ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 308 เป็นผู้ชายที่มีศีลธรรมดีกว่า

ชั่ววินาทีที่อันหลินใกล้จะจุมพิตนั้น จู่ๆ ใบหน้างดงามของสวีเสี่ยวหลานก็ฉายวาบในสมองของเขา

ความคิดหนึ่งปรากฏขึ้นมา สลัดออกจากหัวไม่ได้

ไม่ได้ จูบแรกของเราจะมอบให้ผีดิบได้อย่างไร!

อันหลินหยุดนิ่งแล้ว

เขารู้สึกถึงอุณหภูมิเย็นเยียบที่พรูออกมาจากริมฝีปากแสนเย้ายวนที่อยู่ใกล้เพียงเอื้อม

ซ้ำยังเห็นความงุนงงและตกใจจากหญิงสาวใต้ร่างอีกด้วย

ครู่เดียวนัยน์ตาที่พร่าเลือนของเทพศพก็กลับมาคมชัดอีกครั้ง ไอเย็นจันทราสีน้ำเงินทั่วร่างกระจายตัวทันใด

อันหลินถูกพลังงานลูกนั้นสะเทือนจนกระเด็น เลือดเนื้อประหนึ่งจะถูกแช่แข็ง ร่างหล่นกระแทกพื้น

เทพศพลุกขึ้นยืน เนื้อตัวสั่นระริก หน้าอกขนาดใหญ่กระเพื่อมตามลมหายใจที่ถี่กระชั้น นัยน์ตาดำขลับจ้องอันหลินเขม็ง

สมรภูมิรบตกอยู่ในความเงียบอันชอบกลอีกครั้ง ไม่มีใครกล้าพูดอะไร

พวกเขาล้วนแต่ไม่เข้าใจว่า ตอนนี้เหตุการณ์เป็นอย่างไรกันแน่

“ไม่เคยมีผู้ใดอาจหาญจู่โจมข้าเช่นนี้มาก่อน…”

เทพศพเค้นรอยยิ้มมีเสน่ห์ออกมา มือลูบริมฝีปากแผ่วเบา ทุกอิริยาบถล้วนงดงาม

“หนุ่มน้อยเจ้าช่างบ้าตัณหาใจกล้าเสียจริง เห็นแก่ที่เจ้าเร่าร้อนปานนี้ ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า แล้วพบกันนะ…”

เสียงนุ่มนวลดังขึ้น เธอขยิบตาให้อันหลิน ส่งสายตาให้แล้วย่ำหมอกดำล่าถอยไปอย่างรวดเร็ว

“จะหนีไปไหน!” อันหลินลุกขึ้นจากพื้น ปีกสายลมสีขาวงอกออกจากแผ่นหลัง เตรียมจะไล่ตามไป

เขารู้ว่าเทพศพรู้ความแตกต่างทางความสามารถของทั้งคู่ดีแก่ใจ จึงตัดสินใจหลบหนี

แต่ในสถานการณ์แบบนี้ เขาจะปล่อยเทพศพหนีไปได้อย่างไร จึงไล่กวดทันที

ในตอนนั้นเอง ไอศพสีดำที่โอบล้อมรอบกายทุกคน ก็พลันหดตัวทันควัน ซัดโหมกระหน่ำเข้ามา

ไอศพเกิดจากฝีมือของเทพศพ ไม่ใช่สิ่งที่นักพรตทั่วไปจะรับมือได้

อันหลินเห็นดังนั้นก็จำต้องหยุดฝีเท้า รวมตัวกับต้าไป๋กับเฉิงอิง ใช้พลังเซียนโจมตีหมอกดำให้สลายตัว

เมื่อหมอกดำมลายไปแล้ว เทพศพก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“บัดซบ หนีไปซะได้!” อันหลินทั้งหงุดหงิดและรู้สึกผิด

หากไม่ใช่เพราะความลังเลของตน ก็คงไม่พลาดท่าปล่อยเสือกลับรัง

“ไม่เป็นไรพี่อัน ต่อไปเราค่อยหาโอกาสจับนางกลับมาสั่งสอน โฮ่ง!” ต้าไป๋พูดพลางทำหน้าตื่นเต้น

“ฮะ สั่งสอนหรือ” อันหลินกะพริบตาปริบๆ

ในตอนนั้นเอง เหล่าสมาชิกก็กรูกันเข้ามา มองอันหลินด้วยสีหน้าหลากหลายอารมณ์

หลายคนพากันขอบคุณอันหลินกันระนาว แววตาเปี่ยมความนับถือ แต่ก็มีหลายคนที่มองเขาแปลกๆ

“สหายอันหลิน ไม่คิดเลยว่ารสนิยมของนายจะเฉพาะตัวแบบนี้” เฉิงอิงหัวเราะแห้งๆ

“ผู้อาวุโสอันหลิน ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่า ‘ต่อให้เป็นเทพก็จะฆ่าให้พวกเราดู’ ของคุณมันโอหังมาก ดูจากตอนนี้แล้ว ‘ต่อให้เป็นเทพก็จะXให้พวกเราดู’ น่าตะลึงยิ่งกว่า! ถึงคุณแพ้แต่ก็มีเกียรติ!” ผู้คนเป็นชายคนหนึ่ง แถมยังยกนิ้วโป้งให้ด้วย

การกระทำที่อันหลินเป็นฝ่ายจูบเทพศพที่เซ็กซี่เย้ายวนทำเขาตกใจเข้าเต็มเปา

เมื่อชายคนนั้นพูดจบ ก็มีนักพรตหนุ่มอีกหลายคนก็เห็นพ้องต้องกัน

ใช่ว่าพวกเขาจะไม่คิดอะไรกับเทพศพ เพียงแต่ว่าเทพศพยิ่งใหญ่และน่ากลัวขนาดนี้ ต่อให้พวกเขาใจกล้าแค่ไหน ก็ไม่กล้าทำเช่นนี้ ผู้ที่กล้าทำแบบนี้ มีแค่อันหลินเพียงคนเดียว เขาทั้งทำให้รู้สึกอิจฉาและชื่นชม!

“นี่! พวกคุณอย่าเข้าใจผิด เรื่องไม่ใช่อย่างที่พวกคุณคิด!” ในที่สุดอันหลินก็รู้แล้วว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไร จึงรีบพูดแก้ตัวเป็นพัลวัน

“ผู้อาวุโสอันหลินไม่ต้องชี้แจงหรอก คุณเป็นคนช่วยชีวิตพวกเราไว้ คุณแข็งแกร่งขนาดนี้ มีรสนิยมพิลึกหน่อยก็ไม่แปลกหรอก พวกเราไม่ล้อคุณหรอก” ลู่เสวี่ยก็ก้าวออกมา พูดด้วยสีหน้าจริงจังเช่นกัน

ขณะนั้นเอง ไหล่ของอันหลินก็ถูกตบอย่างแรง

เขาเหลียวหลัง เห็นแววตาที่อ่อนโยนและหนักแน่นของพ่อ

“ลูก พ่อเชื่อมั่นในความสามารถของลูกอย่างไร้ข้อกังขา ข้อนี้ลูกไม่เคยทำให้พ่อผิดหวังเลย”

“เรื่องระหว่างชายหญิงพ่อก็ไม่อยากยุ่งมากเกินไป…”

“แต่ที่จริงแล้วเรื่องนี้พ่อไม่เห็นด้วย พ่อจะพูดให้ฟัง…”

อันหมิงชวนเริ่มร่ายข้อดีข้อเสียไม่ขาดสาย อันหลินฟังที่อันหมิงชวนพูดจนจะร้องไห้อยู่รอมร่อแล้ว

พูดบ้าอะไรกัน ไม่ใช่อย่างที่ทุกคนเลยสักนิด!

อันหลินจนปัญญา ทำได้แค่ตัดบทเลี่ยงประเด็นนี้ เสนอความเห็นว่าให้ทุกคนถอยไปยังเขตปลอดภัยก่อน

เทพศพไม่ตาย ทุกคนก็คิดเช่นเดียวกันว่าถอยก่อนเป็นดี จึงปฏิบัติตามคำสั่งของอันหลิน

อันหลินขี่ต้าไป๋ครุ่นคิดถ้อยคำวลี เขาเริ่มไม่รู้แล้วว่าควรจะอธิบายเรื่องเมื่อครู่อย่างไร

พลาดท่าล้มทับเทพศพยังพอไหว ต้าไป๋ก็เคยโถมตัวทับครั้งหนึ่งแล้ว แต่ท่าที่จะจุมพิตหลังล้มนั่น เขากลับอธิบายได้ยาก

ควบคุมตัวเองไม่ได้ ถูกสะกดจิต แรงโน้มถ่วงของโลกแรงเกินไป…

อธิบายกับผีอะไร!

คงจะบอกตามตรงว่าถ้าจุมพิต ดูดพลัง ก็จะได้รับวิชาแขนงหนึ่งไม่ได้หรอกมั้ง ใครจะเชื่อ

ไม่สิ…สวีเสี่ยวหลานอาจจะเชื่อ

แต่นางต้องตบหน้าอันหลินฉาดใหญ่เป็นของขวัญแน่นอน

เฮ้อ ปวดกบาลจริงๆ

ชื่อเสียงชั่วชีวิตของเซียนกระบี่อันหลินคนนี้ จะมีจุดด่างพร้อยอย่าง ‘ชอบผีดิบ’ พ่วงท้ายแล้วงั้นเหรอ

ไม่นานทุกคนก็มาถึงจุดรวมพลของทีมสำรวจในเขาฉางไป๋ภายใต้การนำของเฉิงอิง

สถานีแห่งนี้เป็นจุดรวมพลของทีมสำรวจของห้าลัทธิและทีมของสามประเทศ เป็นสถานที่แลกเปลี่ยนข้อมูลและให้ความช่วยเหลือกันและกัน

เมื่ออันหลินมาถึงสถานี ก็พลันรู้สึกว่ามีความเย็นเยียบบาดกระดูกแผ่ซ่านในร่างกาย

เขาตระหนักได้ทันทีว่า นี่เป็นสัญญาณที่บ่งบอกความล้มเหลวของภารกิจ!

เมื่อภารกิจล้มเหลว เขาจะกลายเป็นมนุษย์น้ำแข็งสามวัน!

ท่าทางเวลาของภารกิจคงหมดแล้ว ระบบจะลงโทษแล้ว

แม้จะไม่รู้ว่ามนุษย์น้ำแข็งคืออะไร แต่ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

“ต้าไป๋ พ่อ!” อันหลินตะโกนลั่นทันที

อันหมิงชวนมองอันหลิน กลับพบว่าสีหน้าของเขาซีดผิดปกติ จึงอดตกใจไม่ได้ “หลินจื่อ ลูกเป็นอะไรไป!”

“พี่อัน เป็นอะไรไป อย่าทำข้าตกใจสิ โฮ่ง!”

ต้าไป๋รู้สึกได้ถึงความเย็นที่แผ่ออกมาจากร่างกายอันหลิน มันสะดุ้งโหยง ร้องเสียงหลง

“ข้าไม่เป็นไร” อันหลินส่ายหน้า ใช้ความเร็วอย่างยิ่งยวดในการชี้แจงว่า “ข้ากำลังฝึกวิชาหนึ่งอยู่ ต้องกลายเป็นมนุษย์น้ำแข็งสามวัน ช่วงนี้ให้ส่งข้าไปที่สถานที่ปลอดภัย ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็อย่าตื่นตระหนกไป!”

เขาไม่เชื่อว่ากลายเป็นมนุษย์น้ำแข็งแล้วจะซี้แหงแก๋ ถึงระบบจะต้มตุ๋น แต่ก็ไม่ถึงขั้นทำโฮสต์ของตัวเองตายหรอกมั้ง โฮสต์คนก่อนของระบบก็คือตาแก่นั่นไม่ใช่หรือไง!

มันยืนยันได้พอดีว่าถึงจะมีระบบที่ต้มตุ๋นหลอกลวง แต่ก็มีชีวิตยืนยาวยันแก่ได้

อืม อันหลินมองโลกในแง่ดีแบบนี้แหละ!

ความเย็นเริ่มน่ากลัวขึ้นทุกที เขารู้สึกว่าเลือดและกล้ามเนื้อของตัวเองกำลังแข็งตัว ฟันก็กระทบกันไม่หยุด

ไอเย็นสีขาวแผ่ออกมาจากตัวอันหลิน ทำให้พื้นที่ในรัศมีสิบจั้งเย็นเยือกอย่างที่สุด!

ทุกคนต่างก็จับจ้องมาที่อันหลินด้วยสายตาพรั่นพรึง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

อันหมิงชวนเห็นไอเย็นผุดออกจากตัวอันหลิน มีสีหน้าทุกข์ทรมาน ก็ตกใจเสียขวัญ ร้องลั่นว่า “หลินจื่อ มนุษย์น้ำแข็งคืออะไร ทำไมต้องฝึกวิชาที่น่ากลัวขนาดนี้ด้วย ไม่ฝึกวิชานี้ได้หรือเปล่า”

มุมปากของอันหลินกระตุกยิกๆ เขารู้ที่ไหนกันว่ามนุษย์น้ำแข็งคืออะไร ฝึกวิชาเป็นแค่ข้ออ้างที่เขากุขึ้นมามั่วๆ เพื่อปลอบใจพวกเขาก็เท่านั้น

เขาอยากพูด แต่สิ่งที่พ่นออกไปกลับเป็นไอเย็น

ไม่นานน้ำค้างแข็งสีขาวก็ปกคลุมผิวหนังของอันหลิน

จากนั้นน้ำแข็งผลึกใสก็แผ่คลุมไปทั่วตัวเขาจากภายในสู่ภายนอก ถึงขั้นไม่ทันหลับตาเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกน้ำแข็งห่อหุ้ม แข็งตัวอย่างสิ้นเชิง

อันหลินกลายเป็นมนุษย์น้ำแข็งท่ามกลางสายตาของธารกำนัล