ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา - บทที่ 659 เหนือกฎเกณฑ์ทั้งหมด เหนือสิ่งอื่นใด

บทที่ 659 เหนือกฎเกณฑ์ทั้งหมด เหนือสิ่งอื่นใด

“ดี!”

แม้อู๋เต้าผ่านร้อนผ่านหนาวมานาน แม้แต่วิญญาณเทวะเคยสลาย หากยังยืนหยัดจนถึงทุกวันนี้ คิดว่าเลือดร้อนแบบหนุ่ม ๆ คงเหือดแห้งไปนานแล้ว

ทว่าวันนี้ได้ยินวาจาอู๋โจวจิตใจกลับเดือดพล่านขึ้นมาอีกครั้ง อนาคตที่ไม่แน่นอนกลับกลายเป็นความท้าทายที่น่าสนใจยิ่ง

“ข้าติดตามท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์มาไม่นาน แต่เด็กคนนี้ก็สร้างปาฏิหาริย์ไม่หยุดหย่อน ข้าเองก็อยากรู้วันข้างหน้าหากเขาก้าวขึ้นสู่สวรรค์สถิตในตำแหน่งเทพเจ้าจะเป็นอย่างไรหนอ!”

อู๋เต้าลุกขึ้นยืน กวาดสายตามองทุกคน พลางกล่าวเสียงดังว่า “ทุกท่าน จงดูการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ ท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์จะกุมชะตาฟ้าลิขิตหรือไม่ พวกเราจะทัดเทียมโชคชะตาได้หรือไม่!”

ทุกคนลุกขึ้นยืนพร้อมกัน ยกมือคำนับ เอ่ยเป็นเสียงเดียวกันว่า “พวกข้าจะทัดเทียมโชคชะตา! ท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์ย่อมกุมชะตาฟ้าลิขิต!”

เสียงดังก้องกังวานออกมาจากห้องโถงแพร่กระจายไปไกลทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า!

เก้าม่านฟ้าเบื้องบน วิถีสวรรค์และวิถีโบราณนั่งอยู่ด้วยกัน

วิถีโบราณยังคงสีหน้าเรียบเฉย ทว่าวิถีสวรรค์นั้นมีสีหน้ากังวลอยู่หลายส่วน

วิถีโบราณหัวเราะเบา ๆ ส่ายหน้าพลางเอ่ยว่า “ไม่ใช่ว่าหยุดยั้งได้แล้วหรือ ท่านยังคงกังวลสิ่งใดอีกเล่า?”

เรื่องที่ลู่หยวนชิงเอาพลังเทพของซ่งชิงไปนั้น เป็นเรื่องที่ทั้งสองไม่อาจคาดคิดมาก่อน

เดิมทีคิดว่าไม่น่าจะสั่นคลอนรากฐาน ทว่ากลับไม่คาดคิดว่าอักขระที่ลู่หยวนรังสรรค์ขึ้นจะมีพลังยิ่งกว่าเทพจิ้วซิงเก่าแก่ บีบบังคับให้วิถีสวรรค์ต้องลงมือเอง

โชคดียังดีที่ทันการณ์ แม้ว่าจะถูกช่วงชิงพลังเทพไปมากมาย แต่ก็ยังพอเยียวยาได้ เพียงแต่ในยามต่อสู้นั้น ซ่งชิงย่อมมีจุดอ่อน แต่หากทนทานจนจบกระดานได้ ก็นับว่าเพียงพอแล้ว

วิถีสวรรค์คลายคิ้วที่ขมวดมุ่นเอ่ยว่า “เจ้าเลือกคนได้ดีทีเดียว หลังจากลู่หยวนเข้าไปในเกาะสังหารเซียน เขาก็สร้างเรื่องเหนือความคาดหมายหลายครั้ง เจ้าคิดคำนึงถึงเรื่องราวเหล่านี้ไว้หมดแล้วรึ ตอนนี้ในแผ่นดินหยวนหงยังมีผู้คนมากมายที่กำลังสร้างเทพให้ลู่หยวน ข้าคำนวณคร่าว ๆ แล้ว การสร้างเทพในครั้งนี้จะต้องสำเร็จ หากลู่หยวนได้ขึ้นเป็นเทพ การเตรียมการของพวกเรามาหลายปีก็จะสูญเปล่า”

“หากพวกเราใช้กำลังขับไล่พลังเทพออกไปตอนนี้ก็น่าจะตัดความเป็นไปได้หนึ่งในหมื่นนี้ออกไปได้”

บนใบหน้าของวิถีโบราณปรากฏรอยยิ้มกว้างกว่าเดิม “วิถีสวรรค์ เกิดอะไรขึ้นกับท่านหรือ ถูกลู่หยวนรบกวนจิตใจจนเป็นเช่นนี้ หากพวกผู้เฒ่าเหล่านั้นรู้เข้าว่าท่านกลัดกลุ้มถึงเพียงนี้ ไม่รู้จะนำไปหัวเราะเยาะเย้ยเป็นเยี่ยงไร!”

“สร้างเทพงั้นรึ? เหอะ ๆ ลู่หยวนก็สร้างเทพ ซ่งชิงเองก็สร้างเทพ”

วิถีโบราณแย้มยิ้ม ทันใดนั้นรอยยิ้มก็จางหายไป แววตาเปลี่ยนเป็นเย็นชาและโหดเหี้ยม “วิถีสวรรค์ เจ้ารู้อยู่แก่ใจ พวกมันได้พลังจากใคร ใครทำให้พวกมันได้เป็นเทพ!”

“พวกเรานี่แหละ! ไม่ว่ายังไง พวกมันก็อยู่ภายใต้กฎของพวกเรา จะเป็นเทพแล้วได้อะไร ได้ตำแหน่งเทพแล้วเป็นเช่นไร พวกเราเคยลากเทพลงมาจากสวรรค์น้อยเสียที่ไหน หากจะกล่าวถึงการเป็นเทพอย่างแท้จริง ข้ายอมให้ลู่หยวนกับซ่งชิงได้เป็นเทพไปเลยเสียยังจะดีกว่า เป็นเทพอย่างถูกต้องไปเลย!”

วิถีสวรรค์ได้ยินดังนั้นจึงมองวิถีโบราณอย่างสงสัยพลางจะถาม แต่เมื่อเห็นแววตาอันบ้าคลั่งในดวงตาของวิถีโบราณ เขาก็เข้าใจได้ในทันที

“เจ้าต้องการจะดึงกฎของโลกนี้ทั้งหมดลงมาเป็นบันไดให้เจ้าไต่ขึ้นไปงั้นรึ?”

“ไม่เช่นนั้นแล้วข้าจะทำอะไรได้เล่า!”

วิถีโบราณหัวเราะอย่างบ้าคลั่งชี้นิ้วขึ้นไปบนฟ้า “โลกใบนี้ ข้าเบื่อเต็มทนแล้ว! วิถีสวรรค์ ข้าจะขึ้นไปยังสรวงสวรรค์ ข้าจะเป็นผู้ลิขิตกฎเกณฑ์ ข้าจะเป็นผู้ครอบครองแดนสวรรค์และพิภพ พลังแห่งวิถี กฎเกณฑ์จะคงอยู่ชั่วนิรันดร์ โดยมีข้าเป็นผู้อยู่เหนือทุกสิ่ง!”

“ซ่งชิงคือคนที่เจ้าเลือกเอง ในตอนที่เราวางแผนเจ้าเป็นคนเลือกคนที่เหมาะสม ข้าไม่นึกเลยว่าเจ้าจะเลือกมาแบบขอไปที ข้าไม่ใช่คนที่จะเลือกใครง่าย ๆ เช่นนั้น”

แววตาอันทะเยอทะยานของวิถีโบราณเบาบางลง บรรยากาศรอบ ๆ ที่บ้าคลั่งก็สงบลง ใบหน้าของเขากลับมามีรอยยิ้มที่อ่อนโยนอีกครั้ง

“ตระกูลลู่ทั้งหมดล้วนกำเนิดขึ้นโดยน้ำมือของข้า พวกมันเป็นเพียงกลุ่มเดียวที่ยอมเสียสละคนในตระกูล เพื่อที่จะสืบหาแผนการของพวกเรา”

“หลังจากที่ข้าสร้างตระกูลนี้ขึ้นมา ข้าก็เฝ้ารอ คอยหาคนที่ฉลาดพอที่จะมองทะลุโอกาสอันยิ่งใหญ่นี้ เพื่อสร้างบุคคลที่เหมาะสมที่สุดให้กับข้า เฝ้ารอ รอแล้วรอเล่า จนกระทั่งในที่สุด สิ่งที่ข้ารอคอยก็มาถึง ในที่สุด ตระกูลลู่ก็มีคนมองเห็นแผนการของพวกเรา เขาก็ทำตามที่ข้าคาดไว้ เริ่มวางแผนทุกอย่าง”

“เขาล่ะสิ ถึงขั้นสร้างลู่หยวน! ขึ้นมาตามแบบฉบับของตน เหนือผืนแผ่นดินหยวนหงนี้ ลู่หยวนนับว่ามีพรสวรรค์ล้ำเลิศเป็นถึงบุตรแห่งโชคชะตาที่ถือกำเนิดขึ้นมา”

กล่าวมาถึงตรงนี้ แววตาของวิถีโบราณก็ฉายแววพึงพอใจ

“ทว่าสิ่งที่สร้างขึ้นมาเช่นนี้ ย่อมขาดความรู้สึกไปบ้าง ข้าจึงลงมือเพิ่มให้เอง โดยการดึงเอาวิญญาณเทวะของมันออกมา สับเปลี่ยนเป็นจิตวิญญาณที่ไม่ได้เป็นของโลกนี้ มอบระบบให้ ให้มีเป้าหมายเพื่อต่อกรกับพวกที่เจ้าเลือกสรร ค่อย ๆ เหยียบย่ำพวกมันทีละก้าวจนก้าวมาถึงจุด ๆ นี้”

“ที่ข้าค่อย ๆ วางแผนมาจนถึงตอนนี้ก็เพื่อจะยกระดับฝีมือให้สูงขึ้น ก้าวข้ามขอบเขตของลมปราณในปัจจุบัน เข้าสู่การมีตัวตนแห่งกฎเกณฑ์ในระดับที่สูงยิ่งกว่าอย่างนั้นหรือ?”

“วิถีสวรรค์ ครั้งนี้คือเกมที่เจ้ากับข้าต่างได้ประโยชน์ร่วมกัน แต่ขอบเขตที่ข้ามองเห็น ไม่อาจหยุดลงเพียงเท่านี้ ข้าต้องการจะเป็นผู้ที่อยู่เหนือกฎเกณฑ์ทั้งปวง เป็นผู้ที่อยู่บนจุดสูงสุดของกฎเกณฑ์!”

คำพูดของวิถีโบราณนั้นหนักแน่น ตอกย้ำทุกคำพูดเข้าไปในส่วนลึกของจิตใจวิถีสวรรค์

ตั้งแต่พวกเขาทั้งสองร่วมมือกันวางแผน วิถีสวรรค์ก็คิดมาตลอดว่าตนเองคือผู้ที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจมากที่สุด แม้กระทั่งแดนเซียน ตัวหมากตัวนี้ก็ค่อย ๆ วางแผนทีละขั้นตอนถึงขนาดจำแลงร่างแยกส่วนหนึ่ง แฝงตัวเข้าไปในหมู่เหล่ามหาจักรพรรดิ คอยสอดแนมทุกสิ่งอย่าง

ทว่าวันนี้กลับเห็นได้ว่า วิถีโบราณนั้นน่าหวั่นเกรงยิ่งกว่าดึงเอาเทพเจ้าเข้ามายุ่งเกี่ยว ซึ่งเดิมทีไม่ได้อยู่ในแผนการตั้งแต่แรก แต่เมื่อสถานการณ์ดำเนินไป วิถีสวรรค์ก็ค่อย ๆ ยอมรับการมีส่วนร่วมของเทพเจ้าผลักดันให้วังวนนี้ขยายวงกว้างยิ่งขึ้น

เดิมทีคิดว่าเป็นเพราะโอกาสและสถานที่เอื้ออำนวยจึงเป็นเช่นนี้ ทว่าไม่คิดเลยว่าทั้งหมดล้วนถูกวิถีโบราณวางแผนเอาไว้แล้ว

แม้กระทั่งตัวเขา คาดว่าก็คงเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในเกมนี้เช่นกัน

มองดูวิถีโบราณที่ยังคงยิ้มอย่างอบอุ่นอยู่ตรงข้าม วิถีสวรรค์ก็เกิดความพร่ามัวเพียงชั่วครู่ เหมือนกับว่าไม่เคยเข้าใจวิถีโบราณเลย

วิถีโบราณก็เข้าใจในสิ่งที่วิถีสวรรค์กำลังคิดในใจในขณะนี้ แต่การอธิบายใด ๆ เพิ่มเติมก็ไร้ค่า

เขาเพียงแค่กล่าวว่า “ลูกธนูอยู่บนสายแล้ว ไม่สามารถหยุดยั้งได้ สามวันถัดจากนี้การต่อสู้จะเริ่มขึ้นด้วยพลังของทั้งสองในตอนนี้ แน่นอนว่าจะเป็นการสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่การต่อสู้ก็จะเร็วขึ้น เราเพียงแค่นั่งนิ่ง ๆ และเฝ้าดูการประลอง ทุกอย่างจะชัดเจนเอง”

วิถีสวรรค์ลดสายตาลง ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

วิถีโบราณไม่ใส่ใจ เขารู้ว่าแม้วิถีสวรรค์จะคิดยังไงก็ไม่สามารถหยุดยั้งการต่อสู้ครั้งนี้ได้

ไม่ต้องพูดถึงสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องมากมายเกินกว่าที่เขาจะควบคุมได้ อีกทั้งการรบครั้งนี้มีประโยชน์กับเขา แม้จะไม่มากนักแต่การหยุดยั้งจะมีแต่ผลเสียไม่มีประโยชน์

วิถีโบราณยิ้มมากกว่าที่เคย

ลู่หยวนเอ๋ย ลู่หยวน เจ้าคือผู้ที่ได้รับความปรารถนาจากทุกคน การต่อสู้ครั้งนี้ อย่าได้ทำให้ข้าผิดหวัง เมฆในท้องฟ้าทั้งเก้า เจ้าจงโลดแล่นไปตามใจเถิด!