ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 287 ปรมาณูปรากฏอีกครั้ง

ตูม!

ร่างของจอมปีศาจถูกกันดั้มโจมตีจนลอยออกไปชนกับภูเขาลูกหนึ่ง ทำให้มันถล่มไปกว่าครึ่ง

บัดนี้ อันหลินกางปีกวายุแล้ว บินมาอยู่เบื้องหน้าจอมปีศาจประหนึ่งสายลมโชย ตวัดกระบี่ฟันลงไปอย่างไม่ลังเล! จอมปีศาจทำหน้าดุดัน ปล่อยหมัดซัดอันหลินเช่นกัน

หมัดกับกระบี่ไม่เข้ากันเลย เห็นได้ชัดว่าทั้งสองต่างก็คิดจะแลกแผลด้วยแผล

ฉัวะ… แขนข้างหนึ่งของจอมปีศาจถูกฟันขาดสะบั้น

อันหลินโดนหมัดซัดเข้าที่หัวไหล่ กระดูกเกือบถูกแรงมหาศาลสะเทือนจนแหลกสลายในพริบตา ร่างลอยลิ่วออกไป

ในตอนนั้นเอง ต๋าอีกับต๋าเอ๋อร์ก็พุ่งใส่จอมปีศาจอีกครั้ง

อันหลินกินยาฟื้นฟูปราณ ยาวิเศษขั้นหนึ่ง!

เปรี๊ยะๆ… ร่างกายของเขาเริ่มเปล่งแสงสีขาว เลือดเนื้อบริเวณหัวไหล่ฟื้นฟูรวดเร็วทันตาเห็น ขณะเดียวกัน การรักษาของวิชาพฤกษธาตุอมตะก็เริ่มทำงานแล้ว

ยาฟื้นฟูปราณไม่เพียงแต่ฟื้นฟูพลังปราณอย่างรวดเร็วเท่านั้น แต่ยังสามารถรักษาบาดแผลภายในร่างกายได้อย่างฉับไวอีกด้วย ประสิทธิภาพแทบจะเทียบเท่ายาเซียนขั้นต่ำ แต่เขากลับกินโดยไม่ลังเลยเลยสักนิด เพื่อจะผลาญพลังจอมปีศาจตัวนี้!

อาศัยความสามารถเขาอาจจะเอาชนะจอมปีศาจไม่ได้ แต่เขามีคลังสมบัติเยอะนี่นา!

แข่งกินยาสู้รบยาวนาน อันหลินไม่เคยกลัวใคร

ด้วยเหตุนี้จอมปีศาจจึงจนตรอกขึ้นทุกที แผลเล็กแผลใหญ่เพิ่มไม่หยุดหย่อน แต่อันหลินกลับดุดันเช่นดังเดิม พลังปราณ พลังงาน อาการบาดเจ็บน่ะเหรอ ไม่มีปัญหาทั้งนั้น!

ไม่นานสถานการณ์ของจอมปีศาจก็ย่ำแย่สุดขีด

ตูม!

มันพลาดท่า ถูกอันหลินโจมตีหนักหน่วงจนร่นถอยอีกครั้ง

“พวกเจ้าบีบคั้นข้าเองนะ สังเวยเลือด พลังห้าเท่า!”

จอมปีศาจฉายความเด็ดเดี่ยว มันไม่คิดเลยว่า ตนจะมาถึงจุดที่ต้องสละอายุขัยและศักยภาพเช่นนี้ แต่หากไม่ทำแบบนี้ มันจะถูกนักพรตมนุษย์คนนี้ผลาญพลังจนตัวตาย!

เลือดทั่วร่างกายของจอมปีศาจเดือดพล่าน วงแหวนสีม่วงเหนือศีรษะขยายใหญ่ขึ้นห้าเท่า

เมื่อแสงสว่างโชติช่วง พลังของเขาก็เพิ่มทะยานขึ้นไปอีกขั้น ถึงขั้นที่อันหลินเองก็รู้สึกพรั่นใจ

“พับผ่าสิ ไม่ธรรมดาเลย” สีหน้าของอันหลินแปรเปลี่ยน สั่งการว่า “มังกรปีศาจ ลุยสิ!”

มังกรหกปีก “…”

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพันธะสัญญาทาสหรือไม่ มันแบกสังขารที่บาดเจ็บสาหัส พ่นลูกไฟเลือดเพลิงสีชาด กระบวนท่าที่มีอานุภาพรุนแรงที่สุดของมัน

ลูกไฟร่วมสิบจั้งพัดหวีดหวิวมา ทุกหนแห่งที่ผ่าน อุณหภูมิร้อนระอุทำให้มิติบิดเบี้ยว แผ่นดินละลาย

จอมปีศาจจ้องลูกไฟลูกนั้นแล้วปล่อยหมัดออกไป

ริ้วคลื่นของมิติแผ่กระจาย พลังที่ลี้ลับเกินบรรยายสะเทือนลูกไฟจนแหลกสลายในบัดดล ซ้ำยังทำให้มังกรปีศาจที่อยู่ไกลๆ ลอยลิ่วออกไปหลายร้อยจั้ง

มังกรหกปีกนอนแน่นิ่งกับพื้นประหนึ่งงูตาย ครั้งนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ

“พลังแห่งมิติ…พลังของจอมปีศาจตนนี้เข้าใกล้ระดับหวนสู่ความว่างเปล่า…” ใจของอันหลินเย็นวาบ ห้ามไม่ให้เจ้าอัปลักษณ์กับต้าไป๋เสี่ยงอันตรายโจมตี

ใบหน้าของจอมปีศาจฉายความเย็นเยือกบาดขั้วหัวใจ นัยน์ตาดำขลับลึกล้ำจ้องอันหลินเขม็ง

ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์กระโจนใส่จอมปีศาจ ทั้งดาบเลเซอร์ ขีปนาวุธ ลูกไฟ โจมตีมันไม่ขาดสาย

แต่ครั้งนี้ ความเร็วของจอมปีศาจกลับสูงจนน่ากลัว การโจมตีของต๋าอีกับต๋าเอ้อร์คว้าน้ำเหลว เพียงแค่สามอึดใจ กันดั้มตัวหนึ่งก็ลอยสูงร้อยเมตร กระแทกกับสันเขา กันดั้มอีกตัวถูกกำปั้นซัดจมดิน ไม่รู้ว่าลึกปานใด

“บีบคั้นให้ข้าสังเวยเลือด ข้าจะเขมือบเจ้า พันธนาการวิญญาณของเจ้า ให้เจ้าตกนรกไปชั่วกัปชั่วกัลป์!” จอมปีศาจย่างสามขุมไปหาอันหลินด้วยมาดที่น่าเกรงขาม กระแสเสียงดุจเทพแห่งความชั่วร้าย ชวนรู้สึกพรั่นพรึงแทบสติแตก

อันหลินพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ “อวดเก่งหรือ มีแค่เจ้าที่ระเบิดร่างกายได้หรือไง”

ตูม! พลังของอันหลินก็เริ่มพุ่งพรวดพราดเช่นกัน ข้ามระดับเข้าสู่อาณาเขตของระดับแปลงจิตในพริบตา

พลังปราณอนธการ!

กระบวนท่าที่สาม ร้อยกระบี่!

กระบี่พิชิตมารแผดร้องกังวานแล้วลอยขึ้นฟ้า มิติเริ่มก่อตัวเป็นกระบี่สวรรค์สีขาวเก้าสิบเก้าเล่ม แผ่อานุภาพสะเทือนเวหา

ใช้ร้อยกระบี่ภายใต้สภาพของพลังปราณอนธการ ทรงพลังยิ่งกว่าเมื่อครั้งสังหารวาฬจอมอหังการได้เท่าตัวนัก

เมื่อปล่อยปราณกระบี่ของร้อยกระบี่ ฟ้าดินผืนนี้ก็เริ่มวิเวกวังเวงขึ้นมา แม้กระทั่งฝุ่นธุลีที่ลอยล่องกลางอากาศก็ดับสลายสูญสิ้น

ฝีเท้าของจอมปีศาจหยุดชะงัก แววตามีความหวาดหวั่นเจือปน

มันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มือปักเข้าตรงหัวใจ “ขอสังเวย พายุหมุนทำลายล้างเทพบริสุทธิ์”

ตูม! จู่ๆ ก็เกิดพายุหมุนสีม่วงภายในรัศมีสิบจั้งที่มีมันเป็นศูนย์กลาง ตรงกลางมีหลุมดำสุดแท้หยั่งถึงที่สามารถเขมือบทุกสรรพสิ่งได้ รอบๆ เสมือนสุดยอดคมมีดที่ฉีกทึ้งโลกหล้า

กระบี่สวรรค์ขยับแล้ว พุ่งไปแทงจอมปีศาจที่กำลังก้าวเข้ามาหาอันหลินด้วยปราณกระบี่ที่สูงส่งและอานุภาพมหาศาล ดุจดาวหางที่พุ่งผ่านฟากฟ้าดวงแล้วดวงเล่า

ตูมๆ ๆ… กระบี่สวรรค์สีขาวทุกเล่มล้วนมีอานุภาพพิฆาตมังกรหกปีก แต่เมื่อสัมผัสกับพายุหมุนสีม่วง กลับถูกใบมีดที่น่ากลัวเหล่านั้นบดขยี้

กระบี่สวรรค์สีขาวเก้าสิบเก้าเล่มโจมตีจอมปีศาจไม่หยุดหย่อน ฝีก้าวของจอมปีศาจกลับไม่หยุดยั้ง

พายุหมุนสีม่วงเริ่มหดเล็กลงภายใต้การถูกกระบี่สวรรค์สะเทือนอย่างต่อเนื่อง

กระบี่สวรรค์โจมตีเสร็จสิ้น แต่ไม่สามารถทำลายพายุหมุนทำลายล้างของจอมปีศาจได้

อันหลินฝากความหวังไว้กับกระบี่เล่มสุดท้าย

กระบี่พิชิตมารสั่งสมพลังจนถึงระดับสูงสุดแล้ว ลากเส้นสีดำเป็นทางยาวกลางเวหาอย่างเงียบเชียบ พุ่งใส่พายุหมุนสีม่วงพร้อมกับปราณกระบี่แหวกท้องนภา ประหนึ่งดาวหางจู่โจมจันทรา

“ทลาย!”

เงากระบี่สีดำทะลวงพายุหมุนสีม่วงอย่างไม่อาจต้านทานได้ แม้แต่หลุมดำกลางพายุหมุนก็แตกสลายไปตามๆ กัน!

สองแขนของจอมปีศาจมีวงแหวนสีม่วงโอบล้อม ฟาดกระบี่สีดำที่พุ่งมาตรงหัวใจของมันทันใด

ตูม! คลื่นของปราณกระบี่ฉีกพสุธาจนเกิดร่องลึกยาวนับพันเมตร

สองมือของจอมปีศาจมีเลือดสาดกระเซ็น ปลายกระบี่อยู่ห่างจากหัวใจของมันเพียงสามนิ้ว…

ใจของอันหลินตกไปอยู่ตาตุ่ม ต้านได้งั้นเหรอ

การใช้พลังปราณอนธการของเขามีเวลาจำกัด ตั้งใจจะใช้ท่านี้กำราบจอมปีศาจให้สิ้นซาก นี่เป็นท่าไม้ตายทรงอานุภาพที่สุดที่เขาทำได้ในตอนนี้แล้ว ไม่คิดเลยว่าจอมปีศาจจะต้านท่านี้ได้!

จอมปีศาจทำหน้าอำมหิต “ทำให้ข้าตกใจจริงๆ ข้ายอมรับว่าเจ้าแข็งแกร่งจนน่ากลัว แต่เคล็ดวิชาของเจ้าจะยืนหยัดได้นานแค่ไหน เจ้าจะใช้กระบวนท่านี้ได้อีกกี่ครั้ง เจ้าแพ้แล้ว!”

อันหลินรู้ว่าตอนนี้ตนตกอยู่ในสภาวะอับจนหนทางแล้ว ต่อให้ใช้ร้อยกระบี่อีกครั้ง ก็คงฆ่าจอมปีศาจไม่ได้

มีท่าไหนอีก…ที่สามารถเอาชนะได้ในครั้งเดียว…

เขาใช้สมองอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็นึกถึงกระบวนท่าหนึ่งขึ้นมาได้

ใช้ท่านั้นภายใต้ร่างกายที่อยู่ในสภาพพลังปราณอนธการอาจถึงตายได้…

มองจอมปีศาจที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ อันหลินกัดฟันตัดสินใจ

ไม่มีเวลาสนใจอะไรมากมายแล้ว!

เขายกโล่แห่งชัยชนะขึ้นกำบังหน้าอก มือซ้ายชักนำสายฟ้า มือขวาระเบิดแสงสีทอง

สายฟ้ากับแสงทองหลอมรวมกันช้าๆ พลังของอนธการดั้งเดิมเริ่มผสาน สายฟ้าบ้าระห่ำถูกเส้นใยสีดำชักนำ แปรเปลี่ยนเป็นสงบลงอย่างเชื่องช้า อานุภาพอันชวนให้หยุดหายใจเริ่มแผ่ขยาย

จอมปีศาจตากระตุกทันทีที่เห็นกำปั้นของอันหลิน สาวเท้าพุ่งใส่อันหลินทันใด

“หมัดปรมาณูอัสนี!”

อันหลินตะโกนลั่นแล้วปล่อยหมัดสีทองออกมา

หมัดสายฟ้าสีทองขนาดสามจั้งกระแทกจอมปีศาจโดยพลัน เส้นใยสีดำเบ่งบานภายในกำปั้นดุจบัวแย้มกลีบ ดึงกำปั้นด้วยความเงียบสงัดและบ้าคลั่ง ทำให้มันเล็กลงอย่างน่าประหลาด

จอมปีศาจล่าถอยทันควันอย่างไม่ลังเล!

สรรพสิ่งเงียบงันไร้สุ้มเสียง หมัดสีทองที่เข้าใกล้จอมปีศาจระเบิดทันที ภายใต้สถานการณ์มิติเกิดรอยร้าวเพราะต้านทานพลังงานของมันไม่ไหว

อัสนีที่ทำให้ทุกสรรพสิ่งดับสูญระเบิด กลืนกินจอมปีศาจ เขมือบอันหลินที่ถูกโล่สีทองคุ้มกัน ทำลายล้างพสุธา สะเทือนเกาะทลาย สุดท้ายมีเมฆรูปเห็ดใหญ่โตมโหฬารลอยขึ้นเหนือเกาะปีศาจ ฟ้าดินทั้งผืนสว่างโร่