ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา - บทที่ 666 ซ่งชิงหลงในภาพมายา
บทที่ 666 ซ่งชิงหลงในภาพมายา
เมื่อลู่หยวนพูดจบ ฟ้าดินก็พลันสั่นสะเทือนยันต์ในมือพลันมลายหายไปในชั่วพริบตา ทันใดนั้นกระบี่ทองคำอันทรงพลังที่สามารถผ่าฟ้าแยกแผ่นดินก็พุ่งปราดตรงเข้ามาใกล้เพียงแค่คืบ!
ร่างของซ่งชิงที่อยู่เหนือฟ้าก็หายวับไปพร้อมกัน เสียงของเขาดังก้องมาจากทั่วทุกสารทิศ “ลู่หยวน! ข้าไม่ให้เจ้ามีโอกาสพลิกเกมกลับมาแน่!”
พลังปราณของลู่หยวนเพิ่มพูนขึ้นเรื่อย ๆ จู่ ๆ อากาศเบื้องหน้าก็สั่นไหว ร่างของซ่งชิงปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว!
“ลู่หยวน! เจ้าหนีไม่พ้นหรอก!”
ซ่งชิงถือกระบี่ที่หล่อขึ้นจากพลังเทพอยู่ในมือพุ่งตรงเข้าสู่อกของลู่หยวน!
เบื้องหลังเขา กระบี่ทองคำราวกับผ่าแยกสวรรค์และแผ่นดินกดทับลงมา ทุกอณุแห่งอานุภาพล้วนมุ่งสู่ลู่หยวนเพียงผู้เดียว พลังนับหมื่นจินทวีคูณขึ้นอีก ร่างกายของลู่หยวนแตกสลายและบิดเบี้ยวไปหมด แม้แต่พลังที่ลู่หยวนกำลังรวบรวมก็ถูกกดทับลงไป!
ทว่าเนตรเทวะบนหน้าผากของลู่หยวนกลับยิ่งเปล่งประกายเจิดจรัสขึ้น!
กระบี่ทั้งเก้าเล่มรวมกันเป็นหนึ่งกักขังร่างของลู่หยวนไว้ไม่อาจขยับเขยื้อนรอเพียงซ่งชิงปลิดชีพ!
ฉึก!
เสียงคมกระบี่กรีดผ่านเนื้อดังก้องซ่งชิงแย้มยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ดวงตาทอประกายระยับ
เขาเห็นกระบี่ในมือแทงทะลุอกของลู่หยวนอย่างชัดเจน แต่ก็ไม่ได้ประมาท ซ่งชิงรวบรวมพลังเทพทั้งหมดส่งเข้าสู่กระบี่ ทันใดนั้นพลังเทพก็แผ่กระจายออกไปทั่ว!
ผืนพิภพสั่นสะเทือนราวกับจะแตกเป็นเสี่ยงร่างของลู่หยวนก็พลันแหลกสลาย!
เพียงพริบตา พลังเทพก็ระเบิดออกร่างของลู่หยวนถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกลายเป็นธุลีปลิวหายไปในอากาศ!
ซ่งชิงยืนถือกระบี่ในดวงตาฉายแววดีใจปนความไม่อยากเชื่อ ลู่หยวน…ตายง่ายดายเพียงนี้เชียวรึ?!
เขายังไม่ได้ใช้ออกแรงทั้งหมดเลย!
ไม่… เป็นไปไม่ได้!
ลู่หยวนผู้นี้ช่างเจ้าเล่ห์นัก พริบตาเดียวที่โดนโจมตีอาจเป็นเพียงแกล้งตายก็ได้!
ซ่งชิงไม่รอช้ารีบแผ่พลังเทพทั่วบริเวณกวาดสายตาจับจ้องในรัศมีสามหมื่นลี้ ทุกสิ่งล้วนอยู่ในสายตา
และแล้วในช่องว่างระหว่างมิติก็ปรากฏร่างของลู่หยวน!
ซ่งชิงหันหลังกลับพายุหมุนพัดกระหน่ำเกิดเป็นค่ายกลกระบี่อีกครั้ง กรงเล็บดาบทองคำอันแหลมคมพุ่งตรงไปยังตำแหน่งใหม่
“ลู่หยวนเจ้าหนีไม่พ้นหรอก!”
ซ่งชิงทิ้งร่างพุ่งเข้าใส่กระบี่ทั้งเก้าเล่มรอบกายพลันกะพริบหายวับไปปรากฏขึ้นห่างออกไปสามหมื่นลี้ ในพริบตานั้นกระบี่ยักษ์ก็ขยายใหญ่ขึ้น ปกคลุมทั่วทั้งท้องฟ้า สีบนตัวกระบี่ที่มืดมิดอยู่แล้วยิ่งหม่นหมองลงไปอีก สีดำสนิทแผ่กระจายออกมากลายเป็นมังกรน้อยเก้าตน พวกมันคำรามก้มตัวลงแล้วพุ่งออกไปรวบร่างที่อยู่หลังช่องว่างระหว่างมิติไว้แน่น!
ในขณะเดียวกัน ซ่งชิงก็พุ่งเข้ามาใกล้พร้อมกับกระบี่เทพในมือ ภายใต้พลังเทพ กระบี่เปล่งประกายเจิดจ้า!
“ตายซะเถอะ!”
คมดาบฟาดฟันลงมาอีกครั้ง เจตนาฆ่าฟันรุนแรงราวกับหมาป่าหิวโหยที่ต้องการจะกลืนกินโลกทั้งใบ!
ฉึก!
กระบี่เทพฟาดฟันเข้าใส่ร่างนั้น พลังเทพแผ่กระจายออกไป บดขยี้ร่างนั้นกลายเป็นหมอกเลือด!
ซ่งชิงถือกระบี่มองดูร่างที่ถูกฟาดฟันจนกลายเป็นธุลีเลือดอีกครั้ง ในใจยังคงคิดว่านี่ไม่ใช่ลู่หยวน!
พลังเทพของเขายังคงแผ่ขยายขอบเขตออกไป ค้นหาทุกร่องรอยอย่างถี่ถ้วน ไม่นานก็ล็อกเป้าหมายไปยังที่ต่าง ๆ อีกสามสี่แห่ง
ซ่งชิงไม่กล้าชักช้าพุ่งทะยานออกไปในพริบตากวัดแกว่งกระบี่ฟาดฟัน ทุกครั้งล้วนสังหารร่างเงาได้ทีละร่างหมอกเลือดกระจายฟุ้งไปทั่ว
ดวงตาทั้งสองข้างของซ่งชิงแดงก่ำ เขาออกแรงฟาดฟันอย่างสุดกำลัง ทุกการโจมตีล้วนทำให้เนื้อหนังกลายเป็นผุยผง ความว่างเปล่าพังทลายลง แต่ทุกครั้งหลังจากนั้นก็ยังคงมีร่างของลู่หยวนปรากฏขึ้น!
ทันใดนั้น ซ่งชิงก็หยุดชะงักลงไม่นานเขาก็ค้นพบว่าตำแหน่งที่ร่างเงาและรัศมีของลู่หยวนปรากฏขึ้นนั้น เมื่อเชื่อมต่อเข้าด้วยกันแล้วดูเหมือนจะคุ้นเคยยิ่งนัก!
ซ่งชิงหลับตาลงอย่างกะทันหัน ภายในใจสงบลงในเวลานี้ กระบี่ทองคำขนาดเล็กปรากฏขึ้นจากหว่างคิ้วพลังเทพแผ่ปกคลุมทั่วร่างกายของเขา!
เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ทุกสิ่งก็พลันเปลี่ยนไป!
ดูเหมือนเวลาจะย้อนกลับไปเมื่อไม่นานมานี้ กระบี่ยักษ์ทั้งเก้าเล่มยังคงรวมตัวกันเป็นกระบี่ล้อมรอบลู่หยวนเอาไว้ บนท้องฟ้ากระบี่ทองคำยังคงกดลงมาอย่างต่อเนื่องส่วนซ่งชิงก็พุ่งขึ้นไปใต้กระบี่ทองคำอย่างรวดเร็วมายังเบื้องหน้าลู่หยวน!
ซ่งชิงตั้งสติได้ก็เห็นดวงเนตรสีเลือดที่สดใสบนหน้าผากของลู่หยวนเปล่งประกายขึ้นอย่างกะทันหันจากนั้นก็หรี่ลงอย่างรวดเร็ว!
ลู่หยวนตอนนี้ปรากฏรอยเส้นลายอักขระสีเข้ม ณ หว่างคิ้วกระทั่งมีโลหิตซึมไหลออกมา!
“ภาพมายารึ?!”
ซ่งชิงพลันตระหนกในใจยิ่งนัก แม้กระทั่งยังคงมีความหวาดหวั่นหลงเหลืออยู่บ้าง
ตัวเขานั้นได้บรรลุถึงขั้นเทพแล้ว ไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงต้องมาตกหลุมพรางภาพมายาที่ลู่หยวนสร้างขึ้นเล่า?!
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังคงติดอยู่ในนั้นเนิ่นนานกว่าจะรู้สึกตัวได้!
ซ่งชิงไม่อาจปฏิเสธได้ หากไม่ใช่ยืนหยัดอยู่ฝ่ายตรงข้าม ซ่งชิงเองก็คงยอมรับลู่หยวนในใจในเรื่องการใช้พลังต่าง ๆ อย่างหลากหลาย
แม้กระทั่งพลังจิตวิญญาณแผ่นดินหยวนหงที่ซ่งชิงเคยรังเกียจนักหนา เมื่ออยู่ในมือของลู่หยวนบวกกับพลังเทพเสริมส่งกลับเปล่งประกายรุ่งโรจน์ขึ้นมาอีกครั้ง!
“ซ่งชิงเวลาที่ข้าคอยถ่วงเวลาไว้ตอนนี้สิ้นสุดแล้ว!”
ลู่หยวนที่ยืนอยู่ใกล้เพียงเอื้อมมือบนริมฝีปากมีรอยยิ้มเย้ยหยันที่ทำให้ซ่งชิงขยะแขยงนัก เขารู้สึกเย็นเยียบในใจรีบรวบรวมพลังเหวี่ยงกระบี่ยาวในมือออกไป!
ทว่าครั้งนี้ช่างแตกต่างจากในภภาพมายาโดยสิ้นเชิง เมื่อคมกระบี่สัมผัสกับผ้าของลู่หยวน ร่างของลู่หยวนก็พลันหายวับไปในทันที!
แม้ซ่งชิงจะแผ่พลังเทพออกไปสามหมื่นลี้ในพริบตาแต่ก็ไม่อาจล่วงรู้ร่องรอยของลู่หยวนได้!
ชิ้ง!
กระบี่ฟาดฟันลงมาพร้อมกับกระบี่ทองคำอันเกรียงไกรที่พุ่งทะยานลงมาจากฟากฟ้า ทว่ากลับฟาดฟันลงบนความว่างเปล่าและร่วงหล่นลงสู่ผืนน้ำดำที่ท่วมท้นเกาะสังหารเซียนจนมิด!
เสียงคำรามกึกก้องดังสนั่นหวั่นไหว ผืนน้ำในแดนนรกพลุ่งพล่านเป็นคลื่นสูงหมื่นจั้งก่อนจะโหมกระหน่ำออกไปทุกทิศ
เมื่อคลื่นยักษ์โหมซัดไปทั้งสี่ทิศน้ำทั้งหมดในแดนนรกก็พลันเหือดแห้งไปด้วย
เพียงชั่วพริบตา แดนนรกอันกว้างใหญ่ก็เหือดแห้งกลายเป็นเหวลึกขนาดมหึมาไร้ซึ่งลมหายใจใด ๆ!
ซ่งชิงยืนถือกระบี่พลังเทพที่ส่งกลับมาหาเขานั้นไร้ซึ่งร่องรอยของลู่หยวนแม้แต่น้อย!
สวรรค์กว้างใหญ่ ลู่หยวนผู้นี้กลับหายวับไปต่อหน้าต่อตาเขาผู้มีพลังเทพเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?!
ซ่งชิงไม่อาจเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นได้!
ทว่าเขากลับเดาไม่ออกเลยว่าลู่หยวนใช้กลอุบายใด? จึงสามารถปิดบังตนเองได้ถึงเพียงนี้ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงวิธีแก้ไข!
ชั่วพริบตา ความอาฆาตแค้นอันไร้ขอบเขตก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของซ่งชิง!
เขายืนหยัดเคียงคมกระบี่พลังเทพสวรรค์พลุ่งพล่านรอบกายบิดเบือนห้วงมิติจนแตกสลายภายใต้แรงกดดันอันมหาศาลนี้ ไม่อาจฟื้นฟูได้แม้เพียงน้อย!
“ลู่หยวน เจ้าช่างชอบหลบซ่อนได้ดีนัก หากเช่นนั้นเทพองค์นี้จะขอดูว่าเจ้าจะหนีไปได้อีกนานเพียงใด?!”
กระบี่ทั้งหมดสลายหายไปในชั่วพริบตา กระบี่ยักษ์สีทองบนฟากฟ้าก็พลันมลายหายไปพร้อมกัน!
ภายในดวงตาทั้งสองข้างของซ่งชิงแสงสีทองแผ่กระจายออกมาไม่หยุด หมุนวนไปทั่วทุกทิศ!
“ตายตกไปให้หมด!”
ตามเสียงตวาดต่ำของซ่งชิง เบื้องหลังของเขากลับปรากฏภาพเงาบัลลังก์อันยิ่งใหญ่!
อาณาเขตสามหมื่นลี้ที่ถูกครอบงำโดยรัศมีนี้ถูกทำลายล้างจนสิ้นในพริบตาเดียว!
YOU MAY ALSO LIKE
