ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 508 ความน่าพรึงกลัวของพลังคงกระพัน
อันหลินครุ่นคิดเกี่ยวกับเคล็ดวิชาที่ตนมีอย่างลึกซึ้งว่ามีสกิลไหนที่ค่อนข้างล้ำเลิศบ้าง
ก่อนหน้านี้เคล็ดวิชาที่เขานึกขึ้นได้เป็นอันดับแรกคือหมัดปรมาณูอัสนี แค่ปล่อยพลังโจมตีนี้ออกไป ผู้บรรลุระดับหวนคืนสู่ความว่างเปล่าถ้าไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต
แต่เห็นได้ชัดว่าชายเผ่าพันธุ์มังกรตนนี้ไม่ใช่ผู้บรรลุระดับหวนคืนสู่ความว่างเปล่าระดับธรรมดาทั่วไป แต่เป็นผู้บรรลุระดับหวนคืนสู่ความว่างเปล่าแห่งอมตะมรรควิถี เมื่อเป็นเช่นนี้ จะต้องมีพลังคงกระพันอยู่อย่างแน่นอน!
ถ้าไม่ได้เห็นเขาเขมือบดอกบัวไฟของหงโต้วลงไป เหมือนกินซุปหมาล่าอย่างไรอย่างนั้นก็คงไม่คิดเช่นนี้ ร่างกายที่แข็งแกร่งระดับนี้มีความน่าสะพรึงกลัวแฝงอยู่ แล้วหมัดปรมาณูอัสนีจะ ะสังหารเขาตายได้อย่างไรกัน…
ตอนที่อันหลินคิดมาถึงตรงนี้ หลิงอิ่งก็เริ่มล่องลอยไปหาชายเผ่าพันธุ์มังกร
“ให้ข้าจัดการเอง กายเนื้อกับจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งยิ่งไม่ได้หมายความว่าร่างกายจะไม่เกิดปฏิกิริยาตอบสนองต่อดินแดนภายนอก และไม่ได้หมายความว่าโครงสร้างเซลล์ของเขาจะไม่เสื่อมถอยเมื อถูกพิษ”
ขณะที่พูดลมปราณทั่วทั้งกายาพุ่งทะยาน หนวดแมงกะพรุนเต้นระบำอย่างบ้าคลั่ง ทันใดนั้นหนวดที่ยาวที่สุดเส้นหนึ่งก็ปล่อยเมือกสีดำออกมาหนึ่งหยด เมือกสีดำล่องลอยอยู่กลางอากาศอย่า างลึกล้ำ
“เมือกหยดนี้ เป็นเมือกพิษที่ได้มาจากการที่ข้าฝึกฝนวิชาอย่างหนักมาสามปี ถ้าปล่อยเมือกพิษหยดนี้ลงในมหาสมุทร จะสามารถฆ่าสิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรในรัศมีหนึ่งร้อยลี้ได้ในชั่วพร ริบตา! ไม่มีพลังใดกีดขวางพิษนี้ได้ พิษหยดนี้จะทำให้เซลล์ของสิ่งมีชีวิตตายอย่างรวดเร็ว พรากพลังชีวิตของสิ่งมีชีวิตที่โดนพิษนี้ และสุดท้ายพิษหยดนี้ก็จะทำให้ร่างกายของสิ่ง งมีชีวิตที่โดนพิษย่อยสลายกลายเป็นจุล เจ้ากลืนมันลงไปเสีย!”
หลิงอิ่งสะบัดเมือกพิษสีดำให้ชายเผ่าพันธุ์มังกร เมื่อชายเผ่าพันธุ์มังกรเห็นเมือกพิษสีดำนั่น เขาก็แสดงสีหน้ารังเกียจ
เมื่ออันหลินเห็นสถานการณ์เช่นนั้น เขาก็รีบถ่ายทอดคำพูดของหลิงอิ่งให้ชายเผ่าพันธุ์มังกรฟังทันที
“ก็ได้ เพื่อที่ข้าจะได้ตายสมใจ ข้าจะอดทน!”
ชายเผ่าพันธุ์มังกรขมวดคิ้ว อ้าปากกลืนเมือกพิษสีดำหยดนั้นลงท้องไป
ทุกคนต่างมองชายเผ่าพันธุ์มังกรด้วยสีหน้าตึงเครียด รอคอยสิ่งที่จะเกิดขึ้นในเวลาต่อมา
ทั่วทั้งร่างกายของชายเผ่าพันธุ์มังกรกระตุกถี่ราวกับโดนไฟฟ้าช็อต
หลังจากนั้นเขาก็ดูเหมือนคนที่ไม่เป็นอะไรเลย ลูบท้องตนเอง สีหน้าแสดงออกถึงความรู้สึกยังไม่สาแก่ใจ
“เดิมทีข้าคิดว่าเมือกพิษสีดำหยดนี้จะรสชาติแย่มากเสียอีก คิดไม่ถึงว่าจะมีรสหอมนุ่มละมุนลิ้น เมื่อกลืนลงท้องไป หลังจากที่ซึบซาบเข้าสูร่างกายแล้ว ทั่วทั้งร่างกายไม่เพียงแต่ สั่นเทา ยังให้ความรู้สึกชาและซาบซ่านที่จู่โจมไปทั่วทั่งร่างกาย ความรู้สึกนั้นพรั่งพรูท่วมท้นจิตวิญญาณ สุดท้ายยกระดับจิตวิญญาณขึ้นไปถึงจุดสูงสุด!”
ชายเผ่าพันธุ์มังกรยกนิ้วโป้ง “ล้ำเลิศ!”
อันหลินเริ่มถ่ายทอดคำพูดของชายเผ่าพันธุ์มังกรในทุกคนฟังด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์
ทุกคนต่างตกตะลึงจนตาค้าง ร่างกายของหลิงอิ่งสั่นไหวยิ่งกว่าเดิมจนแทบตกลงมากลางอากาศ
“ยังมีเมือกพิษประเภทนี้อีกไหม ข้าจะให้เจ้าวางยาพิษข้าอีกครั้งเป็นกรณีพิเศษ!” ชายเผ่าพันธุ์มังกรกล่าวเสริม
หลิงอิ่งแทบกระอักเลือด
วางยาพิษอีกครั้งบ้าบออะไรกัน จะทำให้เจ้าได้เคลิบเคลิ้มเพลินอุราอีกครั้งนะหรือ!
เมือกพิษนั่นเป็นสิ่งที่ข้าต้องใช้เวลาฝึกฝนวิชาถึงสามปีกว่าจะได้มา ผลคือเพื่อให้ชายเผ่าพันธุ์มังกรอย่างเจ้าได้เคลิบเคลิ้มเพลินอุราแค่นี้เนี่ยนะ
หลิงอิ่งไปยืนอยู่เคียงข้างหงโต้วด้วยสภาพจิตใจที่พังทลาย ม้วนหนวดวางกองอยู่กับพื้น
อันหลินรู้สึกกดดันยิ่ง เขารู้สึกว่าตนไม่เหลือท่าไม้ตายอะไรแล้ว
ระดับความป่าเถื่อนรุนแรงของเวทมนตร์เขาส่วนใหญ่อยู่ในระดับธรรมดาทั่วไป คิดจะสังหารคนวิปริตที่มีพลังป้องกันการรุกรานเช่นนี้ โอกาสสำเร็จแทบจะเป็นศูนย์ จำเป็นต้องใช้วิธีอื่นถึง งจะมีโอกาสประสบผลสำเร็จ
“ทีน่า ครั้งนี้ตาเจ้า!” อันหลินกล่าว
“หา? อ๋อ!” ทีน่าพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก นางถือกระบี่หทัยบงกชมุ่งเป้าไปยังชายเผ่าพันธุ์มังกร
นางไม่ได้ออกกระบวนท่าอะไรมากนัก กระบี่หทัยบงกชยืดยาวออกไปได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ยืดยาวออกไปราวกับเส้นสีน้ำเงินที่แบ่งแยกฟ้าดิน ปลายกระบี่แหลมคมไร้ขอบเขตฟันเข้าที่คอหอยขอ องชายเผ่าพันธุ์มังกร!
ฉึบ!
คมกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวฟันเข้าที่คอของชายเผ่าพันธุ์มังกร เลือดสดพวยพุ่งสาดกระเซ็น!
ชายเผ่าพันธุ์มังกรถึงกับตกใจ เขาคิดไม่ถึงเลยแม้แต่นิดว่าเจ้าตัวจิ๋วจะสร้างความประหลาดใจให้กับเขาได้
“ออกแรงอีกหน่อยสิ ใช้กระบี่ตัดคอข้าให้ขาดเร็วเข้า ใกล้สำเร็จแล้ว อย่ายอมแพ้เด็ดขาด!”
เขาบ้วนเลือดพลางปลุกใจ ช่างเป็นภาพที่งดงามเสียเหลือเกิน
ทีน่าตะโกนเกรี้ยวเสียงหวาน แสงศักดิ์สิทธิเปล่งประกายออกมาจากกายา ซึบซาบเป็นหนึ่งเดียวกับกระบี่หทัยบงกช กระบี่น้ำเงินกับแสงสีขาวผสมผสานเข้าด้วยกัน พลังอาวุธเพิ่มทวีอีกหนึ่ง ขั้น!
ฟึ่บ!
เลือดสดสาดกระเซ็น ศีรษะของคนที่มีเขามังกรหลุดจากบ่า ร่วงลงมาที่พื้น
อันหลินกับคนอื่นๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ในทันทีหลังจากนั้นทุกคนก็กู่ร้องด้วยความดีใจ!
“ในที่สุดก็สังหารเจ้าวิกลจริตนี่ได้เสียที่ เสี่ยวน่า เจ้าทำได้ยอดเยี่ยมมาก!” อันหลินเอ่ยชมอย่างไม่รู้สึกฝืนใจเลยสักนิด
“พอเห็นว่าชายเผ่าพันธุมังกรตนนี้กลืนพลังโจมตีของหงโต้วลงไปได้ พวกเราก็คิดกันไปก่อนแล้วว่าพลังป้องกันการรุกรานของเขาไม่อาจทำลายได้ แต่พวกเรากลับมองข้ามไปว่าในบางครั งการผนึกพลังเข้ากับอาวุธที่แข็งแกร่งมากก็สามารถทำลายพลังป้องกันการรุกรานที่วิปริตประเภทนี้ได้” หลิวฉู่ฉู่กล่าวพร้อมเสียงหัวเราะ
เมื่อหงโต้วได้ยินเช่นนั้นก็นั่งคุดคู้ต่อ
“พวกเจ้าเรียกใครว่าเจ้าวิกลจริต” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
ทุกคนต่างสะดุ้งโหยงไปทั้งตัว มองไปยังต้นตอของเสียงที่ดังขึ้น พร้อมสูดลมหายใจเข้าทางปากด้วยความหวาดกลัว
ชายเผ่าพันธุ์มังกรกำลังเก็บศีรษะของตนเอง สีหน้าฉายให้เห็นถึงความไม่พอใจที่โดนด่าว่า ‘เจ้าวิกลจริต’
อันหลิน “…”
ทุกคน “…”
“หงโต้วพูด!” อันหลินกล่าวด้วยสัตย์จริงยิ่ง
“นี่เจ้า! อันหลิน เจ้าคิดจะโยนความผิดให้ข้างั้นรึ!” หงโต้วโกรธเกรี้ยวโดยพลัน
“เอาละ เอาละ…ข้าขี้เกียจจะถือสาหาความกับเรื่องขี้ประติ๋วพวกนี้แล้ว ฝีมือโจมตีของภูตตนนั้นไม่เลว ข้ารู้สึกเหมือนได้สัมผัสกับความตาย แต่สุดท้ายก็แค่ภาพลวงตา ระดับการโจมต ตีนี้ยังอ่อนด้อยเกินไป…อาศัยพลังของพวกเจ้า ต่อให้สับข้าเป็นร้อยเป็นพันท่อนก็ไร้ประโยชน์” ชายเผ่าพันธุ์มังกรเก็บศีรษะกลับมาวางที่ตำแหน่งเดิม ทันใดนั้นก็ปรากฏเส้นไหมโลหิต ตรงบาดแผลนับไม่ถ้วน เย็บสมานศีรษะที่ขาดสะบั้นให้กลับมาสภาพดีดังเดิม
ทุกคนกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าทำให้พวกเขารู้สึกประหลาดใจ
“ตาเจ้าแล้ว หวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง” สายตาของชายเผ่าพันธุ์มังกรมาหยุดอยู่ที่อันหลิน กล่าวด้วยเสียงหัวเราะ
อันหลินมองชายเผ่าพันธุ์มังกรด้วยความประหม่าเล็กน้อย ในใจครุ่นคิดหาวิธีทำลายล้าง
กล่าวได้ว่าผลลัพธ์การลงมือสังหารของทีน่าเมื่อครู่นี้ ทำให้เขาต้องลบล้างความคิดที่จะใช้เคล็ดวิชาหกกระบี่เทพสงครามไป และเมื่อเป็นเช่นนั้นตอนนี้ก็เหลือแค่ทางเดียวแล้ว…
ทันใดนั้นอันหลินก็เงยหน้ามองชายเผ่าพันธุ์มังกร กลางหน้าผากของเขาปรากฏดวงตาที่ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างจากเส้นสีทอง
วิชาจิตละโมบ!
คลื่นแสงสีทองแผ่กระจาย พุ่งเป้าไปยังชายเผ่าพันธุ์มังกร
ครืน! ในหัวของอันหลินปรากฏเวทมนตร์ที่แข็งแกร่งเป็นหมื่นประเภทไม่ซ้ำกันรวมทั้งพลังที่เป็นเอกลักษณ์
อันหลินรู้สึกปวดศีรษะแทบระเบิด เขาจมดิ่งอยู่ในข้อมูลเวทมนตร์จำนวนมหาศาล!
บ้าจริง! คนทั่วไปไม่ได้มีวิชาแค่ไม่กี่สิบเคล็ดวิชาอย่างนั้นหรือ ไม่เช่นนี้ก็มีแค่ไม่กี่เคล็ดวิชาที่ชิงมาใช้ได้ไม่ใช่หรือ ทำไมชายเผ่าพันธุ์มังกรตนนี้ถึงได้มีเป็นหมื่นกว่าเ เคล็ดวิชา? เขาเป็นปีศาจอะไรกันแน่!
พรวด!
เนื่องจากอันหลินโดนเวทมนตร์แว้งกัด เขากระอักเลือดกองใหญ่ออกมา แล้วทรุดลงคุกเข่าอยู่กับพื้น วิงเวียนจนแทบล้มพับไป
นี่คือเกินกำลังที่วิชาจิตละโมบจะรับไหวอย่างนั้นหรือ…
ข้ายังไม่แม้แต่จะชิงสกิลใดๆ มาเลยนะ…
ชายเผ่าพันธุ์มังกรกับคนอื่นๆ ที่เหลือต่างก็มองอันหลินด้วยสีหน้างุนงง
เกิดอะไรขึ้น ทำไมอันหลินถึงกระอักเลือด
“โธ่ ข้าไม่ไหวแล้ว ข้าต้องพักสักเดี๋ยว…”
อันหลิยโบกไม้โบกมือปัดไปมารัวๆ แสดงอาการอ่อนล้าเกินกว่าจะลุกขึ้นสู้
ชายเผ่าพันธุ์มังกร “…”
ทุกคน “…”
จะว่าไปแล้วอันหลินยังไม่ทันได้ลงมือสักนิดก็ร่วงโรยไปก่อนแล้ว
เขาโดนพลังที่แผ่ซ่านออกมาจากกายของชายเผ่าพันธุ์มังกรทำให้บาดเจ็บสาหัสอย่างนั้นหรือ
คิดไม่ถึงว่าชายเผ่าพันธุ์มังกรจะน่าสะพรึงกลัวขนาดนี้!
YOU MAY ALSO LIKE
