ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 387 หารือเรื่องไขมัน
อันหลินเคาะประตูห้องพี่เฉิง เมื่อเปิดออกก็เห็นพี่เฉิงที่หล่อเหลางามสง่า
“โอ้โฮ พี่เฉิง! เจ้าทำอะไรอยู่เนี่ย!”
เมื่ออันหลินเห็นเซวียนหยวนเฉิง ก็ยืนอึ้งกับที่พลางร้องเสียงหลง
ตอนนี้เซวียนหยวนเฉิงใส่ชุดทหารสีเขียวเข้ม รูปร่างกำยำ ดาวสีทองบนหัวไหล่แวววาว แลดูน่ายำเกรง ค่อนข้างทรงพลัง แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ สำคัญที่ทำไมพี่เฉิงถึงใส่ชุดทหาร!
เมื่อเห็นความตกใจบนใบหน้าอันหลิน เซวียนหยวนเฉิงก็หน้าแดงอย่างที่เกิดขึ้นได้น้อย ชี้แจงว่า “อันหลิน นี่เป็นชุดที่หวงซานซานมอบให้ข้า นางบอกว่าชุดนี้ใส่แล้วทรงพลัง ข้าก็เลยลองดู บุคลิกดูดีขึ้นมากจริงๆ ด้วย…”
อันหลินสูดหายใจเข้าลึก นี่หรือบุคลิกดูดีขึ้น นี่มันบิดเบี้ยวแล้วไหมเล่า! จากเซียนที่สูงส่งไร้ราคีกลายเป็นทหารรักษาแผ่นดินไปเสียแล้ว! ได้รับผลกระทบจากระเบิดนิวเคลียร์มากเกินไป จะเข้าสู่เส้นทางทหารแล้วหรือ
เซวียนหยวนเฉิงพูดอย่างจริงจังว่า “ชุดนี้แก้ไขจิตวิญญาณของลูกศิษย์ในสำนักได้ ข้าคิดว่าลองขายให้สำนักได้…”
มุมปากอันหลินกระตุก จินตนาการภาพที่ลูกศิษย์ทั้งหลายของสำนักสวมชุดทหารขี่กระบี่เหินเวหา ใช้พลังเซียนต่างๆ จึงอดพูดไม่ได้ว่า ดึงดูดใจมากจริงๆ
เซวียนหยวนเฉิงเชิญอันหลินเข้าห้อง เริ่มบรรยายความคิดจะเปลี่ยนแปลงจิตวิญญาณของสำนัก จากเครื่องแต่งกายไปจนถึงระเบียบวินัย ค่อยเลื่อนระดับเป็นการปลูกฝังจิตสำนึกร่วมของสำนัก สุดท้ายก็ขยายจากจิตวิญญาณนักรบของแดนมนุษย์เป็นจิตวิญญาณเซียนของสำนัก
อันหลินยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกว่ายอดเยี่ยม เพราะพี่เฉิงพูดได้มีเหตุผลเหลือเกิน!
สมกับเป็นอัจฉริยะ มีความคิดบรรเจิด สำนักนิวเคลียร์กำลังรุ่งโรจน์ขึ้นช้าๆ แล้ว!
สุดท้ายอันหลินก็มอบขนมไหว้พระจันทร์ชิ้นหนึ่งให้เซวียนหยวนเฉิง
เซวียนหยวนเฉิงก็ไม่อิดออด รับไว้อย่างผ่าเผย เพียงแต่จดจำน้ำใจนี้ไว้ในใจ
จากนั้นอันหลินก็ไปที่บ้านพักของซูเฉี่ยนอวิ๋น
ปรากฏว่าหญิงคนนี้มีขนมไหว้พระจันทร์กินทุกเทศกาล ตรุษจีนกินขนมไหว้พระจันทร์ เทศกาลโคมไฟก็กินขนมไหว้พระจันทร์ เทศกาลไหว้บ๊ะจ่างก็กินขนมไหว้พระจันทร์ แม้แต่เทศกาลเก้าคู่ก็ยังมีขนมไหว้พระจันทร์ให้กิน!
อ๊าก ทำไมไม่กินขนมไหว้พระจันทร์ในเทศกาลเชงเม้งด้วยเลยล่ะ
ซูเฉี่ยนอวิ๋นบอกว่า “เทศกาลเชงเม้งกินน้ำผึ้งดอกหอมหมื่นลี้ สรรพคุณดีกว่าขนมไหว้พระจันทร์เสียอีก”
สะบัดสะบิ้ง!
ขนมไหว้พระจันทร์ของอันหลินมอบให้ไม่ได้แล้ว ทำได้แค่สอนภาษาต่างประเทศให้ซูเฉี่ยนอวิ๋น
ครึ่งชั่วยามต่อมา เขาก็กลับมายังบ้านพัก ถามกระต่ายจันทราว่าปีหนึ่งได้กินขนมไหว้พระจันทร์กี่ครั้ง
กระต่ายจันทราบอกปีละครั้ง ได้กินแค่ในเทศกาลไหว้พระจันทร์
อันหลินถามต่ออีกว่า “แล้วทำไมซูเฉี่ยนอวิ๋นถึงได้กินปีละห้าครั้งล่ะ”
กระต่ายจันทราได้ยินประโยคนี้ นัยน์ตาก็เปียกชุ่ม ก้มหน้าก้มตาแทะแครอท เงียบกริบไม่พูดไม่จา
เมื่อเห็นท่าทางของกระต่ายจันทรา อันหลินนับว่าสบายใจขึ้นมาหน่อย
เช้าวันต่อมา อันหลินก็ขอลา มุ่งหน้าเหาะไปยังราชวังดุสิต
ณ ราชวังดุสิต อันหลินตรงดิ่งไปหาหยินสี่
หยินสี่ให้อันหลินอยู่ในรายชื่อแขกคนสำคัญแล้ว ฉะนั้นต่อให้ไม่ได้แจ้งเจตนา ก็ไปหาเขาที่ห้องปรุงยาได้โดยตรงเลย
“สหายอันหลิน ยินดีกับเจ้าด้วยที่บรรลุระดับแปลงจิตสำเร็จ หลายวันนี้ยุ่งอยู่กับการปรุงยา ปลีกตัวไปแสดงความยินดีกับเจ้าไม่ได้เลย ละอายใจจริงๆ ขออภัยด้วยที่ทำให้เจ้าต้องมาที่นี่เสียเอง” เมื่อหยินสี่เห็นอันหลินมาเยือน ใบหน้าก็ฉายความดีใจ เป็นฝ่ายปรี่เข้ามาต้อนรับ
“ผู้อาวุโสหยินสี่เกรงใจกันแล้ว” อันหลินมองหยินสี่แวบหนึ่ง รูปร่างอ้วนกลมขึ้นอีกไม่น้อย แต่การเคลื่อนไหวยังคล่องแคล่วไม่ด้อยกว่าวันวานเลย ยอดเยี่ยมจริงๆ
เขาพูดต่อว่า “ข้ามาที่นี่เพราะอยากสอบถามว่า ท่านปรุงยาลดความอ้วนให้กระต่ายจันทราได้ไหม”
หยินสี่เบิกตากว้างทันทีที่ได้ฟัง “กระต่ายจันทราหรือ เจ้าไม่ได้พูดผิดใช่ไหม ทำไมมันต้องลดความอ้วน!”
“ลดความอ้วนจะมีเหตุผลอะไรได้อีก แน่นอนว่าอ้วนเกินไปน่ะสิ!” อันหลินพูดพลางกลอกตา
“ต่อให้อ้วนก็สู้ข้าไม่ได้ ข้ายังไม่กลัวเลย มันจะกลัวอะไร” หยินสี่ทำหน้างุนงง
อันหลินหน้าเบ้ “หากมันอ้วนเช่นท่าน ฉางเอ๋อคงต้องฆ่าปิดปากแล้ว! ตอนนี้มันหนักห้าสิบสี่ชั่งกว่า ต้องลดให้เหลือห้าสิบชั่ง ใช้สมุนไพรอะไรดี”
“สิ้นเปลืองนัก เสียดายข้าวของ…กระต่ายจันทราเป็นสัตว์เทพในดวงจันทร์ เจ้ารู้หรือไม่ว่าไขมันของมันมีค่าแค่ไหน หือ” หยินสี่พูดอย่างตื่นเต้น
“ข้าไม่สนใจหรอก นี่เป็นเจตนาของฉางเอ๋อ ท่านแค่บอกมาว่ายานั่นต้องใช้เงินเท่าใดก็พอแล้ว” อันหลินเบะปาก พูดอย่างหนักแน่น
“เฮ้อ…เจ้าเห็นเนื้อบนตัวข้าหรือยัง” หยินสี่ตบหน้าท้องปุๆ ดังปึกๆ เหมือนรัวกลอง
อันหลินพยักหน้า “ข้าไม่ได้ตาบอดเสียหน่อย”
“เนื้อของข้าแฝงด้วยแก่นสำคัญของยา ขัดเกลาในร่างกายซ้ำแล้วซ้ำเล่า หากว่าปะทุ พลังงานที่แฝงอยู่ในไขมันหนึ่งชั่งต้านหนึ่งการโจมตีของผู้เที่ยงแท้ได้! นี่แหละหนทางของข้า เมื่อพลังงานถูกขัดเกลาจนถึงขีดสุดแล้วจะเป็นเวลามังกรผงาดฟ้า!” หยินสี่กล่าวเสียงทุ้ม
อันหลินนิ่งไปเล็กน้อย หยินสี่หนักเกินสามร้อย มีไขมันอย่างน้อยร้อยชั่ง เมื่อคิดเช่นนี้ มันก็น่ากลัวจริงๆ!
“กระต่ายจันทราเป็นสัตว์เทพแห่งดวงจันทร์ ถูกแสงจันทร์หล่อเลี้ยงตลอดปี และมีเลือดของสัตว์เทพขัดเกลา ไขมันหนึ่งชั่งของมัน ล้ำค่ากว่าไขมันของข้าหลายเท่าตัว เจ้ารู้หรือไม่” หยินสี่ชะงักครู่หนึ่งแล้วพูดต่อว่า “ฝีมือปรุงยาของฉางเอ๋อเหนือกว่าข้า ทำไมนางไม่ใช้ยาช่วยกระต่ายจันทราลดความอ้วน เกรงว่านางก็คงคิดว่าทำเช่นนี้มันสิ้นเปลืองเกินไป!”
เมื่ออันหลินได้ยินก็คิดว่ามีเหตุผล จึงอดลังเลไม่ได้
“อีกอย่างร่างกายของสัตว์เทพกระต่ายจันทราพิเศษ จะละลายไขมันของมันแล้วขับออกจากร่างกาย จำต้องใช้ยาน้ำหนืดหมื่นบงกชซึ่งเป็นยาเซียนขั้นหกเท่านั้นที่ทำได้ ยาน้ำหนืดหมื่นบงกชเม็ดหนึ่งลดไขมันได้หนึ่งชั่ง ราคาสี่แสนหินวิญญาณ ยาเซียนห้าเม็ดก็สองล้านหินวิญญาณ” หยินสี่พูด
อันหลินได้ฟังดังนั้นก็คิดว่ามีเหตุผลอย่างยิ่ง จึงพยักหน้าเห็นด้วย “คำพูดของผู้อาวุโสหยินสี่ช่างสะเทือนหู! ข้าได้รับแรงบันดาลใจอย่างแท้จริง ใช้ยาเซียนลดความอ้วนช่างเป็นวิธีที่โง่งมเหลือเกิน! ไขมันช่างเป็นสิ่งที่งดงามยิ่งนัก ต้านการโจมตีได้ เป็นแหล่งกำเนิดของพลังงานได้ และเพิ่มเนื้อสัมผัสได้ด้วย…มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะลดความอ้วน!”
หยินสี่ตบไหล่อันหลินอย่างปลาบปลื้ม “ฮ่าๆ ๆ สหายอันหลินพูดเพียงนิดก็กระจ่างใจ”
อันหลินคิดในใจว่า ไม่กระจ่างไม่ได้ หินวิญญาณมากมายขนาดนั้นถึงตายเลยนะ!
“ผู้อาวุโสหยินสี่ ในเมื่อไขมันเป็นพลังงานที่ล้ำค่า และท่านก็บอกด้วยว่าไขมันหนึ่งชั่งต้านการโจมตีของผู้เที่ยงแท้ได้ งั้นท่านมีวิธีใช้พลังจากไขมันได้อย่างรวดเร็วบ้างหรือไม่” อันหลินโพล่งขึ้นมา
ความคิดของเขาง่ายดายมาก ในเมื่อขับไขมันด้วยยาไม่ได้ งั้นก็ใช้มันเสียเลย!
“เฮ้อ ข้ามีวิธีการแบบนี้อยู่จริง เพียงแต่หนทางของข้าอาจจะไม่เหมาะสมกับกระต่ายจันทรา…” หยินสี่ลำบากใจนิดหน่อย
“ช่างเถอะ…หนทางของข้าก็ได้แรงบันดาลใจมาจากเจ้า หากเจ้าต้องการวิธีใช้พลังงานจากไขมันอย่างรวดเร็วจริง ข้าก็จะถ่ายทอดให้เจ้า เจ้าค่อยนำไปบอกกระต่ายจันทราแล้วกัน แน่นอนว่า หยั่งรู้ได้เท่าใดขึ้นอยู่กับวาสนาของมัน”
หยินสี่ถอนหายใจ เริ่มถ่ายทอดวิชาให้อันหลิน
อันหลินยิ่งฟังดวงตาก็ยิ่งเป็นประกาย วิธีการแปลงพลังงานมันช่างหายากเหลือเกิน ขั้นตอนการแปลงไม่เพียงแต่มีประสิทธิภาพสูงไร้อันตราย แต่ยังทำให้เขารู้สึกได้ถึงความกลมกลืนกับธรรมชาติอยู่รำไรอีกด้วย
เขามองหยินสี่ที่อ้วนกลมเหมือนลูกบอล สูดหายใจเข้าลึก อุทานในใจว่า หยินสี่อาจบุกเบิกโลกใบใหม่บนเส้นทางการกินยาได้จริงๆ ก็เป็นได้!
อันหลินฟังจบก็คำนับอย่างจริงจัง แสดงความขอบคุณต่อหยินสี่
“เจ้าไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก ถ้าไม่มีการแสดงกินยาของเจ้า ข้าก็ไม่เจอวิธีนี้หรอก” หยินสี่ทำหน้าไม่ยี่หระ หนทางยังยาวไกล วิธีนี้เป็นเพียงพื้นฐานของการเริ่มต้นเท่านั้น
อันหลินบอกลาหยินสี่ กลับไปพร้อมกับวิธีการด้วยความสุขใจ
ประตูของโลกใบใหม่เปิดออกแล้ว มันเป็นโลกของนักกิน
อ้วนแล้วไม่ต้องกังวล มันจะกลายเป็นพลังงานที่ยิ่งใหญ่ของคุณ!
ลำดับต่อไป…ต้องดูว่ากระต่ายจันทราจะบรรลุหรือไม่!
YOU MAY ALSO LIKE
