ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา - บทที่ 1 ข้ากลายเป็นวายร้าย

บทที่ 1 ข้ากลายเป็นวายร้าย

บทที่ 1 ข้ากลายเป็นวายร้าย

“นี่ฉันทะลุมิติมาโลกแฟนตาซีงั้นหรือ?”

ลู่หยวนกำลังนั่งอยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่ที่คานถูกสร้างขึ้นจากหยกขาว แกะเป็นลายสัตว์มงคลหลากหลายชนิด ส่วนเสานั้นถูกสร้างขึ้นมาจากหยกอ่อนอายุนับหมื่นปี อีกทั้งมังกรที่ถูกสลักเอาไว้บนเสาทุกต้นดูเหมือนจริงราวกับจะสามารถบินทะยานออกมาได้ทุกเมื่อ ผ้าโปร่งถูกผูกเอาไว้ พื้นปูด้วยหยกดำฝังด้วยเม็ดทองคำเป็นลายดอกบัว …ดูคล้ายสรวงสวรรค์บนผืนดินก็มิปาน

ลู่หยวนหลับตาลงรับความทรงจำเจ้าของร่างเข้ามาด้วยความระมัดระวัง หลังจากนั้นเพียงไม่กี่อึดใจ เขาก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

“บัดซบ!”

ลู่หยวนสบถออกมาด้วยน้ำเสียงต่ำ เขาคาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าของร่างที่เขารับช่วงต่อจะเป็นปีศาจร้ายในคราบมนุษย์ที่ทำตัวรนหาที่ตายไปทั่วทุกหนแห่ง!

เจ้าของร่างเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของตำหนักธารสุญญะแห่งแดนเหนือ แผ่นดินหยวนหง ด้วยพรสวรรค์ของเขา ยามสามขวบปีก็ก้าวเข้าสู่ขั้นยอดยุทธ์ สิบขวบได้เป็นขั้นปรมาจารย์ยุทธ์ ยามสิบเจ็ดปีเป็นถึงจักรพรรดิยุทธ์ ผู้ที่พบเห็นต่างพากันคุกเข่าลงยกย่องเขาเป็น ‘บุตรศักดิ์สิทธิ์’ แห่งตระกูลลู่ด้วยความเคารพ

ด้วยภูมิหลังครอบครัวและพรสวรรค์อันโดดเด่น ขอเพียงแค่ปฏิบัติตัวดี ๆ อีกร้อยปีให้หลัง เขาจะต้องกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ใต้หล้าอย่างแน่นอน!

แต่ทว่า… เจ้าของร่างเดิมกลับอาศัยความแข็งแกร่งของตัวเองหาเรื่องอ้อนบาทาไปทั่ว!!

เริ่มจากต่อยผู้มีพรสวรรค์โดดเด่นจากตระกูลหลินไปหนึ่งหมัด ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บของคนผู้นั้นจะเริ่มดีขึ้นแล้ว ต่อมาก็กำจัดตระกูลเย่ทิ้ง ปล่อยให้ผู้สืบทอดรอดไปได้หนึ่งคน รู้สึกจะชื่อว่าเย่ฝาน?

สิ่งที่ยุ่งยากที่สุดคือ การที่เขาต้องการเข้าไปมีส่วนร่วมในการถอนหมั้นของตระกูลเซียวในทะเลใต้ด้วยความเบื่อหน่าย!

แถมระหว่างทางกลับ ยังลักพาตัวบุตรและธิดาศักดิ์สิทธิ์จำนวนไม่น้อยจากกองกำลังต่าง ๆ พวกเขาไม่ได้ถูกฆ่า ทว่าถูกเลี้ยงดูเอาไว้ในสวนหลังบ้าน

ลู่หยวนกุมหน้าผากลอบถอนหายใจออกมา เหล่าคนที่เจ้าของร่างเดิมไปหาเรื่องมานั้น มีผู้ใดบ้างที่ดูไม่เหมือนตัวเอกในนิยายกำลังภายในแนวเทพเซียน?

สิ่งที่เขาทำ เรื่องใดบ้างไม่ใช่การกระทำของวายร้าย?!

หรือว่าตัวเขาจะมายังโลกใบนี้เพื่อเป็นบันไดให้ตัวเอกเหยียบขึ้นไป?!

[ติ๊ง! การเชื่อมต่อกับระบบวายร้ายสำเร็จแล้ว!]

เสียงเย็นชาของเครื่องจักรดังขึ้นมาในหูของลู่หยวน

ระบบ?!

รอยยิ้มประดับขึ้นมาบนใบหน้าของลู่หยวน ในเมื่อทะลุมิติมาแล้วก็สมควรได้รับสูตรโกง

[ยินดีต้อนรับสู่มหาแดนโชคชะตา! โลกใบนี้รวบรวม ‘บุตรแห่งโชคชะตา’ มาจากทุกหนแห่ง แต่…ท่านสามารถช่วงชิงค่าชะตาของบุตรแห่งโชคชะตามาเพิ่มให้กับตัวท่านที่เป็นวายร้ายได้! ค่าชะตาของวายร้ายเองก็สามารถเพิ่มค่าเพื่อทำสิ่งต่าง ๆ อย่างเช่นซ่อมแซมหรือแลกเปลี่ยนสิ่งของ]

เพียงแค่ลู่หยวนคิด หน้าจอแสดงผลก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา

[นาม : ลู่หยวน

สถานะ : บุตรศักดิ์สิทธิ์ตระกูลลู่ เเห่งเผ่าธารสุญญะแดนเหนือ

ฐานการบ่มเพาะ : ขั้นจักรพรรดิยุทธ์ ระดับต้น

พลัง : เพลงกระบี่ขั้วสวรรค์ หมัดเทวะแดนร้าง

วิชา : ยันต์สวรรค์บรรพกาล

สายเลือด : มาร

สมบัติศักดิ์สิทธิ์ : ไม่มี

ผู้ติดตาม : ไม่มี]

[ในโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร ความแข็งแกร่งคือกฎข้อเดียวในการอยู่รอด!

บุตรแห่งโชคชะตามารวมตัวกันบนโลกใบนี้ ท่านโปรดช่วงชิงค่าชะตา และทะยานสู่สวรรค์! พิสูจน์ตนว่าเป็นหนึ่งในใต้หล้า!]

“ช่วงชิงโชคชะตา?” มุมปากของลู่หยวนกระตุกขึ้น “น่าสนใจดี!”

บุตรศักดิ์สิทธิ์คือเหล่าผู้สืบทอดของกองกำลังต่าง ๆ ที่มีพรสวรรค์เท่านั้น

ส่วนบุตรแห่งโชคชะตานั้นแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง …คือผู้ที่โชคชะตาลิขิตมาให้เป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่ ตีความอีกนัยหนึ่งก็คือพวกพระเอกลูกรักทั้งหลาย! เดิมทีลู่หยวนก็เตรียมตัวพร้อมจะอยู่แบบเอาตัวรอดไปวัน ๆ ทว่าตอนนี้ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นแล้ว

วายร้ายก็ยิ่งใหญ่ได้เหมือนกัน!

เขาต้องการจะแย่งชิงโชคชะตาของพวกบุตรแห่งโชคชะตามาให้หมด!

พวกพระเอกทั้งหลาย… ระวังข้าไว้ให้ดีเถอะ!

“คุณชาย!”

เสียงดูมีอายุดังขึ้นมาจากด้านนอกห้องโถง

ลู่หยวนปิดหน้าจอระบบ เอ่ยตอบกลับด้วยเสียงเอื่อย ๆ “เข้ามาได้!”

ชายชราที่แต่งตัวด้วยอาภรณ์อย่างดีเดินเข้ามาในห้องโถงแล้วโค้งคำนับทำความเคารพลู่หยวน “คุณชาย สตรีจากสำนักฟ้าประทานถูกส่งเข้าไปอยู่ในห้องของคุณชายแล้ว”

ลู่หยวนพบข้อมูลเกี่ยวกับสำนักฟ้าประทานในความทรงจำ ปรากฏว่าในบรรดาบุตรและธิดาศักดิ์สิทธิ์ที่เจ้าของร่างคนเดิมพากลับมา มีคนจากสำนักฟ้าประทานอยู่ด้วย

เนื่องจากสตรีผู้นี้มีร่างกายเป็นหยินบริสุทธิ์ยากจะพานพบในรอบร้อยปี สามารถใช้นางเป็นเตาหลอมสำหรับบำเพ็ญคู่ได้*[1] ดังนั้นจึงต้องตาเจ้าของเดิมให้ลักพาตัวกลับมาด้วย

เจ้าของร่างเดิมยังสั่งให้ชำระล้างร่างกายสตรีผู้นั้นก่อนจะส่งไปที่ห้องให้เขาได้เพลิดเพลินในคืนนี้

เมื่อเห็นว่าลู่หยวนไม่พูดอะไรออกมาเป็นเวลานาน ชายชราจึงเอ่ยขึ้นมาด้วยความระมัดระวังอีกครั้ง “หากคุณชายไม่พอใจ ข้าน้อยจะไปเปลี่ยนคนใหม่ให้ท่าน!”

ลู่หยวนโบกมือ “ไม่ต้อง เป็นนางนั่นแหละ เจ้าออกไปได้แล้ว!”

ชายชราขานรับ ส่วนลู่หยวนก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องของตน

เมื่อมาถึงห้องแล้ว ลู่หยวนก็เปิดประตูเข้าไป ด้านในถูกตกแต่งอย่างหรูหราฟุ่มเฟือยจนเกินพอ ทำให้เขาถอนหายใจ

เมื่อเดินเข้าไปในห้อง ก็สามารถเห็นสตรีเรือนร่างงดงามชวนรุ่มร้อนได้ราง ๆ ผ่านผ้าโปร่ง สตรีผู้นั้นเองก็รับรู้ได้ว่ามีคนเข้ามาจากเสียงเปิดประตู ทว่านางถูกศาสตร์บางอย่างสะกดเอาไว้ทำให้ขยับไม่ได้ ดังนั้นแม้ภายในใจจะเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ก็ไม่อาจทำได้กระทั่งการเปิดปากพูด

ลู่หยวนก้าวเข้าไป ก่อนจะเลิกผ้าโปร่งขึ้น เผยให้เห็นใบหน้างดงามดังหยกของสตรีผู้นั้น ริมฝีปากสีแดง นัยน์ตางดงามน่าหลงใหล

งดงามจนกล่าวได้ว่าเป็นเทพธิดาที่ลงมาจุติก็ไม่เกินจริง!

ลู่หยวนกลืนน้ำลายเงียบ ๆ ทว่าในขณะที่เขายังไม่ทันที่จะได้ทำอะไร ทันใดนั้นพลันตัวแข็งทื่อ สีหน้าที่แต่เดิมเบิกบานครึ้มลงอย่างรวดเร็วราวกับกลืนกินของแสลง

เขาชี้นิ้วขึ้น ทำให้ผ้าห่มพันรอบร่างของหญิงสาวทันที ก่อนจะลากนางให้ตกลงไปบนพื้นอย่างแรง!

หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและขุ่นเคือง ก่อนจะพบว่าสิ่งที่สะกดร่างกายเอาไว้หายไปแล้ว จึงรีบลุกขึ้นมาเอาผ้าห่มห่อหุ้มตัวเองเอาไว้มิดชิดจนไม่ให้เห็นผิวกาย ขณะที่สายตาก็จับจ้องไปทางลู่หยวนด้วยเกรงว่าคนผู้นี้จะมีเจตนาอะไรบางอย่าง

ลู่หยวนไม่สนใจท่าทางของธิดาศักดิ์สิทธิ์จากสำนักฟ้าประทาน ตอนนี้ภายในหัวของเขาเต็มไปด้วยเสียงแจ้งเตือนจากระบบ

[สตรีผู้ได้รับค่าชะตามหาศาลจากสำนักฟ้าประทาน หากบังคับให้มีความสัมพันธ์ด้วยในตอนนี้ จะสร้างความเสียหายให้กับโชคชะตาของท่าน ท่านโปรดระมัดระวัง]

ประโยคนี้ทำลายอารมณ์ดั้งเดิมในใจของลู่หยวนทิ้งไปในทันที

น่าชิงชังยิ่งนัก! คิดว่าความบริสุทธิ์ที่เก็บไว้กว่ายี่สิบปีจะถูกทำลายลงในคืนนี้แล้วเชียว!

ลู่หยวนทำสมาธิให้จิตใจกลับมาบริสุทธิ์ ในที่สุดก็ดับไฟภายในใจได้ ก่อนจะนอนลงบนเตียงเตรียมพร้อมหลับพักผ่อน

เมื่อสตรีผู้นั้นเห็นว่าลู่หยวนกำลังจะเข้านอน นางก็ยิ่งโกรธมากขึ้นก่อนจะถามออกมา “ทำอย่างนี้หมายความว่าอย่างไรกัน!?”

ลักพาตัวนางมา ก่อนจะให้ทำความสะอาดแล้วส่งไปที่ห้อง ทว่าเมื่อเห็นตนแล้วกลับทำหน้าซีด ทิ้งตัวลงบนเตียงเตรียมนอน หรือจะมองว่านางน่าเกลียดเป็นอย่างมาก?! นางเป็นถึงสาวงามอันดับหนึ่งของสำนักฟ้าประทานเชียวนะ! ที่นั่นมีคนไม่รู้ตั้งกี่คนที่ตกหลุมรักนาง!

ลู่หยวนถอนหายใจ ก่อนเรียกให้คนนำเสื้อผ้าชุดหนึ่งมาให้ แล้วช่วยนางสวมอาภรณ์

หลังจากสาวใช้ออกไปแล้ว ลู่หยวนก็ถามออกมา “เจ้ามีนามว่าอะไร?”

สตรีผู้นั้นนิ่งไปครู่หนึ่งด้วยความไม่เข้าใจว่าลู่หยวนต้องการอะไร ทว่าตอนนี้นางอยู่ภายใต้กำมือผู้อื่นจึงต้องยอมประนีประนอม นางตอบกลับไป

“ซวี่รั่วหลิง”

ลู่หยวนพยักหน้า “ตำหนักธารสุญญะจะมีการประชุม ในตอนนั้นคนจากสำนักฟ้าประทานของเจ้าก็จะมาด้วยเช่นกัน ดังนั้นเจ้าเองก็ไปกับข้า”

ดวงตาของซวี่รั่วหลิงเป็นประกาย คนผู้นี้จะปล่อยนางไปใช่หรือไม่?

ชายหนุ่มรู้ทันความคิดของซวี่รั่วหลิงจึงยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะเป็นคนรับใช้ของข้า! ทำเพียงแค่ดูแลเรื่องในชีวิตประจำวันของข้าก็พอ อย่าคิดจะไปไหน ส่วนคืนนี้เจ้าก็ออกไปนอนเฝ้าด้านนอกห้องเสียเถอะ”

ก่อนที่ซวี่รั่วหลิงจะทันได้ตอบสนอง ลู่หยวนก็โบกมือขึ้น นางพลันถูกพลังปราณอันแข็งแกร่งผลักออกไป เมื่อกลับมารู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่พื้นด้านนอกห้องเสียแล้ว

ด้วยเหตุนี้ ธิดาศักดิ์สิทธิ์ผู้สง่างามแห่งสำนักฟ้าประทานก็กลายมาเป็นสาวใช้เฝ้ายามตอนกลางคืนให้ลู่หยวนเสียแล้ว

[1] การบำเพ็ญคู่ คือ การแลกเปลี่ยนพลังงานระหว่างผู้ฝึกยุทธ์สองคนเพื่อให้ได้พลังเพิ่มขึ้นสองเท่า ด้วยวิธีเสพสังวาส โดยผู้ที่มีกายบริสุทธิ์พอจะใช้บำเพ็ญคู่ได้เรียกว่า ‘เตาหลอม’