ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 341 โชคของเธอช่างดีมาก!

ตอนที่ 341 โชคของเธอช่างดีมาก!

เสียงปรบมือโห่ร้องดังขึ้นโดยรอบชูเสี่ยวเซียว ทํามันได้อีกครั้ง

จนถึงตอนนี้ชูเสี่ยวเซียวทําไปได้ติดต่อกันแล้ว 8 รอบ

โดยเฉพาะสองรอบสุดท้ายที่ผ่านมาพวกของโบราณที่อยู่ห่างไกลพวกนี้คือสิ่งที่จะได้มายากที่สุด!

ผู้คนรอบๆอดไม่ได้ที่จะปรบมือให้เธอพวกเขาเคยหัวเราะเยาะใส่ ชูเสี่ยวเซียวมาก่อนแต่ตอนนี้เหลือแต่เพียงความตกใจเท่านั้นและทั้งหมดก็เกิดจากชูเสี่ยวเซียว

“มันยอดเยี่ยม มันยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!”

“คุณเคยเห็นใครที่โยนห่วงได้มากขนาดนี้ไหม?แน่นอนไม่มีใครเลย เธอน่ะ เธอน่ะเจ๋งที่สุดแล้ว!”

“ยังเหลืออีกสองรอบถ้าเธอยังทําได้อีกมันคงเหลือจะเชื่อแล้ว!”

“โชคของเธอยังคงไม่หมดไปใช่ไหม?”

มีเสียงพูดคุยกันมากมายและสักพักก็มีผู้คนเข้ามาชมกันมากขึ้น

ชูเสี่ยวเซียวสูดหายใจเข้าลึกๆทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นผู้คนมากมายที่ให้ความสนใจเธอนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอเธอเริ่มเกิดประหม่าขึ้นเล็กน้อยและใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ

เธอไม่รู้ว่าทําไมจู่ๆเธอถึงได้โชคดีขนาดนี้ก่อนหน้านี้เธอพลาดไปตั้ง 20 ครั้งติดต่อกันแล้วก็ถูกผู้คนหัวเราะเยาะแต่จู่ๆ เธอก็ทํามันได้

ในตอนนี้เธอรู้สึกกังวลขึ้นมาในหัวใจเธอเหลืออีก 2 วง ถ้าเธอล้มเหลวขึ้นมา เกรงว่าเธออาจจะถูกผู้คนหัวเราะเยาะอีกครั้ง

ภายใต้สายตาของทุกคนชูเสี่ยวเซียวโยนวงกลมวงที่สามออกไป ซึ่งเป้าหมายยังคงเป็นของโบราณที่อยู่ไกลที่สุดห่วงวงกลมลอยออกไปเป็นเส้นโค้งและแล้วห่วงวงที่สาม ก็ตกลงบนของโบราณอีกครั้ง

“สุดยอด..!”

มีเสียงปรบมือ และเสียงเชียร์ดังขึ้นอีกครั้งโดยรอบ

นี่มันสุดยอดเกินไปแล้ว!ได้มาอีกครั้งแล้ว 9 ครั้งรวด!

เหลือเพียงตาสุดท้ายแล้วและหากเธอทําได้เธอก็ทําสําเร็จไปได้ 10 ครั้งรวดไม่ใช่ทุกคนที่จะทํามันได้แบบนี้และยังกล่าวได้ว่าอาจไม่มีใครทําได้สําเร็จแบบเธอเลย

ถ้าเธอทําได้อีกครั้งล่ะก็ชูเสี่ยวเซียวจะกลายเป็นราชาเกมโยนห่วงอย่างแท้จริง!

ชู เสี่ยวเซียวกําลังจะเริ่มโยนมันอีกครั้งทันใดนั้นผู้ชมก็เงียบลง ทุกคนต่างรู้สึกประหม่าปนตื่นเต้นในใจและอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจไว้ชั่วขณะหนึ่งดวงตาของทุกคนจับจ้องไปที่ห่วงวงสุดท้ายในมือของชูเสี่ยวเซียว

หญิงขี้เหร่ หน้าซีดลงไปแล้วนั้นก็เพราะชูเสี่ยวเซียวทําได้เก้าครั้งรวดติดๆกันชูเสี่ยวเซียวเธอเก่งมากนี่คือครั้งสุดท้ายแล้วถ้าเธอทําได้อีกเธอก็คงไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้วไม่สิหากตานี้เธอท่ามันพลาด เธอก็ยังสามารถพูดหัวเราะเยาะเธอออกไปได้สักสองสามคํา

ดังนั้นหญิงขี้เหร่จึงตั้งหน้าตั้งตารอรอดูชูเสี่ยวเซียวล้มเหลวในตาสุดท้ายนี้และในตอนนี้เธอก็เริ่มสาปแช่งชูเสี่ยวเซียวอยู่ในใจมีเพียงเจ้าของร้านที่มีอารมณ์เดียวกันกับหญิงขี้เหร่คนนี้

เจ้าของร้านกําลังจะร้องไห้จนตายในตอนนี้ชูเสี่ยวเซียวยังทําไปได้ 9 ครั้งติดต่อกันและมันก็เป็นเงินเพียงแค่ 9 หยวนหกครั้งแรกก็พอว่าแต่ของที่ถูกเอาไปมันก็ไม่คุ้มเลย แต่ละชิ้นนั้นมันไม่ใช่สองสามหยวนแล้วยิ่งมาสามอันสุดท้ายที่เป็นของเก่าโบราณอีก…นั่นไม่ให้เขาร้องไห้ได้ยังไงกัน….

แม้ว่าของเก่าเหล่านี้จะเป็นของปลอมทั้งหมดที่เขาซื้อมาในราคาถูกแต่ของเก่าแต่ละชิ้นก็มีราคาหลายสิบ หรือหลายร้อยหยวน

เขาซื้อของปลอมพวกนี้มาก็เพื่อดึงดูดผู้คนหากไม่มีพวกมันก็ไม่มีทางที่จะดึงดูดให้ผู้คนมาเล่นได้หรอก

หลังจากที่เขาเลือกอย่างระมัดระวังและตั้งมันในสถานที่ที่ไกลที่สุดความเป็นไปได้ที่จะได้ของโบราณเหล่านี้ไปมันก็เป็นศูนย์

เพราะจุดประสงค์คือเพื่อดึงดูดผู้เล่นให้เสียเงินไม่งั้นเขาจะทํามันไปทําไม?

อย่างไรก็ตามตอนนี้ชูเสี่ยวเซียวเอามันไปได้ถึงสามชิ้นแล้ว!

แล้วพวกมันก็มีมูลค่าตั้งหลายร้อยหยวนต่อชิ้นชูเสี่ยวเซียวเพียงใช้เงินไปทั้งหมด 30หยวน…เท่านั้น

เขาอยากจะอาเจียนออกมาเป็นเลือดถึงสามถัง….

ในเวลานี้ หัวใจของเจ้าของร้านก็มีเลือดไหลซึมออกมาแล้ว…

ชู เสี่ยวเซียว เองในตอนนี้ก็มีความกังวลอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในหัวใจของเธอเพราะนี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วหากเธอล้มเหลวเธอก็กลัวว่าทุกคนจะหัวเราะเยาะเธอ…

แต่ทั้งเจ้าของร้านและหญิงขี้เหร่กําลังทําการกรนด่าเธอกันอยู่ในใจอย่างลับๆในเวลานี้หลินฟานยังคงพูดเบาๆอยู่ในหัวใจของเขา และยังคงให้โชคกับชูเสี่ยวเซียวเรื่อยๆภายใต้ความคาดหวังของทุกคนชูเสี่ยวเซียวก็โยนห่วงวงสุดท้ายออกไปและมันก็บินตรงไป ทางพระพุทธรูปทองสัมฤทธิ์ในมุมที่ไกลที่สุด

กล่าวได้ว่ามันเป็นพระพุทธรูปทองสัมฤทธิ์แต่แท้จริงแล้วไม่มีใครทราบว่ามันใช้วัสดุอะไรทําขึ้นมาเพราะมองด้วยตาแล้วมันเป็นทองสัมฤทธิ์จริงๆ เศียรของพระพุทธรูปมีขนาดใหญ่กว่าห่วงวงกลม โดยภายใต้สถานการณ์ปกติมันเป็นไปไม่ได้ที่จะตกลงได้พอดีกับห่วงวงกลม ..วงนี้อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้เป็นข้อยกเว้น!

ห่วงวงกลมตกอยู่ตรงเศียรอย่างพอดิบพอดีและมันก็ไม่ได้หมุนควงตามแรงเพราะมันพอเหมาะพอดีกับขนาดของเศียรห่วงวงกลมก็ติดแน่นบนเศียรของพระพุทธรูปองค์นี้ดูราวกับเป็นวงรัศมีของพระพุทธรูป

“บิงโก!”

“โอ้.. พระเจ้ช่วย!”

“โอ้.. พระเจ้า!”

“ฉันขอคุกเข่าให้เลย!”

โดยรอบระเบิดเสียงออกมาโดยตรงเสียงปรบมือเสียงเชียร์และเสียงโห่ร้องปะทุขึ้นมาทุกคนดูเหมือนจะมีความสุขมากกว่าตัวของชูเสี่ยวเซียวอีก

ชู เสี่ยวเซียว ท่ามันได้ติดต่อกันถึง สิบรอบ!

ขนาดวงสุดท้าย ก็ยังทําออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

ทุกคนพากันปรบมือและเชื่อมั่นอย่างสมบูรณ์ว่าชูเสี่ยวเซียวมีทักษะที่ยอดเยี่ยมหรือไม่ก็คิดว่าเธอนั้น..โชคดีเอามากๆ

“โชคของเธอคงดีมากแน่ๆ!”

“โชคของเธอช่างดีมากๆ ดีจริงๆ!”

“ไม่มีใครโชคดีเท่าเธอแล้ว!”

ทุกคนต่างพากันอิจฉา

ในเรื่องนี้หลินฟานยิ้มโดยไม่พูดอะไรเขาเพิ่งให้โชคแก่ชูเสี่ยวเซียวไปคนเหล่านี้ก็บูชาเธอแบบนี้ไปเสียแล้วถ้าพวกเขารู้ว่านี้เป็นเพราะโชคของเขาพวกเขาจะไม่ล้มลงไปกองกับพื้นหรอกเหรอ?

ในเวลานี้ ใบหน้าของหญิงขี้เหร่ก็ซีดราวกับกระดาษขาวเธออารมณ์เสียไปหมดแล้วในเวลานี้และเธอก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปพูดจาเยาะเย้ยใส่เธอด้วยซ้ำจริง!

หัวใจของเจ้าของร้านมีเลือดไหลออกมาจํานวนมาก คําสาปแช่งของเขาช่างไร้ประโยชน์เสียพระพุทธรูปทองสัมฤทธิ์องค์นี้แพงที่สุดในหมู่ของเก่าที่เขาได้มาเขาต้องเสียค่าใช้จ่ายมากกว่า 100 หยวนในการซื้อมันมาแต่ทําไมชูเสี่ยวเซียวถึงได้มันไปวันนี้เขาช่างโชคร้ายเสียจริง!

“ครูหลิน ฉันชนะแล้วแล้วฉันก็ได้ของมาทั้งหมดด้วย”ชูเสี่ยวเซียว พูดอย่างตื่นเต้นเล็กน้อยเธอเป็นเด็กที่โชคร้ายนับตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กเธอรู้สึกว่าตัวเองโชคร้ายเสมอมานับจากเหตุการณ์ล่าสุดเธอก็เพิ่งจะรู้ว่าแม่และพ่อเลี้ยงของเธอเป็นแบบนี้แล้วเธอก็เกือบจะถูกบังคับให้ออกจากโรงเรียนและแต่งงาน

มาในเรื่องนี้ตอนแรกเธอก็ท่ามันพลาดไปแล้วตั้ง 20ครั้งติดต่อกัน นั้นจึงทําให้เธอรู้ว่าเธอนั้นช่างเป็นคนโชคร้ายและเรื่องโชคร้ายพวกนี้ก็เกือบได้ทําให้เธอ.. ตายทั้งเป็นไปแล้วจริงๆ

ดังนั้นเธอจึงไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะทํามันได้สิบครั้งติดต่อกันได้

แน่นอนในเรื่องนี้ หลินฟานจะไม่บอกความจริงกับเธอเขาเพียงยิ้ม แล้วพูดว่า “ยินดีด้วยแบบนี้ใครจะกล้าพูดว่าคุณโชคร้ายอีก ผมนี่แหละจะเป็นคนแรกที่ไม่เห็นด้วย”

ชู เสี่ยวเซียว รู้สึกอายเล็กน้อย : “อืม”

หลินฟาน มองไปที่เจ้าของร้านแล้วพูดว่า“เถ้าแก่ของพวกนี้เป็นของเราทั้งหมดใช่ไหม?”แม้ว่าหัวใจของเขาจะอาบไปด้วยเลือดในเวลานี้แต่เจ้าของร้านก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ยิ่งมีคนมามุงดูเยอะขนาดนี้เขาทําได้เพียงพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจแล้วพูดออกมาว่า : “ใช่มันเป็นของพวกคุณ”

หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น.. เราก็ยินดี”

แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะไม่ได้แพงอะไร แต่เนื่องจากเป็นรางวัลที่สมควรได้รับ ชู เสี่ยวเซียวจึงสมควรนํามันกลับไปด้วย

คราวนี้… มีชายชราคนหนึ่งเดินผ่านเข้ามา และสังเกตเห็นพระพุทธรูปทองสัมฤทธิ์ที่อยู่ในร้านนี้

ชายชรารีบเข้ามายกพระพุทธรูปทองสัมฤทธิ์องค์นี้ขึ้นมามองดูอย่างระมัดระวังและทันใดนั้นก็เผยให้เห็นถึงความประหลาดใจ

“ท่านผู้เฒ่า พระพุทธรูปองค์นี้เป็นของๆเรา” หลินฟานพูดเตือน

ชายชราคนนี้ไม่ได้ยินและพึมพําออกมาด้วยความประหลาดใจ : “โอ้ ..พระเจ้าฉันกลับมาพบมันที่นี่ได้ดีจริงดีจริงๆ”

จากนั้นชายชราก็หันมามองหลินฟานแล้วพูดว่า:“หนุ่มน้อยคนนี้ พระพุทธรูปองค์นี้พอจะขายให้ฉันได้ไหมฉันต้องการจะซื้อมันต่อจากเธอจริงๆไม่ต้องกังวลฉันไม่ให้เธอเสียผลประโยชน์หรอกมาเถอะฉันให้ 300,000 หยวนเธอคิดว่าไงหากเธอคิดว่ามันน้อยเกินไปถ้าใช่อย่างนั้น ก็ว่าราคามาได้อะไรนะ!

ชายชราคนนี้ต้องการจ่ายเงิน 300,000 หยวน เพื่อซื้อพระพุทธรูปเก่าๆ นี้?

ทุกคนพากันตกตะลึง…