ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 320

มูลค่าตลาดของบริษัทเกิน 2 แสนล้าน?

โอ้พระเจ้านั่นคือตัวเลขทางดาราศาสตร์!(1)

โดยทั่วไปแล้วผู้คนที่นี่ส่วนใหญ่เป็นคนหนุ่มสาวที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องโลกธุรกิจมากนักพวกเขาไม่รู้จริงๆว่าหลินฟานเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในหยุนเฉิง!

แม้แต่ หวางเซียงเฉียนก็ไม่รู้ในทุกวันนี้เขายุ่งอยู่กับเรื่องการแข่งขันและเขาไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องอื่นเลยและโลกธุรกิจก็ค่อนข้างไกลสําหรับเขา

หวางเซียงเฉียนเมื่อรู้ว่าเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาหลินฟานกลายเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในหยุนเฉิงเขาพูดไม่ออกเลยจริงๆ

ในที่สุดพวกเขาก็รู้แล้วว่าที่หลินฟานพูดออกมาในก่อนหน้านี้ว่าต่อให้เสียเงิน 100 ล้านก็ไม่เป็นไรเขาไม่ได้แกล้งปลอบใจคนอื่นแต่เขาไม่สนใจมันจริงๆ

โอ้ พระเจ้า.. คนที่ร่ำรวยเป็นแสนล้านการสูญเสียเงิน 100 ล้าน มันก็ไม่ต่างอะไรจากคนธรรมดาที่สูญเสียเงิน 100 หยวน!
หลินพ่านไม่สนใจมันจริงๆ!

“คือเหมือนเราไม่เคยเห็นโลกมาก่อน..”

“ฉันคิดว่าพี่ฟานแกล้งทําเป็นบังคับใครจะรู้ว่าพี่ฟานนั้นบังคับจริงๆ!” “คุกเข่าให้พี่ฟาน”

ทุกคนปาดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผากรู้สึกอับอายในความเยาว์ และความไม่รู้ของตัวเอง“ฟานพี่ฟานคุณเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดจริงๆ?” หวางเซียงเฉียนพุ่งไปข้างหน้า

หลินฟานมักจะเป็นคนเรียบง่ายและไม่เคยแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเขาเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดคราวนี้เขาได้พบกับเฉินหมิงและตัวตนของชายที่ร่ำรวยที่สุดก็ถูกเปิดเผยเฉิง เขาพูดไม่ออกเลย จริงๆ

ในที่สุดพวกเขาก็รู้แล้วว่า ที่หลินฟานพูดออกมาในก่อนหน้านี้ว่าต่อให้เสียเงิน 100 ล้านก็ไม่เป็นไรเขาไม่ได้แกล้งปลอบใจคนอื่น แต่เขาไม่สนใจมันจริงๆ

โอ้ พระเจ้า.. คนที่ร่ำรวยเป็นแสนล้านการสูญเสียเงิน 100 ล้าน มันก็ไม่ต่างอะไรจากคนธรรมดาที่สูญเสียเงิน 100 หยวน!
หลินพ่านไม่สนใจมันจริงๆ!

“คือเหมือนเราไม่เคยเห็นโลกมาก่อน..”

“ฉันคิดว่า พี่ฟาน แกล้งทําเป็นบังคับใครจะรู้ว่าพี่ฟานนั้นบังคับจริงๆ!”“คุกเข่าให้พี่ฟาน!”

ทุกคนปาดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผากรู้สึกอับอายในความเยาว์ และความไม่รู้ของตัวเอง“ฟานพี่ฟานคุณเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดจริงๆ?” หวางเซียงเฉียนพุ่งไปข้างหน้า

หลินฟาน มักจะเป็นคนเรียบง่ายและไม่เคยแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเขาเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดคราวนี้เขาได้พบกับเฉินหมิงและตัวตนของชายที่ร่ำรวยที่สุดก็ถูกเปิดเผย

เมื่อมันถูกเปิดเผย หลินฟานก็ไม่อายหรือประหม่าอะไรเขาพูดอย่างสบายๆว่า“นั่นสินะผมเองก็เพิ่งรู้เมื่อผมตื่นขึ้นมาในตอนเที่ยง”

ทุกคนคุกเข่าลงแทบเสียเหงื่อเย็นกลายเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดคนใหม่แต่ยังคงสงบเสงี่ยมพี่ชายฟานสุดยอดมาก…

หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า “ตอนนี้ทุกคนก็รู้แล้วพวกคุณควรเชื่อในสิ่งที่ผมพูดแม้ว่าผมจะสูญเสีย 100 ล้าน มันก็ไม่เป็นไรดังนั้นผมหวังว่าทุกคนจะไม่เก็บมันมาคิดหรือใส่ใจกับมันมากเกินไปเกี่ยวกับสัญญาเดิมพันนี้เพราะผมไม่อยากให้ทุกคนรู้สึกกดดัน”

เมื่อ หลินฟานพูดเช่นนี้ทุกคนก็โล่งใจขึ้นมากจริงๆท้ายที่สุดการสูญเสียเงิน 100 ล้านของหลินฟานนั้นมันแทบไม่มีอะไรเลยจริงๆ

หลินฟานกล่าวต่อ:“อีกอย่างใครบอกว่าเราจะแพ้ผู้เข้าแข่งขันที่ เฟิงเทียนหมิงนํามาอย่างที่พวกคุณเห็นเป็นหญิงสาวที่สวยจริงๆ แต่ผมไม่ได้จะคิดว่าพวกเธอทั้งห้าคนรวมกันจะสู้เสี่ยวเยว่ของเราได

เมื่อได้ยินเช่นนี้ทุกคนก็หัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้

หนิงเสี่ยวเยว่หน้าแดงแต่เธอรู้สึกมีความสุขในหัวใจเธอมีความสุขจริงๆแต่พี่ชายหลินก็พูดเกินไปแล้ว..

หลินฟานกล่าวว่า:“เหตุผลที่ผมกล้าเดิมพันกับเฟิงเทียนหมิงนี้ก็เพราะผมมั่นใจในตัวของทุกคนมากดังนั้นผมหวังว่าทุกคนจะไม่สร้างแรงกดดันเพียงแค่แสดงตัวตนที่แท้จริงของพวกคุณบนเวที และพยายามทําให้ดีที่สุดทําในสิ่งที่ทุกคนต้องการโดยไม่ต้องอาย”

คําพูดของหลินฟานเป็นแรงบันดาลใจอย่างมากทุกคนต่างพากันปรบมือ

หนิงเสี่ยวเยว่และผู้เข้าแข่งขันอีกสี่คนอดไม่ได้ที่จะตาแดงพี่ชายฟานดีจริงๆความชื่นชมยินดีของหวางเซียงเฉียนที่มีต่อหลินฟาน เปรียบเสมือนแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวพี่ชายฟานพูดเพียงไม่กี่คํากลับเพิ่มขวัญกําลังใจของพวกเธอได้

สุดท้ายแล้วเป็นเพราะพี่ฟานเป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดในหยุนเฉิง ไม่ใช่ทุกคนที่มีความมั่นใจเช่นนี้ได้

การฝึกซ้อมครั้งสุดท้ายจบลงด้วยบรรยากาศที่มีชีวิตชีวา

เมื่อคิดว่าบริษัทเล็กๆ แห่งนี้มีภูมิหลังเป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดในหยุนเฉิงทุกคนในบริษัทจึงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

“พี่ฟาน คุณน่าทึ่งมาก ฉันชื่นชมคุณเหมือนแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวคุณเป็นพ่อแม่ที่สองของเราโปรดรับน้องชายอย่างฉันด้วย”หวางเซียงเฉียนดึงหลินฟานเข้าไปในห้องทํางาน และเขาก็กําลังจะคุกเข่าให้หลินฟาน

หลินฟาน พยุงเขาขึ้นมาแล้วพูดว่า “เลาหวางเราเป็นเพื่อนกัน อย่าทําเรื่องไรสาระเช่นนี้”หวางเซียงเฉียนยิ้มและกล่าวว่า“ก็ได้ๆ พี่ฟาน”

หลินฟาน ตบไหล่เขา “ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นผมก็ขอกลับก่อนคุณเป็นเจ้านายของบริษัทนี้คุณต้องออกมาปกป้องสาวๆถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือใดๆโทรหาผมได้เลย”

หวางเซียงเฉียนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วพูดว่า:“ฉันจะดูแลพวกเธออย่างดีพี่ฟานไม่ต้องกังวล”

หลินพ่าน พยักหน้า และจากไป

หวาง เซียงเฉียน และทุกคนในบริษัทออกมาส่ง หลินฟาน แต่เขาไม่เห็น หนิง เสี่ยวเยว่

หลินฟาน มองอีกครั้ง แต่เขาไม่เห็น หนิง เสี่ยวเยว่ จริงๆ

เมื่อ หลินฟาน กลับไปที่รถ Rolls-Royce ของเขา และกําลังจะออกรถ ทันใดนั้น เขาก็เห็น หนิง เสี่ยวเยว่ เดินอยู่คนเดียวข้างหน้า

หลินพ่าน ขับรถไปข้างหน้า และเปิดกระจกลง

“เสี่ยวเยว่ คุณจะไปไหนน่ะ?” หลินฟาน ถาม

หนิงเสี่ยวเยว่หันศีรษะของเธอและเห็นหลินฟานเธอมีความสุขมากและเริ่มรู้สึกอายเล็กน้อยและพูดด้วยใบหน้าที่แดงว่า:“พรุ่งนี้ฉันต้องไปแล้วฉันเพิ่งจําได้ว่ากระเป๋าเดินทางของฉันพังไปแล้ว ฉันจะไปซื้อกระเป๋าเดินทางพี่หลินจะรีบไปไหนไหม?”

หลินฟาน กล่าวว่า “อืม ผมเองก็ไม่มีอะไรทําขึ้นรถผมจะพาคุณไปซื้อ”

หนิง เสี่ยวเยว่ ดีใจมาก และพูดว่า“คะ”

เธอเข้ามาในรถของหลินฟานและนั่งในตําแหน่งข้างคนขับ

เมื่ออยู่คนเดียวกับพี่หลินหนิงเสี่ยวเยว่ก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย หน้าแดงและหัวใจของเธอก็เต้นเร็วเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง

หลินฟานเหลือบมองที่เธอแล้วพูดว่า“อืม.. การเข้าร่วมแข่งขันในครั้งนี้คุณมั่นใจไหม?”หนิงเสี่ยวเยว่กล่าวว่า“พี่หลินอยากฟังความจริงไหม?”
หลินฟาน กล่าวว่า “ฮ่าฮ่า ความจริงท่าจะดีกว่า”

หนิงเสี่ยวเยว่กล่าวว่า“สิ่งที่พี่หลินพูดในบริษัทตอนนี้มันได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับฉันมากแต่… ฉันก็มีพื้นฐานในการร้องและเต้นที่แย่มากด้วยฉันไม่รู้ว่าฉันจะทําให้ผู้คนชอบมันได้

ไหม…”

หลินฟาน และหนิง เสี่ยวเยว่เคยไปร้องเพลงใน KTV อันที่จริงทักษะการร้องเพลงของหนิงเสี่ยวเยว่ค่อนข้างแย่เรื่องนี้ซึ่งต้องยอมรับ

หลินฟานยิ้มแล้วพูดว่า“ฉันได้ยินมาจากเลาหวางว่าการแข่งขันของคุณนั้นขึ้นอยู่กับคะแนนความนิยมเป็นหลักไม่ได้เกี่ยวข้องกับการร้องเพลงหรือการเต้นกล่าวคือไม่ว่าคุณจะร้องเพลงหรือเต้น ได้แย่แค่ไหนตราบใดที่คุณสามารถดึงดูดผู้คนให้ชอบคุณได้คุณก็ยังโดดเด่นได้”หนิงเสี่ยวเยว่สับสนเล็กน้อย:“แต่… ฉันร้องเพลง และเต้นได้แย่มากฉันจะดึงดูดให้คนอื่นมาชอบฉันได้อย่างไร?”คำถามนี้ค่อนข้างเป็นปรัชญา!

แต่มันก็ยาก ที่ หลินฟาน จะพูด

หลินฟานยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า“คุณทั้งสวยทั้งน่ารักและคุณมีบุคลิกที่ดีทําไมจะไม่มีใครชอบคุณตราบใดที่คุณเป็นตัวของคุณเองบนเวทีและอย่าแสร้งทําและนั้นทุกคนก็จะชอบคุณ”

หนิงเสี่ยวเยว่ครุ่นคิด:“เป็นตัวของตัวเอง …”

ผ่านไปนานดูเหมือนเธอจะเข้าใจขึ้นมาแล้วและยิ้มอย่างสดใส : “เข้าใจแล้วขอบคุณพี่หลิน”จู่ๆเธอก็นึกถึงอะไรบางอย่างแล้วหน้าเธอก็แดงขึ้นพี่หลิน บอกว่าตราบใดที่เธอเป็นตัวของเธอเองใครบางคนก็จะชอบเธอแล้วพี่หลิน… ของเธอชอบเธอไหม?

เมื่อคิดถึงคําถามนี้เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอายเล็กน้อย

ที่ตลาดใกล้ๆหลินฟานจอดรถไว้และทั้งสองก็ลงจากรถพร้อมที่จะไปซื้อของและซื้อกระเป๋าเดินทางให้หนิงเสี่ยวเยว่

ทั้งสองกําลังเดินอยู่บนถนนทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นชายคนหนึ่งอยู่ใกล้ๆเขาไม่ได้ดูแย่แต่เขาดูมั่นใจเกินไปด้วยซ้ำเพราะตอนนี้เขากําลังถ่ายทอดสดอยู่บนถนน

“มาๆสหายทั้งหลายเรามาคุยกันที่ถนนในวันนี้เพราะฉันจะให้ทุกคนดูกันว่าทักษะการสนทนาของฉันมันเป็นอย่างไรฉันไม่โม้นะเห้ยตราบใดที่เราหาผู้หญิงเจอแน่นอนในตอนนั้นฉันก็ไม่สามารถพูดกับพวกคุณได๋!ถ้าทุกคนคิดว่าพร้อมแล้วก็รีบให้ของขวัญกับฉันมาเร็วๆ!”ผู้ชายคนนี้ทั้งมั่นใจและพูดจาโอ้อวดตัวเองมาก

“มาเถอะมาดูกันว่ามีผู้หญิงบนถนนคนไหนที่จะต้องตาเราบ้าง ไหนๆแล้วเหล่าสหายข้าลองใช้กับสังคมหน่วย