ระบบลงชื่อเข้าใช้ระดับพระเจ้า เริ่มต้นจาก 100 พันล้าน - ตอนที่ 71 เขาเป็นเจ้านายของฉัน

เมื่อหลินฟาน และซู จินจิน พบกันที่หยุนติงวิลล่า อีกด้านหนึ่ง เฉิน หลิงหลิงมาที่บริษัทลรี่โหยวแอนิเมชั่นเพียงคนเดียว

ในฐานะ “เจ้านายคนใหม่” ของบริษัทนี้ ตําแหน่งเฉพาะของเฉิน หลิงหลิงคือประธานไม่มีใครสามารถเขย่าตําแหน่งของเธอได้ยกเว้น หลินฟานเรียกได้ว่าเธออยู่ภายใต้คนคนเดียว

ลวโหยวแอนิเมชั่น ซึ่งเป็นหนึ่งในสามบริษัทแอนิเมชั่นรายใหญ่ในประเทศจีนเป็นสถานที่ที่เฉิน หลิงหลิง ชื่นชมมาอย่างยาวนาน

เฉิน หลิงหลิงเจออุปสรรคมากมายในลวโหยวแอนิเมชั่น เธอมาสัมภาษณ์แต่สัมภาษณ์ล้มเหลว เธอส่งต้นฉบับหลายฉบับแต่เธอไม่ผ่านเลยสักครั้ง

ตามปกติ เฉิน หลิงหลิงสวมชุด และมีผมหางม้า 2 ชั้น เหมือนเด็กผู้หญิงที่ออกมาจากการ์ตูนแม้ว่าประธานหญิงในทีวีจะสวมชุดแบบมืออาชีพทั้งหมดแต่เธอก็ไม่ชอบสิ่งนั้น

ตอนไปซื้อเสื้อผ้าเมื่อวาน พี่หลินยังบอกอีกว่าใส่อะไรก็ได้ตามที่ชอบ

ดังนั้นเธอจึงกลายเป็นประธานหญิงที่เหมือนประธานหญิงตัวน้อย

ทันทีที่เธอมาที่บริษัทล โหยว ทันทีที่เธอเข้าประตูเฉิน หลิงหลิง ก็พบกับบรรณาธิการที่คุ้นเคยนี่คือลุงวัยกลางคน นามสกุลไป๋ บรรณาธิการผิวขาวคนนี้ที่ปฏิเสธเฉินหลิงหลิงครั้งแล้วครั้งเล่าและเมื่อสองวันก่อนเธอก็เพิ่งถูกปฏิเสธไป

เมื่อเห็นเฉิน หลิงหลิง บรรณาธิการไปก็ยิ้มเยาะ และขมวดคิ้ว: “ทําไมคุณถึงมาที่นี่ฉันไม่ได้ตอบอีเมลของคุณ ต้นฉบับของคุณ ไม่ค่อยดี!”

เฉิน หลิงหลิงรีบพูดว่า: “คุณไป คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ใช่มาที่นี่ เพราะต้นฉบับ”

บรรณาธิการไป์กล่าวว่า“โอ้ ถ้าเช่นนั้น คุณต้องการมาสัมภาษณ์ ฉันจําได้ว่าคุณถูกปฏิเสธไปแล้วคุณชั่งดื้อรั้นจริงๆ!”

น้ําเสียงของบรรณาธิการไป์เหน็บแนม เห็นได้ชัดว่ามันเรื่องตลกที่เฉิน หลิงหลิงพยายามมาอีกครั้งเธอเพิ่งถูกปฏิเสธไปและงานขอเธอมันไม่ดี เธอคิดเองได้ไหม!

เฉิน หลิงหลิงกล่าวว่า “ฉันไม่ได้มาเพื่อสัมภาษณ์”

บรรณาธิการไปประหลาดใจ: “ไม่ใช่ มาสัมภาษณ์ และไม่ใช่สําหรับต้นฉบับ ดังนั้นทําไมคุณถึงมาที่นี่คุณคิดว่าที่นี่คือที่ไหน คุณสามารถเดินไปมาที่นี่ได้?”

เฉิน หลิงหลิง เป็นคนอ่อนโยน ต่อหน้าบรรณาธิการไป์ ที่ก้าวร้าว เธอไม่ตอบสนองด้วยความโกรธและพูดอย่างสงบ “จริงๆ แล้ว ฉันมาทํางาน”

บรรณาธิการไป๋ ดูเหมือนจะได้ยินเรื่องตลก และอดหัวเราะไม่ได้: “มาทํางานหรือคุณผ่านการสัมภาษณ์เมื่อไหร่ ทําไมฉันไม่รู้ ฉันคิดว่าคุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา!”

เฉิน หลิงหลิงกล่าวว่า: “ฉันมาทํางานจริงๆ ขอโทษอาจารย์ไป ฉันไม่มีเวลาคุยกับคุณแล้วฉันบอกไปแล้วนะ”

บรรณาธิการไป๋หยุดเฉิน หลิงหลิงและเยาะเย้ย: “ดูเหมือนว่าคุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาฉันไม่ได้คิดโจมตีคุณ ฉันจะบอกคุณตามตรง คุณไม่มีความสามารถในแอนิเมชั่นยอมเสียใจตรงนี้กลับ ไปคิดทําอย่างอื่นดีกว่า!”
ในขณะนั้น เด็กสาวใส่แว่นในชุดมืออาชีพก็รีบเดินตรงมาที่เฉิน หลิงหลิงมองด้วยท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย .

“ขอโทษคะท่านประธาน ฉันมาสายไปหน่อย ฉันควรจะไปพบคุณที่หน้าประตู”สาวแว่นกล่าวขอโทษอย่างประหม่า

เมื่อเฉิน หลิงหลิง เห็นหญิงสาวที่ใส่แว่น เธอก็ดีใจมาก และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไรคุณต้องเป็นพี่สาวเสี่ยวจ”

เสี่ยว จผู้ช่วยของเธอ และรู้ว่าวันนี้เธอกําลังจะเข้ามารับตําแหน่ง เธอจึงเพิ่ม WeChat ของเธอในตอนเช้า และนัดพบที่บริษัท

เมื่อได้ยินประธานเรียกเธอว่า “พี่สาว” หญิงสาวที่ใส่แว่นก็ปลื้มใจ: “ท่านประธานเรียกฉันว่าเสี่ยวจูก็ได้คะ ฉันจะพาคุณเข้าไป ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทกําลังรอคุณอยู่”

หลินฟานซื้อมัน และให้เธอเข้ามารับตําแหน่งประธานในวันนี้!

ข่าวนี้เป็นที่รู้กันของผู้บริหารระดับสูงเท่านั้น ในขณะนี้ และยังไม่ได้สื่อสารกับทั่วทั้งบริษัท

“โอเค”เฉิน หลิงหลิงยิ้ม หันไปหาบรรณาธิการ และพยักหน้า “ฉันไปก่อนนะวันหลังคุยกันใหม่”

หลังจากนั้นเธอก็เดินตามเสี่ยวจเข้าไป

เมื่อมองไปที่บรรณาธิการไปอีกครั้ง เขาก็ตกตะลึงไปแล้ว

เรื่องบ้าอะไรกัน!

เฉิน หลิงหลิง เป็นประธานหญิงคนใหม่ของบริษัทจริงหรือ?

ก้าวกระโดดนี้ใหญ่เกินไปใช่ไหม เธอทําได้ยังไง?

ฯลฯ !

เธอหันมาคุย!

นี่คือการช่าระบัญชีเก่ากับเขาหรือไม่?

บรรณาธิการไปสั่นสะท้านทันที

ห้องประชุมบริษัทลวีโหยว

ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทมาถึงแล้ว กําลังรอ เฉิน หลิงหลิง

เมื่อพวกเขาเห็นเฉิน หลิงหลิง เข้ามา แม้ว่าทุกคนจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็ยังสับสนว่าที่จริงแล้วประธานคนใหม่ของบริษัทเป็นผู้หญิงผมสีเหลือง คนนี้?

นี่เรื่องตลกใช่ไหม! สาวผมเหลืองขนาดนี้จะเป็นผู้นําบริษัทได้ดีแค่ไหน!

“สวัสดีทุกคน ฉันชื่อเฉิน หลิงหลิง โปรดดูแลฉันในอนาคตด้วย และโปรดแนะนําตัวเองและแจ้งให้ฉันรู้จักพวกคุณทุกคนด้วยคะ” เฉิน หลิงหลิงกล่าวอย่างสุภาพ

ผู้บริหารระดับสูงทุกคนแนะนําตัวทีละคน

หลังจากพูดจบ ชายอาวุโสคนหนึ่งพูดว่า: “ท่านประธาน คุณมาถูกเวลาแล้วเรากําลังโต้เถียงกันอยู่เรื่องหนึ่ง เรื่องแค่ให้ประธานตัดสินใจ”
เฉินหลิงหลิงเห็นว่านี่คือผู้อํานวยการโครงการของบริษัทจ้าวจง

เฉิน หลิงหลิง กล่าวว่า: “ผอ.จ้าว ได้โปรดพูดมา”

ผอ.จ้าว กล่าวว่า: “เรากําลังวางแผนที่จะถ่ายทําแอนิเมชั่น เป้าหมายคือการเป็นเกณฑ์มาตรฐานใหม่สําหรับการ์ตูน และบ็อกซ์ออฟฟิศจะมีทุนเริ่มต้นที่ 1 พันล้าน! อย่างไรก็ตามเรากําลังโต้เถียงกันในเรื่องนี้ ปัจจุบันส่วนใหญ่มี 2 ทางเลือกหนึ่งคือไซอิ๋วอีกอันคือนาจาประธานคิดว่าเราควรเลือกอันไหนดี?”

เฉินหลิงหลิงพูดอย่างมีความสุข: “ดีมาก การสร้างการ์ตูนประจําชาตินี่คือความฝันของฉันมาเป็นเวลานาน!”

เมื่อเธอเข้าร่วมบริษัท เธอพบโครงการดังกล่าว และเฉิน หลิงหลิงมีความสุขมาก

เหล่าผู้บริหารระดับสูงมองหน้ากันด้วยความตกใจ หญิงสาวคนนี้ดูไม่เหมือนซีอีโอเลยเหมือนเด็กสาวนักศึกษาที่จบใหม่ไม่ผิด

ผู้อํานวยการจ้าวไอ 2 ครั้ง: “ไอ ท่านประธาน คุณยังไม่ได้ตอบคําถามของฉัน”

เฉิน หลิงหลิงสงบสติอารมณ์คิดอย่างจริงจังแล้วกล่าวว่า “ในความคิดของฉันการเดินทางสู่ตะวันตกเป็นหัวข้อยอดนิยมและยังมีอีกมากในบรรดาเหล่าผลงานต่างๆก็มีผลงานดีๆมากมายไข่มุกกับหยกอยู่ข้างหน้า ถ้าทําอีกคงคิดขึ้นใหม่ได้ยากมองในแง่ดีเรื่องของนาจามีไม่ค่อยมากถึงแม้เรื่องนี้จะค่อนข้างไม่เป็นที่นิยมแถมมีพื้นที่ให้เล่นเยอะกว่าฉันคิดว่าเลือกงานของ นาจา”

หลังจากได้ยินคําพูดของ เฉิน หลิงหลิง ผู้บริหารระดับสูงก็แสดงความรังเกียจ

คุณไม่เข้าใจตลาด ตอนนี้ทําได้เพียงแค่มองไปที่ เฉิน หลิงหลิง!

ผู้อ่านวยการจ้าวกล่าวว่า “ท่านประธาน ท่านได้วาดภาพนาจาหรือไม่ ผลงานชิ้นเอกของคุณที่พิมพ์ที่ไหน”

เฉิน หลิงหลิงกล่าวว่า “นี่… ฉันเคยส่งร่างจดหมายให้ลวโหยวมาก่อนแล้ว แต่ฉันยังไม่ได้ทํา…”

ได้ยินสิ่งนี้ บรรดาผู้บริหารต่างหัวเราะคิกคัก บางคนถึงกับอดหัวเราะออกมาไม่ได้

ผลงานที่ยังไม่ได้ร่างน่าอาย!

ผู้อํานวยการจ้าวกล่าวว่า: “ท่านประธานด้วยความเคารพท่านไม่รู้จักตลาด! แม้ว่าจะมีผลงานมากมายในหัวข้อไซอิ๋วแต่นี่เป็นทรัพย์สินทางปัญญาชั้นสูงที่มีชื่อเสียงระดับชาติที่สูงมากและมีจํานวนมากในตลาด ตราบใดที่เราทํางานอย่างหนักเพื่อขัดเกลาผลงานที่ดีเราก็ไม่กลัวความล้มเหลวในบ็อกซ์ออฟฟิศในทางตรงกันข้ามนาจาไม่เป็นที่นิยมมากและถึงแม้เราจะปั่นดอกไม้ที่แสนเลอค่าก็จะไม่มีค่ามากมายนัก!”

ผู้บริหารระดับสูงทุกคนพยักหน้า ทุกคนเห็นด้วยกับมุมมองของผู้อํานวยการจ้าว

เฉิน หลิงหลิงหงุดหงิดเล็กน้อย ฉันไม่ได้คาดหวังว่าผู้อํานวยการจ้าวจะพุ่งมาหาเธอทันทีที่เธอมาถึงหากประธานคนนี้ไม่สามารถโน้มน้าวใจสาธารณะชนได้การเป็นประธานที่ดีคงไม่ใช่เรื่องง่าย!

ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของ เฉิน หลิงหลิง ก็ดังขึ้น

เมื่อเฉิน หลิงหลิงเห็นว่าเป็นสายของหลินฟาน ราวกับว่าเธอได้พบกับผู้ช่วยให้รอดชีวิตดังนั้นเธอจึงรับสายอย่างรวดเร็ว

“หลิงหลิงคุณไปทํางานแล้วสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง หลินฟานถาม

เฉิน หลิงหลิงกล่าวว่า “พี่ชาย ฉันไปทํางานแล้ว และเจอสถานการณ์ที่ล่าบากเล็กน้อย…”

เฉิน หลิงหลิงพูดถึงการเลือกผลงานสร้าง

หลินฟาน กล่าวว่า “ผมกําลังไป และผมจะพูดถึงมันในภายหลัง

ในขณะนี้ หลินฟาน ได้ขับรถลงมาจากภูเขาแล้ว วันนี้เมื่อเฉิน หลิงหลิง เข้ารับตําแหน่งเขามีความกังวลเล็กน้อย ดังนั้นเขาวางแผนที่จะไปดูและโทรหาเฉินหลิงหลิงระหว่างทางและเธอก็พบกับสถานการณ์ที่น่าล่าบากจริงๆ

เมื่อเขามาถึงบริษัทล โหยวแอนิเมชัน หลินฟาน จอดรถ และเดินเข้าไปในบริษัท

ลุงวัยกลางคนเดินเข้ามา

บรรณาธิการไก่าลังถือกองงานกองใหญ่อยู่ในมือ และเมื่อเขาเห็นหลิน ฟานเขาก็มองขึ้น

และลง

ทั่วร่าง!

บรรณาธิการไปพูดอย่างดูถูก “คุณมาทําอะไร ที่นี่ไม่ใช่ที่ใครก็เข้ามาได้พร่ําเพรื่อ!”

หลินฟานยิ้ม และกล่าวว่า “ผมเข้ามาได้ หากผมต้องการจะเข้า!”ใครมีคุณสมบัติที่จะเข้ามาที่นี่ได้ดีกว่าเขาล่ะ

บรรณาธิการไปขมวดคิ้ว และพูดอย่างไม่พอใจว่า “ฉันคิดว่าคุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาออกไปซะไม่อย่างนั้นฉันจะโทรเรียกรปฏ!”

หลินฟาน กําลังจะตอบ แต่เมื่อโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น

หลินฟาน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมารับสาย: “หลิงหลิง ผมเพิ่งมาถึง และมีคนหยุดผมไว้ใช่ออกมาเดี๋ยวนี้”

เมื่อหลินฟาน รับสายเขาก็แสดงนาฬิกา Rolex ที่ข้อมือโดยไม่ได้ตั้งใจ

บรรณาธิการไป เห็น Rolex อย่างรวดเร็ว และหัวใจของเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะ

บ้าชิบ นี้มัน Rolex!

เห็นได้ชัดว่าเด็กคนนี้ใส่เสื้อผ้าราคาถูก แต่เขาสวม Rolex หลายแสน!?

บรรณาธิการไป๋เหงื่อออกมาก นี่มันบ้า เห็นได้ชัดว่าเขารวยทําไมเขาถึงใส่ชุดข้างถนนมันง่ายต่อการถูกเข้าใจผิด!

“พี่ชาย!”

เฉิน หลิงหลิงวิ่งออกไปอย่างมีความสุขในเวลานี้ และเมื่อเธอเห็นหลิน ฟานเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกมีพี่หลินอยู่ที่นี่ เธอไม่กลัวอะไรเลย

บรรณาธิการไป๋รู้สึกว่าขาของเขาอ่อนไปหน่อย และเขารู้สึกเหมือนกําลังจะทรุดตัวลง

ประธานเรียกพี่ชายคนนี้จริงๆ เหรอ นี่คือครอบครัวของประธานเหรอแค่ตอนนี้เขายังทําให้ประธานขุ่นเคืองไม่พอ แต่ยังทําให้ครอบครัวของประธานขุ่นเคืองด้วยเหรอ

บรรณาธิการไป๋เกือบร้องไห้

“ี่สี่ ท่านประธาน หนุ่มหล่อคนนี้เป็นใคร” บรรณาธิการไปถามด้วยรอยยิ้มฝืนๆ

เฉิน หลิงหลิงหน้าแดงและพูดว่าเขาเป็นของฉั… เจ้านาย อม เขาเป็นเจ้าของที่นี่”

เธออยากจะบอกว่าพี่หลินเป็นแฟนของเธอ แต่เธออายที่จะพูดตอนนี้ เธอเขินอายมากหมดปัญญาที่จะพูดว่า เขาเป็นเจ้านายของฉัน

เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่า ที่เธอพูดออกไปอย่างนั้น เธอก็แทบจะไม่ทําให้บรรณาธิการไปตกตะถึงเลยแม้แต่น้อย