ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 373 สืบทอดพลังเต็มลำ
อันหลินกระตุ้นกำลังภายในตามที่เสี่ยวเสี่ยกล่าว พลังงานมหาศาลเริ่มพรั่งพรูไปหาตะปูข้ามมิติ
ติ้ง เสียงกังวานดุจหินหยกชนกันดังขึ้น ตะปูข้ามมิติสาดแสงสีแดงโชติช่วง
ประกายสูงส่งเริ่มก่อตัว ปลายตะปูส่องแสงสีแดงที่เจิดจ้าชอบกล ปานดวงดาวกระหายเลือดที่พร่างพราย
“ไปเลย!”
อันหลินดีดนิ้ว ตะปูข้ามมิติก็หายไปจากที่เดิมในพริบตา
วินาทีต่อมา มันก็ปรากฏตรงหน้าปีศาจร้อยอสูร ทิ่มทะลวงอย่างบ้าคลั่ง
เสียงที่บาดหูอย่างยิ่งเริ่มดังกึกก้องทั่วห้อง ลมพัดกรรโชก พลังปราณโหมซัด
ลำแสงสีแดงห่างจากขมับของปีศาจร้อยอสูรเพียงเยื่อบางกั้น ความหนานี้กลับเป็นเหมือนระยะห่างที่ไกลแสนไกล แม้เป็นตะปูข้ามมิติที่แหลมคมอย่างยิ่ง ก็ถูกขัดขวางอย่างแรงกล้าเช่นกัน
มิติสั่นสะเทือน รอยร้าวเส้นเล็กๆ เริ่มปรากฏให้เห็น…
การสมานแผลเข้าสู่ช่วงบั้นปลายแล้ว ปีศาจร้อยอสูรลืมตาขึ้นช้าๆ ตัดสินใจจะฉีกทึ้งอันหลินด้วยตัวเอง ทำการเอาคืนครั้งที่บ้าบิ่นที่สุด แต่แวบแรกของมัน กลับเห็นตะปูที่ส่องแสงสีแดงอยู่ตรงหน้า
ชั่ววินาทีนั้น มันสัมผัสได้ถึงความอันตรายที่รุนแรงยิ่งยวด
แกรก…
ราวกับมีอะไรบางอย่างแตกสลาย จากนั้นความเจ็บปวดที่น่าสะพรึงก็แล่นริ้วเข้ามา
ลำแสงสีแดงกลายเป็นเส้นใยคร่าชีวิต ทะลวงศีรษะของปีศาจร้อยอสูร ทุกมิติที่มันผ่านจะสั่นไหวและบิดเบี้ยว ซ้ำยังทำลายศีรษะของปีศาจร้อยอสูรเป็นครั้งที่สองอีกด้วย เกิดบาดแผลที่รุนแรงยิ่งกว่าถูกสายฟ้าฟาดเสียอีก
ปีศาจร้อยอสูรได้สติกลับมาไม่ถึงสามวินาที ก็ถูกโจมตีอย่างสาหัส สลบไสลไปอีกครา
ตะปูข้ามมิติวาดเส้นโค้งกลางอากาศภายใต้การกระตุ้นของอันหลิน ย้อนกลับมาจู่โจมหัวใจของปีศาจร้อยอสูร
หลังสิ้นเสียงแผดร้องของมิติแล้ว ก็มีเสียง ‘ปุ้ง’ ดังขึ้น หมอกสีเลือดแตกกระจาย มีรูเพิ่มขึ้นที่หัวใจ
อันหลินรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลานิ่งเฉย เป็นช่วงเวลาสำคัญในการจัดการหมาตกน้ำให้สะใจ
ตะปูข้ามมิติกลายเป็นเส้นสีเลือดมากมายหลายเส้นที่ลายตา ทำลายร่างกายของปีศาจร้อยอสูรไม่หยุด ถึงขั้นว่าแม้แต่ปีกของมันก็ไม่ปล่อยผ่าน
ปุ้งๆ ๆ…
เลือดสีแดงฉานสาดกระจายครั้งแล้วครั้งเล่า รวดเร็วขึ้นทุกที
อันหลินสัมผัสได้ว่า ชั้นมิติของปีศาจร้อยอสูรอ่อนแรงลงเรื่อยๆ แล้ว แรงและเวลาในการทะลวงมิติของตะปูข้ามมิติน้อยลงแล้ว
ไม่นานปีศาจร้อยอสูรก็เต็มไปด้วยรูพรุนนับร้อยพัน
แต่เขายังคงไม่ยั้งมือ เพราะยังไม่มีเสียงแจ้งเตือนว่าสิ้นสุดการทดสอบจากห้องลับ
ท้ายที่สุดในช่วงเวลาหนึ่ง เขาไม่รู้สึกถึงชั้นมิติอีกต่อไปแล้ว
“ต้าไป๋!”
อันหลินตะโกนลั่น จากนั้นดวงตาก็มืดมน ทรุดตัวคุกเข่ากับพื้น พลังปราณอนธการก็พลอยเก็บงำไปด้วย
“ให้เป็นหน้าที่ข้าเอง โฮ่ง!” ต้าไป๋รู้ใจ แผดเสียงดังลั่น กระโจนใส่ปีศาจร้อยอสูรทับร่างที่ถูกตะปูข้ามมิติทิ่มแทงจนพรุนเหมือนรังผึ้ง
กรงเล็บปราณทลายฟ้าวาดวงโคจร ปล่อยลำแสงสีน้ำเงินออกมาเส้นแล้วเส้นเล่าเหมือนตาข่าย ฉีกร่างที่ไม่เป็นชิ้นดีเป็นพันๆ ชิ้นในพริบตา!
ไม่เพียงเท่านี้ ต้าไป๋ยังใช้คาถาเปลวเพลิง พ่นไฟใส่ร่างที่แหลกสิ้นดีนั่น ค่อยๆ แผดเผาให้ดำเกรียมสุดท้ายยังไม่ลืมใช้กรงเล็บพลิกชิ้นส่วนเหล่านั้น จากนั้นแผดเผาต่อไป
“ยินดีด้วย ผ่านการทดสอบผิดบาปแล้ว ลำดับต่อไปเป็นการมอบรางวัลหลังการทดสอบ”
เสียงของไป๋หลิงดังขึ้น จากนั้นต้าไป๋กับอันหลินก็รู้สึกเหมือนโลกหมุนโดยพลัน มาถึงมิติสีขาวโพลนแห่งหนึ่ง ใจกลางมีลูกบอลสีดำแขวนอยู่
มองดูมิติที่แสนคุ้นเคย อันหลินลงไปกองกับพื้น ฟางเส้นสุดท้ายที่แน่นตึงผ่อนคลายแล้วในที่สุด หัวเราะทั้งที่หายใจหอบ “ฮ่าๆ ๆ…ในที่สุดการทดสอบนรกนี่ก็ผ่านพ้นไปแล้ว!”
“ระทึกใจจริงๆ…ข้าคงไม่มีวันลืมการผจญภัยในโบราณสถานครั้งนี้ โฮ่ง!” ต้าไป๋นอนแผ่หลาบนพื้นเช่นเดียวกัน ใบหน้าตื่นเต้นและหดหู่ใจ
“ฮ่าๆ ๆ ข้าก็จะไม่มีวันลืมท่าทางที่เจ้าทั้งหั่นทั้งผัดปีศาจร้อยอสูรเหมือนย่างเนื้อเลยเช่นกัน” ไป๋หลิงเดินมาหาต้าไป๋ ดวงตาสุกใสหรี่ลง พูดพลางยิ้มหยัน
ต้าไป๋เห็นไป๋หลิง ร่างสุนัขสั่นระริก หงอจนไม่กล้าปริปาก
“ไป๋หลิง ตอนนี้ได้เวลาทำตามสัญญาของเจ้าแล้ว” อันหลินยิ้มกริ่ม เอ่ยปากอย่างอดรนทนไม่ไหว
ไป๋หลิงส่งยิ้มอ่อนโยน เดินนวยนาดเข้ามาหาอันหลิน ดวงตาสุกใสมีประกาย พูดเสียงนุ่มว่า “ใจร้อนทำไม ยังไม่ทันอารัมภบทเลย ก็อยากเข้าสู่เนื้อหาหลักแล้วหรือ”
เมื่อเผชิญกับถ้อยคำที่ยั่วยวนใจเช่นนี้ อันหลินไม่สั่นคลอน มองหญิงคนตรงหน้าอย่างนิ่งเฉย “อารัมภบทอะไรกัน อย่าเล่นลูกไม้ให้มากได้ไหม เข้าเรื่องโดยตรงเลยไม่ได้หรือไง”
ไป๋หลิงพรูลมหายใจยาวเหยียด “ใช่ว่าข้าไม่อยากเข้าเรื่อง เจ้านี่มัน…ค่อนข้างประหลาด เป็นฝ่ายแย่งข้อมูลไปจากข้า ถึงตอนนั้นเจ้าชิงไปทั้งการสืบทอดความสามารถอย่างอื่นไปด้วย ข้าก็ขาดทุนยับน่ะสิ”
“ก็ได้ เจ้าว่าตอนนี้ควรทำอย่างไร” อันหลินหวนคิดถึงภาพที่เกือบทำให้ลูกบอลสีดำแตก รับข้อมูลการสืบทอดไปกว่าครึ่งในอึดใจเดียว จึงพยักหน้าอย่างรู้ตัว สื่อว่ายอมให้ความร่วมมือ
แสงสว่างรวมตัวกันบนฝ่ามือของไป๋หลิง ใช้พลังต้องห้ามที่จำกัดสายเลือดและการสืบทอดวรยุทธ์ ถึงได้วางใจยอมยกนิ้วชี้แตะหน้าผากของอันหลิน
ครืน ข้อมูลมากเหลือคณานับเริ่มหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของอันหลิน จากนั้นฝังรากลึกในสมองของเขา
ดวงตาของอันหลินจากขุ่นมัวเป็นกระจ่างใส ดวงหน้ารูปไข่งดงามของไป๋หลิงกลับซีดเผือด เหงื่อชุ่มหน้าผาก ไป๋หลิงพบว่าตนไม่อาจควบคุมข้อมูลของตัวเองได้ เป็นฝ่ายไหลหลั่งไปหาอันหลินเอง ภาพที่พิลึกเช่นนี้ มันช่างคุ้นเคยเสียจริง
แต่ครั้งนี้ไป๋หลิงไม่ได้หยุดลงกลางคัน นางเพียงพยายามยับยั้งประสิทธิภาพในการถ่ายโอนข้อมูลเท่านั้น เพื่อไม่ให้ลูกบอลสีดำต้านทานไม่ไหว ทุกสิ่งที่เหลือ ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติแล้วกัน…
เสร็จสิ้นการถ่ายทอด
อันหลินไม่พูดไม่จา คล้ายว่าจะย้ายข้อมูลจำนวนมหาศาลอยู่
ครู่ต่อมา เขาถึงมองไป๋หลิงที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาแปลกๆ “ที่แท้เจ้าก็เป็นชาวจื่อซิงที่เปลี่ยนแปลงรูปร่างเองหรือ”
ไป๋หลิงรู้ว่านี่เป็นส่วนหนึ่งของข้อมูลที่อันหลินได้รับ จึงพยักหน้าเบาๆ ยอมรับตัวตนของตัวเอง
อันหลินขมวดคิ้วมุ่นถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกับ…อารยธรรมจื่อซิงกันแน่”
“บอกไม่ได้ บอกแล้วข้าจะต้องตาย” แพขนตาของไป๋หลิงสั่นระริก ใบหน้ามีความเศร้าหมองอย่างปิดไม่มิด
“ต่อไปข้าจะมอบพลังหยุดเวลา ศาสตร์วิศวกรรมเครื่องกล เงาปีศาจให้เจ้าทั้งหมดแล้วกัน พลังทั้งสามเป็นสุดยอดพลังของสถาบันวิจัย เจ้าผ่านการทดสอบพวกนั้น นี่เป็นสิ่งที่เจ้าควรได้รับ” ไป๋หลิงไม่พูดถึงเรื่องนั้นมากนัก ใช้นิ้วแตะหน้าผากอันหลินต่อ
“ต้าไป๋กับเสี่ยวหงของข้าร่วมรบเคียงบ้าเคียงไหล่ พวกมันก็น่าจะมีรางวัลด้วยใช่ไหม!” อันหลินเอ่ย
ไป๋หลิงยิ้ม “ใจเย็นๆ ย่อมมีเช่นกัน ซ้ำยังเป็นพลังที่เหมาะสมกับพวกมันที่สุดด้วย”
ด้วยเหตุนี้ อันหลินจึงรับการสืบทอดมาอีกสามชนิด
ประโยชน์ใช้สอยของพลังสามอย่างนี้ทำให้เขาเปิดโลกทัศน์อย่างมาก ถึงขั้นว่าฮึกเหิมขึ้นมาด้วยสาเหตุนี้ การหยุดเวลาเกี่ยวข้องกับการใช้พลังน้ำแข็ง ปีศาจเงาเกี่ยวข้องกับการใช้ประสาทสัมผัสและมิติ สามารถใช้ร่วมกันเงาพยัคฆ์ในหกกระบี่เทพสงครามของเขาได้ด้วย ส่วนศาสตร์วิศวกรรมเครื่องกลนั้น อืม นับจากนี้ไปเขาลองเติมน้ำมันเครื่องให้ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์ได้แล้ว!
เขย่าตัวปลุกเสี่ยวหง มันได้รับการสืบทอดพลังชีวิตจากไป๋หลิง ไป๋หลิงบอกว่าพลังนี้เหมาะกับการสังเคราะห์แสง และหากใช้พร้อมกับพลังอีกาทองของเสี่ยวหง ประสิทธิภาพจะดียิ่งกว่า
ส่วนต้าไป๋ได้รับพลังผลิตอาหารสุนัข ใช่แล้ว เป็นการสืบทอดที่เกี่ยวข้องกับการผลิตอาหารสุนัขจริงๆ
หลังต้าไป๋ได้รับการสืบทอดพลัง ใบหน้าสุนัขมีแต่ความงุนงง
อันหลินที่ได้รู้ความจริง แสดงสีหน้าประหนึ่งโลกถล่ม
ในตอนนั้นเอง จู่ๆ ระบบก็ส่งเสียงดัง ‘ติ้ง’
YOU MAY ALSO LIKE
