ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 314 เพื่อนสาว น้องชายของเธอ เขาเป็นใครกัน?

ตอนที่ 314 เพื่อนสาว น้องชายของเธอ เขาเป็นใครกัน?

คนรอบๆ ต่างพากันหัวเราะ

“ให้ตายสิ มันโหดร้ายเกินไป!”

“ถ้าฉันเดาไม่ผิด ..นั่นคือเขา ตั้งใจทํา!”

“เธอสมควรได้รับมัน ใครขอให้เธอทําเรื่องชั่วๆ แบบนั่นกัน มันก็เป็น เพียง..การแก้แค้น!”

“พี่ชาย เทคนิคพี่นี้มันโหดร้ายชะมัด แต่ฉันชอบว่ะ!”

หวง เสี่ยวหยิง รู้ดีในเวลานี้ว่า หลินฟาน ตั้งใจทําให้อีกฝ่ายอับอายซึ่งเรียกได้ ว่าเป็นการปฏิบัติต่อบุคคลอื่นในลักษณะเดียวกัน เมื่อเห็นอีกฝ่ายตกอยู่สภาพ เช่นนี้ หวง เสี่ยวหยิง ก็รู้สึกโล่งใจ ขึ้นมาได้

ก่อนหน้านี้ เพราะอีกฝ่ายนําเหรียญมาจ่ายค่าชดเชยให้กับเธอ เธอรู้สึกว่ามัน เป็นการดูถูกเธออย่างมาก และอดไม่ได้ที่จะโกรธมาก แต่ตอนนี้ เธอไม่โกรธเลย เพราะอีกฝ่าย ก็ลงเอยด้วยการวิธีการของตัวเอง และเธอก็มีความสุขมาก ที่เห็น อีกฝ่ายต้องมาโชคร้าย เช่นนี้

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ กําลังจะร้องไห้ ด้วยความโกรธ และกล่าวว่า “ฉันจะไม่นับมันแล้ว เห็นได้ชัดว่าคุณตั้งใจทําเรื่องให้ยาก!”

หลินฟาน พ่นลมหายใจ แล้วกล่าวว่า : “คุณก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องยาก แล้วทําไม คุณถึงใช้เหรียญเหล่านี้เพื่อสร้างปัญหาให้กับ เสี่ยวหยิง?”

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ : “

เธอพูดไม่ออก

การทําร้ายผู้อื่นจะจบลงด้วยการทําร้ายตัวเอง และนั่นคือสิ่งที่มันเกิดขึ้น…

หลินฟาน ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “คุณก็เริ่มนับได้แล้ว”

อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ ทนไม่ไหวอีกต่อไปเธอจึง อ้อนวอนไปว่า “ฉันนับไม่ไหวแล้ว เอาอย่างนี้ไหม ฉันจะเอาเหรียญพวกนี้คืน และจะโอนเงินให้เธอ”

หลินฟาน ส่ายหัว แล้วเขาก็พูดว่า “ไม่จําเป็น คุณลืมไปแล้วเหรอ ผมบอกว่า เราจะรับเหรียญเหล่านี้ และตอนนี้ เราก็จะรับแต่เหรียญพวกนี้เท่านั้น ไม่รับวิธีอื่น”

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ โกรธแค้นอยู่ในใจ อีกฝ่ายพยายามจะแกล้งเธอให้ตาย!

และตอนนี้ เธอกําลังจะระเบิด

“คุณหลิน ขอให้คุณนับ คุณก็ต้องนับไป หยุดพูดเรื่องไรสาระได้แล้ว!”

ด้วยเสียงที่ดังขึ้นนี้ เธอเห็น เลากัว ลงมาจากรถ และเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

“เจ้านาย….” หญิงสาวที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ ตะลึงงัน แต่ทําไม เจ้านายถึงมาได้..

ทุกคนต่างก็สงสัย นี่คือบอสที่โหดร้ายคนนั่น แต่แล้วทําไมเขาถึงมา?

อย่างไรก็ตาม แต่เห็น เลากัว รีบเดินอย่างรวดเร็วไปหา หลินฟาน ด้วยใบหน้าที่เคารพ เขาโค้งคํานับ แล้วพูดว่า “คุณหลิน ฉันชื่อ กัว จือเซียง เจ้าของร้าน หลิงหลง ฟิตเนส เป็นเกียรติมากที่ได้พบคุณ”

เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว เลากัว ก็ยื่นมือออกไป และพยายามจับมือกับ หลินฟาน

หลังจากที่ หลินฟาน โทรหาเขา เขาก็รีบมาทันที เขาไม่อยากพลาดโอกาส ดีๆ ที่จะได้พบ หลินฟาน

หลินฟาน ไม่คิดที่จะจับมือ แต่กับพูดว่า “คุณมาได้เวลาพอดี คุณมาร่วมเป็น พยานกับผมหน่อยแล้วกัน”

เลากัว รีบดึงมือของเขากลับอย่างอับอาย แล้วรีบพยักหน้า และกล่าวว่า “ได้ครับ คุณหลิน”

เมื่อทุกคนเห็นสิ่งนี้ ทุกคนต่างก็งงงวย เจ้านายคนนี้กําลังพยายามเอาใจ หลิน ฟาน นี่.. จริงหรือ?

หลินฟาน มองไปที่ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ แล้วพูดว่า : “เริ่มเลย”

“นับเร็ว!” เลากัว สั่ง

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเก็บความคับ ข้องใจเอาไว้ แล้วเริ่มนับเหรียญใหม่ตั้งแต่ต้น อีกครั้ง เธอเหนื่อยมาก เธอกําลัง จะร้องไห้ ในขณะที่กําลังนับ

“15000, 15001…”

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็นับได้ถึง 15,000 เหรียญ และกองเหรียญกองหนึ่ง ก็กองอยู่บนพื้น

นี้เป็นสิ่งที่น่าเบื่ออย่างยิ่ง แต่ทุกคนโดยรอบ ก็เฝ้าดูการนับเหรียญของเธอ และไม่มีใครเต็มใจที่จะจากไป เพราะพวกเขาทั้งหมด ต้องการดูว่า หลินฟาน จะ เล่นกลกับผู้หญิงคนนี้อย่างไร

เลากัว มองมันจากด้านข้าง เพราะมันน่าเบื่อมาก เขาแทบจะผล็อยหลับไป

เมื่อ หลินฟาน สัมผัสตัวเขา เขาก็ตื่นขึ้นมา และรีบพยุงตัวเองอย่างรวดเร็ว

“บอสกัว อย่าเผลอหลับไปนะ” หลินฟาน ยิ้ม

เลากัว เบิกตากว้าง แล้วพูดว่า “ไม่. ไม่เป็นไร ฉันทําได้

หลินฟาน ส่ายหัว แล้วพูดว่า “เฮ้อ.. ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นอีกครั้งเอาได้ เอาล่ะๆ หยุดก่อนๆ

หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ หยุด แต่จิตวิญญาณของเธอกําลังสั่นสะท้าน และเธอพูดด้วยน้ําเสียงที่สั่นเทาว่า : “เกิดอะไร ขึ้น?”

หลินฟาน ถอนหายใจ และกล่าวว่า “มันเป็นความผิดของเจ้านายของคุณ เขา เผลอหลับไปเมื่อกี้ ผมก็เกรงว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าคุณนับถูกหรือเปล่า บอสกัว คราวนี้คุณต้องดูให้ดี อย่าเผลอหลับอีก เพราะมันไม่ง่ายเลยที่จะนับเงิน ทั้งหมดนั้น”

เริ่มต้นใหม่ ทั้งหมด.. อีกครั้ง!

นี่เป็นครั้งที่สาม แล้ว!

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ ทรุดตัวลง และร้องไห้ทันที : “ไม่ ฉันจะไม่ นับมันอีกต่อไป เจ้านาย ได้โปรดเถอะ”

เธอหันไปหา เลากัว เพื่อขอความช่วยเหลือ

เลากัว ยิ้มอย่างขมขื่นในใจ แน่นอนเขารู้ว่านี่คือสิ่งที่ หลินฟาน จงใจทําให้ เรื่องมันยากขึ้น แต่เขาจะไปกล้าดีได้อย่างไร เขาไม่กล้าคิดที่จะรุกราน หลิน ฟาน ด้วยซ้ํา

“คุณหลิน บอกให้นับ ก็แค่นับมัน อย่าพูดมาก!” เลากัว พูดด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อโกรธเจ้านายของเธอมาก ไม่เพียงแต่ไม่ช่วย เธอ แต่ยังบังคับให้เธอต้องเชื่อฟัง หลินฟาน!

หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง และตะโกนออกมาว่า : “ฉันพอแล้ว คุณชอบ นับนัก ก็นับเอาเองเลย!”

เลากัว พูดอย่างโกรธเคืองว่า “คุณไม่นับเหรอ หรือคุณไม่ต้องการที่จะทํามัน แล้ว?”

ผู้หญิงคนนั้น ลุกขึ้น และตะโกนออกมาว่า “ฉันไม่อยากทํามันอีกแล้ว ได้ ฉันจะลาออก!”

เธอคนนี้กล้าที่จะยอมแพ้ ได้อย่างไร เลากัว ก็เปลี่ยนสีหน้าไป ในทันที และ พูดอย่างเย็นชาว่า “นี่เป็นความคิดริเริ่มของคุณเองที่จะลาออก ฉันจะไม่จ่ายค่าชดเชยใดๆ ให้กับคุณ!”

ผู้หญิงคนนั้นก็พูดว่า “ฉันไม่ต้องการค่าตอบแทนใด ๆ แค่จ่ายเงินเดือน เดือนๆนี้ให้ฉัน!”

เลากัว โกรธมาก พอเห็นเหรียญที่พื้น ก็มีความคิดขึ้นมาได้ เขาก็หัวเราะขึ้น มา แล้วบอกว่า “ไม่มีปัญหาในการจ่ายเงินเดือน เดือนนี้ ฉันให้เงินเดือนกับคุณ เดือนละ 4000 คุณก็เอาเหรียญพวกนี้ไป 4000 เอาไปสิ!”

ผู้หญิงคนนั้นตกตะลึง : “ว่าอะไรนะ! คุณจะจ่ายให้ฉันด้วยเหรียญพวกนี้เหรอ?”

เลากัว กล่าวว่า “เหรียญพวกนี้ มันไม่ใช่เงินหรือ ถ้าคุณต้องการมันก็อย่ามา พูดมาก รีบๆ รับมันไป หรือไม่ก็ยอมแพ้ไปซะ แล้วก็ อย่าน่ามันไปเกินกว่านั้นจะดี กว่า ไม่งั้น ฉันจะฟ้องคุณ ฐานยักยอกทรัพย์ในที่สาธารณะ”

ผู้หญิงคนนี้ โกรธมาก เธอไม่อยากนับเหรียญพวกนี้อีกต่อไป แต่เมื่อเห็น เหรียญเหล่านี้

“ได๋! ฉันไม่อยากได้เงินเดือนแล้ว!” ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อตะโกน ออกมา หันหลัง และวิ่งออกไป

เลากัว ยิ้ม แล้วพูดว่า “คุณพูดเองนะ!”

ฉากนี้ทําให้ทุกคนมีความสุข นี่เรียกว่าให้คนชั่วจัดการกับคนชั่วด้วยกันเอง หลินฟาน ช่างแข็งแกร่งมาก ปล่อยให้คนชั่วพวกนี้ทําร้ายกันเองได้ เขาทําได้อย่างไร?

เมื่อเห็นว่านักบัญชีของเขาออกไปแล้ว เลากัว ก็หันไปหา หลินฟาน และพูด ด้วยรอยยิ้มว่า “คุณหลิน ถ้าคุณไม่ได้ว่าอะไร ฉันจะโอนเงินให้ เสี่ยวหยิง เดี๋ยวนี้ และเหรียญเหล่านี้ ก็ไม่ต้องนับมันแล้ว”

หลินฟาน ส่ายหัว และพูดว่า “ไม่ อย่างที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้ เราต้องการ เหรียญเหล่านี้ เนื่องจากนักบัญชีของคุณยอมแพ้ไปแล้ว งานนับเหรียญพวกนี้ ก็จะถูกส่งต่อให้คุณ

อะไร?

เลากัว ตกใจมาก เหงื่อเย็นไหลลงมาจากหน้าผากของเขา

ตุบ!

เขาคุกเข่าให้ หลินฟาน เขาได้เห็นด้วยตาตัวเองว่า หลินฟาน ทําอย่างไรกับ นักบัญชีของเขา และเขาก็ไม่อยากทําอะไรซ้ําซากแบบนั้น มีทางเดียวเท่านั้น คือเขาต้องยอมจํานน

“คุณหลิน ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันรู้จริงๆ ว่าฉันผิด” เลากัวพูดออกมาทั้งน้ําหู น้ําตา

หลินฟาน พูดอย่างเย็นชาว่า “ขอโทษผม แล้วมันไปมีประโยชน์อะไร คุณต้อง ไปถาม เสี่ยวหยิง ว่าเธอจะยกโทษให้กับ คุณไหม?”

เลากัว รีบคุกเข่าต่อหน้า เสี่ยวหยิง แล้วพูดออกมาทั้งน้ําตาว่า “เสี่ยวหยิง ฉัน ขอโทษ ฉันมันโง่เอง ฉันไม่ควรใช้เหรียญพวกนี้ เพื่อรังแกคุณ มันเป็นความคิด ของฉันเอง ฉันควรถูกสาปแช่ง ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ฉันผิด คุณโปรดยกโทษให้ฉันได้ ไหม โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!”

เลากัว เกือบจะทําให้ หวง เสี่ยวหยิง ล้มลงแล้ว

ท้ายที่สุด หวง เสี่ยวหยิง เป็นคนใจอ่อน และเธอก็ไม่โกรธมันอีกแล้ว ยิ่งเมื่อ เห็น เลากัว ร้องไห้อย่างขมขื่นเช่นนี้ มันก็ยิ่งทําให้หัวใจของเธออ่อนลง เธอพูด ว่า “ในเมื่อรู้ว่ามันผิด ก็ลืมๆ มันไปเถอะ หลักจากคุณโอนเงินให้ฉัน เรื่องนี้ ก็ขอให้จบลง”

เลากัว ทั้งประหลาดใจ และยินดี เขาพูดอย่างรวดเร็วว่า “ตกลงๆ ฉันจะโอน มันให้คุณทันที”

เลากัว รีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา และโอนเงิน 5,000 หยวน ให้ หวง เสี่ยวหยิง อย่างรวดเร็ว

ในที่สุด หวง เสี่ยวหยิง ก็ได้รับเงินที่เธอสมควรได้รับ เธอมีความสุขมาก และ กล่าวว่า “โอเค เรื่องนี้ก็ขอให้จบเพียงเท่านี้ แล้วคุณก็เอาเหรียญพวกนี้ กลับคืนไปด้วย”

เลากัว พยักหน้ารัวๆ : “ได้ๆ”

เลากัว ยกถังเหล็กที่ใส่เหรียญ และหัวเราะ ก่อนจะพูดว่า “คุณหลิน ถ้าอย่างนั้น ผมขอกลับก่อนนะ”

เลากัว เดินไปที่รถของเขา พร้อมกับถังเหรียญ หลินฟาน พูดตามไล่หลัง เลากัว ออกไป “บอสกัว เริ่มตั้งแต่เดือนหน้า ค่าเช่า ร้านของคุณจะเพิ่มขึ้น 20% เป็นการลงโทษเล็กน้อยสําหรับคุณ หากคุณไม่ ต้องการ คุณก็ย้ายออกไปได้”

เมื่อ เลากัว ได้ยิน เช่นนี้ ก็แทบเซ แล้วไม่นานเขาก็ล้มลงไปกับพื้น และ เหรียญก็กระจัดกระจายไปทั่วพื้นโดยรอบ

ในตอนนี้ เขาอยากจะร้องไห้ ไม่มีน้ําตา!(1)

เขาเสียใจจนลําไส้ของเขากลายเป็นสีเขียว ถ้าเขารู้ว่า หวง เสี่ยวหยิง เป็น เพื่อนที่บ้านเกิดของ หลินฟาน เขาจะไม่ทําสิ่งที่เลวร้ายแบบนี้ขึ้นมา แม้เขาถูกทุบตีจนตาย

หลินฟาน เพิกเฉยต่อ เลากัว และพูดกับ หวง เสี่ยวหยิง ว่า “ไปกันเถอะ พาพี่เข้าไปหาข้าวกิน”

หวง เสี่ยวหยิง กล่าวอย่างมีความสุข : “อืม. โอเค”

ข้างๆ เขา เย่ ชิงเหม่ย มองไปที่ หลินฟาน ด้วยความอยากรู้อยากเห็น และรีบคว้า เพิ่ง รั่วหลาน เอาไว้ แล้วพูดว่า : “เพื่อนสาว บอกฉันมาเร็ว ๆ น้องชายของเธอ เขาเป็นใครกันแน่?”

เฟิง รั่วหลาน ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เขาเหรอ แล้วเธอรู้จักกลุ่ม หยงจิ่ว
ไหม?”