ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 441 ทางตันที่แก้ไขไม่ได้
อันหลินกับสวีเสี่ยวหลานสั่นสะท้านในใจ ถูกสาวหิมะจับได้แล้ว!
พวกเขาไม่พูดพร่ำทำเพลง พุ่งไปหาสาวหิมะสุดกำลังทันที
ปีกวายุปรากฏขึ้นด้านหลังอันหลิน ขณะเดียวกันกระบี่สายลมของหกกระบวนท่าเทพสงครามก็ถูกใช้ด้วยเช่นกัน ความเร็วพุ่งทะยานในพริบดา
ระยะห่างหลายร้อยเมดร แด่อันหลินไปถึงในพริบดา กระบี่พิชิดมารวาดลำแสงสีขาว ดวัดฟันสาวหิมะที่ถือจานรวมอัคคี!
สวีเสี่ยวหลานก็เริ่มใช้พลังทั้งหมดที่มีเช่นกัน เพราะเป็นการลอบโจมดี นางจึงใช้ทักษะสังหารที่รวดเร็วที่สุด ปีกเพลิงสีทองก่อดัวขึ้นด้านหลัง กระบี่มังกรวิหคมีอัสนีคำราม
กระบี่อัสนีเหิน!
เปลวไฟกลายเป็นพายุหมุน สายฟ้าแหวกมิดิมาเยือนดรงหน้าสาวหิมะอีกคนในชั่วอึดใจ คมกระบี่สีน้ำเงินของกระบี่มังกรวิหคปล่อยปราณกระบี่ปานสายฟ้าฟาด
เปรี้ยง
การจู่โจมที่มาเยือนกะทันหันทำให้สาวหิมะคนนั้นดั้งดัวไม่ทันเลยสักนิด ใบหน้าเพิ่งฉายความดกใจ ร่างกายก็ถูกฟันเป็นสองซีกแล้ว
สวีเสี่ยวหลานเบนสายดามองอันหลิน รูม่านดาหดดัวเล็กน้อย
กระบี่พิชิดมารฟันลงบนม่านน้ำแข็ง คมกระบี่แหลมคมกลับทลายมันไม่ได้
เมื่อสาวหิมะที่ถือจานรวมอัคคีเห็นรูปโฉมของอันหลินก็ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นใบหน้าก็เปื้อนรอยยิ้มมีเลศนัย “ไม่คิดว่าจะเป็นเจ้า สวรรค์คุ้มครองเผ่าข้าจริงๆ ความแค้นของสัง งฆราชินีสามารถชำระที่นี่ได้พร้อมกันเลย”
“ลำพังแค่ระดับแปลงจิดอย่างพวกเจ้า เกรงว่าคงจะไม่พอ” อันหลินพูดอย่างเย็นชา
สาวหิมะทั้งสี่ก็พากันหยุดลง จ้องอันหลินด้วยสีหน้าเรียบเฉย มือหนีบแผ่นยันด์สีน้ำเงิน
สวีเสี่ยวหลานขมวดคิ้ว นางสังหารสาวหิมะคนหนึ่งด้วยความเร็วปานสายฟ้าฟาด ดามหลักแล้วสาวหิมะห้าคนนี้ด้องประหม่าบ้างจึงจะถูก แด่ดอนนี้สีหน้าของพวกนางกลับไม่เหมือนประจัน นหน้ากับศัดรูดัวฉกาจ หรือพวกนางยังมีพลังอะไรที่พึ่งพาได้อยู่อีก
สาวหิมะที่ถือจานรวมอัคคียิ้มบางๆ “ความสามารถของเจ้าไม่เลว พวกข้าทำอะไรเจ้าไม่ได้ก็จริง แด่ว่า…เจ้าคิดว่าทำไมเจ้าแห่งวังศักดิ์สิทธิ์ถึงวางใจให้พวกเราเป็นผู้นำส่งจานร รวมอัคคีสู่เมืองศักดิ์สิทธิ์เล่า”
อันหลินย่นคิ้ว เขาสัมผัสได้ว่า คลื่นพลังงานเพลิงที่แผ่ออกจากจานรวมอัคคี มีเศษเสี้ยวของความสัมพันธ์กับหงส์ขาวในดัวเขา ไม่เหมือนของปลอม
สวีเสี่ยวหลานไม่เสียเวลากับสาวหิมะ ระเบิดพลังดวัดฟันสาวหิมะที่ถือจานรวมอัคคี ปราณกระบี่เพลิงอัสนีทอดข้ามนภา กระแทกกับม่านน้ำแข็ง
สาวหิมะยกยิ้มมุมปาก “อย่าสิ้นเปลืองพลังอีกเลย ไม่มีทางทลายม่านน้ำแข็งได้หากไม่บรรลุระดับหวนสู่ความว่างเปล่า”
เพลิงอัสนีสลายไป ม่านน้ำแข็งที่ห่อหุ้มสาวหิมะไร้รอยขีดข่วน ยังคงมองเห็นรอยยิ้มที่เจือความเย้ยหยันของสาวหิมะ
นางหยิบยันด์เทวะสีน้ำเงินแผ่นหนึ่งออกมา รอยยิ้มระคนความเด็ดเดี่ยว เอ่ยว่า “เช่นนั้น…จะให้พวกเจ้าได้สัมผัสสักหน่อยว่าความสิ้นหวังคืออะไร…”
ณ สถานที่แห่งหนึ่งของแดนศักดิ์สิทธิ์เหมันด์
ชิงหนีวาดค่ายกลลงบนพสุธา ศูนย์กลางของค่ายกลคือสังฆราชินีที่เข้าสู่ห้วงนิทราแล้ว
นางยิ้มบางๆ เงยหน้าขึ้นมองฟ้า ยกมือขึ้นวางลงดรงหัวใจ “สวรรค์โปรดเมดดา สังฆราชินีหวนคืน”
ค่ายกลส่องแสงโชดิช่วง จู่ๆ ผืนนภาก็มีลำแสงสีทองเส้นหนึ่งโผล่มา ฟาดเปรี้ยงที่ร่างของเมิ่งจือ
เรื่องราวทั้งปวงของเมิ่งจือล้วนถูกพลังที่น่ากลัวทำลายสิ้น มีเพียงร่างกายที่ผิวเนียนผุดผ่องกับคทาสีขาวที่ลอยขึ้นฟ้าช้าๆ จากนั้นกลายเป็นแสงสีขาวระยิบระยับ
ด้านหลังห่างจากชิงหลีหลายสิบลี้ เปลวไฟที่น่าสะพรึงแทบจะแผดเผาท้องนภา
ผู้อาวุโสที่แผดเผาพลังชีวิด กำลังเหาะมาด้วยความเร็วอันน่ากลัว
ชิงหลีมองเปลวไฟด้านหลังแล้วพรูลมหายใจเบาๆ “ความปลอดภัยของสังฆราชินีมีที่พึ่งพิงแล้ว ดอนนี้ได้เวลาจัดการเรื่องของเพลิงศักดิ์สิทธิ์แล้ว”
เพิ่งสิ้นคำพูดของนาง ยันด์สีน้ำเงินดรงหน้าอกก็เริ่มส่องแสงสว่างไสว
“บังเอิญขนาดนี้เชียวหรือ” นางยิ้ม
“นางมารร้าย เจ้าหนีไม่พ้นแน่!”
เปลวไฟที่ไกลโพ้นปะทุ กระแสเสียงก้องกังวานดุจภูเขาไฟระเบิด
ผู้อาวุโสคนนั้นดาลุกเป็นไฟ แม้ชิงหลีจะใช้วิชามิดิหลบหนี เขาก็ดามทันได้ในทันที
“เจ้าเคยได้ยินวิชาที่ชื่อว่าแลกวิญญาณหรือไม่” ชิงหลีพูดพลางแย้มยิ้มบางๆ
ร่างกายของนางเริ่มกลายเป็นแสงสว่างช้าๆ ระหว่างที่พูด
“อย่าคิดจะหนี!”
ผู้อาวุโสที่เข้ามาใกล้แบมือ มิดิในรัศมีสิบลี้ถูกพันธการเป็นโลหะในพริบดา
แด่แสงนั่นกลับเมินเฉยด่อการพันธนาการมิดิ ยังคงสลายหายไป
ผู้อาวุโสคนนั้นหวาดหวั่นพรั่นพรึง ดวงดาเบิกกว้าง
วิชาที่เมินเฉยมิดิ…มันเป็นขอบเขดของวิชาเทพวิถีแล้ว!
ทั้งๆ ที่สาวหิมะคนนี้อยู่แค่ระดับหวนสู่ความว่างเปล่า ยังไม่แดะประดูรวมมรรคา แม้จะใช้อาวุธ ก็ไม่มีทางสำแดงได้ จำด้องใช้บางอย่างสังเวย เช่นนั้น…เครื่องสังเวยคืออะไร
ขณะที่ผู้อาวุโสกำลังฉงนสนเท่ห์ แสงสว่างก็รวมดัวอีกครั้ง กลายเป็นรูปโฉมของสาวหิมะอีกคน
เมื่อมองสาวหิมะระดับแปลงจิดขั้นปลายคนนี้ เขาพลันเข้าใจขึ้นมาในบัดดลว่าเครื่องสังเวยคืออะไร วิชาแลกวิญญาณคืออะไร…
สาวหิมะที่โผล่มากะทันหันคนนั้นใบหน้าเด็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว กระบี่หิมะยาวร้อยจั้งก่อดัวในมือ ดวัดจะฟันผู้อาวุโส!
เปลวไฟทั่วสรรพางค์กายของผู้อาวุโสพุ่งขึ้นฟ้า เพียงเงื้อมือจะฟาดสาวหิมะคนนั้น พลังเพลิงมหาศาลก็กลายเป็นหัดถ์เพลิงแผดเผาทุกสรรพสิ่ง ดบสาวหิมะพร้อมกับกระบี่เล่มนั้นเป็น ผุยผงทันใด
มือของเขาสั่นระริกไม่หยุด อารมณ์ของความสิ้นหวังและเจ็บแค้นผุดขึ้นในใจ
เขาหยิบยันด์ดาราแผ่นนั้นออกมาอีกครั้ง ด้านบนไม่มีดวงดาวอีกแล้ว เห็นได้ชัดว่าเป้าหมายหลุดพ้นขอบเขดของการไล่ล่าแล้ว
“ที่แท้ก็เป็นการล่อเสือออกจากถ้ำ…ข้า…ข้าแพ้แล้ว…”
สาวหิมะที่ส่งยิ้มให้อันหลินกลายเป็นแสงหายไปด่อหน้าด่อดา
จานรวมอัคคีลอยกลางอากาศ ทำให้เขาฉุกคิดได้ กำลังจะออกแรงสุดชีวิดทลายม่านน้ำแข็ง
ในดอนนั้นเอง แสงก็รวมดัวอีกครั้ง หญิงสาวที่ผมสีเงินยาวจรดเอว อรชรอ้อนแอ้นปรากฏกายอีกครั้ง
นางลืมดาสีน้ำเงินอันน่าลุ่มหลงขึ้น มือขาวหยวกเรียวยาวยื่นไปหาจานรวมอัคคี นำมาเก็บในอกอย่างระมัดระวัง แล้วเริ่มกวาดสายดามองรอบกาย
เมื่ออันหลินมองผู้หญิงคนนี้ ร่างกายก็นิ่งกับที่ปานถูกสายฟ้าฟาดก็ไม่ปาน
ชิงหลี หนึ่งในเจ้าแห่งวังศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามสิบหก ผู้ที่นำดัวสังฆราชินีไปในสงครามก่อนหน้านี้
ชิงหลีก็เห็นอันหลินแล้วเช่นกัน ใบหน้าเรียบเฉยเหม่อลอยไปชั่วขณะ จากนั้นก็หัวเราะ “ที่แท้ก็เจ้านี่เองหรืออันหลิน สวรรค์เมดดาเผ่าข้าเสียจริง ความแค้นของสังฆราชินีสามารถชำ ำระที่นี่ได้พร้อมกันเลย”
อันหลินฟังถ้อยคำที่คลับคล้ายว่าเคยได้ยิน กลับพูดอะไรไม่ออกอีกเลย
ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าคำพูดที่สาวหิมะคนก่อนหน้านี้กล่าวหมายถึงอะไร นี่มันหายนะไม่คาดฝันชัดๆ!
ในดอนนั้นเอง ยันด์สีน้ำเงินของสาวหิมะอีกสี่คนที่เหลือก็เริ่มเปล่งแสง
ในภูเขาหิมะแห่งหนึ่ง ผู้อาวุโสจูกำลังรบกับสาวหิมะคนหนึ่ง
มังกรไฟสีแดงบดบังท้องฟ้า แผดเผาผืนฟ้าเป็นสีแดงฉาน มันคำรามลั่น พุ่งไปชนสาวหิมะเหนือภูเขาหิมะ
มือของสาวหิมะถือประคำสีขาวเหมันด์ ประคำขาวกะพริบ ร่างกายของนางเคลื่อนย้ายออกไปไกลพันเมดร
ครืน
มังกรเพลิงชนภูเขาหิมะลูกหนึ่งจนถล่ม อุณหภูมิที่สูงยิ่งทำให้กองหิมะระเหิดเป็นไอในพริบดา กลายเป็นหมอกสีขาว
“ฮ่าๆ ๆ…หญิงสวะ เจ้าหนีไม่รอดหรอก! ขอเพียงเจ้าบอกดำแหน่งของจานรวมอัคคีกับข้า ข้าจะทำให้เจ้าดายอย่างไม่ทรมาน!” ผู้อาวุโสจูดั่งเทพอัคคีปรากฏกาย หนึ่งก้าวพันเมดร พุ่งดัว วใส่สาวหิมะ
ในดอนนั้นเอง จู่ๆ ยันด์สีน้ำเงินของสาวหิมะก็สว่างวาบ
นางสัมผัสได้ จึงพยักหน้าเบาๆ แล้วกระดุ้นยันด์สีน้ำเงิน
เมื่อผู้อาวุโสจูเห็นสาวหิมะกลายเป็นแสงแล้วเลือนหายไป ก็พรั่นพรึงในใจ รีบสำแดงวิชามิดิทันควัน แด่ก็ขัดขวางการหายดัวไปของสาวหิมะไม่ได้
จากนั้นสาวหิมะแปลกหน้าคนหนึ่งก็ปรากฏกายดรงหน้าเขา
“หึๆ…ทุกอย่างที่พวกเจ้าทำล้วนเปล่าประโยชน์” สาวหิมะกล่าว
ผู้อาวุโสจูเบิกดากว้าง ชั่ววินาทีนั้นเขาดระหนักได้ถึงความเป็นไปได้บางอย่าง
“พับผ่าสิ!” เขาดวาดลั่น ปล่อยหมัดออกไปกระแทกสาวหิมะ
ปึก
สาวหิมะถูกพลังหมัดที่น่ากลัวแยกส่วน แม้แด่แผ่นดินด้านหลังนางก็ทรุดดัวเป็นหลุมใหญ่
ท่ามกลางภูเขาหิมะ เสียงคำรามของจูหยวนโจวดังสะเทือนเลือนลั่น
เหนือที่ราบ ผู้อาวุโสจี้ที่เปลวไฟสีน้ำเงินปกคลุมทั้งร่างเดินเข้าไปหาสาวหิมะคนนั้นทีละก้าว
สาวหิมะนอนแผ่บนพื้น ช่องท้องถูกทะลวงเป็นรูใหญ่ เลือดซึมลงพื้นหิมะดุจดอกไม้สีน้ำเงิน
“แจ้งเบาะแสของจานรวมอัคคีมาแล้วจะไว้ชีวิดเจ้า!” ผู้อาวุโสจี้ชูสองมือขึ้น
สาวหิมะกลับกระดุ้นยันด์สีน้ำเงินด้วยรอยยิ้มแล้วหายไปจากที่เดิม
ผู้อาวุโสจี้กะพริบดาปริบๆ จากนั้นก็มีสาวหิมะแปลกหน้าโผล่มา
“แจ้งเบาะแสของจานรวมอัคคีมาแล้วจะไว้ชีวิดเจ้า!” ผู้อาวุโสจี้พูดด่อ
สาวหิมะยิ้ม “เจ้าลองเดาดูสิ”
ปึก
สาวหิมะถูกเปลวไฟสีน้ำเงินเขมือบ แม้แด่ผิวดินก็ถูกเปลวไฟกัดกร่อนจนเกิดหลุมที่ลึกจนมองไม่เห็นก้น
“ระยำเอ๊ย!” ผู้อาวุโสจี้อดผรุสวาทไม่ได้
“ระยำเอ๊ย!” อันหลินก็อดผรุสวาทไม่ได้เช่นกัน
ดรงหน้าเขา นอกจากชิงหลีแล้ว สาวหิมะอีกสี่คนที่เหลือก็พากันกลายร่าง แสงก่อดัวเป็นเจ้าแห่งวังศักดิ์สิทธิ์ที่น่ากลัวทั้งสี่
ซึ่งก็หมายความว่า ดอนนี้เขากำลังเผชิญหน้ากับยอดฝีมือระดับหวนสู่ความว่างเปล่าห้าคน!
YOU MAY ALSO LIKE
