ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 389 ให้อาหารอันฉีหลิน

“มีชนิดใดบ้าง ลองว่ามาให้หมด!” ดวงตาของอันหลินเป็นประกาย

หยินสี่ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ยาเซียนตัดวิญญาณขั้นเจ็ดก็ระดมพลังตัดวิญญาณเหนือทะเลปราณได้ เม็ดหมาป่าเทวะเหมันต์ยาเซียนขั้นหกจะระดมพลังหมาป่าเหมันต์ เม็ดพันสุริยะเผาแดนจะระดมพลังเพลิงเทวะในทะเลปราณ เม็ดวิญญาณดับสูญยาเซียนขั้นสองจะสร้างจิตวิญญาณ”

อันหลินได้ฟัง เยี่ยมเลย ยาเซียนที่ราคาถูกที่สุดคือเม็ดยาตัดวิญญาณขั้นเจ็ด มูลค่าของการทดลองช่างสูงจริงๆ

“ขอเม็ดยาตัดวิญญาณยาเซียนขั้นเจ็ดให้ข้าก่อนแล้วกัน!” เขาครุ่นคิดครู่หนึ่ง สุดท้ายก็เอ่ยปาก

“ได้เลย ข้าจะช่วยปรุงให้เจ้าเดี๋ยวนี้เลย!” ตอนนี้หยินสี่กำลังกระตือรือร้น ได้ทั้งขนมไหว้พระจันทร์ แถมยังได้เห็นการแสดงกินยาของอันหลินอีกครั้ง วันนี้เป็นวันที่โชคดีของเขาจริงๆ!

ครึ่งชั่วยามต่อมา ไอเซียนที่เปี่ยมด้วยพลังลอยไปที่มือของอันหลิน

ยาเซียนเม็ดนี้เขาจ่ายไปสองแสนห้าหมื่นหินวิญญาณ อยู่ในขอบเขตที่ทำใจยอมรับได้

เขาไม่คิดอะไรมาก กลืนยาเซียนทันที

หยินสี่ตาลุกวาว “สมกับเป็นยอดฝีมือด้านการกินยา ท่วงท่าการกินยาสง่างาม สีหน้าเด็ดเดี่ยว หลังกินแล้วใบหน้าผ่อนคลาย สบายเหมือนกินขนม…จิตใจระดับนี้ ควรค่าให้เรายึดเป็นแบบอย่าง!”

อันหลิน “…”

ฤทธิ์ยาแผ่ซ่านไปอย่างรวดเร็วภายใต้การกระตุ้นของพฤกษธาตุอมตะ

พลังงานที่บริสุทธิ์ที่สุดสร้างความแข็งแกร่งให้ร่างกายอันหลินอย่างต่อเนื่อง ขณะเดียวกัน พลังตัดทอนสรรพสิ่งเริ่มแทรกซึมลงในทะเลปราณช้าๆ ก่อตัวเป็นกระแสวนของใบมีดลม

อันหลินตรวจสอบทะเลปราณ หัวใจค่อยๆ เต้นเร็วขึ้น ลอบตะโกนในใจว่า ‘เด็กโง่ รีบกินกระแสวนใบมีดลมเร็วเข้า!’

เป็นอย่างที่คาด อันฉีหลินก็สังเกตเห็นกระแสลมทันที หัวเราะเอิ๊กอ๊าก พุ่งขึ้นไปตบกระแสลมลูกนั้น

เพี๊ยะ

พลังปราณเกลือกกลิ้ง กระแสใบมีดลมถูกทารกสีทองตบจนสลายตัว…

อันหลิน “…”

หลังอันฉีหลินทำทุกอย่างเสร็จก็หาวหวอดๆ เอนตัวหลับตานอนในทะเลปราณต่อ

อันหลินเจ็บปวดในใจ เรื่องนี้นับว่าหลอกลวงได้หรือไม่

หรือที่อันฉีหลินกินพลังแห่งแสงจันทร์ไปก่อนหน้านี้เป็นเรื่องบังเอิญ พลังอื่นๆ ที่เข้าไปในพลังปราณ อันฉีหลินกินไม่ได้

พลังตัดวิญญาณไม่ได้แหลกสลายง่ายดายปานนั้น มันก่อตัวใหม่อีกครั้ง ขอเพียงอันหลินสำแดงพลัง พลังเซียนก็จะแฝงด้วยพลังตัดวิญญาณ

หลังกระแสวนใบมีดลมก่อตัวใหม่ อันฉีหลินก็ไม่มองเลยสักนิด นอนหลับอุตุต่อไป

หยินสี่เห็นท่าทางห่อเหี่ยวเสียใจของอันหลิน ก็อดถามไม่ได้ว่า “ล้มเหลวหรือ”

อันหลินพยักหน้าอย่างหนักอึ้ง

หยินสี่เห็นดังนั้น อารมณ์ก็ดิ่งลงอย่างอดไม่ได้ แม้เขาจะไม่รู้ว่าอันหลินล้มเหลวอะไร แต่ยอดฝีมือด้านการกินยากระตุ้นปรากฏการณ์ฟ้าดินไม่ได้ การทดสอบคงจะล้มเหลวเป็นแน่

เขาเอ่ยปากปลอบใจว่า “สหายอันหลิน หนทางนี้ต้องประสบกับความล้มเหลวนับไม่ถ้วนอยู่แล้ว เจ้าห้ามยอมแพ้ อย่าถอดใจเด็ดขาด!”

อันหลิน “…”

เราแค่กินยาเซียน ทำไมถึงถูกลากเข้าสู่หนทางนี้แล้วล่ะ

แต่มีประโยคหนึ่งที่อันหลินเห็นด้วยอย่างยิ่งนั่นก็คือ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาถอดใจ!

“สหายหยินสี่ ช่วยปรุงยาหมาป่าเทวะเหมันต์ยาเซียนขั้นหกให้ข้าที!” อันหลินพูดด้วยสีหน้าหนักแน่น

“ได้เลย ข้าจะปรุงให้เดี๋ยวนี้เลย” ดวงตาของหยินสี่เป็นประกาย คิดในใจว่าสมกับเป็นยอดฝีมือด้านการกินยา ไม่กินไม่เท่าใด เมื่อกินก็ไม่ขาดสาย องอาจห้าวหาญ สะเทือนฟ้าดิน!

ผ่านไปอีกครึ่งชั่วยาม ยาหมาป่าเทวะเหมันต์ก็ปรุงสำเร็จ

“ได้เลย ข้าจะไปปรุงเดี๋ยวนี้เลย” หยินสี่ตาลุกวาว คิดในใจว่าสมกับเป็นยอดฝีมือด้านการกินยา ไม่กินยังดี เมื่อกินก็ไม่ขาดสาย องอาจห้าวหาญ สะเทือนฟ้าดิน!

ผ่านไปอีกครึ่งชั่วยาม เม็ดยาหมาป่าเทวะเหมันต์ก็ปรุงสำเร็จ

อันหลินกำยาเซียนสีขาวที่แผ่ไอเย็นเป็นระลอกๆ ไว้ในมือ เสียงหมาป่าเห่าหอนเจืออานุภาพบรรพกาล จู่ๆ ก็ระเบิดออกจากยาเซียน ชวนให้ใจพรั่นพรึง

“สมกับเป็นยาเซียนขั้นหก มีปรากฏการณ์ที่รุนแรงเช่นนี้ สามแสนห้าหมื่นหินวิญญาณคุ้มค่าแล้ว” อันหลินยิ้มบางๆ ส่งยาเซียนเข้าปาก

ครืน

ครั้งนี้ความเย็นเยียบแผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย ทุกอณูของร่างกายสั่นระริก

กระดูกทนทานยิ่งขึ้น กล้ามเนื้อก็แน่นมากขึ้น กลิ่นอายของจอมราชันที่อหังการแผ่กระจาย จากนั้นก็เก็บงำอย่างรวดเร็ว

ขณะเดียวกัน ก็มีภาพหมาป่าเทวะที่เย็นเยือกปรากฏเหนือทะเลปราณ

หมาป่าเทวะเป็นสีน้ำเงิน เชิดหน้าชูคอปานจอมราชันที่อยู่เหนือเหล่าวีรชน

จากนั้นศีรษะของมันก็ถูกอันฉีหลินเขมือบ

ทารกสีทองตื่นเต้นจนกระโดดโลดเต้น ฉีกร่างหมาป่าเทวะ ทำให้มันกลายเป็นพลังของหมาป่าเหมันต์ที่บริสุทธิ์ จากนั้นกลืนลงท้องคำใหญ่ ไม่นานก็เขมือบหมาป่าเทวะจนเกลี้ยง!

ครืน มิติในทะเลปราณสั่นสะเทือน จากนั้นหน้าผากของทารกสีทองก็มีรอยตรารูปหิมะปรากฏขึ้น ขณะเดียวกันก็มีตัวเลขโผล่ขึ้นมาตรงหน้าอกของเขา กระโดดพรวดจาก 1.49 เป็น 1.61 มีตัวอักษรบรรพกาลปรากฏให้เห็นว่า ‘ความเย็นเต็มเปี่ยม’

“เย้ สำเร็จแล้ว!”

อันหลินถูกการเปลี่ยนแปลงนี้กระเทือนจิตใจจนตื่นเต้นอย่างยิ่ง ดีใจจนกระโดดผึง

บางทีอาจเพราะเพิ่งกินยาเซียนแล้วขยับตัวรุนแรงเกินไป จู่ๆ เขาก็รู้สึกมวนท้อง จากนั้นก็เจ็บอย่างแสนสาหัส!

“โอ๊ย เจ็บจังเลย!” อันหลินกุมท้อง

“สหายอันหลิน เจ้าเป็นอะไรไป!” หยินสี่สะดุ้งโหยง กอดอันหลินไว้ นึกว่าเกิดปัญหาเพราะเขากินยาถี่เกินไป จึงเตรียมจะใช้คาถารักษา

อันหลินส่ายหน้า “ข้าไม่เป็นไร…โอ้ก!”

ตุบ

ทารกสีทองตกกระแทกพื้น ร้องไห้กระจองอแง

“แง…เจ็บ…แง…”

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ

อันหลินยืนชะงักกับที่ ไม่คิดเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

แต่ยังดีที่เขาเคยเห็นเหตุการณ์แบบนี้แล้วครั้งหนึ่ง จึงค่อนข้างนิ่งเฉย

หยินสี่เพิ่งเคยเห็นครั้งแรก ดวงตาเบิกกว้างเหมือนกระพรวน มองอันหลินสลับกันทารกสีทองที่ร้องไห้บนพื้น สั่นสะท้านไปทั้งตัว

ครู่ใหญ่กว่าเขาจะพึมพำออกมาว่า “สหายอันหลิน ผู้อาวุโส! กินยาแล้วคลอดลูกได้ด้วยหรือ!”

อันหลิน “…”

หยินสี่รู้เพียงว่าอันหลินบรรลุระดับแปลงจิตแล้ว ไม่ทราบเรื่องที่อันหลินคายทารกออกมา เมื่อเห็นภาพนี้ในตอนนี้ ก็รู้สึกว่าได้เปิดโลกทัศน์

พันธนาการบางอย่างทลายอีกหน เขาเห็นทัศนียภาพที่ไม่เหมือนเดิม!

อันหลินอุ้มทารกสีทองขึ้น ชี้แจงอย่างหนักแน่นว่า “กินยาให้กำเนิดลูกไม่ได้ นี่เป็นวัตถุวิเศษที่โผล่มาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยระหว่างที่ข้าทะลวงระดับแปลงจิต”

หยินสี่ได้ฟังนัยน์ตาก็วาวโรจน์ เอ่ยเสียงสั่นเครือว่า “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เองๆ…หรือนี่จะเป็นพลังจิตยา วิถีแห่งยาแปลงจิตในตำนาน!”

ครั้งนี้เป็นอันหลินที่ตะลึงงัน เขาเป็นคนที่ไม่มีพลังส่วนตน ตอนนี้มีคนที่เชื่อมโยงทารกสีทองกับพลังส่วนตัวเข้าด้วยกันแล้ว มันทำให้เขาตกใจยิ่งนัก

คุณพระ ชี้แจงแบบนี้ได้ด้วยเหรอ ดูเหมือนพอจะมีเหตุผลอยู่บ้าง!

“ไม่รู้ว่าผู้อาวุโสหยินสี่จะอธิบายให้ข้าหน่อยได้ไหมว่าพลังจิตยา วิถีแห่งยาแปลงจิตคืออะไร” อันหลินถามอย่างตื่นเต้น

หยินสี่กะพริบดวงตากลมโตปริบๆ ท่าทางงุนงง “ข้าจะรู้ได้อย่างไร นี่เป็นศัพท์ที่ข้าตั้งขึ้นมามั่วๆ เอง! ควรจะเป็นผู้อาวุโสอันหลินที่อธิบายเรื่องนี้ให้ข้าฟังไม่ใช่หรือ”

อันหลินแน่นหน้าอก ให้เราอธิบายงั้นเหรอ

เขามองทารกสีทองที่กำลังดูดนิ้วซึ่งหยุดร้องไห้ไปแล้ว อดรู้สึกเศร้าสลดไม่ได้

รองผู้อำนวยการอวี้หัวไม่รู้ เจ้าอัปลักษณ์ก็ไม่รู้…หนทางที่เขาเดิน บิดเบี้ยวถึงขั้นที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่เข้าใจแล้ว จะให้อธิบายอย่างไร!