโดยไม่ได้ตั้งใจแต่เขาไม่ได้สังเกตมันเพราะความสนใจทั้งหมดของเขาตกอยู่ที่รูปปั้นตรงหน้าเขาแล้วโอ้พระเจ้าใครเล่นแกะสลักไม้ได้เก่งขนาดนี้กัน!

ใจของเจ้าของร้านแทบระเบิด

หลินฟาน หยิบไม้แกะสลักแล้วยื่นให้ซูจินจิน:“ให้คุณดูซิว่าคุณจะชอบมันหรือไม่”