ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 480 ผลึกต้นกำเนิดต้องเป็นของข้าทั้งหมด!
อันหลินมองตั๊กแตนแล้วพูดว่า “ข้าสัมผัสคลื่นของผลึกต้นกำเนิดได้จากพลังของเจ้า บอกข้ามาว่าผลึกต้นกำเนิดอยู่ที่ไหน”
คลื่นพลังงานของผลึกต้นกำเนิดพิเศษอย่างยิ่ง มีลักษณะพิเศษที่ทำสามารถทำให้มิติหนืดได้
อันหลินจดจำคลื่นพลังจากผลึกต้นกำเนิดที่จักรพรรดิจื่อเวยแสดงตัวอย่างให้เห็นแล้ว ตอนนี้เขาก็สัมผัสคลื่นที่คล้ายคลึงกันได้จากร่างกายของตั๊กแตนสีดำเช่นกัน เพียงแต่ว่ามันเบาบ บางยิ่งแล้ว ราวกับแนบอยู่กับร่างกาย
“ผลึกต้นกำเนิดหรือ มันคืออะไร” ตั๊กแตนสีดำทำหน้างุนงง
“พลังจากตัวเจ้าได้แต่ใดมา” อันหลินถาม
“จะได้แต่ใดมาล่ะ แน่นอนว่าข้าบำเพ็ญเพียรด้วยความสามารถน่ะสิ!” ตั๊กแตนสีดำคิดว่าตนถูกหลบหลู่
อันหลิน “… บนตัวเจ้ามีคลื่นพลังที่พิเศษบางอย่าง ได้ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่สามารถเพิ่มพลังของเจ้าได้ใช่หรือไม่”
“สิ่งที่เพิ่มพลังได้งั้นหรือ…” ตั๊กแตนสีดำครุ่นคิดครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็สะดุ้งโหยง พูดอย่างตกใจว่า “หรือเจ้าจะหมายถึงพิธีแช่สระเทวะ!”
“พิธีแช่สระเทวะคืออะไร” อันหลินถามอย่างใคร่รู้
“มันเป็นสระที่เลื่องชื่อที่สุดในดินแดนของพวกเรา อยู่ในวังของแคว้นใจกลาง ผู้แข็งแกร่งทุกตนที่บรรลุชั้นเทพจะมีโอกาสได้เข้าพิธีแช่สระเทวะหนึ่งครั้ง หลังได้แช่แล้ว พลังข ของผู้แข็งแกร่งจะเพิ่มขึ้นในระดับหนึ่ง” ตั๊กแตนสีดำเอ่ยอย่างเนิบช้า
อันหลินพยักหน้า ไม่แน่ว่าพลังที่แฝงเร้นอยู่ในสระเทวะอาจเป็นพลังที่ผลึกต้นกำเนิดแผ่ซ่านออกมาก็ได้
“เจ้านำทางข้าไปที ข้าจะไปดูสระเทวะสักหน่อย” อันหลินยิ้ม
ตั๊กแตนสีดำมองอันหลินอย่างหวาดหวั่น พูดอย่างร้อนรนว่า “ไม่ได้เด็ดขาด เมืองใจกลางไม่อนุญาตให้ยักษ์ปีศาจเทพเจ้าเข้า หากว่าปรากฏกาย พวกเขาจะมองเจ้าเป็นศัตรู ประหารทันที!”
อันหลินย่างหนึ่งก้าว มาอยู่ตรงหน้าของตั๊กแตนสีดำในพริบตาแล้วจับตัวมันขึ้น เอ่ยเสียงเรียบว่า “ประหารข้าหรือ งั้นก็ต้องดูแล้วละว่าพวกเขามีปัญญาหรือไม่ เลิกพล่ามได้แล้ว นำทางไป ไม่อย่างนั้นจะบีบเจ้าให้ตายเลย”
ตั๊กแตนสีดำตกใจกับความเร็วอันน่ากลัวของอันหลิน ในใจหวาดกลัวที่ร่างกายใหญ่โตโอฬารปานนั้น แต่กลับมีความเร็วที่น่าสะพรึงปานนี้ พลังเช่นนี้ ความเร็วแบบนี้…อาจจะรอดพ้นเงื้อมมื อของภูตปราชญ์ท่านนั้นได้จริงๆ
มันขบคิดเล็กน้อย เพื่อความอยู่รอดจึงพยักหน้า “ได้ ข้าจะพาเจ้าไป แต่เจ้าต้องรับปากว่าจะปล่อยตัวข้าทันทีที่ถึงสระเทวะ!”
อันหลินแสยะยิ้ม “ข้าทำตามที่เจ้าว่าไม่ได้หรอก ตอนนี้เจ้าไม่มีสิทธิ์มาวางเงื่อนไขกับข้า ถ้าอยากรอดก็รีบนำทางข้าไป!”
ตั๊กแตนสีดำ “…”
“น้อมส่งปีศาจเทพเจ้าอันหลิน!” เย่หนานเทียนก้มหัวเล็กน้อย พูดอย่างนอบน้อม
“น้อมส่งปีศาจเทพเจ้าอันหลิน!” พลทหารนานเทียนหลายร้อยนายทำความเคารพพร้อมกัน น้อมส่งอันหลิน
อันหลินกอบกู้สถานการณ์ เอาชนะตั๊กแตนชั้นเทพ พลิกสถานการณ์ ช่วยเหลือแว่นแคว้นของพวกเขา บุญคุณนี้เพียงพอจะทำให้พวกเขากระทำเช่นนี้แล้ว
อันหลินพยักหน้าให้พวกเย่หนานเทียนยิ้มๆ ก่อนจะขี่ก้อนอิฐลอยขึ้นพร้อมกับตั๊กแตน หายลับไปในชั้นเมฆแล้วอย่างสิ้นเชิง
เนี่ยฮ่าวมองการกระทำของพลทหารหนานเทียนกับอันหลินที่เหาะไป ในใจก็พอกระจ่างแจ้งแล้ว คิดว่าที่พวกเขากลับมายังสมรภูมิรบได้ไวปานนี้ รวมถึงอาวุธเทวะในมือของทุกคน ล้วนมีสาเ เหตุมาจากยักษ์ปีศาจเทพเจ้าตนนั้นกระมัง…
เมื่อเห็นเย่หนานเทียนกลับมายังบนกำแพงเมืองแล้ว เนี่ยฮ่าวก็อดถามไม่ได้ว่า “แม่ทัพเย่ พวกเจ้ารู้จักยักษ์ปีศาจเทพเจ้าตนหรือ”
เย่หนานเทียนพยักหน้า “อืม…นับว่าไม่วิวาทไม่รู้จักกระมัง…อันที่จริงปีศาจเทพเจ้าอันหลินมีปัญญาสูงมาก ไม่ใช่สัตว์ประหลาดที่เข่นฆ่าตามใจเช่นพรรค์นั้น เขาไม่ทำร้ายมนุษย์อย่างพวกเ เราโดยไม่มีเหตุผลหรอก”
“ไม่วิวาทไม่รู้จักหรือ พวกเจ้าไม่วิวาทไม่รู้จักอย่างไรกัน” เนี่ยฮ่าวถามด้วยความสงสัย
“อืม…เขาเผลอเหยียบราชาของพวกเราตาย จากนั้นเราก็ต่อสู้กัน…” เย่หนานเทียนพูดอย่างเคร่งขรึม
เนี่ยฮ่าวเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง “เขา…เหยียบราชาของพวกเราตายแล้วงั้นหรือ!”
ก่อนหน้าเขาคิดอยู่ตลอดว่ามีบางอย่างหายไป แต่ก็คิดไม่ออกว่ามันคืออะไรกันแน่…
ตอนนี้เพิ่งได้สติ ราชาหายไปแล้วนี่นา!
ไม่สิ! ราชันสิ้นแล้วต่างหาก!
“ราชาถูกเหยียบตายแล้ว…เจ้ายังบอกว่าไม่วิวาทไม่รู้จักอีกหรือ…” มุมปากของเนี่ยฮ่าวกระตุกยิกๆ
“อืม…ที่จริงแค่เขาอยาก เขาสามารถตบพวกเราให้ตายทั้งหมดในฝ่ามือเดียวได้ แต่ผลสุดท้ายกลับกลายเป็นว่าเขาช่วยเหลือแคว้นสำริด แถมยังมอบอาวุธเทวะให้เราหนึ่งพันเล่ม…ใครบ้า างเล่าไม่เคยผิดพลาด เขายอมรับผิดจากใจจริงเช่นนี้แล้ว พวกเราก็ควรจะให้อภัยเขาสิ!” เย่หนานเทียนกล่าว
พอเนี่ยฮ่าวได้ฟังก็คิดว่ามีเหตุผลอยู่บ้างเหมือนกัน “อืม…งั้นเราต้องเลือกราชาองค์ใหม่แล้วล่ะสิ…”
เย่หนานเทียนพยักหน้า “งั้นเลือกองค์ชายรองแล้วกัน เขาดูใช้ได้”
เนี่ยฮ่าว “… ดูเหมือนจะเหลือแค่องค์ชายรองคนเดียวแล้วกระมัง”
เย่หนานเทียน “อืม…หวังว่าองค์ชายรองจะแข็งแกร่งสักหน่อย อย่าได้เกิดเหตุไม่คาดฝันเลย”
“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น…” เนี่ยฮ่าวแหงนหน้ามองฟ้า
…
บนท้องนภา อันหลินกำลังมุ่งหน้าสู่เมืองใจกลางตามการชี้นำของตั๊กแตนสีดำ
ตามความเข้าใจของตั๊กแตนสีดำ แผ่นดินที่พวกมันอยู่เรียกว่าแผ่นดินบรรพกาล ชายแดนของแผ่นดินบรรพกาลมีดินแดนอันหนาวเหน็บที่กว้างใหญ่ไพศาล ไม่ว่าสิ่งมีชีวิตตนใดเข้าไป ก็ล้วนแต่จะ ะถูกแช่แข็งจนสูญสิ้นชีวิต
เมืองใจกลางตั้งอยู่ที่ตำแหน่งศูนย์กลางของแผ่นดินนี้ เป็นอิทธิพลกลางอย่างสมบูรณ์ สำหรับมนุษย์ อสูรหรือเผ่าพันธุ์อื่นๆ แล้ว เมืองใจกลางเป็นสถานที่ที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดรุกรานไม ม่ได้
ว่ากันว่าที่นั่นมีผู้แข็งแกร่งชั้นศักดิ์สิทธิ์ที่เหนือกว่าชั้นเทพคอยปกปักเมืองใจกลางอีกด้วย ขณะเดียวกันก็รักษาเสถียรภาพของแผ่นดินทั้งผืน แว่นแคว้นในแผ่นดินมีล้นหลาม แคว้นอ อย่างแคว้นสำริดมีมากหลายร้อยแคว้น และยังมีแคว้นใหญ่อีกสิบแคว้น แต่ละแคว้นล้วนมีประชากรร่วมสิบล้าน ผู้แข็งแกร่งชั้นเทพหลายคน
จะเห็นได้ว่าเมืองใจกลางที่รักษาสถานภาพอันเหนือชั้นได้ในอิทธิพลมากมายปานนี้ มีกำลังยิ่งใหญ่ปานใด
อันหลินใช้วิชาอำพรางพลังปราณและร่างกายกับตัวเองและตั๊กแตนสีดำ มุ่งหน้าเหาะไปยังเมืองใจกลางพร้อมกับทอดมองดินแดนประหลาดไปด้วย
ดินแดนนี้มีสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่น้อยมาก อสูรที่มีขนาดเท่าแมลงเม่ากลับเยอะอย่างน่าตกใจ สภาพแวดล้อมรอบๆ ก็เหมือนโลกในเวอร์ชั่นมินิ จิ้มลิ้มน่ารัก
ภูเขาสูงเหมือนเนินดิน ทะเลสาบใหญ่ที่เหมือนแอ่งน้ำ มหานาทีที่เหมือนลำธาร…
เหาะอยู่กว่าครึ่งชั่วยามกว่าพวกเขาจะถึงเมืองใจกลาง
เมืองใจกลางเป็นสิ่งปลูกสร้างสีขาวล้วน มองไปไม่เห็นปลายทาง
มองจากมุมมองของอันหลินแล้ว เมืองใจกลางแห่งนี้ก็เรียกได้ว่าตระการตา มีเรือนสูงสีขาวกับหอสีขาวสูงเสียดฟ้าหลังแล้วหลังเล่า มีมากมายที่สูงยิ่งกว่าเขาเสียอีก หอศักดิ์สิทธิ์ท ที่อยู่ตรงกลางสูงร่วมร้อยเมตร นั่นต่างหากโปรเจ็กต์ใหญ่ของจริง!
ในเมืองใจกลางมีหลากหลายเผ่าพันธุ์อาศัยร่วมกัน และมีกฎหมายเป็นลายลักษณ์อักษรว่า ทุกเผ่าพันธุ์ห้ามขัดแย้งกัน หากเกิดการขัดแย้ง จะมีหน่วยปราบปรามปรากฏตัว จับตัวผู้ก่อเหตุไปทันที
วิชาอำพรางของอันหลินตบตาแม่ทัพรักษาเมืองได้ มุ่งหน้าเหาะเหินไปทางสระเทวะ
เมื่อมาถึงด้านบนเหนือสระเทวะ อันหลินก็หายใจเข้าดังเฮือกทันที
มันเป็นสระเทวะปานกระจกใสแจ๋วสีทอง เปล่งประกายอันยิ่งใหญ่ภายใต้การส่องสะท้อนของแสงแดด
คลื่นพลังต้นกำเนิดดินแดนอันเข้มข้นแผ่กระจายไปรอบทิศ ชวนให้ฮึกเหิม!
สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องรอง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ สี่ทิศของสระเทวะมีหอสูงสี่หลังตั้งตระหง่าน
หอสูงสี่หลังเปล่งแสงสีทองระยิบระยับ ภายในทนทาน ข้างนอกเป็นห้องที่ตั้งอยู่โดดๆ เป็นรูปทรงกลม
อันหลินมองจนตาลุกวาว หอสูงทั้งสี่หลังใช่หอสูงที่ไหนกัน นี่มันผลึกต้นกำเนิดชัดๆ!
แถมยังเป็นผลึกต้นกำเนิดสีทองที่เป็นระดับสูงสุดด้วย!
คุณพระ ใช้ผลึกต้นกำเนิดมาเป็นหอสูง นี่มันฟุ้งเฟ้อไม่ใช่หรือไง
อันหลินตัดสินใจด้วยความคิดที่ว่าจะให้สมบัติล้ำค่าได้แสดงประโยชน์ที่มันพึงเป็น ‘ผลึกต้นกำเนิดทั้งสี่ก้อนนี้ต้องเป็นของเขา ของเขาทั้งนั้น!’
“ปีศาจเทพเจ้าช่างใจกล้า! อาจหาญบุกเข้ามาในสระเทวะ ตายเสียเถอะ!”
ในตอนนั้นเอง เสียงตะโกนกร้าวอันหยาบคายดังขึ้นทันใด
YOU MAY ALSO LIKE
