ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 342 ทําเงินได้อย่างมหาศาล 400,000 หยวน,เธอคงได้รับโชคมากเกินไป

ตอนที่ 342 ทําเงินได้อย่างมหาศาล 400,000 หยวน,เธอคงได้รับโชคมากเกินไป
หลินฟาน และชู เสี่ยวเซียว ตกตะลึง

ชายชราเสนอเงิน 300,000 หยวนเพื่อซื้อพระพุทธรูปองค์นี้จริงหรือ?

นี้มันไร้เหตุผลสิ้นดี เจ้าของร้านไม่ใช่คนโง่ เขาจะนําพระพุทธรูปอันล้ำค่ามาตั้งหลอกล่อผู้คนได้อย่างไร?

นอกจากนี้ ร้านในลักษณะเดียวกันนี้ ส่วนใหญ่ก็มีพระพุทธรูปที่ดูล้ำค่าเช่นนี้ ….แล้วมันจะเป็นเช่นนั้น..ได้อย่างไร?

อันที่จริงทุกคนก็รู้ดีว่าของในร้านประเภทนี้ก็เป็นสินค้าราคาถูกที่ซื้อมาจากโรงงานโดยตรงถึงจะดูว่ามันเป็นของเก่าแต่จริงๆแล้วของพวกนี้ก็เป็นของปลอมราคาไม่กี่สิบหยวน

ดังนั้นเจ้าของร้านจึงคงคิดว่ามันเป็นของปลอมถึงได้นํามาแสดง

ถ้าพระพุทธรูปองค์นี้มีมูลค่า 300,000 หยวนจริงๆก็มีความเป็นไปได้อย่างเดียวว่าพวกเขาไม่รู้จักสินค้าประเภทนี้

หลินฟานมีข้อมูลเชิงลึกระดับบนสุดที่สามารถมองเห็นทุกอย่างได้อย่างรวดเร็วแต่เขาก็ไม่เห็นอะไรพิเศษเกี่ยวกับพระพุทธรูปองค์นี้หรืออาจเป็นเพราะมีบางสิ่งปกคลุมผิวของพระพุทธรูปองค์นี้อยู่?

หลินฟาน อดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า “ท่านผู้เฒ่าพระพุทธรูปองค์นี้?”

ชายชรา กล่าวว่า“จริงๆแล้วมันไม่ใช่ของเก่าที่มีค่าทางวัฒนธรรมอะไรหรอกนะแต่พระพุทธรูปองค์นี้มันถูกสร้างขึ้นโดยเพื่อนเก่าคนสําคัญของฉันต่อมาฉันได้ทํามันหายและฉันก็ไม่คิดฝันว่าจะได้พบกับมันที่นี่เพื่อนเก่าของฉันเขาเป็นนักประติมากรรมที่มีชื่อเสียงมากในเวลานั้นและฉันก็เดาไปว่ามันคงมีมูลค่าได้สัก 300,000 แล้วในตอนนี้ดังนั้นฉันจึงเสนอราคาให้พ่อหนุ่มไป 300,000 หยวนฉันสงสัยว่าพ่อหนุ่มจะยอมขายให้ฉันได้หรือไม่?”

หลินฟาน กล่าวว่า “งั้นผมขอพูดตรงๆว่าจริงๆแล้วพระพุทธรูปองค์นี้ก็ไม่ใช่ของผมแต่เป็นของเธอ..”

หลินฟาน ชี้ไปที่ชูเสี่ยวเซียว

ถ้าพระพุทธรูปองค์นี้เป็นของเขา เขาก็สามารถมอบมันให้ชายชราได้ เพียง 300,000 หยวนมันไม่ได้มากมายอะไรสําหรับเขาเลย

แต่สิ่งนี้ มันเป็นของชูเสี่ยวเซียวและเงิน 300,000 หยวนก็ไม่ใช่เงินจํานวนน้อยๆสําหรับชูเสี่ยวเซียวชู

ชายชรามองไปที่ ชู เสี่ยวเซียว แล้วพูดว่า:“สาวน้อยคนนี้ คุณช่วยขายพระพุทธรูปองค์นี้ให้ฉันได้ไหมถ้าคุณไม่พอใจกับราคานี้คุณสามารถเสนอมาได้

ชูเสี่ยวเซียวดูตกใจมากเกินกว่าจะพูดออกไป

ชายชราหลงคิดว่าเธอไม่เต็มใจ ดังนั้นเขาจึงกัดฟัน และพูดออกมาว่า : “เอาล่ะถ้าอย่างนั้น 400,000!ฉันต้องการมันจริงๆช่วยขายให้ฉันหน่อยเถอะ…เห็นแก่หน้า..”

“ไม่ ไม่มีปัญหาคะ” ชูเสี่ยวเซียวพยักหน้าแล้วพูดออกมาในที่สุดเธอก็สงบใจลงได้เล็กน้อยแล้วพูดออกมา

ชายชราดูมีความสุขมากๆหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วพูดว่า:“สาวน้อยคนนี้ขอเลขบัญชีของคุณหรือคิวอาร์โค้ด ฉันจะได้สแกนให้

ชูเสี่ยวเซียวหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาโดยไม่รู้ตัวและเปิดหน้าสร้างคิวอาร์โค้ดเพื่อรับการชาระเงิน

ชายชราสแกน และชําระเงินด้วยโทรศัพท์มือถือและโอนเงินให้เสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว“ติ้ง!”

เสียงผู้หญิงดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือของชูเสี่ยวเซียว“บัญชีของคุณได้รับเงินเข้าจํานวน 400,000 หยวน”

ชายชราพูดอย่างมีความสุขว่า:“เอาล่ะ..สาวน้อยฉันขอบคุณมากๆ”

ชายชราถือพระพุทธรูปเอาไว้ในมือและเดินจากไปอย่างมีความสุข

โดยรอบในตอนนี้ กลับเงียบกันไปหมด..

คุณยังสามารถได้ยินเสียงเข็มตกลงบนพื้นได้อย่างชัดเจน…

“บัญชีของคุณได้รับเงินเข้าจํานวน 400,000หยวน”เสียงนี้มันยังสะท้อนอยู่ในใจของพวกเขาในตอนนี้

ชายชราจ่ายออกไปโดยไม่กระพริบตาเลยจริงๆและมอบเงินให้ชู เสียวเซียว 400,000หยวน!

กล่าวอีกนัยหนึ่งชูเสี่ยวเซียว ทําเงินได้ 400,000 หยวนโดยแทบไม่เสียอะไรเลยจากห่วงวงกลมวงหนึ่งที่มีราคาแค่ 1 หยวน!

มันจะต้องบังเอิญสักแค่ไหนกันกี่ครั้ง… เธอถึงได้โยนมันออกไป และบังเอิญไปติดอยู่กลับพระพุทธรูปองค์นี้สุดท้ายชายชราบังเอิญเดินผ่านมาและพระพุทธรูปองค์นี้ก็เป็นสิ่งที่ชายชราคนหนึ่งตามหามานานและมันก็บังเอิญว่าเป็นสิ่งที่เพื่อนเก่าของเขาทําให้และมันก็เป็นฝีมือของปรมาจารย์ประติมากรและผลงานของเขาก็มีค่ามากโชค!

นี่มันจะเรียกว่าอะไรได้ถ้าไม่ใช่เพราะโชค!

โชคขนาดนี้.. มาถึงระดับที่น่าอัศจรรย์แล้วไม่น่าแปลกใจเลยที่ทุกคนจะดูตกใจทั่งตกตะลึงชูเสี่ยวเซียวเองก็ตกตะลึงไปเช่นกัน แล้ว
พูดด้วยน้ําเสียงสั่นๆว่า:“นี่ฉัน.. ฉันทําเงินได้ 400,000 หยวนนี่ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม?ฉันมีเงินเข้าในบัญชี 400,000 หยวน?”

หลินฟานไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีในเวลานี้ทั้งหมดเป็นความผิดของเขาเองที่มอบโชคให้กับเธอ เธอโชคดีพอแล้วที่จะเล่นสนุกๆกับเกมโยนห่วงแต่เธอคงได้รับโชคมากเกินไปจนได้เงินเพิ่มเข้ามาอีก 400,000 โดยไม่ตั้งใจ

แต่ไม่เป็นไร เสี่ยวเซียว มีชีวิตที่ดีขึ้นมาได้ราวสองสามวันแล้ว นับตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กตอนนี้เธอมีเงินจํานวนนี้แล้ว ในที่สุดเธอก็สามารถมีชีวิตที่ดีขึ้นได้

หลินพ่านต้องการหารายได้ให้เธอมากกว่า 400,000 หยวนเขาต้องการช่วยให้เธอกลับไปสู่ครอบครัวฉู่ทรัพย์สินนับหมื่นล้านของตระกูลฉู่มันก็สมควรที่จะมีส่วนเล็กๆสําหรับชูเสี่ยวเซียวด้วยเช่นกัน

ตอนนี้.. ใบหน้าของหญิงขี้เหร่กลายเป็นขี้เถ้า

“พาฉันออกไปจากที่นี่ทีฉันอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว”หญิงขี้เหร่พูดกับแฟนหนุ่มที่สวมแว่นของเธอชายสวมแว่นรีบพาหญิงขี้เหร่ออกไป และฝีเท้าของหญิงขี้เหร่นั้นก็รวดเร็วยิ่งแต่สักพักเธอกลับดูอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัดอารมณ์ของความอิจฉาริษยาและความเกลียดชังโพล่งออกมาในใจของเธออีกครั้งทําให้แขนขาของเธอนั้นยิ่งอ่อนแรงลงไปอีก

เจ้าของร้านตกตะลึงในเวลานี้ชูเสี่ยวเซียวขายพระพุทธรูปเก่าๆ องค์นี้ ได้ตั้ง 400,000หยวนและยังเป็นของที่เขาซื้อมาในราคาไม่กี่ร้อยหยวน?

ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็มืดลงเขาล้มลงไปกับพื้นและหมดสติไปในที่สุดคนอื่นๆรีบเข้าไปช่วยเหลือและก็เกิดความวุ่นวายในทันที
“ใครมียารักษาโรคหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็วบ้าง”

“ขยายวงหน่อยๆ…”

“ไม่เป็นไรเขาอาจจะตื่นเต้นเกินไปเลยเป็นลมให้เขาพักผ่อนก่อนเถอะ”คนหนึ่งพูดทุกคนถอนหายใจ

“ถ้าฉันเป็นเขา.. ฉันคงเวียนหัวล้มลงหัวกระแทกตายไปแล้ว พระพุทธรูปองค์นี้ขายได้ตั้ง 400,000 หยวนแต่มันกลับเป็นของคนอื่น!”
สม!”

“แย่จัง ถ้าชายชรามาเร็วกว่านี้ พระพุทธรูปองค์นี้ก็ยังคงเป็นของเขา”

“พูดได้อย่างเดียวว่า ผู้หญิงคนนั้น โชคดีมากๆ”

“ใช่ แม่มันเถอะ โชคอะไรจะขนาดนี้ ต้องบอกว่าเธอเป็นราวกับ จักรพรรดิอู่(1) ถึงจะเหมาะ

“ใช่ คุกเข่าให้ จักรพรรดิอู่!”
“เห้ยพวกเรา รีบรับโชคจาก จักรพรรดิอู่ กัน!”

ทุกคนต่างเชื่อมั่นในโชคของชูเสี่ยวเซียวอย่างสมบูรณ์ดังนั้นพวกเขาจึงเกือบจะคุกเข่าและบูชาเธอให้แล้วสิ่งนี้ทําราวกับบอกว่า ชู เสี่ยวเซียวเป็นราชาแห่งโชคมาเป็นนัยๆ“เสี่ยวเซียวไปกันเถอะ จริงสิ คุณยังต้องการสิ่งเหล่านี้อยู่อีกไหม?”หลินฟานถามชูเสี่ยวเซียว กล่าวว่า “ลืมไปเถอะสิ่งเหล่านี้..เป็นของเจ้าของร้านเธอได้เงินมา 400,000 หยวนแล้ว และยังทําให้เจ้าของร้านร้องไห้จนเป็นลมล้มพับไปและเธอก็ออกจะเสียใจเล็กน้อยกับเรื่องนี้

ดังนั้น พวกเขาจึงทิ้งทุกอย่างที่พวกเขาได้มาก่อนหน้านี้และเดินออกจากที่นี่ไปทันทีใช้เวลาไม่นาน พวกเขาก็ขึ้นรถ Rolls-Royce และออกจากสนามเด็กเล่นไป พวกเขาไม่ต้องการอยู่ที่นี่อีกต่อไป

หลังจากขึ้นรถมาแล้วชูเสี่ยวเซียวก็ยังไม่หายตกใจเธอมองดูยอดเงินในบัญชีของเธอที่มีเงินอยู่ 400,000 หยวนที่แสดงบนหน้าจอโทรศัพท์ แล้วสีหน้าของเธอก็ดูงุนงง เล็กน้อย หลินฟานยิ้มแล้วพูดว่า “เราจะไปที่บ้านของครอบครัวฉู่กันในวันพรุ่งนี้เราไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ กันหน่อยไหมตอนนี้คุณก็เป็นผู้หญิงที่ออกจะดูรวยน้อยๆ แล้วคุณก็ควรที่จะเก็บมันไว้”

ชู เสี่ยวเซียว หน้าแดงขึ้นมา แล้วพูดว่า : “ครูหลินฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะโชคดีมากๆเมื่อก่อนฉันโชคร้ายและฉันก็คิดว่าฉันคงจะโชคดีในสักวันหนึ่งแล้วมาวันนี้โชคของฉันก็เปลี่ยนไปทันใด มันกลายเป็นดีจนน่าเหลือเชื่อ”

หลินฟาน หัวเราะ แล้วพูดว่า“จริงอยู่ว่า.. สิ่งที่ตรงกันข้าม มันสามารถย้อนกลับมาได้เมื่อสิ่งต่างๆ มันถึงที่สุดของมันแล้วแต่ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไรก็ตามคุณคงจะโชคร้ายมานานเกินไปแล้ว แล้วมันก็เลยผ่านจุดที่ต่ำที่สุดสุดท้ายมันก็คงจะดีดตัวกลับขึ้นมา หลังจากนั้นตัวคุณเองก็เริ่มเปลี่ยนจากโชคร้ายมาเป็นโชคดียังไงล่ะ”

“จริงๆ เหรอ?” ชู เสี่ยวเซียวไม่อยากจะเชื่อ“ฉันเกือบจะคิดว่ามีพระเจ้าคอยช่วยฉันอย่างลับๆแล้วนอกจากพระเจ้าแล้วใครจะเปลี่ยนโชคของคนอื่นได้กัน?”

หลินฟาน พยักหน้าเขาไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะพระเจ้าหรือไม่แต่ระบบนั้นทรงพลังเหมือนกับพระเจ้าจริงๆแต่ก็รู้ได้จากในนวนิยายหลายเรื่องว่าโลกใบหนึ่งก็อาจจะมีพระเจ้าคอยดูแลอยู่ก็คงอาจจะพูดอย่างนั้นก็ได้…

ชู เสี่ยวเซียวตกตะลึงและอดประหลาดใจไม่ได้เธอมีเงินอยู่ตั้ง 400,000 หยวนเรื่องนี้สําหรับเด็กที่ยากจนที่น่าสงสารจู่ก็ได้เงินมาอย่างกะทันหันและรู้ว่าตัวเองมีเงินมากมายขึ้นมาความสุขแบบนี้ทุกคนคงไม่เข้าใจมันจริงๆหรอก..

หลังจากนั้นหลินฟานก็พาชูเสี่ยวเซียวไปที่ห้างสรรพสินค้าพร้อมที่จะเข้าไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ชูเสี่ยวเซียวและให้เธอสวมใส่ไปที่บ้านของครอบครัวฉู่ในวันพรุ่งนี้มา

เมื่อไปถึงห้างก็เดินเข้าไปช้อปปิ้งในร้านขายเสื้อผ้า

เมื่อขณะเลือกเสื้อผ้าชูเสี่ยวเซียว ก็เกือบจะชนกับ พนักงานหญิง

“เฮ้ เธอคือ ชู เสี่ยวเซียว ใช่ไหม?” พนักงานหญิงคนนี้ รู้จักกับ ชู เสี่ยวเซียว แล้วเธอก็ยิ้มออก

“เสี่ยวหลี่!”ชูเสี่ยวเซียวยังจ่าอีกฝ่ายได้เพราะผู้หญิงคนนี้เคยเป็นพี่สาวของเธอมาก่อนพี่เสี่ยวหลี่คนนี้ทราบถึงสถานการณ์ของครอบครัวของชูเสี่ยวเซียวดีและอดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า : “เสี่ยวเซียวเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเสื้อผ้า?เธอไม่ใช่ว่ามาผิดที่ใช่ไหม? เสื้อผ้าที่นี่มีราคาแพงมากและเธออาจซื้อมันไม่ได้”

(1)[จักรพรรดิอู่ (EEF)] -เนื่องมาจากองค์จักรพรรดิได้ขยายอิทธิพลเส้นทางการค้าจากจีนไปในต่างประเทศและทําให้ประเทศจีนสร้างความมั่งคั่งได้อย่างมากมายในเวลานั้นชาวจีนส่วนหนึ่งมักจะเรียกบุคคลหรือสรรเสริญพระองค์ว่านําโชคมาให้หรือพระองค์เป็นผู้ให้โชค