ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 286 ประมือกับจอมปีศาจ

รัตติกาลมืดมน ดวงจันทร์ถูกเมฆดำบดบัง

ไม่รู้เพราะเหตุใด หมอกหนาเริ่มจางไป มองเห็นแสงดาวระยิบระยับกลางนภา

ณ เกาะปีศาจ ค่ายกลสังเวยเลือดสิบวิญญาณถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง เลือดแห้งกรังบนธรณิน

พสุธาที่ส่องแสงสีม่วงแผ่กลิ่นอายพิศวง

มังกรหกปีกฉวัดเฉวียนเหนือเวหา เปลวไฟสีชาดห้อมล้อมรอบกาย ส่องผืนฟ้าให้สว่างไสว

อันหลิน ต้าไป๋ เจ้าอัปลักษณ์ ต๋าอีและต๋าเอ้อร์ต่างก็ยืนอยู่บนก้อนอิฐสีดำ ทอดมองเกาะปีศาจที่อยู่เบื้องล่างด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

กับดักที่ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์เตรียมไว้พร้อมใช้งานแล้ว ตอนนี้รอเพียงช่วงเวลาที่จอมปีศาจทลายพันธนาการเท่านั้น

ยุคทองของจอมปีศาจมีพลังระดับหวนสู่ความว่างเปล่า ระดับพลังยุทธ์แบบนั้น ต่อให้ค้นหาทั่วแผ่นดิน มันก็มีเพียงสุดยอดผู้กล้าเท่านั้น

ตอนนั้นเสิ่นอิงอยู่ในระดับกึ่งแปลงจิต เป็นบุคคลที่มีฝีมือเหนือชั้นอย่างยิ่ง หลังใช้ไพ่ตายนับไม่ถ้วน ก็ยังสังหารมันไม่ได้ เพียงแค่ผนึกมันไว้ในเขาจื่อเหมิงเท่านั้น จะเห็นได้ว่าจอมปีศาจน่ากลัวปานใด

บัดนี้จอมปีศาจถูกผนึกร่วมหมื่นปีแล้ว มีความหวังจะได้ปลดเปลื้องพันธนาการสักที มันในตอนนี้ เป็นช่วงเวลาที่อ่อนแอที่สุดแน่นอน แต่ความสามารถของมันยังคงสุดแท้หยั่งถึง

ฉะนั้นคำถามที่ว่าจะเอาชนะจอมปีศาจได้หรือไม่นั้น พวกอันหลินก็ไม่มั่นใจเท่าใดนัก

ไม่รู้ว่าดวงดาวสีทองทั้งเก้าโคจรมาอยู่บนระนาบเดียวกันตั้งแต่เมื่อใด ลอยเด่นกลางท้องฟ้ายามราตรีประหนึ่งกระบี่สีทองเล่มหนึ่ง

ครืน…

ทันใดนั้น ธรณีสีม่วงก็เริ่มสั่นสะเทือนขึ้นมา

“มาแล้ว!” ใจของอันหลินกระตุกวูบ พูดอย่างลุ้นระทึก

พลังแห่งดารากลางนภาประหนึ่งถูกพลังบางอย่างของแผ่นดินสีม่วงชักนำ ดวงดาวสีทองเก้าดวงสว่างกว่าเดิม ลำแสงสีทองจากห้วงอากาศพุ่งทะยานลงมา แทรกซึมลงในเกาะปีศาจอย่างเชื่องช้า

แกรก…

เสียงราวกับพันธนาการบางอย่างถูกปลดออก แสงสีม่วงบนเกาะปีศาจพลันสลัวลง จากนั้นเสาแสงสีม่วงก็พวยพุ่งขึ้นทะลุชั้นเมฆ เสมือนจะทลายฟ้าดินผืนนี้

“โอ้โห ภาพแบบนี้มันเหตุการณ์ของกำเนิดจอมปีศาจชัดๆ!” อันหลินชมไม่ขาดปาก กล้ามเนื้อทั่วร่างเริ่มหดเกร็ง จดจ้องเสาแสงบนพื้นไม่วางตา

ลำแสงสีม่วงจางหายไป สิ่งมีชีวิตร่างมนุษย์ปรากฏกายบนผิวดิน

ผิวของเขาเป็นสีม่วงอ่อน นัยน์ตาหม่นหมองลุ่มลึกประดุจหลุมดำไร้ก้น มีวงแหวนสีม่วงเหนือศีรษะ กำลังเปล่งรัศมีเจิดจ้า

“ท่านผู้วิเศษ…” มังกรหกปีกเนื้อตัวสั่นเทิ้มเมื่อเห็นจอมปีศาจปรากฏกาย ในใจเกิดความรู้สึกเคารพเลื่อมใสอย่างไม่รู้ตัว มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติของบุคคลที่มีชั้นต่ำซึ่งมีต่อบุคคลชั้นสูง

จอมปีศาจเงยหน้ามองทุกคนบนนภา สีหน้าปราศจากการเปลี่ยนแปลงใด

“เริ่มต่อสู้ ระเบิดแม่เหล็กไฟฟ้า เดินเครื่อง!” อันหลินโพล่งขึ้นมา

ตูม! บอลสายฟ้าที่ซุกซ่อนใต้พิภพเคลื่อนตัวไปอยู่ใต้ฝ่าเท้าของจอมปีศาจแล้วระเบิดทันที

พื้นดินในรัศมีร้อยเมตรถูกสายฟ้าทำลายล้างจนย่อยยับในพริบตา ทั้งบริเวณกลายเป็นขุมนรกอัสนี

มังกรหกปีกอ้าปากพ่นลมหายใจ เปลวไฟสีแดงดิ่งลงไปหาจอมปีศาจราวกับเพลิงสวรรค์ลงทัณฑ์ ระเบิดและหลอมปฐพีทั้งผืนให้สลาย

ระเบิดแสงของต๋าอีกับต๋าเอ้อร์โจมตีจอมปีศาจพร้อมกัน ทั้งเพลิงนิลของเจ้าอัปลักษณ์ ใบมีดลมของต้าไป๋ หมัดสะเทือนขุนเขาของอันหลิน ต่างก็พุ่งไปโจมตีจอมปีศาจ

ครืน!

พลังงานที่น่ากลัวทำให้เกาะสั่นไหว ท้องทะเลเกลือกกลิ้ง

การระเบิดของพลังงานทำให้เหมือนมีดวงตะวันเจิดจ้าร้อนระอุโผล่มาในม่านรัตติกาล ส่องโลกให้สว่างไสว

การโจมตีที่ถี่และน่ากลัวเช่นนี้ แม้แต่มังกรหกปีกก็ใจสั่นหวั่นไหว

มันบอกกับตัวเองว่า หากตนอยู่ภายใต้การโจมตีเช่นนี้ ให้มันสิบชีวิตก็ไม่พอต่อต้าน

ฟิ้ว!

ลำแสงสีม่วงเส้นหนึ่งพุ่งมาหามังกรหกปีกในพริบตาปานสายฟ้า

มังกรหกปีกเบิกตากว้าง นี่แหละจอมปีศาจ! แม้มันจะบาดเจ็บ เนื้อตัวมีเลือดสีม่วงไหลซึมออกมา แต่พลังมหาศาลดุจทะเลกว้างยังคงพุ่งทะยาน ตอนนี้บรรลุระดับที่น่าสะพรึงอย่างมหันต์แล้ว

จอมปีศาจถูกกระแสอากาศสีม่วงปกคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า ทะลวงร่างของมังกรหกปีกทันใดประดุจสายฟ้า!

“อ๊าก!” มังกรหกปีกหวีดร้อง ร่างถูกทะลวงเป็นรูใหญ่ เลือดสาดกระจายเต็มนภา

รวดเร็วเหลือเกิน!

เร็วจนมังกรหกปีกไม่ทันได้ป้องกันเลย!

ฟิ้ว! จอมปีศาจไม่หยุดยั้ง กลายเป็นลำแสงสีม่วงพุ่งใส่ศีรษะของมังกรหกปีกอีกครั้ง

โครม! ครั้งนี้ลำแสงสีม่วงชนกับดวงแสงสีน้ำเงิน เกิดริ้วคลื่นรุนแรงเป็นระลอก

กันดั้มลงมือแล้ว ค่ายกลป้องกันไอออนแผ่ขยาย นับว่าสกัดการโจมตีของจอมปีศาจไว้ได้

ขณะที่ค่ายกลป้องกันเริ่มปริแตก กันดั้มอีกตัวก็เงื้อดาบเลเซอร์จะฟันจอมปีศาจ

จอมปีศาจถอยหลัง หลบจากการฟันของดาบเลเซอร์ได้อย่างหวุดหวิด

“อาวุธอัจฉริยะของจื่อซิงหรือ”

จอมปีศาจพูดนิ่งๆ ใบหน้าเจือความฉงนใจ

จากนั้นเขาก็เสตามองมังกรหกปีก “เจ้าทรยศเจตจำนงของข้า สวามิภักดิ์ต่อศัตรู ทำลายค่ายสังเวยเลือดสิบวิญญาณ ตายเสียเถอะ!”

สิ้นเสียงของจอมปีศาจ วงแหวนสีม่วงเหนือศีรษะก็พลันขยายใหญ่เป็นเท่าตัว

ความน่าเกรงขามที่ชวนให้หยุดหายใจแผ่ออกจากตัวเขาอย่างไม่กลัวเกรง เริ่มมีวงแหวนสีม่วงปรากฏรอบสองมือราวกับเป็นกำไลข้อมือ

ยกมือขึ้นแล้วปล่อยหมัดลงมา!

ร่างสีม่วง หมัดที่ทรงพลังดุจหมื่นขุนเขากระแทกค่ายกลไอออนทันใด

ค่ายกลไอออนแตกระแหง เสี้ยววินาทีต่อมา ม่านแสงสีม่วงก็แตกกระจายราวกับกระจก

หมัดทลายค่ายกลป้องกัน กระแทกศีรษะของมังกรหกปีก

ความน่ากลัวของอานุภาพแห่งหมัดทำให้สมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างแรง

ขณะที่จอมปีศาจปล่อยหมัด กะโหลกของมังกรปีศาจยุบตัว น้ำลายฟูมปาก ร่วงลงสู่พสุธานั้น ลำแสงสีขาวเส้นหนึ่งก็ปล่อยกระแสลมออกมาเป็นทาง เชือดลำคอของจอมปีศาจด้วยองศาที่แปลกพิลึก

จอมปีศาจที่เฉยเมยเสมอมาหน้าถอดสี ร่นถอยทันใด!

เลือดสีม่วงพวยพุ่งขึ้นอีกครั้ง รอยเลือดไม่ตื้นไม่ลึกปรากฏบนลำคอของจอมปีศาจ

วานรสวมหน้ากากโผล่มาด้านหลังจอมปีศาจ กระบองสีเงินแหวกอากาศจะฟาดศีรษะของมัน!

จอมปีศาจหันหลัง ปล่อยหมัดมาทางด้านหลัง กระแทกกับกระบองเงิน

โครม!

พลังมหาศาลผลักภูเขาพลิกทะเลจู่โจมเจ้าอัปลักษณ์ ทำให้มันกระอักเลือดและกระเด็นออกไป

ในตอนนั้นเอง ฟ้าดินก็มืดมน เงียบสงัดทันใด มีเพียงลำแสงสีดำเท่านั้นที่ฟันสันหลังของจอมปีศาจด้วยพลังทำลายล้างขั้นสุดยอด!

หลังอันหลินใช้กระบี่แห่งสายลมแล้ว ก็ใช้เงาพยัคฆ์ กระบวนท่าที่สองของหกกระบี่เทพสงครามอย่างไม่ลังเล!

ลำแสงสีดำยืดยาวร่วมร้อยจั้ง พุ่งลงมาอย่างไร้สุ้มเสียง ราวกับจะตัดทุกสรรพสิ่งให้ขาด กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง

เสียงแผดร้องดังขึ้น ร่างสีม่วงหลบหนีอย่างบ้าคลั่งไปพร้อมกับเลือดที่สาดกระจาย

ท้องฟ้ากลับมาสว่างโร่อีกครั้ง จอมปีศาจปรากฏกายห่างอันหลินพันเมตร จ้องอันหลินด้วยความตกตะลึง

ตั้งแต่ศีรษะยันเอวของมัน มีบาดแผลที่น่าสะพรึงกลัวเป็นทาง ราวกับจะฉีกร่างของมันเป็นสองท่อน เลือดสีม่วงพรั่งพรูไม่หยุด โปรยปรายเต็มพื้น

หากนักพรตทั่วไปได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ คงตายไปนานแล้ว

แต่จอมปีศาจเพียงแค่หายใจหอบ จดจ้องอันหลินอย่างหวาดระแวง

“ข้าประเมินศัตรูต่ำไป ไม่คิดว่านักพรตระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณจะใช้เพลงกระบี่ที่น่ากลัวเช่นนี้ได้…”

จอมปีศาจจำต้องยอมรับว่า นักพรตตรงหน้าเกือบทำให้มันเรือล่มในคลองเสียแล้ว[1]

อันหลินก็ตกใจเช่นกัน ฉวยจังหวะที่มังกรปีศาจโดนทำร้าย ตนกับเจ้าอัปลักษณ์โจมตีสุดกำลังโดยไม่ทันตั้งตัว ต่อให้เป็นบุคคลระดับแปลงจิตขั้นปลายก็ต้องตายทันที

แต่จอมปีศาจตนนี้ตอบสนองรวดเร็วเหลือเกิน หลบกระบี่แห่งสายลมได้ไม่พอ แม้แต่การโจมตีที่ลึกลับเกินหยั่งอย่างเงาพยัคฆ์ก็ถูกมันหลบหลีกพลังทำลายล้างไปได้มากกว่าครึ่ง…

อันหลินกินยาบำรุงเลือดลม เริ่มฟื้นฟูพลังปราณ

“ต๋าอี ต๋าเอ้อร์ ไป!”

จอมปีศาจได้รับบาดเจ็บแล้ว ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์พุ่งใส่จอมปีศาจอีกครั้ง

ครั้งนี้ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์มีพลังต่อสู้ สามารถสู้รบปรบมือกับจอมปีศาจแล้ว

อันหลินกินยาบำรุงเลือดลมเสร็จ พลังที่หมดไปกับการใช้หกกระบี่เทพสงครามเริ่มฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว

“หึๆ ต่อให้จอมปีศาจจะแข็งแกร่งแล้วอย่างไร กลยุทธ์ผลัดกันสู้ต้องฆ่าเจ้าได้แน่!”

ใบหน้าของเขาฉายความมั่นใจ หิ้วกระบี่เหาะไปหาจอมปีศาจอีกครั้ง

[1] เรือล่มในคลอง หมายถึง เกิดปัญหาในสิ่งที่ตนถนัด