ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 311 เรื่องแปลกๆที่เกิดขึ้น,ค่าชดเชย 5,000 หยวนเป็นเหรียญ 1 หยวนทั้งหมด

ตอนที่ 311 เรื่องแปลกๆที่เกิดขึ้น,ค่าชดเชย 5,000 หยวนเป็นเหรียญ 1 หยวนทั้งหมด

ที่ทางเข้าร้านอาหารในเวลานี้มีกลุ่มคนที่เดินผ่านไปมาได้มารวมตัวกันเพื่อมารอชมด้วยความตื่นเต้นปรากฏว่ามีการโต้เถียงกันที่นี่ และมีผู้หญิงสองคนได้ทะเลาะกันที่หน้าประตู

หนึ่งในนั่นแต่งตัวเหมือนพนักงานเสิร์ฟของร้านอาหารแห่งนี้ และผู้หญิงอีกคนดูราวอายุสามสิบเศษใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อและหากมองในแวบแรกเธอก็ดูเหมือนผู้หญิงเลว“ฉันเอาเงินมาให้แล้ว 5,000 หยวนอย่ารีรอรับมันไปซะ!”หญิงสาวที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อพูดขึ้นอย่างเร่งรีบ

พนักงานเสิร์ฟขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณเอานี่มาคุณให้ฉันเก็บมันยังไง”ถังเหล็กตรงหน้าเต็มไปด้วยเหรียญทั้งหมดเป็นเหรียญ 1 หยวน

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อพูดว่า : “แล้วจะเป็นไรไปนี้มันก็คือเงินไม่ใช่เหรอดูนี่หรือคิดว่ามันไม่ใช่เงิน!”

พนักงานเสิร์ฟพูดว่า:“แต่นี่มันไม่ใช่น้อยๆแล้วนี้คุณขอให้ฉันเก็บมันและคุณแน่ใจหรือไม่ว่ามันครบ!”

หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อหัวเราะแล้วพูดว่า:“ฉันก็บอกไปแล้วว่านี่คือเงิน 5,000 หยวนทั้งหมดคือเหรียญ 1 หยวนแล้วมันก็เป็นเงินจํานวนมาก ถ้าไม่เชื่อก็ลองนับเอาเองสิ”

พนักงานเสิร์ฟหน้าเสียเล็กน้อย : “เหรียญเยอะขนาดนี้คุณจะให้ฉันนับยังไง?คุณป่วยหรือถึงโอนให้ฉันไม่ได้หรือให้เหรียญละ 100 หยวนมาก็ได้เห็นได้ชัดว่าคุณกําลังดูถูกฉันคุณรู้อะไรไหมคุณมันน่าเบื่อมากและก็ไร้ยางอายที่สุด!”

หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ ยิ้มอย่างเย็นชา:“แกจะพูดแบบนี้กับฉันไม่ได้มันมีข้อกําหนดไว้หรือไม่ว่าจะต้องจ่ายอย่างไรมันก็ไม่งั้นฉันก็จ่ายได้ตามใจชอบจะรับหรือไม่ก็อยู่ที่เธอ!”พวกเขาทะเลาะกันสักพักและมันก็ยากที่จะหาจุดสิ้นสุดของเรื่องนี้

หญิงสาวสวยร่างสูงเดินออกมาจากภายในร้านและเธอก็พูดว่า “พวกคุณหยุดทะเลาะกันได้แล้วพวกคุณทะเลาะกันที่หน้าประตูร้านของฉันฉันจะยังค้าขายได้ยังไง?”

พนักงานเสิร์ฟเห็นผู้หญิงคนนี้และพูดอย่างรวดเร็วว่า“ขอโทษคะ เจ้านายฉันไม่ได้ต้องการทะเลาะแต่เขาก็รังแกกันเกินไป”

หญิงสาวร่างสูงชําเลืองมองถังเหล็กที่เต็มไปด้วยเหรียญจึงขมวดคิ้วและมองไปที่หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อแล้วกล่าวว่า “สวัสดีฉันเป็นเจ้านายของผู้หญิงคนนี้นามสกุลของฉันคือเย่ฉันขอถามนามสกุลของพี่สาวจะได้ไหม?”

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อพูดว่า:“นามสกุลคือเซี่ยคุณเย่มาถูกเวลาแล้วคุณเกลี้ยกล่อมพนักงานของคุณทีฉันเอาเงินให้เธอแล้วให้เธอนับเร็วๆเลยฉันจะได้รีบกลับอย่ามาเสียเวลากับไอ้เรื่องแค่นี้และเดี๋ยวมันจะส่งผลกระทบต่อธุรกิจของคุณเย่เอาได้

หญิงสาวสวยร่างสูงกล่าวว่า“ขอโทษนะฉันสงสัยว่าคุณเซี่ยอยู่ในบริษัทคุณมีตําแหน่งอะไร?”

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ พูดว่า : “ฉันเป็นนักบัญชี”

หญิงสาวร่างสูง กล่าวว่า “ฉันรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของ อาหวง แต่คุณก็ทําามากเกินไปแล้วนะคุณเซียฉันหวังว่าคุณสามารถกลับไปคุยกับเจ้านายของคุณอย่าทําให้มันเป็นเรื่องยากตอนนี้อาหวงก็เป็นพนักงานของฉันแล้วให้หน้าฉันด้วย”

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อหัวเราะขึ้นมาแล้วเธอก็กล่าวว่า : “ไม่จําเป็นในที่สุดเราก็วิ่งไปทั่วธนาคารในหยุนเฉิงและรวบรวมเหรียญเหล่านี้ซึ่งเตรียมไว้เป็นพิเศษสําหรับเธอเลย”ได้ยินอย่างนี้ พนักงานเสิร์ฟหญิงหรืออาหวงก็แทบร้องไห้แล้ว“นี่คุณพูดว่าอะไร! นี่มันดูถูกกันชัดๆ!”

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อพูดว่า“อย่ามาโทษเราสําหรับสิ่งชั่วๆที่เธอท่า!”ทั้งสองชี้จมูกใส่กันและเริ่มทะเลาะกันอีกครั้ง

หญิงสาวร่างสูง ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวเธอไม่สามารถทําอะไรกับพวกเขาได้จริงๆทันใดนั้นหญิงสาวร่างสูงก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างเธอดูมีความสุขอย่างมากและรีบเดินออกไป ปรากฎว่าเป็นเพิ่งรั่วหลานและหลินฟานที่เดินเข้ามา

“ทําไมเธอไม่มาบอกฉันก่อนล่วงหน้าว่าจะมา?”หญิงสาวร่างสูงวิ่งไปหาเพิ่งรั่วหลานและกอดเฟิงรัวหลานอย่างมีความสุขมาก

เพิ่งรั่วหลานยิ้มแล้วพูดว่า:“นี่ก็แค่จะเซอร์ไพรส์เธอไม่ใช่ว่าเธอชวนฉันให้มาตลอดไม่ใช่เหรอก่อนหน้านี้ฉันไม่ค่อยว่างตอนนี้ฉันเลยต้องการมาชิมสักหน่อยนะ”

หญิงสาวร่างสูง พูดว่า “ฉันดีใจมากที่เธอมาที่นี่ได้”

เธอสังเกตเห็นหลินฟาน ที่อยู่ถัดจากเจิ่งรั่วหลานเลยเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า“เพื่อนสาวนี่คือ… เป็นไปได้ไหมว่า…”

หญิงสาวร่างสูงเผยรอยยิ้มที่ดูคลุมเครือ

เธอเดาว่า หลินฟาน ต้องเป็นแฟนหนุ่มของเพิ่งรั่วหลาน

เพิ่ง รั่วหลาน พูดอย่างรวดเร็วว่า : “อย่าเพิ่งคิดเกี่ยวกับมันไปมันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดให้ฉันแนะนําก่อนเธอชื่อว่าเย่ชิงเหม่ยสตรีคนโตของตระกูลเย่ในหยุนเฉิงเพื่อนสาวที่ดีของฉันนี่หลินฟานน้องชายของฉันเธอสามารถเรียกเขาว่าเสี่ยวฟานได้”

หญิงสาวร่างสูงมองดูแล้วกะพริบตาสวยอย่างเบิกกว้าง“น้องชาย? ฉันเข้าใจแล้ว”

เธอหัวเราะคิกคักหลินฟานตรงหน้าเธอหล่อมากแต่เขากลับแต่งกลายอย่างเรียบง่ายใน

แวบแรกเธอมองว่าเขาไม่ได้ร่ำรวยแต่เพิ่งรั่วหลานกลับเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในหยุนเฉิงเธอจะมีน้องชายที่ดีเช่นนี้ได้อย่างไร ต้องเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ ……

เพิ่ง รั่วหลาน รู้ว่าเธอยังคงเข้าใจผิดแต่เธอก็ไม่ได้อธิบายเพิ่มเติมออกไป

เย่ ชิงเหม่ย จับมือกับ หลินฟานและยิ้มหวาน“สวัสดีเสียวฟานเธอดูหล่อมากๆ”

หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า“พี่สาวเย่ก็สวยมากเช่นกันครับ”

เย่ชิงเหม่ยอดหัวเราะคิกคักไม่ได้ แม้ว่าหลินฟานจะดูยากจน แต่เขาก็มีฝีปากที่ชาญฉลาดนักไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาสามารถทําให้ เพิ่งรั่วหลานพอใจได้

ในเวลานี้เสียงที่หน้าประตูได้กลายเป็นรุนแรงมากขึ้น
เพิ่งรั่วหลานถามด้วยความสงสัยว่า“นี่.. เกิดอะไรขึ้น?”
ໆ

เย่ ชิงเหม่ย กล่าวว่า:“เป็นพนักงานหญิงคนหนึ่งของฉันที่มีข้อพิพาทกับบริษัทที่เธอท่ามาก่อนหน้านี้ บริษัทนั้นได้ไล่เธอออกโดยไม่มีเหตุผลและปฏิเสธที่จะจ่ายค่าชดเชยให้กับเธอเธอจึงฟ้องบริษัทไปเมื่อเร็ว ๆนี้และศาลได้ตัดสินว่าบริษัทจะต้องจ่ายให้เธอ 5,000 หยวนแล้วตกลงว่าจะมาจ่ายเงินให้ในวันนี้แต่บริษัทกลับนําถังเหล็กมาแล้วในนั้นกับเต็มไปด้วยเหรียญแล้วทั้งหมดก็เป็นเหรียญ 1 หยวนและบอกให้เธอรับมันไปแต่เธอไม่ยอมรับมันดังนั้นจึงเกิดทะเลาะกันอย่างที่เห็น”

เฟิงรั่วหลานพูดอย่างเย็นชาว่า : “บริษัทนี้มันมากเกินไปหน่อยไหมเจ้านายของบริษัทนี้ก็ใจแคบเกินไปเห็นได้ชัดว่านี้เป็นการแกล้งทําและจงใจทําสิ่งต่างๆให้ยาก!”

พนักงานเสิร์ฟกําลังโต้เถียงกับผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ

พนักงานเสิร์ฟปฏิเสธที่จะรับเหรียญและรู้สึกเหมือนโดนดูถูก

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อไม่ยอมแพ้เช่นกัน

“ฉันจะถามแกเป็นครั้งสุดท้ายถ้าแกยังยอมรับมันไม่ได้ ก็ไม่ต้องรับ ฉันจะถือว่าแกไม่ยอมรับค่าชดเชยด้วยความสมัครใจ!”หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อยิ้มแล้วหัวเราะออกมา

พนักงานเสิร์ฟร้องตะโกนอย่างโกรธเคือง:“คุณมันไร้ยางอาย!”

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อกล่าวว่า“ไร้ยางอาย?ฉันไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่ไร้ยางอายคุณทํางานไม่เก่งคุณก็เลยโดนบริษัทไล่ออกแล้วยังมีหน้าไปฟ้องบริษัทแล้วเรื่องนี้แกเคยไปถามบริษัทไหมเพื่อชดใช้ให้กับแกได้ ในเมื่อศาลได้สั่งให้จ่ายเงินชดเชยไปแล้วเราก็จะจ่ายให้คุณแล้วทําไมคุณถึงไม่รับมันเล่าคุณนั้นล่ะ ละอายใจบ้างไหม?”

พนักงานเสิร์ฟ กล่าวว่า:“ศาลตัดสินให้ฉันได้รับค่าชดเชย แต่ไม่ได้บอกให้คุณจ่ายมันด้วยเหรียญ!”

หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อกล่าวว่า:“โอ้.. ก็ศาลไม่ได้บอกว่า เราไม่สามารถจ่ายด้วยเหรียญได้นั้นเราก็จ่ายได้ตามใจชอบหรือคุณกล้าพูดว่าเหรียญมันไม่ใช่เงิน?”

พนักงานเสิร์ฟสูญเสียค่าพูดไป ทันที

หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อกล่าวว่า:“ไม่มีอะไรจะพูดสินะก็เพราะเหรียญมันก็เป็นเงินคุณก็แค่ยอมรับมันเท่านั้นหากคุณปฏิเสธที่จะยอมรับก็หมายถึง ..คุณยอมแพ้”

พนักงานเสิร์ฟพูดอย่างโกรธจัด“ฉันไม่ได้บอกว่าเหรียญมันไม่ใช่เงินแล้วคุณล่ะกับสิ่งที่คุณ

ท่าในตอนนี้ มันน่าขยะแขยงที่สุด!”

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อพูดว่า:“เราจงใจทําให้คุณรังเกียจงั้นเหรอแล้ว.. มันจะ

ทําไมกันล่ะ?”

ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องนี้

“ด้วยเหรียญ 1 หยวนนี่มันมากเกินไปจริงๆนี่ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแล้ว!”

“นี่ไม่ใช่การดูถูก แต่นั่นล่ะคือการดูถูก!”

“นี่มันบริษัทบ้าอะไรวะมันกลั่นแกล้งกันเกินไปแล้ว!”

“ตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วที่มีบริษัทที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้กดขี่พนักงาน!”

“อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรับมัน!”

ทุกคนรู้สึกเห็นใจกับพนักงานเสิร์ฟแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้แล้วไม่มีอะไรที่สามารถจัดการกับบริษัทที่ไร้ยางอายเช่นนี้ได้ท้ายที่สุดพวกเขาก็จะต้องเสียเงินแม้ว่ามันจะเป็นเหรียญ 1 หยวนทั้งหมดก็ตามและศาลก็ไม่ได้กําหนดว่าไม่สามารถจ่ายชดเชยเป็นเหรียญ 1หยวนได้..

นี้เป็นเรื่องยาก.. ที่จะทํา

บางคนมีความคิดไม่ดีว่า“หากเอาอย่างนี้ไหม ก็แค่นํามันไปให้พนักงานของธนาคารนับดูมันไม่ง่ายกว่าหรือ?”

ความคิดนี้ถูกขัดขึ้นมาในทันที:“อย่าเลยคิดถึงมันก่อนว่าทุกคนอยากจะทํามันไหมแล้วกลับมาคิดดูอีกที่สิว่าพนักงานธนาคารจะทํามันไหม?”