ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 236 ตามล่าและเอาคืน

ในบรรดานักพรตทั้งหลาย พวกเขาสามคนอยู่ใกล้ตำแหน่งระเบิดมากที่สุด แต่โชคดีที่มีบาเรียคุ้มกันของต๋าอีกับต๋าเอ้อร์ พวกเขาจึงรอดพ้นจากระเบิดครั้งนี้มาได้อย่างหวุดหวิด

นางพญามดเป็นศูนย์กลางของการระเบิด มิหนำซ้ำระเบิดนิวเคลียร์ยังปะทุภายในร่างกายของมันด้วย หากเช่นนี้ยังไม่ตายเท่ากับสวรรค์ไม่ยุติธรรมแล้ว

มดยักษ์ที่แข็งแกร่งสิบหกตัวเองก็พลอยโดนคลื่นลูกหลงไปด้วยไม่มากก็น้อย

เมื่อพวกมันเห็นนางพญามดถูกระเบิด ต่างก็บันดาลโทสะ พุ่งใส่นักพรตนับร้อยสุดชีวิต เริ่มรบราฆ่าฟันอย่างบ้าคลั่ง

อันหลิน สวีเสี่ยวหลานกับเซวียนหยวนเฉินกลายเป็นเป้าหมาย โดยเฉพาะเซวียนหยวนเฉิงที่วางระเบิดนิวเคลียร์ แม้มดยักษ์มากมายต้องเสี่ยงอันตรายอาจถูกนักพรตคนอื่นโจมตี ก็จะจัดการเซวียนหยวนเฉิงให้ได้

“ทุกคนอดทนไว้ ลมหายใจของนางพญามดขาดหายแล้ว มดยักษ์ที่บาดเจ็บสิบหกตัวสู้พวกเราไม่ได้ ยืดหยัดให้ได้ค่อยๆ จัดการ พวกเราชนะศึกนี้ได้ง่ายดายแน่นอน!” เซียนกระบี่หลิงเซียวส่งกระแสจิตบอกทุกคน

พวกอันหลินช่างน่าสงสาร หลังระเบิดนิวเคลียร์ทำงาน พวกเขาไม่เคยหยุดวิ่งเลย หากไม่มีต๋าอีกับต๋าเอ้อร์คอยคุ้มครอง เซวียนหยวนเฉิงอาจถูกมดยักษ์ที่โกรธแค้นฉีกเป็นชิ้นๆ ไปแล้ว

สถานการณ์เริ่มชุลมุนวุ่นวาย เหล่านักพรตโอบล้อมทิศทางที่เซวียนหยวนเฉิงหนี ทำสงครามอย่างกองโจร ส่วนเผ่าพันธุ์มดก็พุ่งใส่เซวียนหยวนเฉิงอย่างไม่คิดชีวิต

มดยักษ์ตัวหนึ่งไม่สนแม้ว่าแขนข้างหนึ่งของมันจะถูกเซียนกระบี่มิ่งหยวนตัด ถึงอย่างไรก็ต้องบีบหัวนักพรตหล่อเลี้ยงวิญญาณตรงหน้าจนเละให้ได้ เพียงเพราะเขาขวางเส้นทางที่เซวียนหยวนเฉิงใช้หลบหนี

เผ่าพันธุ์มดที่มีน้ำโหทำให้การต่อสู้ดุเดือดกว่าเดิม จำนวนนักพรตที่บาดเจ็บล้มตายก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในตอนที่อันหลินกำลังขี่สุนัขหลบหนีอยู่นั้น จู่ๆ หน้าจอก็ฉายวาบในสมอง

นี่มันอะไรกัน!

หน้าจอที่โผล่มากะทันหันทำให้เขาสะดุ้งโหยง เกือบจะตกลงจากหลังสุนัข

พอเขาสงบสติอารมณ์แล้ว ก็เริ่มตั้งสติ หรือนี่จะเป็น…ระบบ!

จริงสิ เราเป็นผู้ชายที่มีระบบนี่นา!

อันหลินตาลุกวาว ระบบไร้การตอบสนองมาเป็นปี แม้แต่ระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นกลางก็มีเพียงประโยคอย่าง ‘ตั้งใจบำเพ็ญเพียร ก้าวหน้าขึ้นทุกวัน’ ทำให้เขาเกือบจะลืมการมีอยู่ของเจ้านี่ไปแล้ว

เขาเปิดหน้าจอระบบอย่างตื่นเต้น เห็นแถบภารกิจพิเศษกำลังกะพริบแปลบปลาบ

‘ตรวจสอบพบว่าโฮสต์กำลังถูกเผ่าพันธุ์มดตามล่า มอบหมายภารกิจล่าหัวพิเศษ’

‘สังหารเผ่าพันธุ์มดระดับแปลงจิตสามตัว’

‘ระยะเวลา หนึ่งชั่วยาม’

‘ภารกิจสำเร็จ เลื่อนขั้นจิตวิญญาณแห่งสายลมเป็นขั้นสอง (ปีกวายุ)’

‘ภารกิจล้มเหลว หักยี่สิบหินปราณ’

เมื่ออันหลินเห็นภารกิจนี้ มุมปากก็กระตุก อยากจะซัดระบบสักที

พับผ่าสิ! ให้เขาฆ่าเผ่าพันธุ์มดระดับแปลงจิตสามตัวเหรอ ไม่เห็นเหรอว่าเขากำลังถูกเผ่าพันธุ์มดไม่กลัวตายไล่กวดอยู่น่ะ เวลาแบบนี้แล้วยังจะบอกให้เขาหันหลังกลับไปเอาคืนเผ่าพันธุ์มดอีกเหรอ ไม่กลัวตายหรือไง!

“ตายเสียเถอะ!”

จู่ๆ เสียงตะโกนเกรี้ยวกราดก็ดังขึ้นข้างหลังอันหลิน

เขาเหลียวมอง เห็นมดยักษ์ที่มีหมอกดำปกคลุม มือถือคทาไม้สีนิล พุ่งเข้ามาใกล้พวกเขาในรัศมีสิบจั้งแล้ว

จู่ๆ ก็มีกะโหลกสีดำหลายสิบชิ้นพรั่งพรูออกจากคทาไม้สีนิล พร้อมกับเสียงแผดร้องโหยหวน หมอกดำทะมึนทึนทึบม้วนตัวไปหาทั้งสามคนดุจเกลียวคลื่น

“ต๋าอี ต๋าเอ้อร์ ขวางมัน!”

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีที่มีอานุภาพร้ายแรงปานนี้ อันหลินก็เรียกกันดั้มของตัวเองอีกครั้ง

หุ่นยนต์สีเงินแวววับสองตัวกำบังด้านหลังไว้ ตัวหนึ่งปล่อยบาเรียไอออนขวางการโจมตีจากหมอกดำ อีกตัวปล่อยสนมแรงโน้มถ่วง ทำให้มดยักษ์ที่ปล่อยหมอกดำตกลงจากเวหา กระแทกกับพสุธา

เมื่ออันหลินเห็นมดยักษ์ตัวนั้นถูกต๋าอีกับต๋าเอ้อร์กำราบ ยังไม่ทันได้โล่งอก มดยักษ์อีกตัวก็พุ่งเข้ามา

มดยักษ์ตัวนี้มีสีเหลืองทอง ระเบิดความเร็วเข้าใกล้ทั้งสามคนไม่หยุด

“บังอาจสังหารแม่ข้า ต่อให้ข้าตาย ข้าก็ต้องสังหารพวกเจ้าให้ได้!”

มดยักษ์ตัวนี้คำรามลั่น เลือดสีทองทั้งร่างพลุ่งพล่าน มือข้างหนึ่งและขาทั้งสองข้างของมันขาดแล้ว แต่มืออีกข้างกลับชี้หน้าเซวียนหยวนเฉิง ร่างดุจกระบี่สีทองกระโจนออกไป

เซวียนหยวนเฉิงรู้ว่าตัวเองหลบไม่พ้นแล้ว จึงหันกลับมา กระตุ้นพลังธาตุแท้แห่งสรรพสิ่ง

ม่านแสงทรงกลมปรากฏขึ้น ปกคลุมเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างมายาของปลาคู่หยินหยางก็เริ่มก่อตัว

“พี่เฉิง!”

อันหลินเห็นเซวียนหยวนเฉิงไม่หนีแล้ว ก็หยุดลงเช่นกัน หยิบกระบี่พิชิตมารออกจากแหวนมิติ

“ตายเสียเถอะ!” มดยักษ์กระโจนมาโผล่ตรงหน้าเซวียนหยวนเฉิง ยกมือชี้ไปที่หัวใจของเซวียนหยวนเฉิง

“พลิกจักรวาล” สีหน้าของเซวียนหยวนเฉิงเคร่งขรึมขึ้นมาอีกครั้ง ร่างกายราวกับหลอมเป็นหนึ่งกับสรรพสิ่ง กระบี่ดุจริ้วคลื่นกระเพื่อม ยื่นออกไปหาแขนที่ดูเหมือนจะไร้เทียมทานข้างนั้น

ร่างของมดยักษ์ถูกผลักจนเซออกไป ทั้งสองจึงคลาดกัน

ชั่ววินาทีที่เฉียดกัน ลำแสงกระบี่ของเซวียนหยวนเฉิงก็ฟันเข้าที่ท้องของมัน ของเหลวสีทองสาดกระเซ็น

จากนั้นกระบี่เปลวไฟของสวีเสี่ยวหลานก็ตวัดลงมา เปลวไฟแผ่คลุมร่างของมันตั้งแต่หัวจรดเท้า

มดยักษ์เบิกตากว้าง ราวกับกำลังตะลึงกับนักพรตที่วิ่งหนีเหมือนหมาจนตรอกสามคนนี้ ทำไมถึงยังมีปัญญาตอบโต้อีก

ต่อมา อันหลินก็ใช้กระบี่แห่งสายลม กระบี่พิชิตมารปล่อยลำแสงสีขาว บั่นคอของมดยักษ์จนหลุดร่วง!

ติ้ง ภารกิจสำเร็จไปหนึ่งในสาม

อันหลินชะงักเล็กน้อย ฆ่าไปตัวหนึ่งแล้วเหรอ

อืม…ดูเหมือนว่าเลือกซ้ำมีดมดยักษ์ปางตาย ก็ใช่ว่าจะไม่ได้…

ทั้งสามคนสบตากัน จากนั้นก็เริ่มวิ่งหนีอีกครั้งอย่างรู้ใจกัน!

อันหลินกินยาบำรุงลมปราณ เลือดลมฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว เพื่อสะดวกต่อการใช้กระบี่แห่งสายลมอีกครั้ง

ไม่นานมดยักษ์อีกสองตัวก็ทลายแนวป้องกันของนักพรต พุ่งใส่ทั้งสามคนอย่างไม่กลัวตาย

“ข้าเริ่มเสียใจแล้วที่มาร่วมวงกับพวกเจ้า ตอนแรกข้าอาจจะไม่ถูกตามล่า…” สวีเสี่ยวหลานนิ่วหน้า ทำท่าเหมือนจะร้องไห้

หากนางไม่รนหาที่ตาย ใช้ไฟเผาก้นของนางพญามดแบบนั้น คงไม่ต้องถูกมดยักษ์ระดับแปลงจิตฝูงนี้ไล่ล่าอย่างไม่คิดชีวิตเช่นตอนนี้หรอก

“อย่าวิตกไป ตอนนี้มีมดยักษ์สองตัวเข้ามาแล้ว เรามันฆ่ามันกัน!” อันหลินตาลุกวาว พูดด้วยจิตใจที่ฮึกเหิม

เซวียนหยวนเฉิงกับสวีเสี่ยวหลานหันหน้ามองเขาอึ้งๆ พร้อมกัน

สวีเสี่ยวหลานพูดอย่างประหลาดใจว่า “ตอนแรกคนที่วิ่งไวที่สุดคือเจ้า ไยตอนนี้จู่ๆ ถึงเลือดร้อนขึ้นมาเล่า”

เซวียนหยวนเฉิงพูดอย่างปลาบปลื้มว่า “สหายอันหลิน เจ้าทำให้ข้าแปลกใจจริงๆ”

อันหลิน “…”

อันหลินเจ็บปวด ที่แท้ในสายตาพวกเขาเราเป็นคนแบบนี้เหรอ…

มดยักษ์ตัวหนึ่งกลายเป็นลูกไฟ พุ่งไปหาเซวียนหยวนเฉิงประหนึ่งอุกกาบาต

เป็นอย่างที่คาด เป้าหมายที่พวกมันจะโจมตีล้วนเป็นเซวียนหยวนเฉิง

อันหลินกำลังคิดว่า หากพวกเขาแยกกันหนี เผ่าพันธุ์มดจะไปไล่กวดเซวียนหยวนเฉิงทั้งหมดหรือไม่

แต่การคาดเดาแบบนี้ไร้ความหมาย เขาไม่มีทางทิ้งพี่เฉิงไว้หรอก

“สวะ อย่าคิดว่าจะหนีไปจากค่ายกลกระบี่ของข้าได้!” เสียงตะโกนดังมาจากท้องนภาอันไกลโพ้น กระบี่แสงเล่มหนึ่งพุ่งมาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ ทลายเปลวไฟของมดยักษ์ ทะลวงร่างของมัน

อันหลินทอดมองไปไกล มันเป็นฝีมือของอาจารย์ที่ถ่ายทอดวิชากระบี่

“เอื้อก…” หน้าอกของมดยักษ์เกิดเป็นหลุมใหญ่ ความฮึกเหิมถูกทำลาย

ร่างของมันเต็มไปด้วยบาดแผล แต่ยังยืนหยัดพุ่งใส่เซวียนหยวนเฉิง เพียงแต่ว่าความเร็วกลับช้าลงเรื่อยๆ…

อันหลินลงมือแล้ว กระบี่แห่งสายลมรวดเร็วดุจสายฟ้าฟาด ตัดหัวของมันจนหลุดร่วงลงมาอย่างฉับไว

ติ้ง ภารกิจสำเร็จสองในสาม

อา ขั้นตอนนี้ช่างสะใจจริงๆ!

ในตอนนั้นเอง จู่ๆ ความเย็นก็แผ่ปกคลุมอันหลินไปทั้งตัว

“กรรซ์!” เสียงมังกรแผดร้องดั่งสายฟ้าคำราม

มังกรสีดำสี่ตัวกระโจนใส่อันหลินด้วยพลังที่น่ากลัว

มดยักษ์ที่เต็มไปด้วยเกราะดำหุ้มกายอยู่กลางมังกรดำ นัยน์ตาโหดเหี้ยม พูดเสียงเย็นว่า “บังอาจสังหารพี่น้องข้า ข้าจะฆ่าเจ้าเสีย!”

อันหลินลอบสบถในใจ เหมือนว่าปริมาณเลือดของมดตัวนี้จะเยอะไปหน่อย!