ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 307 ใบหน้าที่ดูสับสนของ หลิน ต้าเหว่ย

ตอนที่ 307 ใบหน้าที่ดูสับสนของ หลิน ต้าเหว่ย

ห้องทํางานของซ่งทรงเหมา

ซ่ง หรงเหมา และหลินฟาน พูดคุยกันจบแล้ว และทั้งสองก็ลุกขึ้นยืน

“คุณหลิน ฉันยินดีตอบรับคุณเข้าร่วมสโมสรแสนล้านเราจะจัดสัมมนาเป็นครั้งคราวและจะเชิญคุณหลินเพื่อเข้าร่วมเพื่อหารื้อแลกเปลี่ยนร่วมกัน” ซ่งหรงเหมายิ้มและจับมือกับหลินฟาน

ปรากฎว่าเขาขอให้ หลินฟาน มาพูดคุยเป็นการส่วนตัว เพื่อเชิญ หลินฟานให้เข้าร่วมสโมสรแสนล้าน

สโมสรแสนล้าน ตามชื่อของมันเฉพาะบริษัทที่มีมูลค่าทางตลาด มากกว่า 100 พันล้านเท่านั้นถึงจะได้รับการยอมรับ

เป็นสมาชิกของสโมสรแสนล้าน คุณจะเพลิดเพลินกับสิทธิ์การเป็นสมาชิกที่สอดคล้องกันแน่นอนว่าคุณต้องรับภาระหน้าที่ในฐานะสมาชิกบางอย่างสําหรับสมาชิกที่เป็นผู้นําทางธุรกิจที่มีมูลค่ากว่า 100 พันล้านนี้จะมีโอกาสสื่อสารและแลกเปลี่ยนความร่วมมือ

หลินฟาน ตัดสินใจเข้าร่วมสโมสรแสนล้านโดยไม่ลังเลเพราะมันไม่เป็นอันตรายใดๆต่อเขาและเนื่องจากซ่งหรงเหมาเชิญเขาเป็นการส่วนตัวหลินฟานต้องเห็นแกใบหน้าของเขาเช่นกันซ่งหรงเหมาชื่นชมหลินฟานมากหลินฟานยังหนุ่มแต่กลายเป็นเจ้าของกลุ่ม 100 พันล้านตั้งแต่อายุยังน้อยได้น่าทึ่งจริงๆ

เดิมทีสมาชิกของสโมสรแสนล้านต้องใช้เวลาในการประเมินก่อนที่จะเข้าร่วมได้หากเป็นไปตามเงื่อนไขตัวอย่างเช่นกลุ่มหยงจิ๋ว ของหลินฟานมีมูลค่าตลาดกว่า 100 พันล้านหากกล่าวโดยทั่วไปจะต้องใช้เวลาตรวจสอบเพื่อให้แน่ใจว่ามูลค่าตลาดจะยังคงอยู่ที่ 100 พันล้านจึงจะสามารถเข้าร่วมได้

ในทํานองเดียวกันหากมูลค่าตลาดของหนึ่งในสมาชิกของสโมสรแสนล้านต่ำกว่า 100 พันล้าน ก็จะมีการตรวจสอบด้วยเช่นกันหากไม่สามารถฟื้นคืนกลับสู่ 100 พันล้านได้ดังเดิมหลังจากพ้นระยะเวลาตรวจสอบก็จะถูกปลดออกจากสโมสรแสนล้านในทันที

อย่างไรก็ตามซ่งหรงเหมาละเว้นการตรวจสอบโดยตรงและไม่สามารถรอที่จะเชิญหลินฟานได้ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขามีความมั่นใจในตัวหลินฟานอย่างมากหลินฟาน อาจกล่าวได้ว่าเป็นคนแรกที่ได้รับการดูแลเช่นนี้

และหลินฟาน ยังเป็นสมาชิกที่อายุน้อยที่สุดของสโมสรแสนล้าน

โดยทั่วไปแล้วผู้ที่สามารถสร้างบริษัทที่มีมูลค่าทางตลาดมากกว่า 100 พันล้านได้ส่วนใหญ่อยู่ในวัยกลางคนที่ทํางานอย่างหนักมาครึ่งค่อนชีวิตแม้กระทั่งคนที่แก่ชราลงไปแล้วแต่เด็กหนุ่มอายุ 21 ปีอย่างหลินฟานกลายเป็นเจ้าของกลุ่ม 100 พันล้านหากมองหาเด็กหนุ่มที่สามารถหาเช่นเดียวกันนี้ได้ทั่วทั้งประเทศจีนคงมีเพียงแต่หลินฟานเท่านั้นที่ทําได้

ซ่ง หรงเหมามีความสุขมากและหยิบเอาบัตรทองออกมาทันที และพูดว่า“คุณหลินนี่คือบัตรทองสุดพิเศษสําหรับสมาชิกของสโมสรแสนล้านของเรามันเป็นสัญลักษณ์ที่บ่งบอกถึงสถานะ คุณโปรดเก็บมันไว้”

หลินฟาน รับบัตรทอง แล้วพูดว่า“ขอบคุณมากครับ”ทั้งสองออกจากสํานักงานทันที

“คุณหลิน ฉันได้ยินมาว่าลุงของคุณป่วย ฉันอยากที่จะไปเยี่ยมเขา ไม่ทราบว่าจะสะดวกไหม”ซ่งหรงเหมาพูดด้วยความเป็นห่วง

หลินฟานกล่าวว่า“หากผู้เฒ่าซ่งมีความตั้งใจเช่นนี้แน่นอนว่าสะดวกครับผู้เฒ่าซ่งจะไปกับผมในตอนนี้เลยไหมครับ”

ซ่งหรงเหมาไม่สามารถซ่อนความสุขของเขาเอาไว้ได้อีก“ได้สิ”

ซ่ง หรงเหมามีความสุขมากในที่สุดเขาก็ได้เห็นหลินเป่ยซวน ในตํานาน!

หลินฟานไม่รู้เลยว่าซ่งหรงเหมาคิดผิดที่ว่าหลินต้าเหว่ยคือ หลิน เป่ยซวนและเขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากสําหรับเรื่องนี้หลินฟาน ขึ้นรถ Rolls-Royce และตรงไปที่โรงพยาบาลประชาชนเขตหยุนเฉิง
รถของ ซ่ง ทรงเหมา ตามมาข้างหลัง

เมื่อพวกเขามาถึงโรงพยาบาลประชาชนเขตหยุนเฉิง หลินฟาน และจ้าวเจียอี้ก็พาซ่งหรงเหมาไปยังห้องวีไอพีแต่กลับพบว่าห้องวีไอพีนั้น กลับถูกรายล้อมไปด้วยผู้คน!และผู้คนเหล่านี้ที่ล้อมรอบประตูล้วนแต่เป็นคนในโลกธุรกิจ….

หลินฟาน ตกตะลึง นี่.. เกิดอะไรขึ้น?

ทําไมคนพวกนี้ ถึงได้มาที่นี่กันหมด ที่นี่คือ ห้องพักของลุงสาม ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวอ่า.. เกิดอะไรขึ้น?

หลินฟาน มองไปที่จ้าวเจียอี้ : “พวกเขารู้ได้ยังไง ว่าลุงสามอยู่ที่นี่?”

จ้าวเจียอี้ค่อนข้างตกใจเธอพูดว่า “ฉันขอโทษท่านประธานบางทีฉันอาจจะลืมบอกคุณไป . เมื่อตอนที่คุณคุยกับคุณซ่งฉันอยู่ข้างนอกและมีคนเข้ามาสอบถามถึงอาการของลุงหลินฉัน.. ก็อาจบังเอิญบอกไปว่าลุงหลินอยู่ที่นี่แต่ฉันไม่รู้จริงๆว่าพวกเขาจะมาที่นี่…”

หลินฟาน กล่าว : “โอเคๆ…”

คนเหล่านี้ตั้งใจที่จะมาเยี่ยมหรือเป็นแค่เรื่องบังเอิญไม่ใช่พวกเขามีเจตนาที่จะตั้งคําถามกับจ้าวเจียอี้และจ้าวเจียอี้ไม่ได้ระวังจึงเปิดเผยออกไปดังนั้นพวกเขาจึงได้มาที่นี่

ฉันไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะใจกว้างขนาดนี้

ในเวลานี้ แขกที่มารวมตัวกันในห้องวีไอพี กล่าวทักทาย หลิน ต้าเหว่ย กันทีละคนจริง ๆแล้วพวกเขาทั้งหมดออกจะแสดงความเคารพนับถือบวกประจบประแจงเล็กน้อยราวกับว่าหลินต้าเหว่ยเป็นชายที่น่าทึ่งมาก

พวกเขาทั้งหมดต่างเป็นคนสําคัญที่มีชื่อเสียง แต่ละคนก็ไม่ใช่ว่าน้อยหน้ากว่ากันไปทั่งเหล่าบรรดาผู้นํากรรมการและผู้จัดการทั่วไป พวกเขาเข้ามาพูดคุยทีละคน…

กลุ่มคนเหล่านี้ ทําให้ หลิน ต้าเหว่ย ดูสับสน

นี่.. มัน เรื่องอะไรกัน?

ทําไมจู่ๆ ก็มีคนเข้ามาทักทายเขามากมาย?และดูเหมือนจะไม่ง่ายเลยมีคนระดับประธานหรือผู้จัดการทั่วไปมาหาเขาตั้งมากมาย

เฉิน เจิ้นเฟิง ที่อยู่ข้างๆ เขาก็ตกตะลึงไปแล้วเมื่อเห็นฉากนี้

เป็นบ้าอะไรกัน!

เหล่าคนมีชื่อเสียงมากมาย เขามาทักทายคนคนหนึ่ง พร้อมกัน!

ฉากนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะพบเจอโดยบังเอิญ!

เดิมทีเขามาที่นี่เพื่อไล่หลินต้าเหว่ยออกไปแต่เขาก็รู้สึกไม่สบายใจกับฉากที่เห็นนี้ทําไมหลินต้าเหว่ยคนนี้ถึงให้ความรู้สึกว่า มันไม่ธรรมดาตัวตนของเขาคือใครผู้คนมากมายจึงมาเยี่ยมเยียนเขาได้ถึงขนาดนี้

เฉินเจิ้นเฟิงอดไม่ได้ที่จะพูดออกไปว่า“ทุกคนฉันเป็นรองคณบดีของที่นี่พวกคุณเดินเข้ามาผิดห้องหรือเปล่าพวกคุณแน่ใจหรือว่า พวกคุณมา.. เพื่อเยี่ยมเขา?”

เขาไม่เชื่อจริงๆเพราะหลินต้าเหว่ยเป็นเพียงชาวนาและเขามาจากชนบทเพื่อมาพบหมอเขาได้เห็นเวชระเบียนของหลินต้าเหว่ย แน่นอนว่าหลินต้าเหว่ยไม่มีอะไรเลยและเป็นไปไม่ได้เลยที่จะดึงดูดเหล่าผู้นําในโลกธุรกิจให้มาเยี่ยมเขาได้มากมายขนาดนี้

เมื่อทุกคนได้ยินคําพูดนี้ต่างก็มองหน้ากัน อีกฝ่ายเป็นถึงรองคณบดีรองคณบดีพูดออกมาแบบนี้เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาจะเข้าใจผิดจริงๆ?
หลินต้าเหว่ยกล่าวว่า“ฉันกําลังจะย้ายห้องโปรดให้ฉันผ่านไปด้วย”

ขณะที่เขาพูด หลิน ต้าเหว่ย ก็หยิบถุงผ้าของเขาขึ้นมาด้วย

เฉิน เจิ้นเฟิง ถอนหายใจด้วยความโล่งอกดูเหมือนว่าคนเหล่านี้จะเข้าใจผิดจริง ๆ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่รู้จักหลินต้าเหว่ย

“ทุกคน กรุณาให้เขาออกไปจากที่นี่ใครคือคนที่พวกคุณกําลังมองหา ฉันสามารถช่วยพวกคุณหาได้”เฉินเจิ้นเฟิงกล่าว

ทุกคนหลีกทางให้ หลินต้าเหว่ยออกไป

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ หลิน ต้าเหว่ย จะออกไป หลินฟาน ก็เข้ามา

“ย้ายห้อง ทําไมต้องย้ายห้อง?” หลินฟาน พูดอย่างเย็นชา เหลือบมองไปที่ เฉิน เจิ้นเฟิง “รองเฉินนี่เป็นความคิดของคุณใช่ไหม?”

เมื่อ เฉิน เจิ้นเฟิง เห็น หลินฟาน เขาก็รู้สึกไม่มีความสุขในทันที เดิมทีเขาวางแผนที่จะพาหลินต้าเหว่ยออกไปในขณะที่หลินฟาน ไม่ได้อยู่ที่นี่แต่ตอนนี้หลินฟานมาแล้วมันไม่ง่ายเลยที่จะรับมือ

อย่างไรก็ตาม เฉิน เจิ้นเฟิงไม่ได้กลัวหลินฟาน ยังไงเขาก็จะขับไล่พวกเขาออกไป ในวันนี้อยู่แล้ว

“ฮ่าฮ่า ครั้งสุดท้ายที่คุณได้รับการสนับสนุนจากคณบดีฉันก็ได้บอกคุณไปแล้วและวันนี้ฉันมาพื่อเอาของที่เป็นของฉันคืนคุณควรที่จะออกไป”เฉินเจิ้นเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาอย่างไรก็ตาม เฉิน เจิ้นเฟิง ยังไม่ทันได้พูดจบ

เมื่อทุกคนเห็น หลินฟาน เข้ามา ทุกคนก็พร้อมใจกันเข้ามา ทักทายเขาด้วยความเคารพ

“คุณหลิน!”

“คุณหลิน เราตั้งใจมาเยี่ยม คุณลุงหลิน โดยเฉพาะ”

“เราได้ยินจากคุณว่าคุณลุงหลินป่วยและกําลังรักษาตัวในโรงพยาบาลและเราก็เป็นกังวลมากเราก็เลยตั้งใจจะมาเยี่ยมเขาในทันที”

หลินฟานยิ้มแล้วพูดว่า“ขอบคุณมากสําหรับความกังวลของพวกคุณ”

แต่แล้ว ก็มีคนหนึ่งพูดว่า “คุณหลิน นี่คือ คุณลุงหลินหรือเปล่า รองคณบดีบอกกับเราว่าเราอาจจะจ่าคนผิด?”

หลินฟานกล่าวว่า“ถูกแล้วคุณไม่ได้จําคนผิดเขาเป็นลุงของผม”

เฉิน เจิ้นเฟิงดูตกตะลึงเกิดอะไรขึ้น?